Abortus na Prenataal diagnostisch onderzoek

[xieje]

Stel.....je bent 28 jaar, je hebt een zus die een mongoloide kindje heeft gekregen en je besluit daardoor prenataal diagnostisch onderzoek op jouw ongeboren baby te laten verrichten.
Enkele weken later komt de uitslag van de test: positief Down je gaat dus een kindje met downsyndroom krijgen.


De vraag :
Is abortus na een positieve uitslag (je krijgt dus een kind met een aangeboren afwijking) geoorloofd.
Zo ja,waarom en zijn daar uitzonderingen op?
Zo nee, waarom niet en zijn daar uitzonderingen op?


Alvast heel erg bedankt!!!!!!

[Kriemoon]

Ok, het duurde even voordat ik het vertaald had Bedankt voor het uitbreiden van mijn woordenschat

Maar ff serieus,
Abortus mag altijd, ook al is het kind gezond, het mag. Dat heeft de wet (dus ons) zo besloten dus het mag.
Das de wet. Maar is het humaan? das al een wat ingewikkelder vraag. En dat zijn dus ook de algemene kwesties over abortus. Ik vind persoonlijk dat als je er zeker bent dat je er voor kan zorgen (je hebt tijd genoeg om met een ''probleem'' kind te handelen en je hebt er geld voor, het kost namelijk altijd meer) Dat je het geboren mag laten worden. Heb je dat niet dan zou abortus geen slecht idee zijn in mijn ogen.

Maar hou in gedachten dat een kind opvoeden met een afwijking altijd zwaarder is dan gewoon een kind opvoeden en dat is al redelijk zwaar. Mijn half-zusje is moeilijk opvoedbaar en mijn pa en stiefma hebben niet zoveel tijd (eigen bedrijf) en in mijn ogen gaat dat niet helemaal goed.

Dus bedenk eerst zeer goed wat voor leven je kind kan bieden.

[Tsasil]

In mijn opinie is abortus geoorloofd als het kind absoluut geen kans heeft om ten volste van het leven te genieten. Een kind met down kan dat niet, al heeft het kind het zelf waarschijnlijk niet door (wat niet weet, wat niet deerd). In mijn mening mag je dus best abortus plegen.

Echter als je een abortus pleegt omdat je geen zin hebt in een kind, ben je denk ik verkeerd bezig. Je vernietigd wel een potentieel leven, terwijl er genoeg middelen zijn om niet zwanger te geraken.

[Markiex]

Tsasil schreef:
In mijn opinie is abortus geoorloofd als het kind absoluut geen kans heeft om ten volste van het leven te genieten. Een kind met down kan dat niet, al heeft het kind het zelf waarschijnlijk niet door (wat niet weet, wat niet deerd). In mijn mening mag je dus best abortus plegen.

Echter als je een abortus pleegt omdat je geen zin hebt in een kind, ben je denk ik verkeerd bezig. Je vernietigd wel een potentieel leven, terwijl er genoeg middelen zijn om niet zwanger te geraken.

Wie zegt dat een kind met het down syndroom niet ten volste van het leven kan genieten? Kan ieder gezond mens dat wel dan?

[dada]

goed, dan kan een kindje met het syndroom van down wel genieten van het leven...
maar je zal toch toe moeten geven dat het 'anders' is dan een 'gewoon kindje'..
bovendien is voor de gemiddelde mens een kindje met het syndroom van down niet echt een ideaal vooruitzicht, om de simpele reden dat het niet helemaal normaal is.


maar zoals inderdaad al eerder is gezegd, is abortus natuurlijk geoorloofd volgens de wet.

toch valt er over te twisten...
is een kind met het syndroom van down geen 'echt kind'?
wordt iemand er beter van als je abortus laat plegen? of slechter?
wil het feit dat iemand twijfelt niet al zeggen dat diegene hoe dan ook spijt krijgt? of gaat het om een weloverwogen keuze?

[Tsasil]

Markiex schreef:
Wie zegt dat een kind met het down syndroom niet ten volste van het leven kan genieten? Kan ieder gezond mens dat wel dan?

Omdat een kind met down een aantal beperkingen heeft, dus een aantal dingen die hij/zij dus gewoon niet kan doen.
Iemand die gezond is kan in principe alles doen, dus zo veel van het leven genieten als menselijk mogelijk.

[McCaine]

Ik kan me prima vinden in alle soorten en tijden van abortus, mits het professioneel gedaan wordt en de baby/foetus/cellenklomp nog niet ter wereld is gekomen. Dat is waar ik de grens leg tussen cellenklomp en mens, en dat is dus wmb ook de abortus-grens. Daarvoor mag alles, wat mij betreft nog een week voor de geboorte oid.

[D@mien]

McCaine schreef:
Ik kan me prima vinden in alle soorten en tijden van abortus, mits het professioneel gedaan wordt en de baby/foetus/cellenklomp nog niet ter wereld is gekomen. Dat is waar ik de grens leg tussen cellenklomp en mens, en dat is dus wmb ook de abortus-grens. Daarvoor mag alles, wat mij betreft nog een week voor de geboorte oid.

Agree

[pvm]

In mijn opinie is abortus geoorloofd als het kind absoluut geen kans heeft om ten volste van het leven te genieten. Een kind met down kan dat niet, al heeft het kind het zelf waarschijnlijk niet door (wat niet weet, wat niet deerd).

Waar haal je dat vandaan?! Ik heb zelf een oom met het down-syndroom en ik kan niet zeggen dat hij ongelukkig is. Sterker nog, ik zou haast zeggen dat hij veel gelukkiger is dan wij. Hij hoeft zich immers niet over tal van zaken zorgen te maken, en is vrolijk en blij om de kleinste dingen! Hoezo niet van het leven genieten, misschien wel meer!

Omdat een kind met down een aantal beperkingen heeft, dus een aantal dingen die hij/zij dus gewoon niet kan doen.
Iemand die gezond is kan in principe alles doen, dus zo veel van het leven genieten als menselijk mogelijk.

De relatie die je hier legt tussen beperkingen en geluk bij mensen met het downsydroom lijkt mij niet juist. Hoewel ze natuurlijk wat minder kunnen hoeft dat niet te betekenen dat je minder gelukkig bent!

[dada]

ik ben van mening dat het beter is om voor dat je zwanger raakt, te bedenken wat je met een kind wilt.
Of je dusdanige verschillen tussen gezond en ongezond als wezenlijk ziet.

Want als je kind gezond was geweest, was er niks aan de hand geweest. Is dat niet egoïstisch en hypocriet?

Ik zou van te voren rekening houden met het feit dat het een kindje met het syndroom van down kan zijn, maar het niet laten testen (persoonlijke mening, hoeft niemand het mee eens te zijn). Op het moment dat je weet dat je kindje ongezond is en je besluit het weg te laten halen, doe je dit dus door de ziekte. Dit is in mijn ogen onacceptabel, omdat een kind een kind blijft, ookal vertoont het enkele verschillen met het normale kind, wat je je voorstelt bij het begrip 'kind'.

Ook ben ik van mening dat abortus de meest achterhaalde uitvinding is van de afgelopen eeuwen. Het toont de domheid van de mens. Het geeft mensen een vrijbrief tot niet- nadenken voordat men iets doet. Elk kind van 4 weet dat een dikke buik een kind tot gevolg heeft en elk kind van een jaar of 10 weet hoe die dikke buik is ontstaan.

Denk na vóórdat je iets doet!!!

[REIE]

dada schreef:

elk kind van een jaar of 10 weet hoe die dikke buik is ontstaan.

Denk na vóórdat je iets doet!!!

Er bestaan nog altijd "ongelukjes" codooms die scheuren of verkrachtingen waardoor een vrouw zwanger raakt kan men nog veilig ongedaan maken in een abortuskliniek.
Ik ben voor abortus, maar zeg niet dat elke foetus met downsyndroom of open rug verplicht moet worden verwijderd. Ik denk wel dat ouders de consequenties zullen in zien voor zo'n kind en zijzelf.

REIE

[Tsasil]

pvm schreef:
Waar haal je dat vandaan?! Ik heb zelf een oom met het down-syndroom en ik kan niet zeggen dat hij ongelukkig is. Sterker nog, ik zou haast zeggen dat hij veel gelukkiger is dan wij. Hij hoeft zich immers niet over tal van zaken zorgen te maken, en is vrolijk en blij om de kleinste dingen! Hoezo niet van het leven genieten, misschien wel meer!

De relatie die je hier legt tussen beperkingen en geluk bij mensen met het downsydroom lijkt mij niet juist. Hoewel ze natuurlijk wat minder kunnen hoeft dat niet te betekenen dat je minder gelukkig bent!

Ik heb het ook helemaal niet over mate van geluk gehad. Iemand kan best gelukkig zijn in een hokje van 2 bij 2, zeker als diegeen niet weet dat er meer buiten is. Als hij daar blijft en doodgaat in dat hokje, zou jij dan zeggen dat die persoon ten volste heeft geleefd?
Wanneer ik weet dat mijn kind zijn leven lang in een hokje van 2 bij 2 zou moeten blijven zitten, zou ik abortus plegen, terwijl dat helemaal niet zegt dat het kind niet gelukkig kan worden.

[pvm]

Tsasil schreef:
Ik heb het ook helemaal niet over mate van geluk gehad. Iemand kan best gelukkig zijn in een hokje van 2 bij 2, zeker als diegeen niet weet dat er meer buiten is. Als hij daar blijft en doodgaat in dat hokje, zou jij dan zeggen dat die persoon ten volste heeft geleefd?
Wanneer ik weet dat mijn kind zijn leven lang in een hokje van 2 bij 2 zou moeten blijven zitten, zou ik abortus plegen, terwijl dat helemaal niet zegt dat het kind niet gelukkig kan worden.

Mag ik je er even op wijzen dat er nog altijd een verschilt zit tussen iemand met het down syndroom en een psychiatrische patient met zelfmoordneigingen! Het is allang niet meer zo dat geestelijk gehandicapten worden opgesloten in een internaat en daar nooit meer uitkomen. Tegenwoordig zitten zij in normale huizen, in een normale wijk tussen de rest van de mensen. Ze worden echter begeleid in hun leven. Vaak hebben ze ook gewoon werk (al is dat spaken in een wiel steken). Dat is niet het opsluiten in een hokje van 2 bij 2!

[Tsasil]

pvm schreef:
Mag ik je er even op wijzen dat er nog altijd een verschilt zit tussen iemand met het down syndroom en een psychiatrische patient met zelfmoordneigingen! Het is allang niet meer zo dat geestelijk gehandicapten worden opgesloten in een internaat en daar nooit meer uitkomen. Tegenwoordig zitten zij in normale huizen, in een normale wijk tussen de rest van de mensen. Ze worden echter begeleid in hun leven. Vaak hebben ze ook gewoon werk (al is dat spaken in een wiel steken). Dat is niet het opsluiten in een hokje van 2 bij 2!

Waar heb jij het in godesnaam over?

Ik heb het over een hypothetische situatie waarin iemand in een kamer bij twee bij twee is geboren, en nooit iets anders zou kennen. Vandaar trek ik een paralel naar mongooltjes, die ook nooit beter zullen kennen, en daarom best heel gelukkig kunnen worden.

[dada]

Er bestaan nog altijd "ongelukjes" codooms die scheuren of verkrachtingen waardoor een vrouw zwanger raakt kan men nog veilig ongedaan maken in een abortuskliniek.

dit kan ook met een morning after pil... dat is het fijne aan die pil. stel dat er iets fout gaat, kun je snel beslissen. en het lijkt mij niet meer dan logisch dat je van tevoren beslist of je dat wel of niet wilt. ik zou ook geen kind van mijn verkrachter willen, maar daarvoor heeft men de morning afterpil uitgevonden..

Ik zeg ook niet dat je geen abortus mag plegen; ik ben alleen van mening dat abortus achterhaald is en dat je net zo goed zonder kan. Op dit moment laat je mensen niet nadenken van tevoren. Laat ze maar opdraaien voor de consequenties. En nogmaals; verkrachting kan je niks aan doen (als gedupeerde iig), maar een morning afterpil is dan toch goed? Je hoeft toch niet 2 weken rond te lopen met de angst dat je misschien wel zwanger kan zijn, omdat je dan pas een zwangerschapstest kan doen? Dat is toch extra kwelling?

[REIE]

dada schreef:


Ik zeg ook niet dat je geen abortus mag plegen; ik ben alleen van mening dat abortus achterhaald is en dat je net zo goed zonder kan.

Mean kan wel zonder, maar niet iedereen doet dat. Die morning after-pil is inderdaad makkelijker dan naar een kliniek gaan. Alleen deze pil is alleen om er zeker voor te zijn. De pil verstoord wel even je lichaam door een zeer hoge dosis oestrogeen (of was het nu prostaglandine?).
Ik zie wel dat iedereen hier zo vrijdenkend is om abortus als een recht te zien. Ook in mijn klas merkte ik dat, ik heb er mijn spreekbeurt over gehouden, gevolgd door een goede discussie. Natuurlijk zijn mensen wel zo redelijk om abortus te verbieden als de oogkleur niet goed is, of na 3 maanden, want dan heb je wel genoeg de tijd gehad, en dan krijgt de foetus een zenuwstelsel.

Zijn mensen die tegen zijn moedwillig onwetend? Zij beschikken toch niet over het leven van een andere vrouw?
klik hier op deze pro-life site. voor meer inzicht. En vergeet het gastenboek niet

REIE

[Markiex]

Tsasil schreef:
Omdat een kind met down een aantal beperkingen heeft, dus een aantal dingen die hij/zij dus gewoon niet kan doen.
Iemand die gezond is kan in principe alles doen, dus zo veel van het leven genieten als menselijk mogelijk.

Het gaat er natuurlijk om of iemand in zijn eigen beleving ten volste kan genieten en gelukkig kan zijn. Dit staat los van evt. beperkingen. Als je gezond bent, en schijnbaar alles kan doen, hoef je niet perse meer van het leven te genieten.

[Tsasil]

Markiex schreef:
Het gaat er natuurlijk om of iemand in zijn eigen beleving ten volste kan genieten en gelukkig kan zijn. Dit staat los van evt. beperkingen. Als je gezond bent, en schijnbaar alles kan doen, hoef je niet perse meer van het leven te genieten.

Dat is niet waar. In je beperking kan je niet alles proberen wat een normaal mens kan proberen en kan je dus niet ten volste van je leven genieten. Je hoeft daar alleen niet minder gelukkig van worden.

Kippen in legbatterijen bijvoorbeeld. Die zitten hun hele leven in een hokje opgesloten en weten dus niet beter. Bij mongooltjes zijn de beperkingen alleen niet fysiek.

pvm schreef:
Ik heb zelf een oom met het down-syndroom en ik kan niet zeggen dat hij ongelukkig is. Sterker nog, ik zou haast zeggen dat hij veel gelukkiger is dan wij. Hij hoeft zich immers niet over tal van zaken zorgen te maken, en is vrolijk en blij om de kleinste dingen! Hoezo niet van het leven genieten, misschien wel meer!

wou net hetzelfde te zeggen! (alleen heb ik geen oom met het syndroom van down )
ik ken een kereltje dat het syndroom van down heeft (of allee, ik KENDE een kereltje ... het is al een aantal jaar geleden dat ik hem nog gezien heb) en ik heb nog nooit een schattiger kind gezien. lachte altijd, was altijd in de wolken... bij het zien van een koe was ie dolblij, en hoeveel kinderen kunnen tegenwoordig nog gelukkig worden bij de aanblik van een gevlekt groot beest dat gekke geluiden maakt?

xxx

[Nefratete]

Ik ben wel voor abortus, maar an onder de voorwaarden dat je het doet omdat je weet dat je het niet aankan. Dat je het kind dus niet kan geven waar die recht op heeft (liefde, materiele zaken, geborgenheid enz). Ik vind het moeilijk om er iets over te zeggen m.b.t. een ongeboren kind met het Down syndroom. Die kinderen kunnen vaak inderdaad heel erg gelukkig worden, maar wat nou als jij het niet aan kan. Ik kan me dat ook best voorstellen omdat het soms heel erg moeilijk is om daar mee om te gaan.

Toch denk ik, dat als je echt een kind wilt, het niet uit maakt of het het down-syndroom heeft of niet. Het gaat om de liefde en inderdaad zal het kind in bepaalde dingen beperkt zijn, maar ik denk dat de ouders at over het algemeen veel erger vinden dan het kind zelf. Het kind hoeft daar ook geen last van te hebben, zolang het maar geaccepteerd word en liefde krijgt.

Dit is ook meer een mening, daar ik het zelf niet mee heb gemaakt kan ik er niet goed een oordeel over geven.

liefs