Heb/krijg ik een eetstoornis?

[Lorelei.tmp]

Dat vraag ik mij af, want ik ben de laatste tijd heel ongelukkig over mijn eetgedrag. Bij alles wat ik eet denk ik eraan hoeveel calorien er in zitten en of het wel gezond is en niet vet. Ook als ik niet eet denk ik aan hoeveel ik die dag al heb gegeten en dat dat te veel is enzo. Het is echt heel irritant. Altijd als ik gegeten heb voel ik mij ook schuldig. Twee week geleden zelfs zo erg dat ik overgegeven heb.
Ik vind mijzelf niet echt superdik, maar op sommige plaatsen mag er wel iets af. Ik ben 1.69m en 54,5kg.
Andere mensen vinden mij niet dik.
Dat ik mij zo erg met wat ik eet bezig houd lijkt mij echt niet gezond. Hebben meer mensen dit? En wat kan ik er aan doen?

Lorelei

[Juliah]

Lorelei schreef:
Hebben meer mensen dit? En wat kan ik er aan doen?

Dat hebben meer mensen.
Wat je er aan kunt doen? Bedenken waarom je het doet, wat er achter zit, en daar wat aan doen. Of eens langs de dokter gaan en hem/haar dit voorleggen. Sterkte.

[halve gare]

zo wel uit kijken als ik jou was, want nu lijkt het misscien nog onschuldig maar dit kan overslaan...

wat je er tegen moet doen? proberen te veranderen en als het je lukt mag je mij vertellen hoe te doen...

[*Fallen_Tear*]

Hmmmz, ik ken het wel heel erg ja. Maar gelukkig besef je dat dit niet helemaal goed is, dus probeer er alsjeblieft wat aan te doen, voordat het overlaat naar nauwelijks wat tot niks eten....

[Courtney]

Ik heb het ook. Het begon met stoppen met snoepen en eindigde in bijna niks meer eten. Ik weigerde aardappels te eten 's avonds en at in plaats daarvan een broodje. Ik dronk 4 liter water per dag en at tussen de middag alleen een appel. Ik ben 1.65 en woog toen rond de 47 a 48 kilo. Verleden jaar ben ik 3 keer flauwgevallen waarvan 2 keer midden in een winkel! Gelukkig was m'n vriend erbij om me op te vangen. Ik realiseerde me dat het zo niet goed ging en m'n vriend heeft me er toe aangezet om af en toe ook weer eens een beetje te snoepen. Heerlijk vond ik dat!! Ik heb afgelopen zomer lekker gegeten wat ik wilde en ben 2 kilo aangekomen. Ik nu m'n streefgewicht op 50 kilo gezet, maar ik neem nu wel af en toe laxeerpillen. Dat is natuurlijk heel slecht, maar ik ben er bijna mee gestopt. Ik heb geen hulp gezocht en ben dat nog steeds niet van plan. Ik ben veel te bang dat ik dan meer moet gaan eten en dat ik dan aankom. Bovendien voel ik me gewoon goed zoals het nu gaat. Ik wil gewoon niet aankomen, dus dan gebeurt dat ook niet! En je mag best een beetje snoepen af en toe, want je leeft maar 1 keer en je moet volop van het leven genieten!

[Butterfly7]

Ik denk ook vaak aan mijn gewicht en aan de hoeveelheid calorien die in mijn eten zitten. Ik heb zelf geen eetstoornis omdat ik een grens kan trekken, ik weet dat ik niet te ver moet gaan. Bijna ieder meisje, vaak ook jongens, heeft er wel last van. Probeer het niet uit de hand te laten lopen, ga niet expres lijnen ofzo. Als je er voor je gevoel echt niet uitkomt, moet je zo snel mogelijk je huisarts raadplegen! Er zijn altijd mensen die je willen en kunnen helpen. Vergeet dat niet.
Sterkte & veel liefs

Zoiets heb een tijdje geleden ook gehad, zat overal op te letten en te kijken of het niet te vet ed. was. Ik vond ook niet dat ik te dik was, maar toch had ik ineens dat ik geen snoep meer at, geen vette dingen, geen lekkere dingen tussendoor. Vond het een beetje scary van mezelf worden. Maar het vreemde was nadat ik een weekjes v=ben weggeweest naar het buitenland, dat mijn eetpatroon helemaal is genormaliseerd, en dat ik niet meer zo extreem zit op te letten wat ik wel/niet eet. Heel vreemd, maar ben wel blij dat he weer normaal is.

[!KiTTiE!]

ik had volgens mijn moeder ook een eetstoornis, maar was er niet bewust mee bezig.
ik ben 1.65 lang of iets langer en weeg nu 48 kilo, wat volgens mezelf genoeg is, maar men moeder vind me nog steeds te mager, maar bij de dokter zeggen ze dat het nu wel weer beter gaat, maar ik eet weinig, heb het vaak koud, moe aleen ik ben er niet bewust mee bezig met weinig eten, tot mijn moeder me meenam naar de dokter dusz, die zei dat het wel een eetstoornis kon zijn, of een onderdeel van mijn depressie die ik had/heb,

dus meis, je moet goed op jezelf passen, het is goed dat je er op tijd achter gekomen bent!!
kusz iris

[niekske17]

je moet opassen wat je doet,het is in het begin allemaal onschuldig maar op een gegeven moment ben je er aan verslaafd aan alles optellen en kijken wat je eet en vooral die verdomde laxeermiddelen. ik heb zelf al heel veel jaren anorexia nervosa en ik ben nog maar 17jaar en zit in de bloei van me leven ik heb me leven echt verknald en ik heb heel veel mensen heel veel pijn gedaan vooral me ouders. ik ben 170 en weeg nu ongeveer 55kilo, maar ik heb weleens lager dan 35kilo gewogen asociaal laag. nu gaat het wel wat beter maar je komt er nooit helemaal vanaf ik krijg steeds weer een terug val!! gelukkig heb ik een heleboel mensen waar ik ermee over kan praten. ik zou zeggen pas echt op en praat erover met mensen die je kunt vertrouwen soms lucht praten echt op....
succes!!
xjes monique

[Courtney]

Ik denk ook dat het iets is waar je nooit meer helemaal vanaf komt. Ik zal de rest van m'n leven wel elke dag op de weegschaal staan. Heel vermoeiend, maar ik heb er alles voor over om niet dik te worden!

[Lorelei.tmp]

Bedankt voor alle reacties!! Ik ben in ieder geval niet de enige die dit heeft..
Ik weet nog niet wat ik er aan ga doen. Ik zie het eerst nog wel een tijdje aan.

Kusjes Lorelei!!