Gedichten verklaringen/betekenissen

[Ndimension]

Ik wil jullie vragen, jullie de volgende 2 gedichten te verklaren:

Doodsstrijd

Ik lig zwaar en verminkt in de hoek van de nacht
weerloos en blind; ik wacht
op de dood die nu eindelijk komen moet. -
het paradijs is verbrand; ik proef roet,
dood, angst en bloed,
ik ben bang, ik ben bang voor de dood.

ik kan hem niet zien,
ik kan hem niet zien,
maar ik voel hem achter mij staan
hij is misschien rakelings langs mij heen gegaan,
hij sluipt op zwarte geruisloze voeten onzichtbaar
achter het leven aan.

hij is weergaloos laf;
hij valt aan in de rug
hij durft niet recht tegenover mij te staan
ik zou zijn schedel te pletter slaan.
ik heb nu nog, nu nog, een wild ontembaar
verlangen naar bloed.

En:


Ik die bij de sterren sliep

‘Ik die bij de sterren sliep en ‘t haar der ruimte droeg
als ziveren gewei, en het stuifmeel der planeten
over de melkweg blies en in de maan gezeten
langs ‘t grondloze blauw der zomernachten voer,

ik ben beroofd en leeg, mijn schepen zijn verbrand,
mijn stem verloor haar gloed en vindt geen weerklank meer
in ‘t dode firmament, niets dan een galm die keert
van ‘t sombere gewelf van mijn ontredderd hart.

Ik sta alleen, geen God of maatschappij
die mijn bestaan betrekt in een bezield verband.
Geen horizon of zee, geen poovre korrel zand
in ‘t naamloos wel en wee der brandende woestijn.

Ik voel de waatren stijgen in de nacht,
de angst rijst naar den mond en aan mijn lippen staan
vermoeienis en walg, ik heb mijn merg verdaan
in slaafse horigheid aan het roofzuchtig bloed.

Niets rest mijn dan mijn val, laat mij te pletter slaan
en kermen als een meeuw tussen het zwarte wier;
die als de zon in ‘t zenit heeft gestaan,
zal bijten in het zand als een kreperend dier.’

Beide van Hendrik Marsman.
Ik heb het nodig voor een werkstuk, dus als jullie de volgens jullie betekenis willen geven, dan bedankt!

probreer eens een (auto)biografie van hem te vinden.

[Anne]

perseus schreef:
probreer eens een (auto)biografie van hem te vinden.

Wil ik je ook aanraden. Ik kan wel mijn verklaringen noemen, maar ik denk dat het heel goed zou zijn als je iets over het leven van deze dichter zou lezen. Daarna kun je altijd nog met vragen aan komen.
(nee, ik doe dit niet om je te pesten, maar omdat ik eigenlijk vind dat je zelf ook nog iets mag doen )

[Ndimension]

Ik ben niet lui ofzo, als jullie dat denken.
Ik heb al heel wat door gelezen over hem, maar ik wil het liefst een mening vormen, door de mening van anderen en mezelf er tussen.
Het is dan wat completer zeg maar

[brent]

Marsman is de man van het vitalisme geweest, de man voor wie de waarde van een kunstwerk bepaald werd door de mate van intensiteit waarmee het graan des levens omgestookt werd tot de jenever der poëzie. "Groots en meeslepend wil ik leven", begint Marsmans gedicht "De grijsaard en de jongeling" en in de bundel"Tempel en kruis"(1940) terugblikkend op die tijd schreef hij de bekende regels( ook kenmerkend voor het kosmisch expressionisme, stroming waar hij toen deel van uitmaakte): "Ik die bij de sterren sliep en 't haar der ruimten droeg/.....................
Op deze eerste, vitalistische periode volgde de "mortalistische", waarin Marsman vervolgd werd door de doodsangst:" Meer dan ook werd ik gekweld door de vrees voor den dood" en het is "duidelijk dat voor één deel de levensverheerlijking en de daaruit voortvloeiende levenscritiek in haar vitalistische nuance een uiting van noodweer is geweest" Zo kenmerkend als de bundel "Paradise regained"(1927) was voor de vitalistische, zo karakteristiek is "Porta Nigra"(1934) voor de mortalistische periode. Na 1936 begon de derde periode, waarin Marsman de dood minder zag als het angstaanjagende einde dan wel als de zin-verlenende voltooiing van het leven.
BRON:"Ik probeer mijn pen", Uitg. Bert Bakker, p.135.
En in "Beknopte geschiedenis van de Nederlands letterkunde", uitg. De Sikkel, p.279 vond ik over Marsman:" Aanvankelijk was zijn kunst driftig profetisch door het aanwenden van uitbundige doch evocatieve woorden en beelden, en van meeslepende allerelementairste ritmen. In "Paradise regained", dat het beste uit zijn jeugdverzen bevat, ziet men hem geleidelijk aan dit flitsende, ontploffende expressionisme ontgroeien. Het vroegere kosmisch gevoel verdichtte tot hartstocht voor het leven: zonder een felle vitaliteit acht hij geen sterke kunst mogelijk. Vooral in "Porta Nigra"(1934) voltrok zich zijn groei. Door de naakte beeldspraak en de strakke gebondenheid van zijn vrije verzen bereikte hij prachtige resultaten."
Ik dacht dat je uit hogervermelde beschouwingen toepasbare elementen kon halen ivm de bespreking van je gedichtjes.