kerstverhaal

[Just Johan]

Heb je dat nooit? Je loopt van de faculteit naar het station, negeert de straatkrantverkoper, sust je geweten en stapt nog even stevig door. Daar sta je dan als halve doctorandus in de kou in je dikke winterjas de roltrap te vervuilen met je goede vooruitzichten.

En vanaf morgen is het kerst, voor een week of twee. Oud en nieuw wordt met vrienden gevierd en oma komt uitgebreid dineren op 2e kerstdag. (Wanneer was dát ook alweer? Wíe was dat ook alweer?) Verder heb je nog geen concrete plannen, maar een beetje student zorgt heus wel dat er wat te vieren valt en reserveert de rest van de tijd natuurlijk voor het voor zich uit schuiven van het nodige studeerwerk.

Het perron is vrij leeg; slechts een enkeling heeft vandaag de kou getrotseerd, zo lijkt het. Maar de vogeltjes vermaken zich wel, zo ook de mevrouw van de kiosk, die in haar trui en spijkerbroek wat heen en weer scharrelt om andermans afval te verwerken. Als je je ogen sluit, en je mee laat voeren op de maat van het geveeg van de bezem… dan gebeurt er eigenlijk niks; jammer, want het leek zo’n goed idee.

Ah! Daar komt het grote gele ding al; al kreunend en piepend rolt het geheel volgens afspraak het station binnen. Boven roken, onder niet. Met genoegen stap je in en begeef je je onderlangs. De eerste bank is wel goed genoeg, en zo beleefd als je bent, groet je de man tegenover je, die je vaag denkt te herkennen, voordat je met een zucht op het groene leer plaatsneemt.
“Waar ken ik die man van?” schiet er door je hoofd. Voetbal? Hockey? Turnen? Ballet? Nee.
“Lekker weertje he?”
“Nou en of,” je had zelf geen groter cliché kunnen verzinnen, “maar hier is het gelukkig lekker warm.”
“Ja, hier is het lekker. Hier!” en hij wijst naar de Sp!ts, ”Heb ie dat ook gelezen van die verdachte pakketjes die ze hebbe laten ontploffen?”
“Ja, maar ehh… het waren geen bommen toch?”
“Nee, maar wat ik mij als simpele ziel dan toch afvraag is waarom ze dan in hemelsnaam ontploffen!” en er ontvouwt zich het meest boeiende gesprek dat je in maanden met een vaag bekend iemand in een nagenoeg verlaten treinstel in de frisse dagen voor de kerst hebt gehad.

Als de actualiteiten uitvoerig zijn besproken valt het gesprek stil.
Een koe in de wei, een paard, twee schapen… Je zou toch wat diepere gedachten van jezelf verwachten in deze tijd van het jaar, maar dat komt ooit vast nog wel.
“En hoe ga jij de kerstdagen doorbrengen?”, bemoeit het vaag bekende, maar uiterst vriendelijke gezelschap zich dan opnieuw tegen je aan.
“Nou, wij gaan wel eten met z’n allen, maar verder niet echt iets bijzonders.”
“Gezellig,” reageert de man, en hij graait voorzichtig in z’n zak.
“Ja, zeker,” lieg je, want vorig jaar ging het ook al flink de mist in. Alhoewel, ‘de mist in’, het was immers glashelder wiens puberaal gedrag ten grondslag lag aan je moeders huilbuien, je vaders gesis, een enkele gehaktbal die het luchtruim verkoos en oma die zwijgend met vork en mes er nog in geprikt naar haar biefstuk zat te staren tot het weer vrede op aarde was.
“Uw vervoersbewijs alstublieft.”
“Oh;” en met enige moeite goochel je je OV tevoorschijn.
“Ja bedankt, en ja bedankt.”
“Maar… als ik vragen mag,” breng je dan zeer tactvol in, “ik kan me niet meer echt herinneren waar ik u van ken… of ken ik u niet?”
“Ik ben Egbert,” en ter verduidelijking dreunt hij lijzig: ”Ik bijt niet, ik steel niet, maar ik doe iets wat nog veel erger is aan de reacties van sommige mensen te merken: ik bedel.”
En dan herken je hem.
“Oh!” zeg je geschokt, terwijl plots al je sociale vaardigheden het af laten weten.
“Netjes toch zo’n pak? En zo’n mooie koffer? En dat voor zo’n gore zwerver he?”
“Ehh…” en daar zit je dan.
“Je vraagt je vast af hoe ik hieran kom.” en hij schudt meewarig z’n hoofd, “Maar ik jat dus niet. Nooit niet he? Het was een erfenisje. Gisteren heb ik me vader mogen begraven als je het perse wil weten.” Hij slikt. “Vierentachtig en zo gek as een deur, maar de man heeft me wel wat kleren en zo’n tweehonderd euro nagelaten, dus ja.”
“Dat spijt me,” zeg je, omdat je je vaag herinnert dat ze dat bij goede tijden slechte tijden ook zo doen.
“Sja, zo is het leven heej.”
Even valt ook de zwerver stil; hij mijmert wat en zegt: “Ik heb vandaag zelfs een kaartje gekocht… Gewoon, om eens te kijken hoe het voelt…”
Er volgen twee hele stille minuten.
“Wil je een euro?”, probeer je nog.
Hij grinnikt kort, en wendt z’n blik af.
Opnieuw die stilte.
Niet veel later begint de trein merkbaar vaart te minderen.
“HET VOLGENDE STATI…” klinkt het dan. Je pakt je tas op, knikt, en baant je een weg naar buiten. De ijzige wind snijdt in je gezicht zodra je je buiten begeeft.
“Waar ben ik eigenlijk?” Een uithoek.
“Verdomme,” vloek je zacht van binnen, want dat wordt dus een half uur langer wachten.

(mijn niet-winnende inzending voor de kerstverhalenwedstrijd van de MARE (leidse studentenkrant))

[ekki]

Leuk! Origineel (vind ik dan)! Een zwerver in een net pak, ik zou m'n ogen uitkijken (heb al zo'n zwerver die ik vaak zie in m'n hoofd, als die in net pak zou lopen... ).

Maar wat ik al zei: leuk bedacht, grappig verhaal.

Ha, geweldig. Zelf studeer ik ook in Leiden, dus het begin had niet veel herkenbaarder kunnen wezen. Ik vind je het een geweldig verhaal. Je stijl is verzorgd en soepel en vooral de subtiele grappen doen het hem.

Jammer dat het met een sisser afloopt. De climax is het herkennen van Egbert en daarna loopt het verhaal, net als de hoofdpersoon, een beetje slap leeg. Jammer.

Maar wel knap dat je het hele verhaal door met 'jij' bezig blijft zonder storend te zijn. Goed.

Ik heb, bijna uit principe, al een hele poos geen Mare meer gelezen, maar je moet niet bedroefd zijn als universiteitsbladen je verhalen afkeuren. Een leraar op de afdeling van Nederlands vertelde eens over mijn verhaal dat hij ze werkelijk verschrikkelijk vond.
Probeer jezelf recalcitrant in te stellen en praat jezelf aan dat die vastgeroeste lui gewoon nog niet klaar zijn voor de nieuwe literaire generatie. Dat werkt altijd en zo heb je toch nog een goed gevoel over de kerstdagen.

LUH-3417

[Just Johan]

Dankjulliewel

Ja, ik ben het ermee eens dat het wat lelijk wordt vlak voor het einde. Het betoog van de zwerver lijkt wel een kleedje dat haastig over de missing pieces van de puzzel is gelegd en ik heb het gevoel dat m'n stijl nog wel wat verbeteringen kan hebben. Dus laat ik maar eens een Mulisch uit de bieb halen om te kijken hoe het hoort; misschien dat ik daar wat van opsteek.

En natúúrlijk weet ik, als een echte huilende Idols-afvaller, dat ik ondanks de miskenning van mijn talent een hele grote ster ga worden!!! Nouja, we zien wel of ik er de volgende keer meer van bak.

[Vlooienband]

Wat een tof stuk! Jammer dat je niet gewonnen hebt, dat is zonde. je verhaal is mooi geschreven, je last op tijd pauzes in. Ik heb nog wat te zeuren over bepaalde stijl dingen, je moet nl. wat meer op de hoofdletters letten. Ergens hier staat het, ik geloof ijn mijn "auctoriaal perspectief"-verhaal, dat het bij de eerste post als staat weergegeven.




"in de kou in je dikke winterjas"
Tussen "kou" en "in" een komma.

"Verder heb je nog geen concrete plannen, maar een beetje student zorgt heus wel dat er wat te vieren valt en reserveert de rest van de tijd natuurlijk voor het voor zich uit schuiven van het nodige studeerwerk."
Lange zin.

"Maar de vogeltjes vermaken zich wel, zo ook de mevrouw van de kiosk"
"Maar" is hier niet nuttig, geloof ik.

"Als je je ogen sluit, en je mee"
Een komma na "en"? Fout.

"dan gebeurt er"
Hoofdletter bij "dan".

Wel een goed stukje. Ik dacht dat je een heel filosofisch geblaat ging houden, over wat er zou gebeuren wanneer je je ogen sluit, maar nee. Tof.

"Heb ie dat ook"
Het is: 'ie

"het waren geen bommen"
Hoofdletter bij "het".

"en er ontvouwt zich het"
Hoofdletter bij "en".

"zich dan opnieuw tegen je aan."
Klopt dat? Is het niet: bemoeit het... zich opnieuw met je?

"reageert de man"
Hoofdletter bij "reageert".

"Alhoewel, ‘de mist in’, het was immers glashelder wiens puberaal gedrag ten grondslag lag aan je moeders huilbuien, je vaders gesis, een enkele gehaktbal die het luchtruim verkoos en oma die zwijgend met vork en mes er nog in geprikt naar haar biefstuk zat te staren tot het weer vrede op aarde was."
Véél te lange zin.

"en met enige moeite"
Hoofdletter bij "en".

[Anne]

Alleen jammer dat de climax net iets te snel wordt afgebroken, maar dat is maar een klein puntje.

Scimmia schreef:
Wat een tof stuk! Jammer dat je niet gewonnen hebt, dat is zonde. je verhaal is mooi geschreven, je last op tijd pauzes in. Ik heb nog wat te zeuren over bepaalde stijl dingen, je moet nl. wat meer op de hoofdletters letten. Ergens hier staat het, ik geloof ijn mijn "auctoriaal perspectief"-verhaal, dat het bij de eerste post als staat weergegeven.




"in de kou in je dikke winterjas"
Tussen "kou" en "in" een komma.

"Verder heb je nog geen concrete plannen, maar een beetje student zorgt heus wel dat er wat te vieren valt en reserveert de rest van de tijd natuurlijk voor het voor zich uit schuiven van het nodige studeerwerk."
Lange zin.

"Maar de vogeltjes vermaken zich wel, zo ook de mevrouw van de kiosk"
"Maar" is hier niet nuttig, geloof ik.

"Als je je ogen sluit, en je mee"
Een komma na "en"? Fout.

"dan gebeurt er"
Hoofdletter bij "dan".

Wel een goed stukje. Ik dacht dat je een heel filosofisch geblaat ging houden, over wat er zou gebeuren wanneer je je ogen sluit, maar nee. Tof.

"Heb ie dat ook"
Het is: 'ie

"het waren geen bommen"
Hoofdletter bij "het".

"en er ontvouwt zich het"
Hoofdletter bij "en".

"zich dan opnieuw tegen je aan."
Klopt dat? Is het niet: bemoeit het... zich opnieuw met je?

"reageert de man"
Hoofdletter bij "reageert".

"Alhoewel, ‘de mist in’, het was immers glashelder wiens puberaal gedrag ten grondslag lag aan je moeders huilbuien, je vaders gesis, een enkele gehaktbal die het luchtruim verkoos en oma die zwijgend met vork en mes er nog in geprikt naar haar biefstuk zat te staren tot het weer vrede op aarde was."
Véél te lange zin.

"en met enige moeite"
Hoofdletter bij "en".

Dat is niet waar... als je de zin ervoor met een komma geeindigd hebt, hoef je bij de tweede zin tussen aanhalingstekens niet met een hoofdletter te beginnen.
"Ik ga naar huis," zei Morgan, "want het begint nu echt koud te worden."

Of:

"Ik ga naar huis," zei Morgan en ze trok haar jas aan. "Het begint nu echt koud te worden."

(hm, ok, in dit geval is het ook nog een bijzin of twee aparte zinnen... ander voorbeeld).

"Ik ga naar huis," zei Morgan en ze trok haar jas aan. "Voor het echt koud begint te worden."

"Ik ga naar huis," zei Morgan, "voor het echt koud begint te worden."

[Just Johan]

Scimmia schreef:
Wat een tof stuk! Jammer dat je niet gewonnen hebt, dat is zonde. je verhaal is mooi geschreven, je last op tijd pauzes in. Ik heb nog wat te zeuren over bepaalde stijl dingen, je moet nl. wat meer op de hoofdletters letten. Ergens hier staat het, ik geloof ijn mijn "auctoriaal perspectief"-verhaal, dat het bij de eerste post als staat weergegeven.

Bedankt voor je uitgebreide reactie.

Wat betreft de hoofdletters in combinatie met quotes heeft Morgan volgens mij gelijk, dus daar zal ik dan verder niet op ingaan, maar dat ik het gemiddeld aantal hoofdletters per topic flink omlaag haal dat is inderdaad wel irritant. Waarschijnlijk chat ik gewoon veel te veel. Ik zal proberen om erop te letten.

Ook mijn excuses voor m'n lange zinnen. Ik weet niet of ze té lang zijn... Het is in elk geval niet speciaal m'n bedoeling dat je dusdanig buiten adem raakt van het lezen, dat je moeder zich af gaat vragen wat je nu eigenlijk achter die computer zit te doen hoor. Ik zal eens bedenken wat ik er aan kan doen.

"in de kou in je dikke winterjas"
Tussen "kou" en "in" een komma.
Ja, mee eens

"Maar de vogeltjes vermaken zich wel, zo ook de mevrouw van de kiosk"
"Maar" is hier niet nuttig, geloof ik.
Ik wilde wel een soort tegenstelling aangeven met de zin ervoor, want als ik het weglaat ontbreekt er iets toch?
Hmm...
"...heeft vandaag de kou getrotseerd, zo lijkt het, maar de vogeltjes vermaken zich wel. Zo ook de mevrouw..."
Wat denk je daarvan?

"Als je je ogen sluit, en je mee"
Een komma voor "en"? Fout.
Ik wilde daar even een pauze inlassen; deze (betrouwbare) link zegt geloof ik dat dat wel mag.

"dan gebeurt er"
Hoofdletter bij "dan".
Oeps, ik had niet door dat na ... de zin eigenlijk afgelopen is.

"Heb ie dat ook"
Het is:'ie
Bij OnzeTaal gebruiken ze het ook zo!

"en er ontvouwt zich het"
Hoofdletter bij "en".
Ja.

"zich dan opnieuw tegen je aan."
Klopt dat? Is het niet: bemoeit het... zich opnieuw met je?
Ik denk dat het wel klopt: M'n zoekmachine vindt wel aardig wat sites waar het gebruikt wordt; vooral van kranten, universiteiten en politieke partijen.

Groetjes,
Johan

Ik vind de zinnen nog niet te lang, en dat zegt wat want ik ben zwaar fan van korte zinnen die nergens omheen draaien

Volgens mij is "zich ergens tegenaan bemoeien" ook wel iets vanuit het Westen des Lands.

LUH-3417

LUH-3417 schreef:
Volgens mij is "zich ergens tegenaan bemoeien" ook wel iets vanuit het Westen des Lands.

LUH-3417

Geen idee, maar ik gebruik het te pas en te onpas... ik weet eigenlijk ook niet of het goed Nederlands is of niet, maar ik spreek dan ook geen goed Nederlands