Mijn rede dat ik geen kerstvier... het verlies van me nichtje

[Groove-Coverage]

Ik vind dit heel moeilijk om met iedereen te delen maar misschien schrijf ik het hierdoor van me af, en wie weet krijg ik er wel spijt van dat ik dit geplaatst heb.
Ik hoop op serieuze reacties van mensen die dit herkennen en geen commentaar van mensen die het toch niets boeit.


het wat dus vorig jaar 1e kerstdag

en we deden er niet zoveel aan maar mijn nichtje van 13 wou toch heel graag bij mij en me zusje zijn met kerst.
Nou was natuurlijk geen enkel probleem, kwam de 24e bij ons slapen en ik zou haar dan de 25e met de auto naar huis brengen
Een uur of 9 s'avonds na een hele leuke dag maar rijden richting Utrecht.

Een hele gezellige en leuke rit, veel met elkaar gepraat over wat we aankomend jaar zouden gaan doen, naar pretparken, bioscoop, vakantie noem maar op
maar ja toen reden we utrecht binnen en mijn sigaretten waren op, dus reden even naar een snackbar die ik wist te vinden bij een gracht in de binnenstad.
Parkeer de auto in aan de linkerkant van de straat (aan de grachtkant) en me nichtje zat dus aan de wegkant
Ik stap uit en kijk voor haar... er komt niets aan dus ze kan veilig uit stappen, op het moment dat ik me deur heb dichtgegooid en naar me nichtje toe wil lopen komt er een auto aanscheuren uit de zijstraat, me nichtje stond inmiddels als naast de auto met de deur open.
De auto ziet het over het hoofd kan niet meer remmen en rijd finaal op mijn nichtje en de deur in....
Ik zie me deur en me nichtje de straat opvliegen, de auto staat stil, me nichtje ligt trillend en huilend op de grond.
Ik ben naar haar toegelopen en heb hand vastgepakt, ben met haar gaan praten en heb zover als ik dat kon met mijn ehbo diploma's eerste hulp verricht, ik was in paniek.
Ze wou tegen me praten maar ze kon het niet, en het ergste voelde ik al aankomen, ik duwde haar tegen me aan om te knuffelen, na 5 minuten kwam de ambulance en in die tijd had ze al geen kick meer gegeven, op dat moment werd me verteld dat ze het niet had overleefd.

Er is nog nooit zo een groot gat in me leven gekomen als op dat moment.

Zij er misschien anderen die dit herkennen of een soort gelijk iets hebben meegemaakt en met mij willen praten?
Ik hoop op serieuze reacties.

[ikbenLINDA]

ik heb niet zoiets meegemaakt, gelukkig. ik begrijp hoe je je voelt. ik kan je niks nuttigs vertellen over wat je moet doen ofzo, maar ik wil je wel heel veel sterkte hierbij wensen.

Ik krijg tranen in mn ogen bij het lezen van jouw verhaal.. Ik heb zelf niets soortgelijks meegemaakt, gelukkig, maar als alleen het lezen ervan al dingen bij me losmaakt, kan ik wat als het je echt overkomt bij je loskomt niet bevatten..

Ik weet wel dat mijn oudere nicht iets heeft meegemaakt, maar dan met een onbekende. Het was 's nachts, ze zag een ongeluk gebeuren met een motorrijder. Alleen zij stopte, ze heeft hem in haar armen genomen, en daar is hij gestorven. Ik weet nog hoe ondersteboven ze ervan was, het heeft lang doorgewerkt.

Er zijn allerlei instanties waarbij je hulp kunt krijgen, als je het er nog heel moeilijk mee hebt, met rouwverwerking etc. Misschien moet je dat eens overwegen, het klinkt stom, maar wie weet heb je er iets aan.

Ik heb even op de site van korrelatie gekeken voor je, en daar de zoekoptie gebruikt naar 'rouwverwerking'. Je kan als je het allemaal wil lezen daar zelf nog even kijken maar ik zal wat stukken voor je kopiëren. Er staat veel informatie nog, maar ik kopiëer voor jou de tips en dergelijke. Wie weet heb je er wat aan:

Tips
Voor mensen in de rouw:


Neem de tijd voor rouw. Een overlijden verandert een mensenleven grondig. U moet een nieuw leven opbouwen zonder uw dierbare. Accepteer dat dit moeilijk is en neem er de tijd voor. Eigenlijk zou u zichzelf een beetje moeten ontzien en het iets rustiger aan moeten doen. Probeer te zorgen voor een gezond en regelmatig levensritme, om uzelf houvast te geven.

Rouw gaat gewoonlijk op den duur weer over. Dat gaat niet vanzelf, u moet er zelf actief doorheen, door emoties te uiten en het verlies op den duur te accepteren. Dan zult u merken dat na verloop van tijd de emoties minder heftig zijn en minder vaak opkomen. Een rouwproces verloopt in golven: emoties komen op en ebben weer weg. Vooral speciale dagen, zoals de verjaardag van de overledene of een feestdag, kunnen moeilijk zijn. Maar met de tijd worden ook die moeilijke momenten minder moeilijk.

De duur van de rouw verschilt van persoon tot persoon: de een rouwt enkele maanden, de ander rouwt een paar jaar. En ook na de periode van actieve rouw blijft het verlies bestaan. Verwerken is niet hetzelfde als vergeten: het is leren leven met het verlies.

Neem uw eigen reacties serieus. Al vindt u soms dat u vreemd reageert, het ís niet vreemd, u bent in de rouw. Probeer uw emoties niet weg te stoppen, want ze zullen daardoor alleen maar sterker worden. Uit uw emoties daarom, op een manier die bij u past. Zoek ook steun bij anderen als u daaraan behoefte hebt, het zal u zeker helpen. Probeer mensen te vinden die u vertrouwt en die prettig reageren. Vertel waar u behoefte aan heeft, zodat ze weten hoe ze u kunnen helpen. U kunt mensen ook vragen of u ze mag bellen als u het moeilijk heeft. Het is ook mogelijk om deel te nemen aan een rouwgroep, daar vindt u herkenning en steun.

Dat u uw emoties uit, wil niet zeggen dat u aan iedere emotie toegeeft. Soms is het goed om voluit te huilen of kwaad te zijn. Soms is het goed om afleiding te zoeken en de aandacht op iets anders te richten. U kunt alleen zelf voelen wat voor u werkt, waar u weer verder door komt.

Als u nare gevoelens hebt over het verleden, als u zich bijvoorbeeld schuldig voelt over dingen die gebeurd zijn, kan het goed zijn om dat te bespreken met mensen die erbij waren. Zij kunnen u helpen om een juist beeld te krijgen van de situatie. Herinneringen kunnen sterk gekleurd zijn, het kan moeilijk zijn om daarvan los te komen.

Vooral in het begin van het rouwproces is het verstandig om geen belangrijke beslissingen te nemen. Als het mogelijk is, kunt u ze beter even uitstellen totdat u weer beter in staat bent om de gevolgen ervan te overzien.

Rouwen kan samengaan met allerlei klachten, zoals eet- of slaapproblemen. Als u met deze klachten naar de dokter gaat, vertel dan over uw verlies. Het is niet goed als het rouwproces te veel door medicijnen onderdrukt wordt.

Komt u er zelf niet uit, vraag dan advies aan een deskundige. Bijvoorbeeld per e-mail aan Korrelatie.

Hieronder dan verder nog mogelijke behandelingen en organisaties die zij adviseren:

Behandeling
-Psychosociale hulpverlening
-Psychotherapie
-Rouwbegeleiding
-Zelfhulp

Organisatie
Algemeen maatschappelijk werk
Stichting Ambulante Fiom
Landelijke Stichting Rouwbegeleiding (LSR).

Bij korrelatie kunt u terecht voor adressen bij u in de buurt

En dan nog een link die Korrelatie geeft:
Startpagina voor rouwverwerking

en wat boeken die over rouwverwerking gaan en waar je dus misschien herkenning of iets dergelijks in kunt vinden:
Ik ben er kapot van : Over psychotrauma en verwerking van schokkende gebeurtenissen / Carlo Mittendorf en Ellen Muller. - Uitgeverij Boom : Amsterdam, 1997. ISBN 90 5352 308 1


Door het labyrint : hulp bij rouwverwerking / Antje Uffmann. - Rijswijk : Elmar, 2000. - 143 p. - ISBN 90 389 0992 6 Bespiegelingen en oefeningen voor mensen die een rouwproces doormaken.


Leren leven met verliezen : hoe doe je dat? / Marieke de Bruijn. - 4e dr. - Dordrecht : De Bruijn, 2000. - 128 p. - ISBN 90 900 9677 9. Adviezen en oefeningen om met een persoonlijk verlies om te gaan en om hulp aan rouwenden te verlenen.

Ik hoop dat je er iets aan hebt..

Sterkte!!

Damn. Sterkte *stil*

[mathfreak]

Ik kan me voorstellen dat er nu weer veel bij je naar boven komt en dat je dus niet echt met je gedachten bij Kerstmis bent. Zelf heb ik niet zoiets dergelijks meegemaakt, maar ik kan me desondanks wel voorstellen hoe je je voelt. Ik kan je alleen maar adviseren om er met deze Kerst toch wat van proberen te maken, ook al vind je dat moeilijk. Ik denk dat het op zich best goed is dat je hebt verteld wat er gebeurd is met je nichtje. Door er met anderen over te praten, al is het dan via Internet, heb je in ieder geval de gelegenheid om het te kunnen verwerken, en dat is heel belangrijk. Ik wil je toch, mede namens de andere forumbezoekers, een goede Kerst en een voorspoedig 2003 toewensen. Mocht je er behoefte aan hebben om er met mij over te praten, dan kun je me bereiken via mijn e-mailadres arno.van.asseldonk@hetnet.nl.

[Rabbi Daniel]

Erg dat zoiets gebeurd is, ik kan me vooral indenken dat je eerst nog hoop moet hebben gehad, en dat die je daarna weer werd afgenomen.

Rotauto's...

Daarom moeten auto's uit oude binnensteden worden geweerd: er is simpelweg GEEN PLAATS voor!
Dáárom gebeuren zulke ongelukken!

[nogwatjuh]

ik weet niet wat ik dr over moet zeggen.. lijkt me gewoon zo lullig. denk je dat alles goed gaat, en dan opeens dat..

k heb nooit zoiets meegemaakt maar ik heb wel een van de grootste fouten van mijn leven met sinterklaas gedaan. daarom vier ik geen sinterklaas en ben ik die dag sowieso depri.. naja eigenblijk de hele maand wel.. niet leuk voor mij maar wel leuk voor de rest van de wereld. ben dan even extra aardig vanwege schuldgevoel

[Groove-Coverage]

Hoi mede forummers.

Hierbij wil ik jullie alvast heel erg bedanken voor het nemen van de moeite om mijn verhaal te lezen en voor de tips en steunbetuigingen.

Ik zal zeker even op korrelatie gaan kijken omdat ik denk dat ik daar heel veel aan zal kunnen hebben.

Alsnog wens ik ook jullie nog hele fijne kerstdagen en absoluut een super 2003 gewenst!!

Arno ik zal je zeker nog even een mailtje sturen, alvast bedankt!!

[Eend]

eey, kvind het goed van je dat je t opgeschreven hebt Ik ben nu dus wat sterker en kon het aan.
Echt erg om zoiets mee te maken
Ik heb het zelf niet meegemaakt eigenlijk, maar een verlies van iemand is zowiezo niet makkelijk en zeker niet op zo'n manier.
Als je iemand nodig hebt zal ik er iig voor je zijn.

*hele dikke knuffel*

Eendje

[Noortje_S]

Wat erg dat je zoiets hebt meegemaakt op kerstdag. Een paar jaar geleden heeft mijn meter ook een autoongeval gehad waarbij mij nichtje bijna om het leven kwam! 3 maand heeft ze ongeveer in het ziekenhuis gelegen. Water bij de hersenen was de diagnose. Verscheidene keren is ze in coma geraakt! Ik ben blij dat ze door haar vechtlust erdoor is gekomen! Ik zou niet weten wat ik zou moeten als mijn nichtje er niet door was gekomen, zij is nl. mijn oogappel! Ik kan me dus wel inbeelden dat dit ongeval je geraakt heeft en dat je zeker niet aan feestvieren denkt! Sterkte! Je mag me steeds mailen

[Iotje]

ik wens je heel veel sterkte!!! Het is niet niks.... k heb geen woorden hiervoor...

[Quiana]

Jeetje, wat erg..
Heel veel sterkte.

[Miss Helena]

Wat ontzettend verschrikkelijk... Ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen, maar wil je heel veel sterkte wensen. *knuf*

[Wasteland]

Verschrikkelijk wat er gebeurt is!! Ik zelf ben op mijn 10de aangereden door een auto, ik mag van geluk spreken dat ik nog leef.

Ik wens je ongelooflijk veel sterkte toe!!!!

Hele fijne feestdagen en maak er iets van,

Groeten Rob.

[SugarBox]

Ik kan je alleen maar sterkte wensen..

[Black Bird]

Verschrikkelijk..
Sterkte. (F)

[sammiej]

ik vind het ten eerste heel knap dat je het opgeschreven hebt, omdat je er over twijfelde...

ten tweede heb ik mijn neefje verloren. hij is twee geworden. ik was nog maar klein toen het gebeurde, maar ik weet wel dat hij een speciaal plaatsje heeft in mijn hart... we waren even oud en speelden vaak met elkaar. soms zou ik willen dat hij even terug kwam omdat ik dan gewoon even lekker met hem zou kunnen praten, maar dat kan niet. ik hoop dat er een hemel bestaat en dat hij daar nu is.....

heel veel sterkte en onthou dat je er altijd met iemand over kan praten. misschien dat diegene je niet kan helpen, maar praten lucht sowieso wel op... sterkte....

tjemig... heel veel sterkte.
ik weet niet zo goed wat ik zeggen moet. sorry.
ik heb zelf niet zoiets meegemaakt, maar het schijnt dat mijn oma wel zoiets heeft meegemaakt.
toen ze klein was was ze samen met haar zusje aan het spelen. ze waren tikkertje aan het doen. haar zusje wou het trappetje af rennen (zo'n laddertje) en is toen gevallen. ze is nooit meer wakker geworden en mijn oma heeft haar hele leven een schuldgevoel erover gehad.
ik denk niet dat je veel aan dit verhaal hebt. maar je bent niet de enige!
dikke knuffol
mir

[smilegirl]

heejz..
bah ik krijg echt kippenvel van jou verhaal..
gelukkig heb ik zoiets nog nooit mee gemaakt..
het lijkt me verschrikkelijk om je eigen nichtje over de straat te zien vliegen...
dat de auto kapot is maakt weinig uit...je koopt een nieuwe...maar je nichtje krijg je nooit meer terug dta lijkt me heel
erg..
heel veel sterkte met alles..
dikke kus smilegirl

[Thirsa]

ik heb je verhaal net nog een keertje gelezen, meteen weer kippevel

ik vind het echt super erg voor je, en je weet het he.. als er iets is, of je wilt praten, ik ben er altijd voor jou!

ik hou van je, kusje

[*moonchild*]

ut enige wat ik kan doen is je sterkte wensen... en ik vin ut echt heel kut voor je!!! *stil*