Vriend(in): essentiëel of leuk voor erbij?

Goedenavond mensen,

ik was eigenlijk wel benieuwd naar jullie meningen over de volgende stelling:

Verkering, een relatie, een vriend of vriendin is leuk voor erbij. Primair voor de seks en het gezellige kletsen en samen dingen doen, maar niet om je geestelijk afhankelijk te maken: je moet als persoon compleet zijn en niet streven naar volmaaktheid door versmelting met een ander.

(Eventueel verder: geestelijke afhankelijkheid van een ander is een teken van persoonlijke zwakte.)

Ik ben het dus roerend met die stellingen eens. Je leest en hoort heel vaak van mensen die zichzelf helemaal afhankelijk hebben gemaakt van iemand, die in feite bijna letterlijk hun hart in handen van een ander hebben gelegd. Dat is IMO ongezond. Niemand kan zo goed met je hart en gevoel omgaan als jijzelf: vermijd dus een te grote versmelting met de ander.

Verkering is leuk, maar primair voor seks. Ik zie een relatie, ook op latere leeftijd, meer als een goede vriendschap met seks: je moet elkaar ook vrij kunnen laten. Beide personen moet je afzonderlijk kunnen zien, kunnen scheiden zonder dat er iets verloren gaat. Seks is lekker, samen leuke dingen doen is ook tof. Maar je moet vermijden dat je jezelf klote gaat voelen als de ander er niet is. Dat is denk ik het hoogste wat je kunt bereiken: de ultieme balans tussen persoonlijke vrijheid en het deelnemen aan een relatie waar je allebei voldoening uit haalt, maar waar je geen van beiden afhankelijk van bent.

Lul maar raak

[Gothic]

[nuttige bijdrage] I can not agree more [/nuttige bijdrage]

[[eitje]Methuselah]

Dat is jouw mening.


Ik ben er niet voor te vinden. In een relatie moet er meer zijn dan seks en elkaar "vrij" laten af en toe is voor mij al een aanduiding dat het geen relatie is (want je bedoelt volgens mij dat je ook nog met anderen zou kunnen rotzooien).

Ik zie een relatie meer als een aanvulling van je persoon, waar ieder toe bijdraagt en je allebei sterker van wordt. Met ook die intieme genegenheid erbij.

Natuurlijk is het niet goed als je jezelf verliest in een relatie, dat je je eigen "ik" volledig op de achtergrond zet en alles voor de ander doet. Evenwicht moet er zijn, een relatie is niet alleen geven of nemen, maar beiden.

Maar je moet vermijden dat je jezelf klote gaat voelen als de ander er niet is.
Hell, ik mis een vriendin van me, die ik al weken niet heb gezien, ja ik voel me daar af en toe klote door en ik heb niet eens 'n relatie met haar!

Een uitdrukking is:

'lovers love more what's between them than they love each other'.

Vaak wordt deze uitspraak ten negatieve gebruikt: het moet niet alleen gaan om de relatie die ertussen hangt, maar om de persoon die tegenover je staat. Dat is ook wel zo, maar ik denk dat je de objectiviteit van de 'zakelijke' relatie niet moet onderschatten.

[moenbase]

Ja, maar er bestaat ook nog zoiets als jaloerzie (dat mag je ook helemaal afkeuren, ongezonde instelling?)
Als mijn vrienden (mocht ik die hebben) een avondje weg is, dan zou ik me klote voelen, in die zin, dat ik graag bij haar wil zijn. Als zij met een ander(e jongen) weg is, dan vind ik dat zeker niet leuk. Waarschijnlijk is dat ook een normaal (goedkeurend) gedrag. Dat even over je zin "Maar je moet vermijden dat je jezelf klote gaat voelen als de ander er niet is."

Verder, 'k ben het er niet helemaal mee eens. Ik vind sex niet primair. Natuurlijk zou ik m'n leuter er dan best in willen steken...maar, als zij dat om wat voor reden dan ook (nog) niet toelaat dan is wat mij betreft de relatie echt niet voorbij.
En, het is ook niet zo dat ik eerst sex wil hebben en dan pas een relatie.

Échte liefde is (voor mij) een onlosmakende 'kracht' tussen twee (of meerdere) personen. (nu heb ik het dus niet over de liefde voor jezelf...)
Natuurlijk moet je reeël blijven en weten dat je zelf ook een eigen leven hebt, en jouw leven niet in haar handen ligt. Maar vaak is dat 'onvermijdelijk' wanneer je echt hopeloos verliefd bent.
Wat ik zelf wel heb is dat ik bepaalde 'dingen' ook ga 'voelen'; heeft zij pijn, dan heb ik ook pijn.

En blablablabla

Even verduidelijkend.

Ik heb misschien wat verwarring gesticht door de uitdrukking 'vriendschap met seks' te gebruiken. Ik bedoel niet dat het zomaar mogelijk is dat één van de twee met een ander in bed duikt. Het moet wel iets zijn wat alleen tussen die twee personen is, trouw is dus wel vereist.

Ik keer me alleen fel tegen de geestelijke afhankelijkheid die een hoop mensen tentoon spreiden in een relatie, dat is zo ongezond. Zoals ik al zei, je legt je eigen lot in handen van de ander. Dat doen beide partijen.

[elledc]

moenbase schreef:
Échte liefde is (voor mij) een onlosmakende 'kracht' tussen twee (of meerdere) personen. (nu heb ik het dus niet over de liefde voor jezelf...)
Natuurlijk moet je reeël blijven en weten dat je zelf ook een eigen leven hebt, en jouw leven niet in haar handen ligt. Maar vaak is dat 'onvermijdelijk' wanneer je echt hopeloos verliefd bent.

Is mooi gezegd, wilde het ook zo verwoorden

Toen ik nog niet verliefd was geweest dacht ik net hetzelfde, dat een vriend niet essentieel is in een leven, maar eens je een persoon tegenkomt die je aanvult en aanvoelt op elk vlak, dan besef je pas dat het wel een essentie is, die je enerzijds gelukkiger maakt en anderzijds jezelf een grotere zelfzekerheid geeft. Ik bedoel niet 'het gevangen zitten in een relatie' maar die aantrekking tot en afhankelijkheid van een ander iemand. Dan kan je wel zonder die persoon maar is er zo'n sterke kracht dat het moeilijk is een week zonder elkaar te leven. Dat is volgens mij helemaal geen teken van zwakte maar van diepe liefde.

Gelukkig ben ik ook een aantal malen écht smoorverliefd geweest, dus ik weet wel hoe het voelt

Het is alleen zo, dat ik nooit zomaar verliefd word op een meisje: ik moet haar al wat langer kennen om haar écht leuk te gaan vinden. Vaak ben ik er in de tussentijd al achtergekomen of het dus iets wordt en als het niets wordt, ga ik er ook niet meer op hopen. Dan neemt de verliefdheid of de zin daarin vanzelf af.

Overigens, met zwakte bedoel ik niet per se iets negatiefs...meer dat het gewoon praktisch handiger is om niet afhankelijk te zijn. Evolutionair gezien kun je namelijk maar beter niet afhankelijk zijn, als het uitgaat ben je een hele tijd kapot van verdriet en niet geschikt voor voortplanting. In die zin is het wel zwak.

[Evito]

Ja, ik ben het hier volledig mee eens; tevens lijkt het me dat dit in de Stoïcijnse leer past.
Zolang je jezelf hebt, heb je niemand anders nodig. Maar op zich ben ik wel romantisch aangelegd. Nu kun je je natuurlijk afvragen wat dat betekent. Ik weet het ook niet. Ik geloof wel in liefde, maar niet zozeer tussen één man en vrouw in het bijzonder. Ik weet niet of ik nog in liefde geloof. Ik denk het wel. Maar je hebt wel gelijk wat je hier zegt. Ik kan liefde op dit moment niet rijmen met 1 van mijn theorieen. Ik zal erover moeten nadenken.

[-niels-]

Je punt is goed... en opzich ook het overwegen waard...
maar het gevoel dat zich bij een diepere 'liefde' voor doet is wel meerdere malen beter dan het 'gevoel' dat er in de relatie die jij beschrijft voordoet...

't is aan ieder eigen om af te wegen hoe men het wil, ik zou iig 'echte liefde' niet uit principe willen mislopen... want 't is 't toch echt wel waard...

maar goed... als men zo relatie's wil hanteren, vind ik dat ook prima, er zijn idd reden genoeg op het zo te doen, 't nadeel is dat je iemand moet vinden waarvan je zeker bent dat die er ook zo over denkt...

[moenbase]

nare man schreef:
1) Ik bedoel niet dat het zomaar mogelijk is dat één van de twee met een ander in bed duikt. Het moet wel iets zijn wat alleen tussen die twee personen is, trouw is dus wel vereist.

2) Ik keer me alleen fel tegen de geestelijke afhankelijkheid die een hoop mensen tentoon spreiden in een relatie, dat is zo ongezond. Zoals ik al zei, je legt je eigen lot in handen van de ander. Dat doen beide partijen.

1) Maar, waarom vind je dan dat dat niet mag kunnen? Als zij het mag, dan mag jij het ook? Toch. Zo heb je dubbel zoveel plezier?

2) Ja, ik begrijp wel aardig wat je bedoeld (denk ik), maar het is iets dat eigenlijk haast 'vanzelf' onststaat in een relatie. Zowel in een vriendschappelijke relatie als in een liefdesrelatie.
Ja, tenzij je er natuurlijk enorm tegen 'vecht'. Maar je kunt al gauw 'verblind' raken door de verliefdheid. [blababla]

Gothic schreef:
[nuttige bijdrage] I can not agree more [/nuttige bijdrage]

Maar ik moet er wel bij zeggen dat het idee van iemand die er altijd voor je is, voor wie je er altijd bent, het idee van 'two bodies, one mind' wel leuk is...

[igfy]

hmm.... best moeilijk...

aan de ene kant is het idd een beetje zwakheid om op een bepaalde manier afhankelijk te zijn van iemand,want het doet heel erg pijn als het dan over is.
Alleen het geeft wel weer aan dat je jezelf open kan stellen en diegene kan steunen en andersom... en dat geeft dan ook weer kracht...

maar ik vind wel dat je niet alles samen moet doen.. je moet ook je eigen vrienden en hobby's houden... anders raak je na een tijdje verveeld...

en nou ja... seks is voor mij niet bepaald een primaire behoefte...

[moenbase]

Morgan schreef:
Maar ik moet er wel bij zeggen dat het idee van iemand die er altijd voor je is, voor wie je er altijd bent, het idee van 'two bodies, one mind' wel leuk is...

Het idee "I can't see me loving nobody but you, for all my life" is ook enig. En zo zijn er nog wel 50. Maar, 't duidt (allemaal) op aanhankelijkheid. Jezelf 'zwak' opstellen. En dat is toch iets minder 'enig'.

moenbase schreef:
Het idee "I can't see me loving nobody but you, for all my life" is ook enig. En zo zijn er nog wel 50. Maar, 't duidt (allemaal) op aanhankelijkheid. Jezelf 'zwak' opstellen.

Jezelf zwak opstellen of elkaar sterk maken? I can't see me blablabla is toch heel wat anders dan zo vertrouwd met elkaar zijn dat de ander bijna een verlengde van jezelf is...

[Gothic]

Morgan schreef:
Maar ik moet er wel bij zeggen dat het idee van iemand die er altijd voor je is, voor wie je er altijd bent, het idee van 'two bodies, one mind' wel leuk is...

Ja, maar dat kan ook. Wouter heeft het wel over trouw. Dus je hebt wel degelijk het idee dat er iemand voor jou is, en dat jij er voor diegene bent.

[Justice]

Essentieel dus echt niet, als je niet zonder kon leven dan was ik al lang en breed dood geweest! Maar het is wel leuk…

Maar toch:
Love is a trick to make us procreate…
Love turns you into a weakling…

[Warsocket]

nare man schreef:
Goedenavond mensen,

ik was eigenlijk wel benieuwd naar jullie meningen over de volgende stelling:

Verkering, een relatie, een vriend of vriendin is leuk voor erbij. Primair voor de seks en het gezellige kletsen en samen dingen doen, maar niet om je geestelijk afhankelijk te maken: je moet als persoon compleet zijn en niet streven naar volmaaktheid door versmelting met een ander.

(Eventueel verder: geestelijke afhankelijkheid van een ander is een teken van persoonlijke zwakte.)

Ik ben het dus roerend met die stellingen eens. Je leest en hoort heel vaak van mensen die zichzelf helemaal afhankelijk hebben gemaakt van iemand, die in feite bijna letterlijk hun hart in handen van een ander hebben gelegd. Dat is IMO ongezond. Niemand kan zo goed met je hart en gevoel omgaan als jijzelf: vermijd dus een te grote versmelting met de ander.

Verkering is leuk, maar primair voor seks. Ik zie een relatie, ook op latere leeftijd, meer als een goede vriendschap met seks: je moet elkaar ook vrij kunnen laten. Beide personen moet je afzonderlijk kunnen zien, kunnen scheiden zonder dat er iets verloren gaat. Seks is lekker, samen leuke dingen doen is ook tof. Maar je moet vermijden dat je jezelf klote gaat voelen als de ander er niet is. Dat is denk ik het hoogste wat je kunt bereiken: de ultieme balans tussen persoonlijke vrijheid en het deelnemen aan een relatie waar je allebei voldoening uit haalt, maar waar je geen van beiden afhankelijk van bent.

Lul maar raak

ok je moet niet te afhankelijk worden
maar hoe "zakelijk" jij de liefde ziet daar ben ik niet zo'n voorstander van
ik vindt dat als je een goede relatie hebt dat je je echt voor 100% aan elkaar moet kunnen geven (zowel geestelijk als lichamelijk) en als je er bijvoorbeeld 2 weken kapot van bent dat je liefde het heeft uitgemaakt vindt ik geen teken van zwakte eerder een teken van menselijkheid.

no offence..

[moenbase]

Morgan schreef:
Jezelf zwak opstellen of elkaar sterk maken? I can't see me blablabla is toch heel wat anders dan zo vertrouwd met elkaar zijn dat de ander bijna een verlengde van jezelf is...

Allebei. Door jezelf 'zwak' op te stellen kun je de ander sterker maken. Hij/zij kan dat ook bij jou doen. Dus eigenlijk wordt 't in z'n geheel sterker. Ja.

[Esmée]

Warsocket schreef:
ok je moet niet te afhankelijk worden
maar hoe "zakelijk" jij de liefde ziet daar ben ik niet zo'n voorstander van
ik vindt dat als je een goede relatie hebt dat je je echt voor 100% aan elkaar moet kunnen geven (zowel geestelijk als lichamelijk) en als je er bijvoorbeeld 2 weken kapot van bent dat je liefde het heeft uitgemaakt vindt ik geen teken van zwakte eerder een teken van menselijkheid.

no offence..

Ja dit wou ik ook gaan typen... volledig mee eens.
Kijk dat je op deze leeftijd op deze manier over een relatie denkt, oke, maar als je op een gegeven moment echt een serieuze relatie hebt... dan vind ik dat je inderdaad niet zonder elkaar zou moeten 'kunnen', dit niet te letterlijk nemen uiteraard, maar liefde draait juist om elkaar je hart geven en de ander er mee vertrouwen. Denk ik.

[Piccola]

moenbase schreef:
Ja, maar er bestaat ook nog zoiets als jaloerzie (dat mag je ook helemaal afkeuren, ongezonde instelling?)
Als mijn vrienden (mocht ik die hebben) een avondje weg is, dan zou ik me klote voelen, in die zin, dat ik graag bij haar wil zijn. Als zij met een ander(e jongen) weg is, dan vind ik dat zeker niet leuk. Waarschijnlijk is dat ook een normaal (goedkeurend) gedrag. Dat even over je zin "Maar je moet vermijden dat je jezelf klote gaat voelen als de ander er niet is."

Verder, 'k ben het er niet helemaal mee eens. Ik vind sex niet primair. Natuurlijk zou ik m'n leuter er dan best in willen steken... maar, als zij dat om wat voor reden dan ook (nog) niet toelaat dan is wat mij betreft de relatie echt niet voorbij.
En, het is ook niet zo dat ik eerst sex wil hebben en dan pas een relatie.

Échte liefde is (voor mij) een onlosmakende 'kracht' tussen twee (of meerdere) personen. (nu heb ik het dus niet over de liefde voor jezelf...)
Natuurlijk moet je reeël blijven en weten dat je zelf ook een eigen leven hebt, en jouw leven niet in haar handen ligt. Maar vaak is dat 'onvermijdelijk' wanneer je echt hopeloos verliefd bent.
Wat ik zelf wel heb is dat ik bepaalde 'dingen' ook ga 'voelen'; heeft zij pijn, dan heb ik ook pijn.

En blablablabla

Helemaal goed gezegd

[Pompompom]

Liefde geven en ontvangen vind ik toch wel leuk/fijn zeg maar. En liefde voor iemand kan je ook gelijk praten aan "bang om diegene kwijt te raken'. Ik vind wel dat je je leven niet in iemand anders handen moet leggen. Maar als er liefde tussen jou en iemand anders is, dan kan je beter elkaar aanvullen dan elkaar op een afstand houden.. want als je jezelf op een 'afstand' houdt, dan zul je nooit zoveel van iemand kunnen houden als anderen (is mijn mening).

[Manuzhai]

Heel goed! Ik heb deze discussie al verscheidene malen gevoerd met een vriendinnetje. Zij vindt namelijk dat ik een vriendin *nodig* heb. Daar ben ik het geheel niet mee eens. Ik ben een mens op mezelf, en als zodanig al compleet. Ik kan mezelf redden, al zou het soms wel eens prettig zijn als ik een vriendinnetje had.

Ikzelf vind een relatie dus meer iets waarbij de combinatie groter is dan de twee gedeelten samen dan iets waarbij twee halven worden gecombineerd tot een hele. Het is misschien een fijn onderscheid, maar ik geloof er in ieder geval zelf in.

[elledc]

Ik denk dat als je zegt "ik heb helemaal niemand nodig, ik kan het wel alleen redden" dat je jezelf verschuilt in iets wat niet realiteit is. Ik denk dat iedereen iemand nodig heeft en dat je je pas 100% gelukkig voelt als je voelt dat een persoon je aanvult en je daarin dus een voldoening kan vinden.
Je kan je goed voelen alleen en graag alleen zijn maar de natuur heeft ons zo gemaakt dat we allen een partner nodig hebben, de ene komt ervoor uit, de andere verbergt het misschien wel onbewust.
Ik ben graag alleen en ik dacht ook dat ik mijn leven liever zonder partner verder zou gaan omdat mensen me vlug irriteren maar uiteindelijk is er altijd een gevoel van eenzaamheid die in me opkomt als ik besef dat zoveel mensen om me heen iemand liefhebben, zo is het eenmaal, iedereen heeft een aanvullig nodig.

Warsocket schreef:
ok je moet niet te afhankelijk worden
maar hoe "zakelijk" jij de liefde ziet daar ben ik niet zo'n voorstander van
ik vindt dat als je een goede relatie hebt dat je je echt voor 100% aan elkaar moet kunnen geven (zowel geestelijk als lichamelijk) en als je er bijvoorbeeld 2 weken kapot van bent dat je liefde het heeft uitgemaakt vindt ik geen teken van zwakte eerder een teken van menselijkheid.

no offence..

None taken

Kijk, natuurlijk kan ik me wel voor '100% geven' (beetje rare uitdrukking), ik stel me heel open op tegenover mijn wederpartij. Maar ik zorg er ook voor dat als ik die 100% van mij geef, er niet iets uit mezelf weggaat wat die ander meeneemt. Daar gaat het mij vooral om: je moet elkaar afzonderlijk als geheel kunnen zien, zonder dat er iets tussenzit wat iets van de ander meeneemt als het breekt.

hm, t zal allemaal best, maar ik hou er nie van single te zijn (En niet alleen om de sex..)

[de ijsprinses]

Ik ben het met nare man eens, om de simpele reden dat ik het ontzettend eng vind om afhankelijk van een ander te zijn. Ik zou dat ook echt niet willen, maar aan de andere kant zou ik wel heel graag een vriend willen waar ik ontzettend veel van hou en dat die relatie dan meer is dan een vriendschap met seks.
Zoals je het omschrijft geef je jezelf niet helemaal, is er altijd iets afstandelijks, en dat is iets dat ik niet bij een goede relatie vind horen.
Ik zal wel altijd ook een eigen leven willen, en niet altijd alles met hem samen willen doen. Ik denk dat als je daar op let, dat je dus ook nog dingen voor jezelf hebt, je nooit helemaal afhankelijk van elkaar zal worden.

[mill's mess]

Ik ben het volledig met dze stelling eens.
Ik wil niet trouwen (me binden), ik wil geen kinderen, ik wil mijn eigen leven (you don't believe me?). Ik wil kunnen doen en laten wat ik wil. Als ik bij wijze van spreken volgende week naar Azie wil, wil ik zo hups zonder enig probleem daarheen kunnen.
Een vriend/vriendin is leuk voor erbij, maar mijn leven staat op nr. 1 .

Ik weet het liefde maakt blind, maar deze keer zorg ik ervoor dat mijn verstand het wint en ik me niet zeker bind

Wat ik zelf als "regel" heb, is dat beide personen gelukkiger moeten zijn mét elkaar dan zonder elkaar.
Wanneer ik heel erg verliefd was, kon ik mezelf helemaal verliezen, dan was *hij* alles voor me. School, m'n toekomst, sociale leven, etc waren helemaal niet meer belangrijk.
Was ik gelukkiger mét de relatie dan zonder? Nee. Maar op een gegeven moment was ik zo aan hem gehecht en zo verliefd, dat ik er niet meer mee wou stoppen, ik wou hem niet kwijt.

Maar wat is nou het nut van een relatie als je niet beiden gelukkiger mét elkaar bent dan zonder? Volgens mij is er nix nuttigs aan. Het enige is dan je dan af en toe uit de realiteit kunt ontsnappen door volledig in elkaar op te gaan. Maar dan is het eigenlijk net als een verdovend middel...want die realiteit komt toch wel weer terug.

[eitje]Methuselah schreef
Ik zie een relatie meer als een aanvulling van je persoon, waar ieder toe bijdraagt en je allebei sterker van wordt. Met ook die intieme genegenheid erbij.

Ja, zo zou het moeten zijn eigenlijk

"Leuk voor erbij" klinkt voor mij niet goed. Het is veel meer dan dat.

moenbase schreef:
Échte liefde is (voor mij) een onlosmakende 'kracht' tussen twee (of meerdere) personen.

Ja, voor mij ook

Nou ja, kortom, wat vind ik, wat zou ik willen.
Zoals Methuselah schreef, elkaar sterker maken, aanvullen maar ook gelukkiger maken.
Ik zou wel graag willen dat iemand een beetje afhankelijk van me is...naar me verlangt, me mist wanneer ik niet bij hem ben.
Er moet zeker wel heel veel verliefdheid bij komen kijken.
Maar we moeten ook ons eigen leven hebben, eigen vrienden, etc.
Het lijkt me best moeilijk om daar een goede balans in te vinden.

Maargoed, blablub. Ik ben het eens met dat "als persoon compleet zijn". En het is misschien ook wel beter om eerst te zorgen dat je als persoon compleet bent...dat je in principe genoeg aan jezelf hebt en ook blij met jezelf bent, van jezelf houdt, voordat je een relatie begint.
Ik denk dat juist mensen die zichzelf niet volledig accepteren, zich gigantisch aan de ander gaan vastklampen. Zoals ik.

[snoopy]

Plato was het niet met jou eens.

Nou even mijn mening: Hmmm... ik kan prima zonder vriend, maar het voelt fijn om voor iemand speciaal te zijn. Dus ik denk niet dat ik een speciaal iemand nodig heb, maar ik heb het wel nodig om af en toe een vriend te hebben (klinkt alsof ik er een week bij blijf, en het dan weer uitmaak, maar je snapt me vast wel?).

[de ijsprinses]

nog iets, als je niet gelukkig bent moet je ook niet verwachten dat je wél gelukkig wordt als je een vriend(in) krijgt. In mijn ogen begin je dan helemaal verkeerd aan een ralatie.

[David]

nare man schreef:
Goedenavond mensen,

ik was eigenlijk wel benieuwd naar jullie meningen over de volgende stelling:

Verkering, een relatie, een vriend of vriendin is leuk voor erbij. Primair voor de seks en het gezellige kletsen en samen dingen doen, maar niet om je geestelijk afhankelijk te maken: je moet als persoon compleet zijn en niet streven naar volmaaktheid door versmelting met een ander.

(Eventueel verder: geestelijke afhankelijkheid van een ander is een teken van persoonlijke zwakte.)

Ik ben het dus roerend met die stellingen eens. Je leest en hoort heel vaak van mensen die zichzelf helemaal afhankelijk hebben gemaakt van iemand, die in feite bijna letterlijk hun hart in handen van een ander hebben gelegd. Dat is IMO ongezond. Niemand kan zo goed met je hart en gevoel omgaan als jijzelf: vermijd dus een te grote versmelting met de ander.

Verkering is leuk, maar primair voor seks. Ik zie een relatie, ook op latere leeftijd, meer als een goede vriendschap met seks: je moet elkaar ook vrij kunnen laten. Beide personen moet je afzonderlijk kunnen zien, kunnen scheiden zonder dat er iets verloren gaat. Seks is lekker, samen leuke dingen doen is ook tof. Maar je moet vermijden dat je jezelf klote gaat voelen als de ander er niet is. Dat is denk ik het hoogste wat je kunt bereiken: de ultieme balans tussen persoonlijke vrijheid en het deelnemen aan een relatie waar je allebei voldoening uit haalt, maar waar je geen van beiden afhankelijk van bent.

Lul maar raak

jij bent volgens mij zo ontzettend bang voor pijn en verdriet .

samen zijn en je hart in een ander persoon zn hangen leggen zoals jij dat zegt is natuurlijk altijd een gok .. want er kan niet altijd even goed mee om gegaan worden .

maar daar moet je niet zoveel over nadenken .. het brengt ook heel veel goeds en geluk met zich mee dat jij weer mist op deze manier .

just my 2 cents

ik kan niet tegen alleen zijn, ik moet iemand om me heen hebben waar ik alles mee kan doen, maar ik zie afhankelijkheid niet als zwakheid, als die gene weg zou vallen, is t niet zo dat er niks van mezelf overblijft, dan zou alleen dat ene fijne stuk voor me wegvallen.

David schreef:
jij bent volgens mij zo ontzettend bang voor pijn en verdriet .

samen zijn en je hart in een ander persoon zn hangen leggen zoals jij dat zegt is natuurlijk altijd een gok .. want er kan niet altijd even goed mee om gegaan worden .

maar daar moet je niet zoveel over nadenken .. het brengt ook heel veel goeds en geluk met zich mee dat jij weer mist op deze manier .

just my 2 cents

Ik ben niet meer of minder bang voor pijn en verdriet dan een ander. (Ik vraag me trouwens af hoe jij dat uit deze post kunt afleiden zonder zelf enige extrapolatie toe te passen, maar het zij je vergeven.)

Ik vind, zoals een (helaas klein) aantal mensen boven in dit topic, het gewoon een vervelend en beklemmend gevoel om afhankelijk te zijn van een ander. Ook als ik zelf iemand heel erg leuk vind, misschien zelfs wel verliefd op die persoon ben, dan nog vind ik het vervelend dat ik niet uit kan gaan zonder de gedachte dat die persoon zich thuis zit op te vreten of ik niet vreemdga.

Om een wijs vrouw te citeren: 'Ik wil gewoon aan niemand verantwoording af hoeven leggen voor mijn gedrag'.

Misschien een beetje sterk gezegd, maar het is wel waar. Ik wil gewoon niet dat iemand afhankelijk van mij is, net zo min als ik wil dat ik afhankelijk ben van iemand. Dat heeft niets te maken met 'bang zijn voor pijn of verdriet'. Ik heb daar genoeg van meegemaakt in m'n leven (overigens wel allemaal in de relationele sfeer, ik ben niet scarred for life ofzo) en ik weet heel goed hoe ik ermee om moet gaan.

[David]

zo te horen heb je geen problemen dan

maar ik ook niet echt .. en het is soms ook wel een fijn gevoel dat je een beetje afhankelijk kan zijn van een ander , maar soms ook een zwakte ja ..

maar goed .. waar je niet dood aan gaat word je sterker van !

[Manuzhai]

utopia5 schreef:
Ik denk dat iedereen iemand nodig heeft en dat je je pas 100% gelukkig voelt als je voelt dat een persoon je aanvult en je daarin dus een voldoening kan vinden.
Je kan je goed voelen alleen en graag alleen zijn maar de natuur heeft ons zo gemaakt dat we allen een partner nodig hebben, de ene komt ervoor uit, de andere verbergt het misschien wel onbewust.

Ah bah.

utopia5 schreef:
Je kan je goed voelen alleen en graag alleen zijn maar de natuur heeft ons zo gemaakt dat we allen een partner nodig hebben, de ene komt ervoor uit, de andere verbergt het misschien wel onbewust.

Correctie. De natuur heeft ons zo gemaakt dat we verliefd kunnen worden op een persoon: een verhoogde aanmaak van bepaalde hormonen waardoor de geslachtsdrift toeneemt. Het is de bedoeling dat we zoveel mogelijk nakomelingen produceren zodat het voorbestaan van de soort gewaarborgd is. Dat kan alleen maar als je je geestelijk niet te afhankelijk maakt.

Immers, als iemand geestelijk afhankelijk gemaakt is en het gaat uit, dan is die persoon vervolgens tijdenlang niet in staat om voor nakomelingen te zorgen. De natuur kent geen liefde, alleen geilheid. Liefde is een leuk truukje om mensen tot elkaar te brengen, maar heeft geen ander doel dan voortplanting.

Wij kennen affectie, zeker, maar dat verschilt dan niet van de goede-vriendschap-met-seks-en-wederzijds-vertrouwen die ik beschreven heb. Daar echter komt geen verliefdheid of nauwelijks verliefdheid bij kijken en dat is het sterke punt ervan. Als je je relatie baseert op verliefdheid, op het helemaal op willen gaan in de ander, dan valt het vroeg of laat in duigen. Verliefdheid houdt namelijk altijd op, hoe graag mensen het ook níet willen geloven. En dan zit je met de gebakken peren.

[Phileine]

"Verkering is leuk, maar primair voor seks. Ik zie een relatie, ook op latere leeftijd, meer als een goede vriendschap met seks."

Het lijkt me voor de goede orde wel even fijn dat jouw vriendin niet op dit Forum komt.

Niet in de eerste plaats omdat ik (en ik hoop toch ook heel wat van mijn medemensen, of is deze wereld dan echt zo'n godverlaten lege bedoening?) het pertinent oneens ben met hetgeen je zegt, maar nog veel meer omdat het ontzettend laagdunkend en onrespectvol overkomt.

Scatterheart schreef:
"Verkering is leuk, maar primair voor seks. Ik zie een relatie, ook op latere leeftijd, meer als een goede vriendschap met seks."

Het lijkt me voor de goede orde wel even fijn dat jouw vriendin niet op dit Forum komt.

Niet in de eerste plaats omdat ik (en ik hoop toch ook heel wat van mijn medemensen, of is deze wereld dan echt zo'n godverlaten lege bedoening?) het pertinent oneens ben met hetgeen je zegt, maar nog veel meer omdat het ontzettend laagdunkend en onrespectvol overkomt.

*mr* Nou... Wat is het nog meer dan? Je bent verliefd, houdt van elkaar, maar wat je hebt is toch idd een vriendschap, maar dan met sex (lichamelijk contact, iig). Ik wil niet iemand op wie ik alleen maar verliefd ben, ik moet ook met hem kunnen praten, lachen, huilen. Dat wil ik ook in een vriendschap... het lichamelijke aspect is echt het enige dat er nog bij komt.

[Phileine]

Morgan schreef:
*mr* Nou... Wat is het nog meer dan? Je bent verliefd, houdt van elkaar, maar wat je hebt is toch idd een vriendschap, maar dan met sex (lichamelijk contact, iig). Ik wil niet iemand op wie ik alleen maar verliefd ben, ik moet ook met hem kunnen praten, lachen, huilen. Dat wil ik ook in een vriendschap... het lichamelijke aspect is echt het enige dat er nog bij komt.

Dan vind ik dat jij en de rest niet verder kijkt dan je neus lang is. Of het is misschien toch iets unieks van mij. *juicht*

Bepaalde kanten van mijzelf zal ik nooit laten zien aan 'vrienden'. Die zijn primair voor mijzelf én voor mijn geliefdedingens.

Liefde is voor mij echt niet alleen vriendschap (wat natuurlijk de beste basis is, alhoewel.. Een soort van gemeenschappelijk iets, althans) plus seks. Liefde is geloof in elkaar. Liefde is dieper. Liefde is elkaar aanvullen, en niet alleen zoals aanvullen gaat in vriendschappen. Liefde geeft een goud randje aan de dingen die je doet en vriendschap is meer brons, of zilver.

Ofzo.

Er kan geen echte diepe, niet-op-lust-en-dus-oppervlakkige seks zijn zonder de liefde, dus waarom zou seks met vriendschap in vredesnaam liefde zijn?

Scatterheart schreef:
Dan vind ik dat jij en de rest niet verder kijkt dan je neus lang is. Of het is misschien toch iets unieks van mij. *juicht*

Bepaalde kanten van mijzelf zal ik nooit laten zien aan 'vrienden'. Die zijn primair voor mijzelf én voor mijn geliefdedingens.

Liefde is voor mij echt niet alleen vriendschap (wat natuurlijk de beste basis is, alhoewel.. Een soort van gemeenschappelijk iets, althans) plus seks. Liefde is geloof in elkaar. Liefde is dieper. Liefde is elkaar aanvullen, en niet alleen zoals aanvullen gaat in vriendschappen. Liefde geeft een goud randje aan de dingen die je doet en vriendschap is meer brons, of zilver.

Ofzo.

Er kan geen echte diepe, niet-op-lust-en-dus-oppervlakkige seks zijn zonder de liefde, dus waarom zou seks met vriendschap in vredesnaam liefde zijn?

Mr, zo ver ben ik nog nooit gegaan, dus ik zou het niet weten

[Manuzhai]

Scatterheart schreef:
Liefde is voor mij echt niet alleen vriendschap (wat natuurlijk de beste basis is, alhoewel.. Een soort van gemeenschappelijk iets, althans) plus seks. Liefde is geloof in elkaar. Liefde is dieper. Liefde is elkaar aanvullen, en niet alleen zoals aanvullen gaat in vriendschappen. Liefde geeft een goud randje aan de dingen die je doet en vriendschap is meer brons, of zilver.

Misschien heb jij dat soort vriendschap nog niet meegemaakt? Daar kan het ook aan liggen. Dat je gewoon niet weet dat het zo ook kan... Een vriendschap die even diep is als liefde, maar zonder seks.

Scatterheart schreef:
Er kan geen echte diepe, niet-op-lust-en-dus-oppervlakkige seks zijn zonder de liefde, dus waarom zou seks met vriendschap in vredesnaam liefde zijn?

Volgens mij is dit een beetje kromme redenering. Wie zegt dat er geen echte diepe blabla seks kan zijn zonder liefde? Je zult het mij niet horen zeggen. Bewijzen?

Ik bedoel maar.

Scatterheart schreef:
Het lijkt me voor de goede orde wel even fijn dat jouw vriendin niet op dit Forum komt.

Gelukkig heb ik hetgeen ik boven beschreven heb, momenteel met een meisje wat er nóg sterker zo over denkt dan ik.

Niet in de eerste plaats omdat ik (en ik hoop toch ook heel wat van mijn medemensen, of is deze wereld dan echt zo'n godverlaten lege bedoening?) het pertinent oneens ben met hetgeen je zegt, maar nog veel meer omdat het ontzettend laagdunkend en onrespectvol overkomt.

Dat vind ik persoonlijk een onrespectvolle uitspraak. Je doet alsof mensen niet anders mógen denken dan 'eeuwige liefde' en alle romantische meuk eromheen. Er zijn ook mensen die verder kijken en anders redeneren dan die clichézooi.

[jnieuwelaar]

ik stroom net pas in hier, maar ik ben het met de beginstelling eens. Een vriendin heb je niet nodig, mits je genoeg andere mensen om je heen hebt.

Beetje gelijk heb je wel.


Ik las overigens in de Metro dat hele introverte mensen een korter durende relatie hebben dan die heel uitbundig zijn en makkelijk praten.

[Phileine]

nare man schreef:
Gelukkig heb ik hetgeen ik boven beschreven heb, momenteel met een meisje wat er nóg sterker zo over denkt dan ik.



Dat vind ik persoonlijk een onrespectvolle uitspraak. Je doet alsof mensen niet anders mógen denken dan 'eeuwige liefde' en alle romantische meuk eromheen. Er zijn ook mensen die verder kijken en anders redeneren dan die clichézooi.

Geen kwestie van niet mogen, het stuit mij alleen ontieg'lijk tegen de borst. Ik vind dat het liefde te kort doet, en als dat de definitie van 'romantische meuk' is, kan me dat eigenlijk niks verdommen.