Heej,
Ik ben sinds kort in therapie, nou ja, eigenlijk nog niet echt in therapie, ik word momenteel onderzocht, zegmaar een soort 'intake' ofzow.
Maar ik geloof dat ik die vent niej echt mag... Het voelt alsof hij alles op zo'n veroordelende toon zegt... alsof ie me helemaal kent en doorheeft zovan 'je bent dit' en 'je bent dat' en hij zei over mijn arm (ik heb gesneden) zo van 'laat eens zien' heel gebiedend, alsof ik het moest laten zien, alsof ie me moet heropvoeden ofzow, hij vraagt niet eens of ik dat wil, maar hij brengt het alsof het moet ofzow... Ik heb het dus ook niej laten zien, ik kan daar niej tegen...
Echt mijn allerslechtste kant komt bij hem naar boven.... ik gedraag me echt heel moeilijk, omdat ik hem dus niej echt mag ofzow.... maar misschien is dat juist wel goed, dat dat boven komt.... maar volgens mij ga ik echt een hekel aan hem krijgen
Ik laat dus bijna niets los... sommige vragen beantwoord ik alleen maar met nee ofzow... en dan blijft het dus een hele tijd stil en dan zit ie me zo te observeren en als er iets is waar ik niet tegen kan is als het stil is en iemand de hele tijd naar me zit te kijken... ik laat haast niets los, alsof ik hem expres dwars wil zitten ofzow....
Ik gedraag me echt als een onwillig kind van 10 ofzow....
Maar het gaat vanzelf bij hem...
Alles, hoe die kijkt, de manier waarop hij dingen zegt...
Ik heb me behalve thuis nog bij niemand anders zo gedragen....
Ik erger me aan de manier waarop hij mij interpreteerd en er verder op bouwt... hij verddraait de dingen die ik zeg, of hij maakt er iets anders van... en de manier waarop hij dingen zegt enzow... hoe hij dingen formuleerd en hoe hij praat... zo vaag... ik hou van mensen die meteen zeggen wat ze bedoelen 'to the point' niet van die mensen die er zo'n heel verhaal van maken maar waaruit eigenlijk niet is op te maken wat ze nou eigenlijk bedoelen
Ik vind het echt verschrikkelijk irritant
Hij zegt 'je bent zo' terwijl dat totaal niejzo is.... en dat vind ik dus strontirritant, als mensen iets zeggen alsof ze het zeker weten, en op zo'n veroordelende toon alsof het iets verschirkkelijks is, dat je zo bent, terwijl dat dus helemaal niej zo is, ik ben niej zo.... nou en soms heeft tie het wel goed, en soms vraagt ie van 'ben je zo' ofzow maar dan vraagt tie het op zo'n toon dat tie eigenlijk het antwoord al weet zegmaar.... hij denkt al te weten tie gelijk heeft maar voor de vorm vraagt tie het ofzow....
En hij kijkt ook niej meelevend of begrijpend of whatever, ik kan zijn blik ook niej echt uitstaan... Ik weej niej psies wat daar mee is...
Ben beetje in de war enzow en ik weet ok niej psies wat er nou allemaal is waardoor ik zulke gevoelens heb bij die man maar ik heb het geprobeerd te omschrijven...
Maar misschien is dit gewoon een bepaalde taktiek ofzow.... Is dit goed? Of zijn er ook psychologen die heel anders zijn...
Ik weet trouwens niej zeker of hij psycholoog is, misschien is hij psychotherapeut... mahja, tlijkt op mekaar... Hij is van het Riagg.
Maar goed, als dit dus goed is ga ik wel door... Misschien dat onze verhouding nog veranderd ofzow.. Of kan ik beter om een ander iemand vragen?
Ik ben heel gesloten, maar bij een heel enkel persoon kan ik nog wel eens open zijn. Maar ik geloof niej dat hij die persoon is. Mahja, van dat soort personen zijn er maar heel weinig, misschien moet ik er dan wel 10 aflopen ofzow...