Over de plaats van onze maatschappij een topic.

Wij leven in een samenleving bestaande uit mensen, dieren en andere objecten. Mensen hebben in de loop van de tijd een machtsoverwicht gekregen op het gedeelte van de aarde waar wij wonen. Onderling is er een zekere mate van evenwicht van rechten en plichten van de mens om te functioneren binnen de maatschappij, om de maatschappij in stand te houden, om de mens als persoon en als soort in stand te houden. Iedere mens houdt zich daaraan, of hij nu overtuigd socialist is, liberaal of anarchist. Dergelijke sociologische of politieke termen geven slechts een miniem onderscheid aan. De mensen leven vrijwel allen hetzelfde.

En toch, wat zijn we eigenlijk? Een stel atomen, moleculen, cellen. Natuurkundige regels zijn gemaakt om te verklaren hoe (- jammer dat ze niet verklaren waaróm) dat wij fysiek bestaan. De cellen vormen hersens en die hersens zorgen voor een bewustzijn (in hoeverre dat dat bestaat is een filosofisch probleem dat niet aan de orde is), emoties en instincten. En met z'n allen leven wij op een manier zoals in de eerste alinea beschreven.

In feite leven... zíjn we alle hetzelfde. Een stel atomen met wat cohesie, adhesie tussen nog veel meer atomen.

En toch vinden we dat we onze plaats binnen de maatschappij moeten vasthouden.

Waarom breken we daar niet uit?

Waarom zijn er nooit grote groepen mensen die zich afvragen 'waarom?!' en er vervolgens naar handelen? Leven zoals je kunt en vervolgens dan maar sterven. Want wat maakt het uit? We zijn immers niets dan objecten in een achteraf beschreven fenomeen, de maatschappij.


Wat is de plaats van onze maatschappij in ons leven? Zou het niet beter zijn om gewoon als soort uit te sterven?
Het zou een hoop moeite schelen.

[Secreet]

Er zijn wel mensen die lev en wat ze kunnen en lang niet iedereen houd zich aan maatschappelijke maatstaven en regels. Maar niemand, geen mens of dier verlangt naar uitsterving.

zo;n lange text ben ik niet gewend van DK

je vraagt waarom we niet allemaal zelfmoord plegen.. tja.. ik denk dat je het antwoord op deze vraag zelf wel weet.. als je de mens zo zinloos vind pleeg zelf zelfmoord maar ik vind mijn leven bel;angrijk genoeg om niet te willen uitsterven

[Thomas]

Iedereen handelt als individu naar het maarschappelijk collectief. Uiteindelijk geeft het individuele bewustzijn altijd de doorslag waardoor men nooit zal uitbreken.

[Dminor]

Zou jij graag uit willen sterven? Nee? Waarom niet? Ik kan je het antwoord wel geven: je bent bang om je leven te verliezen. Je wilt blijven leven, omdat er ook zoiets bestaat als geluk.

Je moet je niet afvragen waaruit wij bestaan. Onze bouwstenen zijn inderdaad cellen, atomen, enz. Maar we zijn wel bezield! Anders konden we niet denken. Zo wel, dan zouden wij ook in staat moeten zijn leven te creeëren. En dat kunnen we niet, we kunnen het alleen benaderen met computers, robots, etc.

Waarom zijn wij op aarde? Om geluk na te streven. De invulling daarvan is voor ieder mens verschillend.

Wij hoeven dus als maatschappij niets te zijn of een of andere status aan te nemen, zolang we elkaar maar niet in de weg zitten in onze zoektocht naar geluk. Daardoor ontstaan er regels, regels worden algemeen geaccepteerd en zo ontstaan wetten, oftewel: een maatschappij.

Waarom zouden we moeten uitsterven als we gelukkig (kunnen) zijn? We zitten niemand in de weg, en we zijn vrij om te gaan en staan waar wij willen. Weliswaar binnen bepaalde grenzen, maar dat is voor een individu genoeg om in te kunnen leven en gelukkig te worden.

Conclusie: heb gewoon lol tot je erbij neervalt.

Dminor schreef op 03-05-2003 @ 13:10:
Zou jij graag uit willen sterven? Nee? Waarom niet? Ik kan je het antwoord wel geven: je bent bang om je leven te verliezen. Je wilt blijven leven, omdat er ook zoiets bestaat als geluk.

Geluk levert emoties op. Is dat het enige waarom wij willen leven?

Je moet je niet afvragen waaruit wij bestaan. Onze bouwstenen zijn inderdaad cellen, atomen, enz. Maar we zijn wel bezield! Anders konden we niet denken. Zo wel, dan zouden wij ook in staat moeten zijn leven te creeëren. En dat kunnen we niet, we kunnen het alleen benaderen met computers, robots, etc.

We kunnen het _nog_ alleen benaderen. Want wat is in feite het verschil tussen een stel hersens met een zenuwstelsel, vergeleken met een computer? In de basis valt het prima na te maken. En is namaking niet de basis van het leven?

Waarom zijn wij op aarde? Om geluk na te streven. De invulling daarvan is voor ieder mens verschillend.

Heb je daarvoor ook argumenten?

Wij hoeven dus als maatschappij niets te zijn of een of andere status aan te nemen, zolang we elkaar maar niet in de weg zitten in onze zoektocht naar geluk. Daardoor ontstaan er regels, regels worden algemeen geaccepteerd en zo ontstaan wetten, oftewel: een maatschappij.

Dat zei ik al.

Waarom zouden we moeten uitsterven als we gelukkig (kunnen) zijn? We zitten niemand in de weg, en we zijn vrij om te gaan en staan waar wij willen. Weliswaar binnen bepaalde grenzen, maar dat is voor een individu genoeg om in te kunnen leven en gelukkig te worden.

Ik vind het omgedraaid interessanter. Wat jij beschrijft is een passieve aanpak.
Waarom zouden we moeten leven? 'Om geluk na te streven.'
Prima. Maar daar wilde ik deze topic niet aan verspillen.
Waarom respecteren wij in onze zoektocht naar het door jou zo geliefde geluk, de maatschappij? Er zijn zóveel manieren om de maatschappij te omzeilen, ertegenin te gaan of anderszins anders te zijn, dat het opvallend wordt.
Ik denk dat een mens buiten ons collectief gelukkiger kan zijn.

Conclusie: heb gewoon lol tot je erbij neervalt.

Hippie!