Zo waait de wind....
Zo komen de dingen en gaan
We verzinnen ze niet, ze gebeuren
En al weten we niet waarvandaan
Ze maken ons blij of we treuren
Alles is nemen en geven lief kind
Zo waait de wind
De wolken ze varen
Ze varen voorbij
De sneeuw van december
De bloei van de mei
Alles wat ik zing
Wordt herinnering lief kind
Zo waait de wind
't is 'n hand op je schouder
'n voetstap op 't grind
Zo waait de wind
Zo komt de liefde
Opeens ontmoet je haar
Ze komt jouw kant op
En niemand weet van waar
Als je de moed al hebt verloren
Komt er onverwacht 'n vrind
Zo waait de wind
Moest ik 'r even neerzetten, meteen bij de titel dacht ik hier aan, zo mooi.

*smelt*
Wat betreft je gedicht:
Het Metrum loopt niet overal even lekker.
"Nooit zal het meer hetzelfde zijn als toen jij.
En zo waaien de winden rustig aan me voorbij"
<dit lijkt wat 'gemaakt' qua rijm(beetje vreemde zin zeg maar om die rijm te krijgen) en qua metrum ook niet zo fijn.
Maar, ik vind je verwoording en inhoud goed!
Xm