verhaal(geen titel)

[Shadowme]

Dit is een klein stukje van een verhaal waar ik al een hele tijd mee bezig ben. Reageer gerust(graag zelfs) en kritiek is ook heel erg welkom

Sammy gaapte. Ze was nog ontzettend moe, maar ze moest eruit. Ze had een proefwerk aardrijkskunde. Haar wekker piepte en Sammy gaf er een flinke klap op. Ze wou er niet uit. Ze draaide zich weer om en ineens kwam haar zesjarige zusje Julia de kamer binnenstormen.
“ Sammy! Wakker worden!”
“ Rot op, Juul!”
Maar haar zusje liet zich niet zo gemakkelijk afschepen en trok Sammy” s dekbed weg. Mopperend trok Sammy het dekbed terug en draaide zich nog een keer om. Julia liep weg en Sammy dommelde in, toen ze ineens ijskoud water in haar gezicht kreeg. Ze opende haar ogen en zag boven zich een grijns met een beugel. Het waren haar broertje Luuk van 13 en Julia.
“ Rotkleuters!” Schreeuwde ze boos. Ze stapte uit haar bed en duwde haar broertje en zusje uit haar kamer. Ze vond het helemaal niks dat ze met zoveel thuis waren. Onder zich had Sammy Luuk en Julia en boven zich had ze 2 oudere broers. Yoshua van 20, Hij studeerde in Amsterdam en kwam zelden naar huis en Thomas van 18.
Sammy liep de keuken in, waar haar ouders zaten te ontbijten, net als Luuk en Julia.
“ Pap,” Zei Sammy, terwijl ze een boterham uit de broodmand viste, mag mijn zakgeld omhoog?”
“ Sammy, het is nog vroeg. Ik wil het nu niet over zakgeld hebben.”
“ Wanneer wel dan? Je hebt nooit tijd,” mopperde Sammy.
“ Vanavond. O nee, dat kan niet. Oma viert haar verjaardag.”
“ Maar ik heb met Jeroen en Lucas afgesproken om op de natuurijsbaan te gaan schaatsen. Die is weer open.”
“ Sammy, dat kan een andere dag ook nog wel. Heb je nog een cadeautje gekocht?” Vroeg haar vader aan haar moeder.
Sammy at nijdig haar boterham op. Altijd werd ze overgeslagen. Haar vader stond op en gaf haar moeder een zoen. “ Ik zie jullie vanavond. Ik heb een afspraak.”
Sammy gaapte. Ze was weer te laat opgestaan. Ze keek op de klok. Kwart over 8. Sammy pakte een paar appels van de fruitschaal en stond op.
“ Ik moet gaan, Jeroen wacht op me.” Sammy stoof de keuken uit en ze haalde haar fiets uit de schuur. Jeroen” s moeder vertelde dat hij al weg was en Sammy fietste het lange saaie stuk alleen naar school. Ze had wind tegen en het was kwart voor 9 toen ze het lokaal in kwam stormen. 20 paar ogen staarden haar aan. Mevrouw Visser zei, duidelijk geïrriteerd: “ Sammy, kon je je bed niet uitkomen? Je bent te laat. Hier heb je een proefwerkblaadje. De vragen staan op het bord. “
Sammy zuchtte opgelucht, want meestal betekende te laat bij mevrouw Visser echt te laat en dan mocht je een proefwerk of S.O niet meer maken, maar mevrouw Visser had vandaag vast een goede bui.
Sammy liep naar haar plaats, ging zitten en haalde een pen uit haar tas. Snel schreef ze de vragen over. De eerste 8 vragen waren simpel. Daar was ze zo klaar mee. Gelukkig. Sammy moest minstens een 5,5 halen voor een voldoende op haar rapport. Bij de negende vraag twijfelde ze. Wat was een gletsjer ook alweer? Ze beet op de achterkant van haar pen en staarde naar buiten. Het sneeuwde. Dikke, pluizige, witte sneeuwvlokken. Het was koud voor de tijd van het jaar. Begin oktober was het. Sammy richtte haar aandacht weer op haar proefwerk. Ineens werd er zacht op de deur geklopt. De directeur kwam binnen. Iedereen keek op. Sammy ook. In de gang stonden 2 politieagenten. In de klas gonsde geroezemoes. Iedereen vroeg zich af wat er aan de hand was. Sammy ook.
“ Voor wie komen die, denk je?” Fluisterde Jeroen naast Sammy verbaasd. Hij draaide zich om naar achteren.
“ Wat heb je gedaan, Lucas? Heb je weer gestolen?” Zei Jeroen en hij grinnikte zacht.
“ Nee, ik heb niks gedaan,” Zei Lucas verbaast.
Sammy zag dat een paar klasgenoten Lucas’ richting opkeken. Lucas was al een aantal keren opgepakt door de politie, vanwege winkeldiefstal en graffiti spuiten, maar toch mocht Sammy hem graag en was hij een van haar beste vrienden.
Sammy zag dat de directeur met mevrouw Visser stond te praten, die ernstig knikte.
Mevrouw Visser wees Sammy” s kant op. Sammy dook een beetje weg achter Jeroen.
De directeur liep naar haar toe en zei zacht: “ Sammy Vlieland, wil je even meekomen?”
Sammy stond op.
“ Ik heb niks gedaan,” Zei ze verbaast.
“ Kom toch maar even mee.” De directeur glimlachte.
“ Lever je proefwerk maar in. Dat kun je later afmaken.”
Sammy gaf het zwijgend aan mevrouw Visser en liep achter de directeur aan. Ze voelde dat iedereen haar nakeek. Ze was nog nooit uit de klas gehaald door de directeur en zeker niet tijdens een proefwerk.Ze had niks gedaan, toch? Ze pijnigde haar hersens.
“ We gaan je broers even halen.”
Verbaasd knikte Sammy. Nu wist ze zeker dat ze niks gedaan had.
“ Je broertje Luuk zit in 1HC. Toch?”
“ Ja.”
“ En je broer Thomas in 6VA.” Weer knikte Sammy.
“ Jij kunt vast naar mijn kantoor.”
Sammy knikte aarzelend en liep naar de directeur zijn kantoor. Ze liet zich voorzichtig in een van de leren stoelen zakken. 10 minuten later kwam de directeur binnen, gevolgd door de 2 agenten en een bleke Luuk en Thomas. Thomas zag bleek. “ Wat is er aan de hand?” Sammy haalde verbaasd haar schouders op. Ze wist het niet. Ze had geen idee. Thomas en Luuk gingen zitten. Een van de agenten ging op de directeur zijn plaats zitten.
“ We hebben een vervelende mededeling voor jullie.”
“ Hoe bedoelt u?” Vroeg Thomas argwanend.
“ Vanmorgen werden we gebeld door iemand die een auto in het Amsterdam-Rijnkanaal had zien liggen bij de snoepfabriek “ T Soetje. We zijn er naartoe gegaan en het bleek de auto van Sam Vlieland te zijn.”
“ Dat is onze vader.”
“ Is alles goed?” Vroeg Sammy angstig.
“ Ik ben bang van niet. Ik weet niet hoe ik het jullie moet zeggen.”

Je hebt wel degelijk mijn interesse gewekt nu. Ik vind het verhaal op zich nog niet echt bijzonder. Maar het kan best leuk worden. Komt er meer?

[Shadowme]

daar ben ik nog mee bezig, maar als het af is, zet ik het hier wel neer

[rare kwast]

ik wil meer!!!!

maar een klein klein stukje wat ik persoonlijk irri vind om te lezen

""10 minuten later kwam de directeur binnen, gevolgd door de 2 agenten en een bleke Luuk en Thomas. Thomas zag bleek. ""

beetje dubbel op, we wisten al dat thomas en luuk bleek zagen
dat was het vind het wel een top verhaal!

[Shadowme]

Tnx voor de leuke reacties.

rare kwast schreef op 20-07-2003 @ 20:47:
""10 minuten later kwam de directeur binnen, gevolgd door de 2 agenten en een bleke Luuk en Thomas. Thomas zag bleek. ""

ik vond dit zelf ook wel een beetje dubbel. Ik zal het meteen veranderen

[lotjesnotje]

ik vin het een leuk leesverhaal ik wil meer.......

[Ireentje]

Leuk hoor!!
We want more! we want more!

[Shadowme]

Dit is de rest van het eerste hoofdstuk

****************************************************

“ Zeg het nou maar.”
“ Toen we aankwamen, was jullie vader helaas al verdronken. Er waren nog 2 mensen bij betrokken.”
“ Wie?” Vroeg Thomas scherp.
“ Een jonge vrouw, die is helaas ook verdronken, en een man. We hebben geen idee wie deze mensen zijn. Misschien kent een van jullie ze.”
De politieagent legde een foto op het bureau. Sammy boog zich voorover en bekeek de foto, maar schudde toen haar hoofd.
“ Nooit gezien.” Thomas schudde ook zijn hoofd.
“ Kennen jullie deze dame misschien? Ze zat bij jullie vader in de auto.”
De agent legde een andere foto van een jonge blonde vrouw op het bureau.
“ Nee, ook niet.”
“ Hoe weten jullie zo zeker dat het mijn vader is?” Vroeg Sammy. Ze voelde dat haar lip trilde, maar ze wou niet huilen. Niet op deze plek.
“ Hij had een legitimatiebewijs bij zich.”
“ Hoe is het gebeurd?”
“ We vermoedden dat de tegenligger die eraan kwam, te hard reed en dat beide auto” s daardoor in het kanaal beland zijn, maar de precieze oorzaak wordt onderzocht.Het spijt me voor jullie.”
“ Ik wil hem zien! Waar is hij?” Sammy stond op.
“ Ga nou maar rustig zitten.”
“ Waar is mijn vader?” Schreeuwde Sammy boos.
“ Rustig, Sammy,” Zei Thomas.
Ineens stond Luuk op.
“ Jullie liegen!” Hij rende het kantoortje uit. Sammy beet op haar lip.
“ Jullie vader” s lichaam is naar het ziekenhuis gebracht. Daar is jullie moeder ook. Zullen we jullie erheen brengen?” Vroeg een van de agenten.
“ Nee, ik weet waar het is. Kom Sammy, laten we onze spullen halen en erheen gaan. Hoe is het gebeurd?”
“ Dat weten we nog niet, zoals ik al zei, maar we vermoeden dat jullie vader geslipt is met de auto en in het water beland is. Het wordt uitgezocht door de recherche. Jullie auto is helaas Total-loss. Jullie kunnen gaan.”
Sammy snikte. Thomas trok Sammy overeind.
De directeur gaf hun een hand.
“ Ik vind het vreselijk voor jullie.”
“ Ik moet mijn spullen ophalen,” riep Sammy en ze rende het kantoortje uit. Ze rende door de gangen, terwijl er zoute bittere tranen over haar wangen rolden.Ze klopte op de deur van het lokaal en kwam naar binnen. Het was stil in de klas, doodstil. Niemand zei iets en de meeste zaten zwijgend te schrijven. Zelfs haar vrienden keken haar niet aan. Amy staarde naar haar tafel, zuchtte, deed alsof ze hard aan het werk was. Lucas beet op zijn nagels en Luna zat druk te schrijven. Alleen Jeroen keek haar aan.
“ Wat is er?” Vroeg Jeroen, maar Sammy schudde haar hoofd, pakte haar tas en liep het lokaal weer uit.Iedereen wist het. Mevrouw Visser had het verteld.Waarom was het anders zo stil in de klas? Het was nooit zo stil. Ze leunde tegen de koele gangmuur en haalde diep adem. Ze had het gevoel of ze in een serie beland was, maar dan wel een dramaserie.
“ Sammy?” Ze keek op. Voor haar stond Jeroen.
“ Gaat het? Mevrouw Visser heeft het verteld.”
“ O. Dacht ik al. De hele klas?”
“ Ja.Ik vind het zo erg voor je.” Sammy staarde naar de grond. Jeroen omhelsde haar en Sammy kon de tranen niet meer binnenhouden. Ze begon te huilen. Zoute, bittere tranen rolden langs haar wangen.
“ Huil maar, Sammy.”
Op dat ogenblik ging de bel. Sammy veegde snel haar tranen weg. Ze wou niet dat anderen haar zagen huilen. De gang stroomde vol. Sommige klasgenoten keken Sammy vol medelijden aan, anderen liepen haar voorbij alsof ze er niet was.
“ Het is zo erg.”

“ Sammy, kom je mee?” Thomas stond voor hen.
“ Waar is jullie vader?”
“ In het ziekenhuis.”
“ Zal ik meegaan?” Vroeg Jeroen.
Sammy schudde haar hoofd, maar Thomas zei: “ Dat zou fijn zijn. Jij was voor hem ook een soort familie. Bovendien kun je Sammy dan steunen.”
Ik weet helemaal niet of ik at wil, dacht Sammy, maar ze zei niks.
Ze zaten in een kleine wachtkamer bij de eerste hulp.
“ Waarom zitten we eigenlijk bij de eerste hulp? Hij is er toch niet meer,” Zei Thomas boos.
“ En waar is mam?”
Er kwam een verpleegster binnen die naar hun toeliep.
“ Sammy en Thomas Vlieland? Komen jullie maar met mij mee.” Ze liepen zwijgend achter de verpleegster aan door een doolhof van gangen tot ze bij weer een wachtkamertje kwamen waar hun moeder zat samen met Julia.
“ Gaan jullie maar zitten. Wilt u nog een kop koffie?Nee?”
De zuster liep weg en haar moeder fluisterde: “ Goed dat jullie er zijn.Fijn dat jij er ook bent, Jeroen.”
“ Waar is pap? Heb je hem al gezien?”
Hun moeder schudde haar hoofd.
“ We mogen zo bij hem. Ze zijn hem aan het klaarmaken.”
Op dat ogenblik kwam er een man met bruin haar van een jaar of 30 uit de deur tegenover de wachtkamer.
“ Mevrouw Vlieland?”
“ Ja?”
“ Komt u maar mee. U mag even bij uw man en jullie kunnen even bij jullie vader.”
Ze liepen allemaal zwijgend naar binnen. Ineens bleef Sammy staan. Ze wist niet of ze wel naar binnen wou. Of ze haar vader wou zien. Misschien moest ze hem zich herinneren hoe hij vroeger was.En niet naar binnen gaan.
“ Sammy, kom je nog?” Jeroen draaide zich om
“ Ik weet niet of ik wel naar binnen wil.”
“ Als je het eng vindt, kun je altijd nog weg. Anders heb je er misschien spijt van.”
Jeroen had gelijk en Sammy zette het nare gevoel van zich af en liep achter haar moeder aan.
Ze kwamen bij een klein kamertje. Het was er koud en Sammy had kippenvel.
Haar broers, Julia en Jeroen stonden bij een brancard. Julia praatte er vrolijk op los. Sammy liep aarzelend naar binnen en ze liep naar de brancard, waar haar vader op lag.
Alleen haar vader’ s gezicht kwam boven de deken uit. Hij zag er uit alsof hij gewoon sliep. Zijn haar was nat en op zijn wang zat een schram. Alleen zijn borst bewoog niet.
Sammy slikte. Ze moest hem even aanraken. Hij was koud, ijskoud. Ze zei aarzelend: “ Het lijkt net alsof hij slaapt. Misschien slaapt hij wel. Ze hebben zich vergist. Ja, toch? Hij slaapt.”
“ Sammy, lieverd. Ik wou dat dat zo was.” Haar moeder legde haar hand op Sammy’s schouders die ze van haar schouder schudde en ze rende de kamer uit.

Leuk idee. Iets minder goede schrijfstijl, vooral vanwege de spel- en stijlfouten die erin zitten. Eentje die je herhaaldelijk maakt is deze:

Jeroen” s moeder vertelde dat hij al weg was

Het is "jeroens moeder". Als het woord eindigt op een medeklinker hoort de -s er gewoon aan vast ipv met komma's. En mocht die jongen nou bijvoorbeeld Jeremy heten, dan is het nog altijd Jeremy's moeder. Dus met een enkel aanhalingsteken.

Bovendien gebruik je aan het begin van als iemand wat zegt een aanhalingsteken, dan een spatie en dan pas de zin:

“ Zeg het nou maar.”

Mooier is: "Zeg het nou maar" dus zonder spatie.

Voor de rest: ga zo door.

[Shadowme]

oke, ik zal het veranderen. Bedankt voor de kritiek. Dat zijn vaak van van die dingen waar ik zelf overheen lees. Ik vergeet ook altijd woorden in mijn zinnen.

[Shadowme]

Op de gang bleef ze even staan en ze staarde naar de grond. Grijs zeil met kleine spikkels erin.
Ze moest hier weg. Weg van deze rotplek. Jeroen kwam naar haar toe lopen.
“ Gaat het?”
“ Nee. En laat me voorlopig met rust.” Sammy draaide zich om en rende weg en liet een verbaasde Jeroen achter.
Toen ze de lift instapte, zag ze een bekende schim. Een vrouw met lang blond haar staarde haar aan.

Sammy gooide haar sleutels op het gangtafeltje. Ze opende de huiskamerdeur en gaf een gil.
“ Yoshua!” Riep Sammy blij uit en stormde naar de bank, waar Yoshua zat.
“ He, zus.” Hij gaf haar een zoen.
“ Hoe lang blijf je?” Vroeg Sammy blij.
“ Tot na de begrafenis, denk ik. Ik ben blij dat ik zo snel kon komen. Ik vind het zo erg van pap. De laatste keer dat ik hem gezien had ik ruzie met hem,” Zei Yoshua en hij zuchtte somber. “ Ik voel me daar zo rot over.”
“ Ik heb vanmorgen ook ruzie staan maken. Ik weet hoe je je voelt,” Zei Sammy en Yoshua zuchtte weer.
De huiskamerdeur ging open en Thomas kwam binnen.
“ Hé, broer! Je bent er! Cool! Kon je wel weg?”
“ Dat lukte wel, ja.” Thomas ging naast Yoshua op de bank zitten.
“ Weten jullie hoe het gebeurd is? Toen mam mij belde, wisten ze niet de precieze oorzaak.”
“ Nog steeds niet. De politie zoekt uit. Gaat het goed op school?” Vroeg Sammy.
“ Best. Ik haal voldoendes en dat is het belangrijkste.”
Hun moeder kwam binnen.
“ Je bent er!” Zei hun moeder tegen Yoshua. ” Is het gelukt met je colleges en zo?”
“ Ja. Alles wat ik mis, kan ik later van een vriend overschrijven.”

[Shadowme]

reageert er nou niemand meer?

[rare kwast]

COOl verhaal, mooi geschreven heb op dit moment niets op aan te merken 9maar tis al beetje laat )

[Shadowme]

ben het nu druk aan het herschrijven. De eerste hoofdstukken. Herschrijven is altijd zo saai

[Kaas]

verhaal wel redelijk
enige wat me een beetje verbaast dat
de familie helemaal niet zo verdrietig zijn
dat hun vader dood is.
Bijv.
[I]Haar broers, Julia en Jeroen stonden bij een brancard. Julia praatte er vrolijk op los.
Julia praatte er vrolijk op los terwijl ze bij de brancard staat waar haar vader op ligt????

“ Yoshua!” Riep Sammy blij uit en stormde naar de bank, waar Yoshua zat.
“ He, zus.” Hij gaf haar een zoen.
“ Hoe lang blijf je?” Vroeg Sammy blij.
“ Tot na de begrafenis, denk ik. Ik ben blij dat ik zo snel kon komen. Ik vind het zo erg van pap. De laatste keer dat ik hem gezien had ik ruzie met hem,” Zei Yoshua en hij zuchtte somber. “ Ik voel me daar zo rot over.”
“ Ik heb vanmorgen ook ruzie staan maken. Ik weet hoe je je voelt,” Zei Sammy en Yoshua zuchtte weer.
De huiskamerdeur ging open en Thomas kwam binnen.
“ Hé, broer! Je bent er! Cool! Kon je wel weg?”
“ Dat lukte wel, ja.” Thomas ging naast Yoshua op de bank zitten.
“ Weten jullie hoe het gebeurd is? Toen mam mij belde, wisten ze niet de precieze oorzaak.”
“ Nog steeds niet. De politie zoekt uit. Gaat het goed op school?” Vroeg Sammy.
“ Best. Ik haal voldoendes en dat is het belangrijkste.”

Sammy is blij dat ze haar broer Yoshua weer ziet. Vraagt vrolijk hoelang hij blijft. Maar het is wel door de omstandigheden dat ze elkaar weer zien. Ik denk juist onder deze omstandigheden dat ze elkaar huilend in de armen vallen en elkaar steunen. Of is dat weer een overdreven reactie.
Dan ziet Thomas dat Yoshua er is. “ Hé, broer! Je bent er! Cool! Kon je wel weg?” Ik vraag me af of je zoiets tegen elkaar zegt als je vader net overleden is. En dan nog een ding:
“ Nog steeds niet. De politie zoekt uit. Gaat het goed op school?” Vroeg Sammy.
“ Best. Ik haal voldoendes en dat is het belangrijkste.”
Is dat niet onbelangrijke informatie als je vader net dood is?

Ik wil je niet te veel kritiek geven hoor. Maar hier keek ik gewoon raar van op. Of is het zo dat ze niet zoveel om hun vader gaven om wat voor een reden dan ook?

Nouja ik hoop dat je er wat aan hebt!
xx Kase

[Shadowme]

Kaas schreef op 24-07-2003 @ 23:51:


Ik wil je niet te veel kritiek geven hoor.

Ik heb het hier neergezet, om het mensen te laten lezen en kritiek te krijgen over wat anderen vinden wat verbeterd moet worden. Daar kan het alleen maar beter van worden. Dus alle kritiek, goed of slecht, is welkom

[Shadowme]

Ben dom geweest. heb mijn verhaal zodanig aangepast dat het niet meer op het vorige stukje aansluit. DOmme ik

[lotjesnotje]

goe verhaaltje.......