Ouders en school

Ik heb deze week toetsweek en ben dus redelijk hard aan het leren. M'n ouders (vooral m'n moeder) vragen wel wat ik moet leren voor wanneer, maar ze gaan niet achter me aanzitten om me te dwingen te leren. Ook gaan ze niet zeuren om cijfers: ze wachten m'n cijferlijst (vroeger rapport) wel af. En heb ik slechte cijfers, dan is het geen ramp. Bij een aantal van m'n vrienden is dat wel anders: hun ouders willen elk cijfer horen en controleren al het huiswerk. Zo mogen zelfs een aantal van m'n vrienden niet weg voor hun ouders hebben gezien dat ze alles afhebben of zeker weten dat ze geleerd hebben voor een toets. Een enkeling mag zelfs vanaf twee weken voor een toetsweek helemaal niks afspreken met vrienden. En als ze slechte cijfers hebben, krijgen sommigen rustig een maandje huisarrest of iets dergelijks.
Ik vroeg me dus af hoe dat bij jullie zit. Heb jullie van die ouders die altijd maar zeuren dat je aan je huiswerk moet of tonen ze alleen belangstelling? En moeten ze elk cijfer weten of wachten ze rustig je cijferlijst/rapport af? En hoe reageren ze op slechtere cijfers?

[greatfeelin]

Ze controleren niks. Ze vragen wel steeds of ik alles af heb, en of ik nog toetsen heb de volgende dag, en of die overhoord moeten worden.

Overhoren gebeurd steeds minder, omdat dat aardig wat tijd in beslag neemt, en ik meestal veel huiswerk heb.

Als ik met een slecht cijfer thuiskom zeggen ze: "jammer" "volgende keer beter". En bij goede cijfers zijn ze altijd erg blij.

[Daantje_0705]

Mijn moeder houdt wel een beetje in de gaten of ik nog veel huiswerk moet maken of dat het bijna toetsweek is. Als ik in mn toetsweek ook hele avonden achter dit gele scherm zit dan zal ze dr wel wat van zeggen. Verder laat ze me redelijk vrij. Cijfers meld ik meestal gelijk als ik ze gekregen heb dus als mn cijferlijst komt dan heeft ze al die cijfers al een keer eerder gehoord. Bij onvoldoendes vraagt ze meestal hoe het komt (snap je het niet? te weinig tijd? onderschat? rare vraagstelling?) en aan de hand daarvan beoordeelt ze het (soms wordt ik naar mn tante gestuurd voor bijles natuurkunde en wiskunde, is alleen maar leuk ) Goede cijfers vindt ze natuurlijk altijd fijn om te horen.

Ik word best wel vrij gelaten in mn school maar er wordt wel op gelet. Omdat mn moeder hele dagen werkt en ik altijd eerder thuis ben dan zij zit ze (gelukkig) niet heel de dag op mn vingers te kijken wat ik doe. Maar toen ik dit jaar (6V) ineens veel minder deed dan vorig jaar vroeg ze ook wel eens van heb je nu echt niet meer te doen.

Moonshine schreef op 02-11-2003 @ 22:57:
Ik heb deze week toetsweek en ben dus redelijk hard aan het leren. M'n ouders (vooral m'n moeder) vragen wel wat ik moet leren voor wanneer, maar ze gaan niet achter me aanzitten om me te dwingen te leren. Ook gaan ze niet zeuren om cijfers: ze wachten m'n cijferlijst (vroeger rapport) wel af. En heb ik slechte cijfers, dan is het geen ramp. Bij een aantal van m'n vrienden is dat wel anders: hun ouders willen elk cijfer horen en controleren al het huiswerk. Zo mogen zelfs een aantal van m'n vrienden niet weg voor hun ouders hebben gezien dat ze alles afhebben of zeker weten dat ze geleerd hebben voor een toets. Een enkeling mag zelfs vanaf twee weken voor een toetsweek helemaal niks afspreken met vrienden. En als ze slechte cijfers hebben, krijgen sommigen rustig een maandje huisarrest of iets dergelijks.
Ik vroeg me dus af hoe dat bij jullie zit. Heb jullie van die ouders die altijd maar zeuren dat je aan je huiswerk moet of tonen ze alleen belangstelling? En moeten ze elk cijfer weten of wachten ze rustig je cijferlijst/rapport af? En hoe reageren ze op slechtere cijfers?

mijn ouders zijn gelukkig precies hetzelfde

ik zou het echt zo gruwelijk irritant vinden als ze alles controleren

maar het zou denk ik wel anders zijn als ik constant onvoldoendes haalde

[Vice]

M'n ouders weten dat ik m'n best doe op school. Misschien dat ze me daarom niet controleren met huiswerk en toetsen. Ook ben ik heel eerlijk over m'n cijfers. Als ik een keer een slecht cijfer heb gehaald, dan vertel ik ze dat, zodat dat ze niet met verassingen komen te staan als ik ze m'n rapport laat zien.

[WishfulDreaming]

Toen het slecht ging hebben ze me zelfs niet gedwongen om meer te werken ofzo. Ze zeiden dat het verstandig was om eens iets aan huiswerk te doen

[RomeoP]

Nee, mijn ouders bemoeien me niet echt met mij. Soms zeggen ze wel eens van "moet je niet eens huiswerk maken" of iets dergelijks, maar ze zijn gelukkig niet zo super irritant. Ik denk dat ze me ook wel een beetje vertrouwen , dit in tegenstelling tot m'n broertje, waar m'n moeder de hele tijd tegen loopt te vragen of hij wel geleerd heeft en of zijn huiswerk wel af is.

[de communiceerbeer]

Mijn ouders bemoeien zich er totaal niet mee, als de resultaten maar een beetje redelijk blijven.

[Thomas]

de communiceerbeer schreef op 03-11-2003 @ 12:25:
Mijn ouders bemoeien zich er totaal niet mee, als de resultaten maar een beetje redelijk blijven.

Eensgelijks.

[*sunrise1986*]

Mijn ouders bemoeien en zich niet mee, moeten ze ook niet doen ook dan zou ik het juist niet gaan doen . Ze weten ook wel dat het niet nodig is. Ik vertel wel altijd me cijfers gelijk aan m'n ouders, vooral omdat ik het wil maar ook om ze alvast voor te bereiden op slechte cijfers. Heb ik een slecht cijfer dan is het even van hoe komt dat? Dan van ja dan moet je hem anders maar herkanzen. Heb wat school betreft dus nooit gezeur .

[miro]

Mijn ouders bemoeien zich wel maar niet heel erg.

Bijvoorbeeld als ik zeg dat ik bij mn vriend wil blijven slapen. zegt zij: "tja als je dat allemaal kunt inplannen". Een btje een schuldgevoel aanpraten dus af en toe. Verder bieden ze ook hulp aan om te overhoren e.d. of vragen ze of ik bijlessen nodig heb en dat zij die dan wel willen betalen enz.

Dus ze bieden vooral hulp aan en zeggen dr wat van als ik beter kan gaan leren ipv iets anders te doen. Maar ze pushen niet gelukkig.

[the tourist]

Mijn moeder wil wel altijd mijn cijfers weten, maar voor de rest bemoeit ze zich er niet mee.

[ssjpan]

Mijn moeder vraagt er eigenlijk niet vaak naar, want dat vind ik vreselijk vervelend.

[Balance]

In het verleden hebben we de afspraak gemaakt, dat ze pas achter me aan zouden gaan zitten wanneer ik op m'n raport slecht stond. In de tussentijd heb ik bewezen dat ik die vrijheid aan kan, dus nu bekommeren ze zich uberhaupt niet meer op mijn cijfers.
Ze zijn blij als ik een goed cijfer haal, maar hebben er zelfs wel eens in toegestemd dat ik een blaadje onbeschreven inleverde (= een 1)

[alpha]

Mijn ouders waren heel anders wat dat betreft toen ik havo deed dan nu, op het vwo. Het is natuurlijk heel geruststellend dat ik al een diploma heb en dat het dus niet zo heel erg is als ik het verknal.
Toch vragen ze wel naar mn cijfers (maar dat vertel ik zowiezo wel, de goeie maar ook de slechte) en hoe het ging enzo. Maar daar ben ik heel open in. Mijn moeder zit niet echt achter me aan dat ik mijn huiswerk maak, ik maak het vaak wel maar ook wel eens niet. Mijn ouders vertrouwen me op dat gebied wel, maar ze zijn wel zo realistisch dat ze weten dat ik niet iemand ben die nooit iets niet af heeft, nooit iets niet geleerd heeft of nog nooit iets overgeschreven. Zulke mensen bestaan niet, tenminste, die ben ik dan nog niet tegengekomen.
Ik ben wel redelijk te vertrouwen wat school betreft, ik krijg geen straf als ik een onvoldoende haal, ik mag best uit in de toetsweek. Ze weten dat ik zelf best weet wat het beste voor mij is, het is tot nu toe allemaal nog goed gekomen.

Ik vertel sowieso altijd m'n cijfers aan m'n pa en ma, ze vinden het namelijk wel fijn om te weten hoe ik ervoor sta op school. Als er wat slechter voor sta stimuleren ze me wat meer om huiswerk te maken en de toetsen te leren. Vooral in het vijfde, toen ik er best heel slecht voor stond, werd ik nogal op de huid gezeten door m'n pa en ma. Over het algemeen niet erg irritant en achteraf is het maar goed ook dat ze dat gedaan hebben, want ik ben uiteindelijk mooi overgegaan! Nu gaat het allemaal weer wat beter, dus kan ik me eigen gangetje weer gaan

[Hummer]

Mijn ouders bemoeien zich helemaal nergens mee maar zijn wel altijd bereid om me te helpen.
Zo zit ik soms uren met m'n pa eco te doen,en dat vink dan wel weer chill datie tijd voor me vrijmaakt.

[desiree1986]

Mijn ouders willen wel mijn cijfers weten, en weten ook wanneer ik proefwerkweek heb (kan ook niet anders als mijn moeder niet werkt!!). Dat vind ik eigenlijk niet meer dan normaal. Tuurlijk is het vervelend als je ouders te veel eisen, en je moet het ook voor jezelf doen, maar af en toe een beetje interesse en misschien wel pushen helpt daar alleen maar bij. Het enige wat ik vervelend vind (maar dat gaat meer over mijn familie) is dat als ik weer eens een onvoldoende voor geschiedenis haal iedereen zich afvraagt waarom geschiedenis nou zo moeilijk is.
Dus ik denk zo dat ik niet echt veel reden tot klagen heb wat dit betreft..

[Dory]

Mijn vader vraagt wel altijd of ik nog cijfers heb gehad, maar mijn ouders controleren nooit of ik mijn huiswerk maak. En als mijn broer of ik een slecht cijfer hebben maakt dat ook niet zoveel uit.

Ze kijken ook nooit wanneer ik proefwerken heb, dat horen ze wel en anders zien ze mijn rapport.

[-Farfalla85-]

Ze controleren niets...

.. Als ik een slecht cijfer heb geloven ze niet dat ik mn best gedaan heb, en worden ze heel erg boos, met alle gevolgen van dien...

[Hawahaai]

Mijn ouders willen precies weten wanneer ik tentamen (of eerder: proefwerk) heb van welk vak, hoeveel stof het is en of ik het vak moeilijk vind. Verder zijn ze nu ik op de universiteit zit niet meer zo streng, dat waren ze eerder wel...
Ik kreeg vaak te horen: "Moet je niet leren, je hebt bijna proefwerkweek... Nou ja, het is je eigen zaak, maar zorg wel dat je goede punten haalt, dan heb je een reserve voor een andere keer!"
Ze controleerden af en toe of ik daadwerkelijk zat te leren.

Ook wordt er altijd naar punten gevraagd. Goede punten is natuurlijk goed (maar bij een 6 "oh, das maar magertjes..."), slechte punten ("had je niet goed geleerd?" "oh, dan moet je een herkansing, dat is wel jammer, moet je er nog een keer je best voor doen") wordt vaak zo gepraat dat ik er te weinig aan gedaan heb, en dat het dus mijn schuld is. Vaak, niet altijd.
Toen ik een 5 stond voor Grieks en Scheikunde1, moest ik verplicht zolang huiswerk maken, en vragen om extra uitleg bij de docenten. En dat werd gecontroleerd.

Maar, zoals ik al eerder zei, tegenwoordig valt het best mee. Ze weten toch wel dat ik mijn best doe, en meestal reageer ik te chagrijnig naar hun zin, als het over prestaties op school gaat...

Mijn ouders eisen gewoon te veel van me, en daar heb ik ze wel eens op aangesproken.Ze verwachten bij wijze van spreken dat ik elke avond uren achter m'n huiswerk zit..

Ik zei vandaag dat ik vandaag ik een 5,3 voor Engels had (moeilijke toets) : "Nou,dan zetten we voortaan de computer uit..."

[Goede Fee]

Moonshine schreef op 02-11-2003 @ 22:57:
Ik heb deze week toetsweek en ben dus redelijk hard aan het leren. M'n ouders (vooral m'n moeder) vragen wel wat ik moet leren voor wanneer, maar ze gaan niet achter me aanzitten om me te dwingen te leren. Ook gaan ze niet zeuren om cijfers: ze wachten m'n cijferlijst (vroeger rapport) wel af. En heb ik slechte cijfers, dan is het geen ramp. Bij een aantal van m'n vrienden is dat wel anders: hun ouders willen elk cijfer horen en controleren al het huiswerk. Zo mogen zelfs een aantal van m'n vrienden niet weg voor hun ouders hebben gezien dat ze alles afhebben of zeker weten dat ze geleerd hebben voor een toets. Een enkeling mag zelfs vanaf twee weken voor een toetsweek helemaal niks afspreken met vrienden. En als ze slechte cijfers hebben, krijgen sommigen rustig een maandje huisarrest of iets dergelijks.
Ik vroeg me dus af hoe dat bij jullie zit. Heb jullie van die ouders die altijd maar zeuren dat je aan je huiswerk moet of tonen ze alleen belangstelling? En moeten ze elk cijfer weten of wachten ze rustig je cijferlijst/rapport af? En hoe reageren ze op slechtere cijfers?

Zo zijn mijn ouders ook wel...
Ze controleren mijn cijferlijst nooit en wachten gewoon mijn rapport af. Als dat heel slecht is dan moet ik gewoon iets meer huiswerk maken. Maar ze zeuren nooit echt over mijn huiswerk ofzo...

Ik haal over het algemeen wel goede cijfers en doe ook wel m'n best. Daarom zitten m'n ouders me niet echt achter de broek ofzo. Alleen soms over dat ik eens beter moet plannen. Cijfers vertel ik uit mezelf wel. Overigens is het wel zo dat de computer tot 5 a 6 uur uitstaat, omdat ze vinden dat we dan huiswerk moeten maken, mijn broertje en ik. Dat is voornamelijk omdat m'n broertje er anders de hele tijd achter zit (en slechte cijfers haalt) . Vanwege de slechte cijfers en vermoede slechte inzet zijn ze wel vaak wat boos op hem, bespreken bepaald huiswerk (boekverslag bv.), vragen zijn toetsen, sporen 'm aan meer te doen etc. En dat is denk ik wel terecht, al zijn ze soms iets te streng. Oja, hij krijg ook nog verplicht bijles van mij


Mja, ik vraag me opzich af of er hier wel aan gedacht wordt dat het voor sommigen nodig is dat er geeist en gecontroleerd wordt dat ze wat doen! Vaak zijn er dan al een heleboel slechte cijfers behaald namelijk.. in combinatie met een slechte inzet. Sommige kinderen hebben gewoon veel sturing nodig en die moeten ouders wat mij betreft voor een groot deel geven. Sommige ouders zijn wat te laks, denken dat hun kind uiteindelijk zelf wel zal bedenken wat goed is. Maar dan is 't (vaak?) al te laat!

Nou, mijn moeder kreeg ineens een ingeving deze week, want ze loopt al de hele tijd te zeuren of ik niet wat meer moet leren (heb toetsweek)

Toen ik nog thuiswoonde en op de middelbare school zat, toonden ze niet echt belangstelling en zaten ze ook niet achter me aan. In het begin was ik zelf wel heel erg enthousiast; met goede cijfers kwam ik naar ze toe, slechte had ik niet. Toen haalde ik in de 2de mijn eerste onvoldoende voor een proefwerk (een 4,4) en ik begon thuis zó te janken... M'n ouders kon het weinig schelen; ik had er immers van geleerd op deze manier.

Maar verder hebben ze ook nooit achter me aangezeten, veel dingen begrepen ze ook niet. (Zo belde de conrector eens omdat ik volgens hem nog nooit naar Duits1,2 was geweest... mijn vader helemaal overstuur... Maar ik hád helemaal geen Duits1,2, ik had Duits1 en dat was al afgerond... Mja, dat begreep hij dus echt niet... )
Ze hebben me dus nooit achterna gezeten maar ook nooit een compliment gegeven, dat vond ik wel super vervelend toen... had ik soms gewoon nodig. (Zo had ik een keer een 10 gehaald voor een examen Nederlands, verder had niemand zo hoog gescoord, alleen maar magere 6jes en onvoldoendes... maar m'n moeder haalde alleen haar schouders op... )

Bij mijn zus waren ze wel heel anders, die moest echt haar huiswerk laten zien enzo...

Maar goed, inmiddels zijn ze wel wat geïnteresseerder, ze vragen er ook naar enzo...

[Veenbes]

Mijn ouders bemoeien zich niet met mijn huiswerk, ze vragen wel eens of ik een cijfer terug heb gekregen maar verder niets. Het lijkt me niet echt prettig als ze achter je aan zitten met zinnen als 'moet je niet eens huiswerk maken?' en 'heb je al geleerd voor de proefwerkweek?'... het is mijn eigen verantwoordelijkheid en ik vind niet dat ouders zich daarmee moeten bemoeien.

[Lorelei]

Veenbes schreef op 04-11-2003 @ 20:09:
Mijn ouders bemoeien zich niet met mijn huiswerk, ze vragen wel eens of ik een cijfer terug heb gekregen maar verder niets. Het lijkt me niet echt prettig als ze achter je aan zitten met zinnen als 'moet je niet eens huiswerk maken?' en 'heb je al geleerd voor de proefwerkweek?'... het is mijn eigen verantwoordelijkheid en ik vind niet dat ouders zich daarmee moeten bemoeien.

Ja, zelfde hier. Maar sommige mensen kunnen die verantwoordelijkheid niet op zich nemen. Hoewel ik wel denk dat ouders ze een kans moeten geven. (wat vaak niet gebeurt)

Ik heb zelden een slecht cijfer maar als ik dat heb dan zegt m'n moeder zoiets als 'mja, nou ja, je zei het al toen je je toets net had gemaakt, volgende keer weer beter'. En met m'n huiswerk houdt ze zich totaal niet bezig. Ze vindt het ook absoluut niet interessant zolang het goed gaat en zo.

[Mr.Oizo]

Ze horen het wel van mezelf, ik zit op een hogere school, het ene punt wordt snel bekend en het andere niet. Ze vragen dan wel vaak: "En, heb je al punten terug?" maar dat hoeven ze niet te vragen want als ik punten terug heb horen ze het wel. Ze controleren me niet, ze weten al 8 jaar lang dat ik braaf mijn huiswerk maak en leer. Vaak hoeven ze niet te reageren op slechte punten omdat ik meestal wel voldoendes halen. Maar ze reageren meestal van "Ach ja jammer, kut voor je. Maar je hebt je best gedaan, dat weten we." Ze weten dat omdat ze qua school betreft alle vertrouwen in me hebben. Komt omdat ik nooit problemen heb gehad op school.

[nienie]

Mijn ouders zijn helemaal niet streng, zeker niet wat dat betreft. Ik heb dan ook eigenlijk altijd goede cijfers Ze vragen wel of ik al cijfers heb teruggekregen na een toetsperiode, maar ze gaan het niet controleren of me op m'n kop zitten.

[Envy]

greatfeelin schreef op 02-11-2003 @ 23:11:
Ze controleren niks. Ze vragen wel steeds of ik alles af heb, en of ik nog toetsen heb de volgende dag, en of die overhoord moeten worden.

Overhoren gebeurd steeds minder, omdat dat aardig wat tijd in beslag neemt, en ik meestal veel huiswerk heb.

Als ik met een slecht cijfer thuiskom zeggen ze: "jammer" "volgende keer beter". En bij goede cijfers zijn ze altijd erg blij.

'Vroeger' vroegen ze wel vaak naar m'n huiswerk enzo, maar op het laatst niet meer, dan werd ik chagerijnig. En er achteraan zitten had al helemaal geen zin. Ze wisten ook dat ik zelf wel genoeg verantwoordelijkheidsgevoel had daarvoor. Ze vroegen en vragen wel eens hoe het ging/gaat en of ik cijfers heb of hoe toetsen gegaan zijn ofzo, maar das gewoon uit interesse. Ik vertelde ook altijd alle cijfers aan m'n ouders en dat wisten ze, dus ze hoefden het niet per se te vragen om het te weten te komen. Op school hadden ze een iets ander beeld van leerlingen, de leukste situatie die ik daar ooit mee meegemaakt heb was tijdens zo'n tien-minuten-gesprek met de Duitse lerares. Ik haalde voor schoolonderzoeken (lezen/luisteren/schrijven) altijd erg hoge cijfers, maar voor gewone toetsen (woordjes) altijd heel lage cijfers. Tijdens zo'n gesprek zat ze te vertellen van "ja, Leonie haalt erg lage cijfers" ed, keek me even gemeen aan en schoof toen m'n moeder een stapel toetsblaadjes onder d'r neus. M'n moeder keek er niet eens naar, maar schoof ze meteen weer terug naar die vrouw "dat wisten we al". Stond die vrouw met d'r mond vol tanden.

[Boef]

ze gaan er van uit dat ik m'n huiswerk doe. Vragen af en toe naar cijfers. Op goede en slechte cijfers reageert m'n vader hetzelfde, namelijk met: 'Dat had een 10 moeten zijn'. M'n moeder is blij als ik m'n best gedaan heb. Als ik teveel slechte cijfers heb mag ik minder, maar ik word nog net niet binnen gehouden

[L!EnT$jUhHh]

me ouders zitte steeds te zeure dak moet plannen....blablabla ...plannen vink trouwes sowieso onzin....

[XsharonX]

Me bemoeien zich er niet echt mee. Als ik cijfers heb gehaald dat vertel dat gewoon. Ookal is het niet zo goed. Ze weten meestal toch wel dat ik best er voor gedaan heb, meer kan ik niet doen!

[Mother Earth]

Ik vertel mn cijfers gewoon uit mezelf, ze kunnen beter in stapjes alles horen dan in 1 keer op het rapport. Als ik een slecht cijfer haal, dan zeuren ze daar niet zo over, behalve als ik een paar slechte cijfers achter elkaar haal, dan vragen ze wel of ze niet moeten overhoren ofzo.
En ze vragen nooit of ik huiswerk af heb, ze weten dat ik het toch meestal maak en als ik het niet maak sta ik zelf voor de gevolgen in

Ik ben best vrij wat dat betreft. Naar huiswerk wordt eigenlijk niet gevraagd, als ik het maar doe, dan is het goed. Cijfers vertel ik altijd wel, ze komen er anders toch wel achter. Als ik een minder cijfer haal vraagt mijn moeder meestal wel hoe het komt. Mijn broertje controleren ze wel wat strenger, maar die heeft ook wat meer moeite met de discipline om het te maken en te leren.

[Silver rain]

Ik vertel m'n punten altijd. M'n moeder kijkt nog al eens in m'n agenda om te kijken of ik proefwerken heb (overhoren en succes wensen) en dan weet ze heus wel als ik iets geheim zou houden. Als m'n ouders weten dat ik hard heb geleerd maakt het ze niet uit als ik een slecht punt heb. Maar als ik er geen zin in heb om te leren en ik krijg een laag punt dan worden ze wel kwaad. Ze controleren m'n huiswerk niet maar ze herinneren me er wel eens aan

[^M_chelleeeH^]

Mijn moeder zit ook niet zo achter me aan wat leren en huiswerk betreft, ze vind dat ik zelfstandig genoeg ben om zelf te bepalen welk huiswerk ik wel en niet maak...als ik maar niet teveel onvoldoendes haal.

Verder vertel ik mn cijfers gewoon als ik ze terug heb gehad..onvoldoendes vind ze niet erg, ze vraagt alleen hoe het komt..en ze weet zelf ook wel of ik ergens veel of weinig tijd in heb gestoken en met welke vakken ik problemen heb..

Controleren het nooit, vragen er ook niet naar, vraag ze eigenlijk ook nooit hulp met dingen voor school. Vind ik ook prima: ik red het zelf allemaal wel en ik heb geen onvoldoendes. Naar cijfers vragen ze wel altijd. Onvoldoendes vinden ze niet zo heel erg leuk (zeg maar, alles onder de 7 is gelijk stress en paniek, erg irritant).

Maar meestal bemoeien ze zich nergens mee. Of ze doen juist het tegenovergestelde: gaan me in de toetsweek net de dag voor een moeilijk tentamen meeslepen naar allerlei dingen waar ik dan net even geen tijd voor heb...

[lotjesnotje]

men puders hebben zoiets van je kan het zelf wel bepalen je bent oud en wijs genoeg maar op ut moment dat het drasties misgaat dan helpen ze me wel enso

[Freestyler*]

mijn ouders gaan er vanuit dat de resultaten goed zijn
ze vragen na de tentamenweek wel naar cijfers, maar ik vertel er altijd maar een paar, zo weinig mogelijk eigenlijk
ik laat dan ook lang niet altijd mijn rapport/cijferlijst zien

( en nee, niet omdat ie slecht is )

[blacky]

tja bij mij gaat het mestal zo dat ze vragen wat ik moet leren voor wanneer en dat ze daarna mijn cijfers wel weer afwachten. Ze kunnen er toch niks aan veranderen als de cijfers slecht zijn en dat is mijn zorg.