wie heeft er veel kennis van gedichten??

[freakysatan]

hallo, ik wil graag jullie verschillende visies op het volgende gedicht. Het kan op verschillende manieren worden geinterpreteerd, en ik wil graag jullie visie weten:

Ondergrondse

De metro ramt de voorkant van de dag.
Ochtendvrees en gangpadvrees. Een man
hoest of zijn ziel vol gaten zit.
Herfst in zijn broek. Het diepe door,
de onderzee van blauw verlichte schimmen.

Denk niet te lang. Kijk voor je. Zwijg.
Dat mensenvee troont hoger op de apenrots
dan jij. En dan: je moordlust en je eilandzucht,
dat hunkeren naar vrouwelijke stranden,
de zee, la mer, la mère: al die dromen

zijn al lang erkent. Daar zit je dan,
een cijfer onder kolkende getallen,
geen eigen hemel, eigen ogen, eigen strand.
Alleen dat warse handschrift,
de afgodisch eigen naam. Wat een bestaan.

Menno Wigman

[rare kwast]

kan zo uit een gedichten bundel komen

[lovetear]

Ik heb niet veel kennis van gedichten, maar zal toch zeggen wat ik erin zie .

Hoe ik het zie:
Een man zit in de metro en denkt na over zichzelf, hij heeft weinig zelfvertrouwen en denkt aan wat hij zou willen hebben. Hij weet allang wat hij wil hebben, maar vind zichzelf het niet waard om het te krijgen. Hij kijkt op tegen de mensen om zich heen, alhoewel het maar gewone mensen in de metro zijn.

Ondergrondse slaat volgens mij op de metro zelf natuurlijk, maar ook op dat hij onder de mensen staat qua status, in ieder geval dat vind hij zelf. Hij vind zichzelf zielig.

Herfst in zijn broek.

Ik kom er niet zo snel uit wat dat kan betekenen, misschien iemand anders?

[freakysatan]

rare kwast schreef op 19-11-2003 @ 18:52:
kan zo uit een gedichten bundel komen

Dat is het ook!!

[freakysatan]

lovetear schreef op 19-11-2003 @ 20:23:
Herfst in zijn broek.

Herfst is nat, hij heeft in zijn broek geplast

[xineof]

Hier mijn visie, deze komt op sommige punten overeen met die van lovetear, zie ik nu :

Ondergrondse – Menno Wigman

De metro ramt de voorkant van de dag.
Ochtendvrees en gangpadvrees. Een man
hoest of zijn ziel vol gaten zit.
Herfst in zijn broek. Het diepe door,
de onderzee van blauw verlichte schimmen.

In de vroege ochtend (de metro ramt de voorkant van de dag), bovendien duidt deze zin op de regelmaat van de dag van deze man; doet dus vermoeden dat hij een 'doorsnee' (voor de rest van de mensen in ieder geval) man is, vermoedelijk iemand die zelf ook een beetje inzit met zijn eigen leven. iemand die 's ochtend met het openbaar vervoer naar zijn werk gaat, 's middags om 6 uur weer thuis is enz.. De man is niet echt tevreden, hij is wat ongelukkig en schuw voor de maatschappij. Onder de mens komen is moeilijk voor hem. Hij trekt zich liever terug in zijn eigen gedachten.

Denk niet te lang. Kijk voor je. Zwijg.
Dat mensenvee troont hoger op de apenrots
dan jij. En dan: je moordlust en je eilandzucht,
dat hunkeren naar vrouwelijke stranden,
de zee, la mer, la mère: al die dromen

In zijn geestenwereld is het daarentegen wel anders; daar kan hij iedereen aan, daar is hij ‘de man van de wereld’, op de beste plaats, neerkijkend op de rest van de mens…

zijn al lang erkent. Daar zit je dan,
een cijfer onder kolkende getallen,
geen eigen hemel, eigen ogen, eigen strand.
Alleen dat warse handschrift,
de afgodisch eigen naam. Wat een bestaan.

Hier wordt nog eens benadrukt hoe de mens wordt weggecijferd in de maatschappij, waar de man als voorbeeld zich zeer goed bewust van is. De man heeft eigenlijk helemaal geen eigen gedachtenwereld; door de maatschappij wordt hier de kans op verkeken. Het enige wat hij betekend voor de maatschappij is zijn naam, voor wat dat waard is; niet meer dan een naam op een loonlijst van de maatschappij, zijn dromen over eigen dromen ontnomen.