Tany staat op en kijkt in Ruud's heldere blauwe ogen. "Ik zei toch nee.." Zegt ze bot. "Toe nou Tany.., zo erg is het toch niet." "Dwing me niet iets te doen waar ik het nut niet van inzie, Ruud!" Zegt Tany scherp. Ruud mompelt wat in zichzelf en zegt dan: "Ik denk dat je het nut er wel van inziet, maar gewoon niet durft!" Dan staat hij op en loopt naar de deur. Hij draait zich nog 1x om en zegt: "Acht uur bij mij, Tan" Dan loopt hij weg.
"Niet durven, niet durven! Ik durf alles!" Zegt Tany zachtjes tegen haarzelf. Ze voelt haar woede stijgen. Ruud kan naar de hel lopen! Ze loopt haar kamer uit, naar beneden. Vastbesloten om niet meer aan Ruud te denken. Toch blijft hij de hele dag in haar hoofd spoken. Vooral zijn laatste zinnetje.. "je durft gewoon niet, je durft gewoon niet, je durft gewoon niet.." Net een bandje dat op repeat staat.. "Verdomme Ruud" Vloekt ze hardop. Eigenlijk is ze kwaad op haarzelf, want ze kan hem niet uit haar gedachten krijgen..
"Kom op nou!" Lincy staat al 5 minuten te bellen bij Tany thuis, maar niemand doet open. "We hadden toch afgesproken.." Mompelt ze. Als ze na nog eens vijf minuten nogsteeds eenzaam voor de deur staat loopt ze weg. "Leuk Tany, om me zo te laten zitten.." Fluistert ze.
"Ik wist wel dat je zou komen" Zegt Ruud lachend. "Ik durf wel" Zegt ze. "Dat zie ik.." Zegt hij. "Kom op, dan gaan we.." Zegt hij. Tany en Ruud steken de drukke snelweg over. "Good girl" lacht Ruud als hij Tany de straat over ziet steken. "Man zeik niet." Zegt Tany mat. Ze is niet in de stemming voor de zogenaamde grappige grapjes van Ruud. Ze haat haarzelf, dat ze toch gekomen is. Moest ze nou persee aan hem bewijzen dat ze durfde? Bah, waarom doet ze nou precies wat Ruud van haar verlangt, al is het dan met tegenzin? De snelheid waarmee ze loopt neemt af. "Keer gewoon om." Zegt haar verstand, maar ze is te zwak om eraan toe te geven. Terwijl ze hun pas voortzetten doemen er voor hun vage schimmen op, die steeds duidelijker worden. "Wie zijn het allemaal?" Vraagt Tany zacht. "Bram, Tessa, Heavy, Rutger en San" Zegt hij. Tany's lichaam siddert. ze wil hier niet bijhoren! Toch loopt ze door. "Toch gekomen?" Zegt Heavy spottend. Het "Mens zeik niet" ligt op Tany's tong, maar ze durft het niet uit te spreken. Niet tegen Heavy.. "Kom op" Zegt Bram, en de rest loopt achter hem aan, als eendjes die hun moeder volgen. "Ik kan nog terug.." Bedenkt Tany haar. "Wat is er, Tan?" Vraagt Tessa als ze het aarzelende gezicht van Tany ziet. "Niks.." Mompelt ze. Tany staart naar de grond. Ze ziet niet hoe voor hun een groepje jongeren staat. Pas als ze Rutger zijn welbekende strijdkreet hoort roepen merkt ze dat ze in het gevecht verwikkelt zijn. Tany staat te kijken. Een vele grotere groep dan de hunne. Ze hoort hier niet. Ze hoeft conflicten niet uit te vechten. Als ze beseft dat ze Lincy heeft laten zitten weet ze dat ze verkeerd zit. Ze moet terug.. Hier komen problemen van.. Kan ze nu nog omkeren? De rest hier achterlaten? Voordat ze verder kan nadenken stormt er een meisje van haar leeftijd op haar af. Ze wil haar pakken en met haar vechten, maar Tany rukt zich los. "Dat jullie zo stom zijn om problemen te zoeken, wil niet zeggen dat ik dat ook doe!" Ze draait zich om en loopt weg.
Op het 'slagveld' is het stil geworden. Heavy kijkt Tany na, zoals ze allemaal doen. Pas als een jongen Bram in zn rug slaat, gaat de strijd weer door..
Tany loopt terug. Ze voelt zich sterk. Trots dat ze dit heeft gedaan. Natuurlijk zal de rest kwaad op haar zijn, maar dat kan haar niet schelen. Ze hoeft niet te vechten om erbij te horen.. Ze loopt naar Lincy's huis. Als Lincy open doet valt ze met de deur in huis binnen en vertelt het verhaal. Lincy kijkt naar Tany, die ze vervloekt heeft omdat ze zo graag bij Ruud en de bende wilde horen. Ze kijkt naar Tany's haar, wat in het model zit dat Ruud zo graag van haar verlangde. Ze kijkt hoe dit meisje nu eindelijk heeft geleerd om te kiezen voor wat zij wil. Dan slaat ze haar armen om Tany heen.. "Goed gedaan meis" Zegt ze..
|