Elkaar niet vaak kunnen zien door ouders.

Ik heb net sinds 2 weken een vriendje. Ik kan hem niet vaak zien, mijn ouders zijn namelijk heel erg streng en ik mag niet vaak weg. Ik zie hem alleen n paar keer per week in de supermarkt waar hij werkt en dan is het alleen maar *hoi-hoi-hoest-goed-met-jou-ook-goed-kusje-doei*. Ik vind het echt ZOOO vervelend dat mijn ouders me niet meer laten uitgaan. Ook als ik zeg dat ik een vriendje heb. Ik wil gewoon dat ze begrijpen dat ik ook weg wil en naar anderen toe wil, maar dan komen ze weer met: "ja, zo red je het natuurlijk nooit, als je de hele avond loopt te feesten". Ik ben vorrig jaar blijven zitten, maar ik doe het nu zoveel beter! Ik wil gewoon dat ze me vertrouwen. En ik hoop zo dat mn vriendje het niet uitmaakt daarom, eentje heeft me daarom al gedumpt.

Dus na dit verhaal is mijn vraag: hoe overtuig ik mijn ouders dat ik best in het weekend weg kan en dat dan mijn huiswerk OOK in orde is?

Voor de slimmerikken: gewoon zeggen helpt niet

[ZIJ]

Ik ken het heel goed. Mijn ouders zijn ook heel streng en ik moet altijd vroeg thuis zijn en ik mag niet uit en mijn vriend ook niet vaak zien. Daarnaast is het ook nog zo dat mijn ouders gescheiden zijn, en papa 150 km bij mij vandaan woont. Daar ga ik ook nog om het weekend heen. En ik dans en zing en speel heel veel piano, dus erg veel tijdblift er niet over. En zelfs over dat beetje tijd zeuren ze... Maargoed... Jouw vraag.

Gewoon zeggen werkt inderdaad niet, dat heb ik ook al geprobeerd, en dat loopt alleen maar uit op ruzie. Het beste is denk ik de komende tijd heel goed laten zien dat je je best doet en dat ze je kunnen vertrouwen... Maar wat het ook is, je moet er niet al te vaak over beginnen. Ik heb bij mijn eigen ouders (daarmee wil ik natuurlijk niet zeggen dat dat ook voor de jouwe geldt), wel gemerkt dat ik veel meer mag op momenten dat ik dara geen ruzie of gesprekken over heb gehad. Eerste ben ik heel boos geworden over het feit dat iedereen uit mag, behalve ik, maar dat hielp niet. Nu ik daar al een tijdje niet chagrijnig over ben geweest, is mama veel vrijer. Niet dat ik nu uit mag, maar als ik eenmaal 16 ben, mag ik tot 2 uur.

En bij het je ouders vertrouwen in je geven, hoort ook op tijd thuis zijn. Dat speelt vaak een heel grote rol bij ouders...

In ieder geval, succes ermee... En als een jongen het daarom uitmaakt, vind ik dat maar zinloos... Jij kan er toch ook niets aan doen! Als mijn vriend dat zou doen... Nee, dat zou ik niet cool vinden! Hoewel ik natuurlijk wel snap dat ik weinig mag enzo... Maarja goed...

[Charlottetje]

Altijd slim proberen te spelen zoiets (alsof je dat zelf al niet eeuwen geleden had bedacht, maar hoe dan?)

Zorg ervoor dat je voor school altijd genoeg doet en dat je de tijd waarin je anders uit zou gaan (of je daar op aan het voorbereiden was) en de tijd de dag erna om bij te komen van het uitgaan helemaal niets doet. Niet voor school althans, zodat je later (enkele weken dus waarschijnlijk) tegen je ouders kunt zeggen: maar kijk dan, ik doe die tijd toch al niets omdat ik al klaar ben met werken voor school! Mag ik dan niet alsjeblieft uitgaan in die tijd, zodat ik ook nog een beetje meer lol heb, m'n energie kwijt kan en dus ook weer beter voor school kan gaan werken? of iets dergelijks natuurlijk.

Je snapt het principe wel denk ik!

In elk geval, veel sterkte en succes!

[Hyphen]

Wanneer je een goed cijfer haalt moet je je ouders dat gewoon tot vervelends toe laten weten. Net zolang totdat ze ervan overtuigt zijn dat ze je kunnen vertrouwen.
Maar dan bedoel ik ook bij elke aanleiding

[Fade of Light]

Kun je de punten die je tot nu toe hebt gehaald niet laten zien?

[Go]

Maak je ouders duidelijk dat het je eigen verantwoordelijkheid is. Zij moeten zich niet met zulke dingen bemoeien. Als dat niet lukt, probeer dan steeds minder afhankelijk van ze te raken, financieel gezien bijvoorbeeld. Zodat zij goed begrijpen dat jij je eigen verantwoordelijkheid kunt nemen en zij jou daar de kansen ook toe moeten geven.

[Charlottetje]

gerwin schreef op 10-01-2004 @ 21:48:
Maak je ouders duidelijk dat het je eigen verantwoordelijkheid is. Zij moeten zich niet met zulke dingen bemoeien. Als dat niet lukt, probeer dan steeds minder afhankelijk van ze te raken, financieel gezien bijvoorbeeld. Zodat zij goed begrijpen dat jij je eigen verantwoordelijkheid kunt nemen en zij jou daar de kansen ook toe moeten geven.

Ben bang dat dat nooit zal gaan werken...
Ouders zijn nou eenmaal verantwoordelijk voor hun kinderen. Financieel gezien zelfs tot hun 27e ofzo...
Je moet ze inpakken!

(Probeer, inde bieb ofzo, Why nummer 1 te pakken te krijgen, daar staat wel in hoe je je ouders in moet pakken en zo van alles bij ze voor elkaar krijgt...)

gerwin schreef op 10-01-2004 @ 21:48:
Maak je ouders duidelijk dat het je eigen verantwoordelijkheid is. Zij moeten zich niet met zulke dingen bemoeien. Als dat niet lukt, probeer dan steeds minder afhankelijk van ze te raken, financieel gezien bijvoorbeeld. Zodat zij goed begrijpen dat jij je eigen verantwoordelijkheid kunt nemen en zij jou daar de kansen ook toe moeten geven.

Dan ken jij mijn ouders nog niet. Ze gaan zover dat ik zelfs mn mobieltje in moet leveren.. En ik werk al, dus geld ís het probleem niet, ze willen me alleen niet laten gaan! Ik kan zeggen dat ik mn huiswerk heb gedaan en dan mag ik niet. Of ik ben eerlijk en ik zeg dat ik het niet heb gedaan, en dan mag ik OOK niet. Ik snap er echt niets van! Willen ze eerlijkheid, krijgen ze het, IS HET NOG NIET GOED! Ouders... Maar misschien is dit niet het juiste voorbeeld.

[Fade of Light]

dat was idd niet zo'n slim voorbeeld want daarin zou ik je ouders nog enigzins gelijk kunnen geven...

hint: maak je huiswerk gewoon snel en laat het daadwerkelijk zien an je ouders, evenals al je goede punten en problem solved ?

Fade of Light schreef op 11-01-2004 @ 11:40:
dat was idd niet zo'n slim voorbeeld want daarin zou ik je ouders nog enigzins gelijk kunnen geven...

hint: maak je huiswerk gewoon snel en laat het daadwerkelijk zien an je ouders, evenals al je goede punten en problem solved ?

Nou.. ik doe mn best al tijden, en het gaat echt beter dan vorrig jaar. Maar ze willen, lijkt het, niet dat ik uitga, met wie dan ook. Ik moet altijd verantwoorden wie wie is, waarvan ik ze ken, waar ze wonen en op welke school ze zitten. Maar ik ga nu maar mn aardrijkskunde doen.. Dan hoop ik dat ik donderdag met school weg mag (zelfs daaaaaaarvoor heb ik toestemming nodig).

[Charlottetje]

Je ouders hebben je vorig jaar kennelijk meer je gang laten gaan, maar toen ben je blijven zitten. Zij zullen het misschien aan zichzelf hebben verweten. Misschien hebben ze gedacht dat je vorig jaar bent blijven zitten omdat je met de verkeerde mensen omging, te weinig huiswerk deen en je vrije tijd niet nuttig besteedde....

Je moet er wel voor zorgen natuurlijk, dat je je altijd rustig gedraagd, doet wat je hoort te doen (opgeruimde kamer, tafel denkken en afruimen, niets laten slingeren)
Je moet er voor zorgen dat ze zich niet aan je hoeven te ergeren. Je kunt dan beter juist wat extra's doen zodat ze je het ook gunnen.

En nee, wij kennen jouw ouders niet, wij zullen af moeten gaan op jouw verhalen en dat is slechts een kant van het verhaal, dus erg lastig om te bedenken wat je het beste zou kunnen doen...

Ok, here's Tha Plan:

Over 5 weken is er n feest, en niet zomaar EEN feest, zo'n feest waar iedereen nog weken over napraat. Ik ga dus nu, elke dag van deze vijf hele weken, mijn welgemeende best doen om naar dat feest te mogen. Wat zal inhouden:

-1 opgeruimde kamer, 5 weken lang.
-Geen, of zo min mogelijk, onvoldoendes, die ik dus vertel.
-Geen brutale mond.
-Een lieve dochter en meer van dat soort dingen.

Nouja.. je weet wel. Ik laat het weten, waarschijnlijk op Onzin.

Ik hoop zooooo dat het werkt

kusje Pien

[Charlottetje]

Goed plan, succes!