[serieus manifest met lichte ironie] Zat Van De Wereld En Alle Mensen Erin

[juliettebinoche]

Hoofdstuk I

Over Ons En Het Waarom
About Us And The Why

“There are a fucking lot more things to love than just plain love.”

Nee.
Het is een heel simpel woord dat op een dag in Nederland wel zo’n (pak ‘em beet) miljoenen keren wordt gezegd. Door ouders tegen hun jengelende vervelende en irriterende kinderen die ze toch weer (had ik me toch niet voorgenomen op hem thuis te laten?) mee hebben genomen naar de supermarkt. Maar dat is niet alles. Wat dacht je van liefdesrelaties die opbreken, mannen die wederom een betoog houden dat als vrouwen ‘nee’ zeggen, ze toch écht ‘ja’ bedoelen, huisdieren die over de scheef gaan (‘nee Sterre, niet wéér dat arme musje urenlang martelen zonder het op te eten’), leraren die aan leerlingen vragen of zij dat projectiel door de klas (richting leraar) gooiden of tot slot, als je weer eens in zo’n verhoorkamertje van de politie zit en ze je vragen of je ‘hem hebt vermoord’, waarop je antwoord logischerwijze ‘nee’ is.
Toch jammer, want ‘nee’ is een ontkennend, afwijzend negatief woord. ‘Ja’ zou ons Nederlanders (en/of Belgen) toch zeker niet misstaan, een heerlijk bevredigend vrolijk en bevestigend woord. Maar nee (hier gebruiken wij het woord zelfs zelf!), wij als conservatieve wereldburgers houden liever vast aan de oude trouwe ‘nee’.
Ook wij zijn te vaak platgegooid met mismaakte onjuiste en niet op hun plaats zijnde ‘nee’s. Want wij verdienen toch immers geen afwijzing? Wij zijn Renée en Roos, twee lieve wulpse en intelligente achttien (nouja, Renée is op weg naar de achttien) jarige lieftallige jongedames. Je zou zeggen: twee van zulke meisjes, wat moeten die nou met een ‘Serieus Manifest Met Lichte Ironie’? Nou, deze ‘meisjes’ willen zaken die iedere dag voor normaal doorgaan aan de kaak stellen en zo proberen te begrijpen en bestrijden. Want wij hebben, zelfs in onze korte periode van (nog niet eens) achttien jaar al veel geleden. En nee, dat is geen grapje en ook geen ironie. Toch zijn wij het zat. Waarom zouden wij door onnozele walgelijke en buitensporig kwaadaardige acties van Andere Mensen moeten lijden? Terwijl wij geenszins kwaad, achterbaks of zelfs evil zijn.
Wij zijn op zoek naar liefde, acceptatie en succes. (But aren’t we all?) Toch heeft ervaring ons geleerd dat het eerste punt (liefde) vaak het tweede en derde (acceptatie en succes) in de weg staan. Nu is misschien ‘three out of three’ wel veel, maar toch willen wij met ons Manifest de weg voorbereiden door het eerste punt te proberen te elimineren om vervolgens punt twee en drie te bereiken. Want ware liefde, kom op, lach eens hard (broeha!) en ga dan weer door met lezen, want dat bestaat gewoonweg niet. Je moet gewoon ongelooflijk veel geluk hebben net iemand tegen te komen die jouw onweerstaanbare charmes niet kan weerstaan en werkelijk verliefd op je wordt, precies op dat moment als jij ook verliefd op hem/ haar wordt. (En dan moet je maar net allebei toe zijn aan een ‘long term relationship’ en geen last hebben van oa. bindingsangst, impotentie, een massive leeftijdsverschil of onbegrensbare jaloezie.) Al met al is het snel duidelijk: ‘there are a fucking lot more things to love than just plain love.’
Vervolgens kan punt twee ook op wat sociaal-maatschappelijke strubbelingen rekenen. Acceptatie krijg je als mens namelijk vooral van de mensen waar je (vrijwillig) veel tijd mee doorbrengt, de so-called vrienden. En hier kunnen vaak vele venijnige adders (of mussen, of een andere diersoort naar keuze die een bepaalde vorm van agressiviteit neer kan zetten) onder het onschuldige groene gras met dauwdruppeltjes. Vriendschap is vandaag de dag namelijk iets dat vele mensen om onbegrijpelijke redenen zomaar achter zich gooien, door bijvoorbeeld vrienden te verraden, belachelijk te maken, over hen te roddelen of door zelfs potentiële huwelijkspartners van deze ‘vriend’ in de pikken. En dat kan niet. Absoluut niet. Daarom is een lesje in vriendschappen ook wel zo handig, al zeggen wij het zelf vanuit onze eigen ervaringen.
Wat voor ervaringen hebben wij dan zoal? Nou, voor deze speciale gelegenheid zullen wij wat pikante details uit de doeken doen die je bij de gemiddelde literaire auteur niet tegenkomt (hè Harry, hè Leon?), op onze Gerard na natuurlijk.
Renée zal het lekkere stukje spits afbijten, zij heeft vele heftige (en soms zelfs diepgaande) ervaringen met mannen gehad, zowel foute als correcte, waar zij verschillende mentale toestanden aan over heeft gehouden. (Wij noemen: ‘Het grijpen naar de drank’, ‘Het grijpen naar het eten’ of ‘Het grijpen naar willekeurige voorbijgangers op straat’.) Haar vertrouwen in ‘De Man’ hangt op dit moment aan een zijden draadje dat op het punt staat te knappen.
Roos, daarentegen, heeft al enige tijd haar heil gezocht in mensen van haar eigen geslacht (‘vrouwen’ heten die), zonder enig succes natuurlijk. Haar ervaringen met ‘De Liefde’ zijn nog nooit wederzijds geweest, wat voor haar geresulteerd heeft en heftige depressie-, eet- en kwijlaanvallen.
Het enige waar wij nog plezier aan beleven is het samen doorbrengen van de tijd (door bijvoorbeeld te eten, drinken of grijpen), waarbij nog regelmatig intellectuele onderwerpen de revue passeren. Wij hadden zo ook onze meningen over Bush (boe! tegen homohuwelijk!), de oorlog in Irak (boe! Bush!), Jan- Peter en z’n normen en waarden (boe! Bushkontlikker!), de moord op de civetkatten (boe! arme poesjes!) en de zwartekoppenziekte in de lokale kalkoenregionen (aw! zieliezielie kalkoentjes!).
Zo zie je maar weer, dat lol ook heel actueel en leerzaam kan zijn, zoals deze altijd bij ons is. En met deze woorden willen wij ons inleidend hoofdstuk afsluiten en de lieve lezer leiden naar het volgende hoofdstuk waarin wij deze vieze varkentjes (of mussen, of een andere vieze diersoort naar keuze) eens flink gaan wassen!

Co-productie van Renée Zijlstra en Roos Brekelmans.


(Imagine de Engelse woorden schuingedrukt. )

Vindt iemand op mij na dit vermakend?

Vermakend vind ik het niet. Wel vermakelijk. Ik denk dat je dat bedoelde. In elk geval moest ik er om lachen. Pas wel op dat je het jezelf niet te moeilijk maakt.

[Tisch]

Vraag:

Denk je niet, Nare man, dat een vermakelijk iets altijd vermakend is?

Tisch schreef op 23-02-2004 @ 10:08:
Vraag:

Denk je niet, Nare man, dat een vermakelijk iets altijd vermakend is?

Ja, maar dat noem je niet vermakend. Da's gewoon geen bestaand woord.

[Alpay]

Het blijft vermakend. Het verhaaltje vermaakte mij, vermakend verhaaltje dus.

Vermaken is een werkwoord. Maar als iets je vermaakt, zeg je dat het vermakelijk is, niet dat het vermakend is. Taalnoobs.

[Not for Sale]

Vermakend is het onvoltooid deelwoord van vermaken.
(ook al zou ik het nooit gebruiken...)

De mussen zijn geniaal , edoch het eind is zwak.

[Alpay]

Ook al was het einde zwak, het bleef vermakend

[juliettebinoche]

Hoofdstuk II

Waar Wij Voor Op Onze Hoede Zijn: De Zaak Van Het In Het Hoekje Schuilende Gevaar
The Things That We Are Terrified Of: The Case Of The Sneaky Danger

“Speur, Herken, Analyseer, Grijp In en Beeïndig!”

De gemiddelde mens is zijn gehele leven wel honderden (of als je wat zenuwachtig aangelegd bent, zelfs duizenden) keren bang. Deze angst kan variëren van een lichte schok tot ware doodsangst. En wij, als de originele unieke individuen die wij zijn, moeten dan allemaal een soort persoonlijke (lichtelijke) fobie hebben. Een willekeurige lezer zou zich nu af kunnen vragen wat een fobie precies inhoudt, voor deze onwetenden op het gebied van de Freudiaanse psycholoanalyse zullen wij het nog even aanstippen. Een fobie is de angst voor iets (denk aan een diersoort zoals een vogelbekdier, of een gebeurtenis zoals de planten water geven) die absoluut ongegrond is. Een neushoornfobie is dus helemaal niet zo’n typische fobie als jij in je kinderjaren al tientallen malen door een dergelijk gepanserd zoogdier op de (neus)hoorn genomen bent. Mensen met pleinvrees of smetvrees kunnen wel tot deze ‘fobie-groep’ worden gerekend.
Op Renée haar claustrofobisch aangelegde gedragingen zodra zij zich in een afgesloten ruimte bevindt, Roos haar ongegronde angst voor (rol)trappen, treinen (vooral tijdens het instappen), vissen (“Deze diersoort is dood op z’n engst,” aldus Roos), hoogtes, bloed en polsen lijden onze heldinnen geheel niet aan fobieën.
Maar laten wij ons nu op de angsten toespitsen die relevant zijn voor ons manifest. Misschien is ‘angst’ niet direct de juiste bewoording, we doelen eigenlijk meer op een zaak als ‘er voor op onze hoede zijn’. De volgende kenmerken, verschijnselen, diersoorten en sociaal-maatschappelijke groepen zijn overduidelijke signalen van Slechtheid.
1. Mannen
De Man, wie kent hem niet? Het stereotype macho-gedrocht, het intraverte studiebolletje, de hedendaagse (zich kapot ‘de liefde bedrijvende’ [en dat is sarcasme!] player of zelfs de ‘brave’ vader van drie kindertjes waar jij de kersverse jonge minnares van bent. Met andere woorden: mannen komen in vele soorten en maten, vaak de letterlijke belichamingen van heuse stereotypes. En de onderliggende boodschap is nu al: alle mannen zijn slecht, fout, lelijk, vals, slecht in bed, crimineel, onbetrouwbaar, onnodig, zwak, zinloos, dom, niet-intelligent, arm, onromantisch, zo a-cultureel als het maar kan, ongeïnteresseerd, asociaal, on-altruïstisch, slap, mentaal onderdoenend aan wezels of zelfs (de bekende mentale faler van het dierenrijk) miereneters, ongezellig, niet knuffelbaar en absoluut niet lief. (Meer argumenten volgen naar mate de lezer verder leest.)
a) Liefde
Wij vrouwen kennen toch wel de grootste mannen-misère uit ons liefdesleven, vandaar dat dit het eerste spannende punt is dat wij gaan aansnijden. Binnen de sectie van de romantiek (liefde, relaties, romance, one-night-stands, buitenechtelijke relaties of gewoon simpele ‘verkering’) zijn de typen mannen weer onder te verdelen in de ‘foute omschrijvingen’ waarin zij thuishoren. Zo heb je mannen uit je vriendkring, mannen die aan machtsmisbruik doen (en die je dus vanuit professioneel oogpunt kent) of simpelweg ‘De Onbereikbare Man’, ons aller veelvuldig bekend.
• Vriendenkring
Iedereen die een niet overweldigend aantal vreemdsoortige stoornissen bezit, heeft wel een soort van ‘vriendenkring’. Een groepje van mensen die het redelijk tot goed met elkaar kunnen vinden en waartoe jijzelf ook behoort. Soms (ik herhaal: soms) bevinden zich ook mannelijke mensen zich in zo’n zogenaamde vriendenkring. Als jij als lief meisje (ja, het vlees is zwak) dan bezwijkt voor een willekeurige man binnen je vriendekring, is je doodsvonnis in principe al getekend.
Want wat is er nou het probleem? Ten eerste is deze persoon dus een vriend, als je het vertelt, ben je er geweest (ja, of hij moet opeens van je houden, humpf- geloof je het zelf?). Ten tweede ontstaat er een ware groepshysterie als je het aan enkele vrienden (die dus tot deze vriendinkring behoren) vertelt, dit zal garant staan voor ware levensbedreigende situaties. Dan is er ook nog het mankement van ‘het fatsoenlijk blijven functioneren binnen je natuurlijke habitat’ (de vriendenkring dus). Door je verliefdheid en de aanwezigheid van je imaginary mr. right, zal jouw eigen omgang en gedrag slechts verslechteren, wat ook weer zijn invloed uit zal oefenen op de rest van je sociale leven.
Als het fout gaat, binnen de ‘relatie’ tussen jou en een ‘vriendenkring-lid’, staan al helemaal de muizen op de brandende schuur te dansen als de kat uit de boom is gevallen. Wraakacties binnen de vriendenkring zullen zonder aarzelen worden ingezet, waarbij zowel jij als je vrienden uit elkaar gespeeld worden. Tijdens zo’n verliefdheid zullen er altijd mensen bij betrokken worden die je er helemaal niet ‘bij’ wil hebben. Wees bij deze dus gewaarschuwd.
(Het zou hypothetisch gezien wel goed kunnen gaan hoor. Even. Voor die 0,0001%. Blijf geloven.)

goede design-versie: http://roospleonasmes.blogspot.com

[horsepills]

ik vind het een Generatie Nix achtige klank bevatten en om die reden kon ik me met deze tekst niet bepaald vermaken.

[juliettebinoche]

Xizang schreef op 04-03-2004 @ 14:46:
ik vind het een Generatie Nix achtige klank bevatten en om die reden kon ik me met deze tekst niet bepaald vermaken.

O.
Nee.
Nu voel ik me beledigd, ik wil niet met Generatie Nix geïdentificeerd worden. Het is ook meer iets 'pour les femmes', maar slechts humor.
En ik vond (snif) het wel (snik) leuk.

[horsepills]

juliettebinoche schreef op 04-03-2004 @ 19:06:
O.
Nee.
Nu voel ik me beledigd, ik wil niet met Generatie Nix geïdentificeerd worden. Het is ook meer iets 'pour les femmes', maar slechts humor.
En ik vond (snif) het wel (snik) leuk.

het was nooit mijn bedoeling je te beledigen. Excuses. Er zit iig ironie in je stuk - zei hij troostend-