Jouw intellect: duurzaam construct of steeds herbouwd?

[Not for Sale]

Als je filosofeert, nadenkt over levensbeschouwelijke onderwerpen, dan kun je dat op verschillende manier benaderen.

Ik ben benieuwd hoe jullie dat doen en waarom.

Waar gaat het jullie om? De vraag waarderen, het probleem begrijpen, of het juiste antwoord vinden? Is er één juist antwoord of meer? Zoek je een antwoord bij bekende filosofen of wil je het liever zelf bedenken?

En vooral, naar topictitel: Raak je overtuigd van de dingen die je bedenkt, zodat je verder kunt naar andere onderwerpen, zodat je een complete filosofie kan opbouwen, een gigantisch mentaal construct? (roest je vast?)
Of trek je alles steeds opnieuw in twijfel, neem je niks voor waar aan zodat je een echt open geest hebt? (maar kom je nergens?)

En wat is het beste?

Spoiler

Ik weet het niet

[Goeniegoegoe]

Ik ben nog nooit ergens uitgekomen en zal ook in de toekomst nergens uitkomen. Ik verzin dingen of denk na over dingen omdat dat leuk tijdverdrijf is. Maar ik schiet er niks mee op.

[FF4-Ever]

Not for Sale schreef op 26-02-2004 @ 21:56:
Waar gaat het jullie om? De vraag waarderen, het probleem begrijpen, of het juiste antwoord vinden? Is er één juist antwoord of meer? Zoek je een antwoord bij bekende filosofen of wil je het liever zelf bedenken?

En vooral, naar topictitel: Raak je overtuigd van de dingen die je bedenkt, zodat je verder kunt naar andere onderwerpen, zodat je een complete filosofie kan opbouwen, een gigantisch mentaal construct? (roest je vast?)
Of trek je alles steeds opnieuw in twijfel, neem je niks voor waar aan zodat je een echt open geest hebt? (maar kom je nergens?)

En wat is het beste?

1. Ik probeer het probleem te begrijpen en de vraag te waarderen. Het antwoord is totaal irrelevant.

2.Ik trek steeds alles in twijfel en kom dus ook nergens. Maar dat bevalt me wel :-).

3. Ik denk niet dat er een bepaalde denkwijze "het beste" is. Whatever floats your boat zou ik zeggen.

[Not for Sale]

Ik heb soms zoiets van het is toch gewoon waardeloos om alles in twijfel te trekken... en nogal ijdel en pretentieus ook. Want het lijkt me per definitie onmogelijk om je totaal te bevrijden van gewoonten, cultuur en opvoeding, vooroordelen. Dan heb ik behoefte aan een uitgangspunt, enkele axioma's in ieder geval.

Andere keren baal ik van mensen met vastgeroeste denkpatronen en wil ik vrij en revolutionair denken, of zoveel mogelijk kanten van de waarheid zien. Misschien is afwisselen tussen of combineren van deze denkwijzen wel het wijst.

[Not for Sale]

Goeniegoegoe schreef op 26-02-2004 @ 22:02:
Ik ben nog nooit ergens uitgekomen en zal ook in de toekomst nergens uitkomen. Ik verzin dingen of denk na over dingen omdat dat leuk tijdverdrijf is. Maar ik schiet er niks mee op.

Waarom is het leuk? Denk je daar ook over na?

[JaJ]

stel, je betwijfelt iets opnieuw, en je gaat het dus maar opnieuw beoordelen. waarop baseer je je oordeel dan?

idd, op dingen die al vaststaan voor je (je principes ofzo, weet ik veel)
dus...

[Not for Sale]

JaJ schreef op 26-02-2004 @ 22:31:
stel, je betwijfelt iets opnieuw, en je gaat het dus maar opnieuw beoordelen. waarop baseer je je oordeel dan?

idd, op dingen die al vaststaan voor je (je principes ofzo, weet ik veel)
dus...

Je verzamelt steeds meer kennis, meningen en denkwijzen.
Met behulp van alle beschikbare hulpmiddelen kun je tot nieuwe oordelen en inzichten komen lijkt me.

[JaJ]

Not for Sale schreef op 26-02-2004 @ 22:35:
Je verzamelt steeds meer kennis, meningen en denkwijzen.
Met behulp van alle beschikbare hulpmiddelen kun je tot nieuwe oordelen en inzichten komen lijkt me.

absoluut, helemaal mee eens

en dat is dan dus ook meteen het beste, je mening veranderen. anders heb je aan de ene kant een denkwijze(intellect zeg dan maar) en aan de andere kant je mening, en die stroken dan helemaal niet met elkaar. dat zou toch lastig zijn

[Not for Sale]

Maar bij de meeste mensen zal het geheel van hun meningen niet bepaald consequent zijn, in ieder geval vermoed ik dat.

Ik verzamel vooral informatie en baseer op basis daarvan m'n meningen, en bij elke nieuwe ontwikkeling is de mening dan opnieuw te vormen natuurlijk.

[Blitzkrieg Bop]

Not for Sale schreef op 26-02-2004 @ 21:56:
Als je filosofeert, nadenkt over levensbeschouwelijke onderwerpen, dan kun je dat op verschillende manier benaderen.

Ik ben benieuwd hoe jullie dat doen en waarom.

Waar gaat het jullie om? De vraag waarderen, het probleem begrijpen, of het juiste antwoord vinden? Is er één juist antwoord of meer? Zoek je een antwoord bij bekende filosofen of wil je het liever zelf bedenken?

En vooral, naar topictitel: Raak je overtuigd van de dingen die je bedenkt, zodat je verder kunt naar andere onderwerpen, zodat je een complete filosofie kan opbouwen, een gigantisch mentaal construct? (roest je vast?)
Of trek je alles steeds opnieuw in twijfel, neem je niks voor waar aan zodat je een echt open geest hebt? (maar kom je nergens?)

En wat is het beste?

Spoiler

Ik weet het niet

Het gaat me voornamelijk om het beredeneren zelf. Vaak ga ik aan het redeneren en erken ik dat er inderdaad een probleem bestaat waarop ik het antwoord vaak niet kan weten. De redenatie, de pure ratio is me meer waard dan al dan niet een bevredigend antwoord te vinden.
Er is echter wel een verschil tussen filosoferen en nadenken over levensbeschouwelijke onderwerpen. Filosofie kan heel praktisch en probleem gericht zijn. Bijvoorbeeld politieke filosofie. Levensbeschouwing is (zoals het woord al verraad) een beschouwing over het leven. Simpelweg hoe je tegen het leven aankijkt. Dit is vaak veel persoonlijker en minder probleemgericht.

[Not for Sale]

Blitzkrieg Bop schreef op 27-02-2004 @ 01:37:

Er is echter wel een verschil tussen filosoferen en nadenken over levensbeschouwelijke onderwerpen. Filosofie kan heel praktisch en probleem gericht zijn. Bijvoorbeeld politieke filosofie. Levensbeschouwing is (zoals het woord al verraad) een beschouwing over het leven. Simpelweg hoe je tegen het leven aankijkt. Dit is vaak veel persoonlijker en minder probleemgericht.

Is dat zo? Volgens mij kan filosofie ook het leven beschouwen, en kan levensbeschouwing ook praktisch zijn, bijvoorbeeld, 'wat moet er met mijn lichaam gebeuren als ik dood ben?', of 'ik moet een keppeltje dragen'.

Ik denk dat het verschil is dat filosofie een wetenschap is, en levensbeschouwing een kunst. Dit omdat filosofie gestoeld is op feiten en logica, en levensbeschouwing op meningen, gevoelens en geloof.

[Nagarjuna]

Ik denk en beredeneer. Het doel van filosofie is voor mij bevrijding en om dat te bereiken moet ik de waarheid schouwen.

[Optima]

ik denk dat wij nooit antwoorden kunnen vinden die niet tot meer vragen zullen leiden. Dus kies ik voor het doorgronden van hoe iets in elkaar zit, iets observeren, het omschrijven maar het niet willen begrijpen. Je hoeft de wereld niet te kunnen begrijpen om het mooie, slecht, vredig, lelijk te vinden. het gaat om wat het voor jou betekend, en daarmee de betekenis die jij er aan geeft.

[JaJ]

Not for Sale schreef op 26-02-2004 @ 22:55:
Maar bij de meeste mensen zal het geheel van hun meningen niet bepaald consequent zijn, in ieder geval vermoed ik dat.

tsja, ik denk het ook, maar dat vind ik dan dus slecht

[Not for Sale]

JaJ schreef op 27-02-2004 @ 19:39:
tsja, ik denk het ook, maar dat vind ik dan dus slecht

Ik betwijfel dus eigenlijk of je een geheel consequent en compleet denkbeeld kan opbouwen.

[StijnSpoortNiet]

Not for Sale schreef op 26-02-2004 @ 21:56:

Waar gaat het jullie om? De vraag waarderen, het probleem begrijpen, of het juiste antwoord vinden? Is er één juist antwoord of meer? Zoek je een antwoord bij bekende filosofen of wil je het liever zelf bedenken?

Ik wil het liever zelf bedenken. Ik ontdek graag dingen zelf. Het gaat mij zowel om het probleem te begrijpen EN om het juiste antwoorden te vinden. Wat heb je aan problemen als je er geen oplossing voor hebt? Wat heb je aan vragen als je geen antwoord weet? Wat heb je aan irritaties als je ze niet kan uiten? Zo zijn er nog wel meer te bedenken.

Not for Sale schreef op 26-02-2004 @ 21:56:

En vooral, naar topictitel: Raak je overtuigd van de dingen die je bedenkt, zodat je verder kunt naar andere onderwerpen, zodat je een complete filosofie kan opbouwen, een gigantisch mentaal construct? (roest je vast?)
Of trek je alles steeds opnieuw in twijfel, neem je niks voor waar aan zodat je een echt open geest hebt? (maar kom je nergens?)

Ik roest nooit vast in denkbeelden. Ik probeer altijd de waarheid te vinden, hoe ingewikkeld het onderwerp ook wordt. Het kan me niet ingewikkeld genoeg worden, op een gegeven moment kan ik het niet meer aan. Dit heb ik eigenlijk nooit/nauwlijks. Als ik iets interessant vind, wil ik er veel over weten en ga ik op zoek naar feiten. Bij alle informatie die ik krijg aangeboden kijk ik kritisch of het van nut is, of niet.

Wat het beste is, weten weinig, naar mijn mening.

[JaJ]

Not for Sale schreef op 27-02-2004 @ 19:46:
Ik betwijfel dus eigenlijk of je een geheel consequent en compleet denkbeeld kan opbouwen.

niet?
zodra je ziet dat je inconsequent bent, kun je weer consequent worden. het is dus iig mogelijk om bewust consequent te zijn zeg maar

[Blitzkrieg Bop]

Not for Sale schreef op 27-02-2004 @ 10:14:
Is dat zo? Volgens mij kan filosofie ook het leven beschouwen, en kan levensbeschouwing ook praktisch zijn, bijvoorbeeld, 'wat moet er met mijn lichaam gebeuren als ik dood ben?', of 'ik moet een keppeltje dragen'.

Ik denk dat het verschil is dat filosofie een wetenschap is, en levensbeschouwing een kunst. Dit omdat filosofie gestoeld is op feiten en logica, en levensbeschouwing op meningen, gevoelens en geloof.

Filosofie probeert een praktisch antwoord te vinden op praktische problemen. In het voorbeeld van wat er met je lichaam moet gebeuren als je dood gaat. Een filosofische, ethische benadering zou zijn 'is het ethisch verantwoord om mijn organen te laten doneren' Bekijk je de vraag vanuit je levensbeschouwing dan is het een vraag die vaak al een antwoord heeft, bijv. 'mijn lichaam is van God, en moet dus ter aarde besteld worden'.
Ik geef toe dat ik de grens eigenlijk ook niet precies weet

maar dit is offtopic.

[Fortuynist]

Not for Sale schreef op 26-02-2004 @ 21:56:
Als je filosofeert, nadenkt over levensbeschouwelijke onderwerpen, dan kun je dat op verschillende manier benaderen.

Ik ben benieuwd hoe jullie dat doen en waarom.

Waar gaat het jullie om? De vraag waarderen, het probleem begrijpen, of het juiste antwoord vinden? Is er één juist antwoord of meer? Zoek je een antwoord bij bekende filosofen of wil je het liever zelf bedenken?

En vooral, naar topictitel: Raak je overtuigd van de dingen die je bedenkt, zodat je verder kunt naar andere onderwerpen, zodat je een complete filosofie kan opbouwen, een gigantisch mentaal construct? (roest je vast?)
Of trek je alles steeds opnieuw in twijfel, neem je niks voor waar aan zodat je een echt open geest hebt? (maar kom je nergens?)

En wat is het beste?

Spoiler

Ik weet het niet

Je moet niet alleen dingen lezen die je waardeert, ook over onderwerpen die je verwerpelijk vind, moet je nadenken, vervolgens het probleem onderkennen en daarvoor een oplossing zoeken.

Ik zoek de antwoorden liever met behulp van filosofen bij mezelf en van sommige dingen die ik bedenk raak ik overtuigd. Wanneer ik een voorspelling doe die uitkomt op grond van een bepaalde filosofie, of wanneer ik zie dat tegenpolen mijn vragen niet meer kunnen beantwoorden.

Je moet alles wat mij betreft met nieuwe ogen bekijken. Vooral de dingen die we vanzelfsprekend vinden.

[phensicske]

Waar gaat het jullie om? De vraag waarderen, het probleem begrijpen, of het juiste antwoord vinden? Is er één juist antwoord of meer? Zoek je een antwoord bij bekende filosofen of wil je het liever zelf bedenken?

Vooreerst moet ik de vraag waarderen vooraleer ik me erin wil verdiepen, het is nogal kortzinning van me en beperkt me nogal, ik weet het. Maar als iemand een discussie met me aangaat over een minder 'aantrekkelijk' thema, zal ik dit niet uit de weg gaan.
Je leert namelijk altijd bij, wat héél interessant is.

Als er één juist antwoord zou zijn, dan zou de filosofie niet meer bestaan, lijkt me. Maar het is altijd leuk (bepaalde facetten) van jouw gedachtengang te herkennen in een (bekende) filosoof.
Nog leuker is natuurlijk zelf iets te bedenken, dit te herkennen bij een ander(e) (filosoof) en daarover dan te gaan discussiëren.

Raak je overtuigd van de dingen die je bedenkt, zodat je verder kunt naar andere onderwerpen, zodat je een complete filosofie kan opbouwen, een gigantisch mentaal construct? (roest je vast?)

Ik denk niet dat ik over al de vragen in de wereld éénlijnig kan denken. Het ene onderwerp staat al dichter bij me dan het andere en het is dus nogal gekleurd. Het lijkt me dan ook onmogelijk om een complete filosofie op te bouwen.
Misschien is het wel mogelijk over enkele thema's een complete filosofie op te bouwen, maar zeker niet een allesoverkoepelende...(imo toch).
(Principes hebben is daarentegen wel perfect mogelijk.)

Over dat vastroesten...nogal zielig denk ik en toch onmogelijk voor een filosoof?? IK dacht namelijk dat een filosoof juist constant het wonderlijke in de wereld ontdekte. Dus nieuwe elementen, leidt tot een nieuwe bedenking...

En wat is het beste?

Het blijven openstaan voor andere gedachtengangen, maar toch een basis in je hebben.

[Not for Sale]

phensicske schreef op 28-02-2004 @ 10:02:

Over dat vastroesten...nogal zielig denk ik en toch onmogelijk voor een filosoof?? IK dacht namelijk dat een filosoof juist constant het wonderlijke in de wereld ontdekte. Dus nieuwe elementen, leidt tot een nieuwe bedenking...

Maar hoe maak je dan vooruitgang? Kan je, als je alles elke dag weer met nieuwe ogen ziet, ooit een boek schrijven, ooit een mening verdedigen? Hoe kom je, als je zoals je zegt "blijft openstaan voor andere gedachtengangen, maar toch een basis in je hebt" ooit verder dan een basis?

[phensicske]

Not for Sale schreef op 28-02-2004 @ 17:52:
Maar hoe maak je dan vooruitgang? Kan je, als je alles elke dag weer met nieuwe ogen ziet, ooit een boek schrijven, ooit een mening verdedigen? Hoe kom je, als je zoals je zegt "blijft openstaan voor andere gedachtengangen, maar toch een basis in je hebt" ooit verder dan een basis?

Volgens mij breid je die basis stukje bij beetje uit door je ervaringen. Dus hoe maak je nu vooruitgang? Wel je ervaart iets, je verwondert je erover, begint erover na te denken en je bedenkt nog een toevoeging voor de basis. Een gedeelte (kan tot 99% oplopen, natuurlijk )van die toevoeging zal wel nog her te interpreteren zijn, maar dan is er toch alweer een stukje bij je basis.
Het kan natuurlijk zijn dat je basis ook nog een beetje vervormd met tijd, dat er heel oude elementen veranderen of wegvallen, maar die vul je dan weer op.

Dus een basis bouw je moeizaam op, maar hoe meer je de puzzelstukjes van die basis gedraaid en gekeerd hebt, hoe vaster ze komen te zitten en hoe groter je basis kan worden.

Je maakt dus wel degelijk vooruitgang, maar niet in evenredig stijgende lijn. Er zullen wel wat terugvallen zijn, maar uiteindelijk komt er een stukje bij.

Jij vind het moeilijk te begrijpen hoe je nu die basis kunt vormen als je elke dag iets met 'nieuwe ogen' bekijkt. Je bekijkt iets niet met 'nieuwe' ogen, je bekijkt het met net dezelfde (basis), maar dan vanuit een ander perspectief.

Om het eens héél concreet voor te stellen.

Ik zie een bloem door mijn blauwe bril (=mijn basis is de blauwe bril) en trek daar mijn conclussies uit e.d.
De volgende dag passeer ik weer die bloem, maar nu zie ik ze van langs de andere kant. Ik bekijk die bloem dus weer met mijn zelfde blauwe bril aan, maar gewoon vanuit een andere hoek.
Als ik dan tijdens de zomer eens zin heb om mijn languit in het gras te smijten en ik weer die bloem zie vanuit weeral een ander perspectief, kan mijn mening daar dan weer over veranderen, maar mijn bril kan ik (zo goed als onmogelijk) niet afzetten.

Mja, mss nogal raar uitgelegd, maar verbeter/vul aan/vraag uitleg indien nodig.

edit: Hoe groter je basis, hoe groter de omtrek en hoe meer je beseft wat je niet weet. (cfr socrates, geloof ik...)
Meer raakvlakken dus...zoiets.