ik was er wel! het was super.
Ja hij leeft nog. 'The King of Surf Guitar'.
Het voorprogramma, de band Los Banditos, was een Duitse rock 'n' roll in de breedste zin van het woord. De zanger.. tja.. Rickenbacker bass, strakke broek, leren jack, cowboylaarzen, langhaar, en hij vond zichzelf nogal 'geil', te zien aan de blik in z'n ogen en natuurlijk de banale heupbewegingen. De rest van de band was grijs, weinig opvallend, maar ze konden wel spelen. Moderne rock 'n' roll.
Dick Dale kwam op, en het leek een heus popconcert met gillende meiden (en jaloerse vriendjes) en veel geklap (ok dat laatste was wel terecht). Hij speelde onmogelijke solo's - afgezien van het feit dat hij zijn gitaar 'verkeerd om' heeft leren te bespelen. Dit was één van de betere concerten die ik de laatste tijd heb gezien. De tijd vloog voorbij. Hits als Fever en uiteraard Miserlou mochten niet ontbreken, en werden niet helemaal tot het eind bewaard. Toen ging het 'vragenrondje', waarbij het publiek iets mocht schreeuwen en dat hij dan zou spelen. Chuck Berry klonk het en hij zette onmiddelijk in en zijn band volgde hem feilloos. (ingehuurd publiek...? ) Daarna kwam House of the Rising Sun, uiteraard de versie van de Animals (waren trouwens dezelfde avond te horen en te zien in het Patronaat, en vanavond in de Boerderij in Zoetermeer!) met uitgebreide gitaarsolo's. Daarna speelde hij nog wat op de drums, op de trompet en bespeelde hij de bass met drumstokjes.
Echt een geweldige avond. Elke cent waard.
Het publiek ging niet veel uit, dat was wel te merken. Er waren veertigers, skatertjes, verjaarde rockers en gillende tienermeisjes. Wat ik nogal vreemd vond. Het is dat het Dick Dale is en op het podium stond, maar anders had iedereen hem een oude vieze man gevonden.
Diepte/hoogtepunt (ben ik nog niet over uit) van de avond was misschien wel het moment dat hij mij zijn gitaarspel liet zien circa 10 cm voor mijn ogen, en daarna een grote lik aan zijn plectrum gaf, en deze op mijn voorhoofd plakte...