Overdreven angstig? Bang voor ziektes?

[ikleef]

Ik ga dit schrijven omdat ik hoop dat mijn verhaal bekend voorkomt, dat mensen het herkennen.

Ongeveer anderhalve maand geleden heb ik last gehad van een onschuldig huidgriepje. Toen de ziekte net opkwam (rode uitslag op huid) begon ik me echt heeeeeeel erg druk te maken om wat het zou kunnen zijn. Ik ging meteen aan het ergste denken en was bang dood te gaan. Omdat het erger werd ben ik naar de huisarts gegaan die me vertelde dat het niks ernstigs was en dat het na een paar weken vanzelf over zou gaan. Ik kreeg medicijnen voor de jeuk. Vanaf dat moment voelde ik me weer vrij goed (afgezien van de jeuk dan, maar dat is logisch).

Toen die ziekte zo goed als over was begon er een periode van weken dat ik vaak heel bang was voor het krijgen van een enge ziekte. Elk lichamelijk kwaaltje dat ik (al dan niet ingebeeld) heb zie ik aan voor een potentieel levensgevaarlijk iets. Op zich raar, want ik weet zelf ook wel dat de kans dat een vlekje hier of een knakkend botje daar iets ernstigs is maar heeeeeeel klein is.

Ik heb de afgelopen weken af en toe last gehad van misselijkheid, het koud hebben, rillen over het hele lichaam en vooral in de armen en benen, vermoeidheid, een verminderde eetlust, transpirerende voeten, een drukkend gevoel op m'n borst, je kunt het zo gek niet bedenken. Kan dit te maken hebben met mijn 'angst'?

Ik merkte de laatste dagen dat de klachten eigenlijk vooral spelen als ik alleen thuis ben. Op het moment dat er iemand terugkomt van werk of school voel ik me eigenlijk vanzelf weer een stuk beter. Als ik moe ben en naar bed ga verdwijnen de klachten ook. Als ik niet moe ben en ga liggen verdwijnen ze niet (want dan kan ik vrolijk doorpiekeren). Vanochtend merkte ik echt duidelijk dat de klachten ineens begonnen toen ik wakker werd en weer ging piekeren.

Volgens mij is afleiding het beste medicijn, maar misschien is er iemand die ook nog andere tips heeft?

[somszithetmee]

Ik weet practisch zeker dat jij exact hetzelfde hebt als ik een paar maanden geleden. Ik had er toevallig ook nog paniek-aanvallen bij, maar verder lijkt het hetzelfde.
Dit is gewoon angst voor de angst zelf, wat niet betekent dat het totaal zonder gevaar is, want een hele erge paniekaanval is heel slecht voor je lichaam.
Paniek is dus wat je moet proberen te voorkomen, dus als je bang bent dat je hart iets fout doet, moet je expres keihard een rondje door de buurt rennen, totdat ie zo hard klopt dat je er echt even bang van wordt: Hierna zal ie vanzelf langzamer gaan, waardoor jij de (dan natuurlijk gewordde) situatie weer als normaal kan aanvaarden

[ikleef]

somszithetmee schreef op 25-03-2004 @ 12:27:
Ik weet practisch zeker dat jij exact hetzelfde hebt als ik een paar maanden geleden. Ik had er toevallig ook nog paniek-aanvallen bij, maar verder lijkt het hetzelfde.
Dit is gewoon angst voor de angst zelf, wat niet betekent dat het totaal zonder gevaar is, want een hele erge paniekaanval is heel slecht voor je lichaam.
Paniek is dus wat je moet proberen te voorkomen, dus als je bang bent dat je hart iets fout doet, moet je expres keihard een rondje door de buurt rennen, totdat ie zo hard klopt dat je er echt even bang van wordt: Hierna zal ie vanzelf langzamer gaan, waardoor jij de (dan natuurlijk gewordde) situatie weer als normaal kan aanvaarden

Hmm, ik ben niet echt bang voor een slecht werkend hart... Althans: niet specifiek. Gewoon voor ziektes in het algemeen.

Je schrijft dat je het een paar maanden geleden had. Is het vanzelf over gegaan?

Dat angst voor de angst zelf merk ik zelf ook heel erg.... Ik krijgt last van die misselijkheid en andere klachten op het moment dat ik me zorgen maak over ziektes. Maar op het moment dat die klachten er zijn kan ik haast alleen nog maar denken aan die klachten zelf en denk ik veel minder aan enge ziektes.

[somszithetmee]

Ja, het is vanzelf over gegaan.
Wat jij nu zegt over de klachten is heeeel logisch, en kan je ook niet veranderen.
Als je valt, denk je natuurlijk ook alleen maar aan de pijn en vraag je je niet af of je daarna gelijk weer zult vallen, toch?
Is in principe precies hetzelfde verhaal als dat van jou over ziekten vergeten op het moment dat je pijn hebt, aangezien die pijn dan acuut is.
Ik denk dat je pijn wat beter moet analyseren, want ik krijg het idee dat je als je pijn voelt, gewoon gelijk denkt dat er iets mis is, terwijl pijn over het algemeen gewoon een waarschuwing is.
(b.v. een waarschuwing zoals: doe even rustig aan)

[artless]

Heb ik ook, één keer een hyperventilatie-aanval gehad met alle gevolgen van dien: angst en fobiën voor serieuze lichamelijke kwalen. Ik denk dat je hyperventileert, als ik je fysieke klachten lees. Adem eens een paar minuten in een plastic zakje, dan gaat het gevoel weg. Als je hyperventileert, tenminste.

[Lothlan]

Hypochondrie...... Ooit van gehoord??

Dat is het in beelden van allerlei lichamelijke kwalen. Dat kan komen doordat je jezelf herkent in bepaalde ziekte beelden, die je ergens leest. Het is heel normaal om je af te vragen wat je hebt als er iets onschuldigs mis is.

Vind het dus niet raar als je bang bent om ziektes te hebben, maar zorg ervoor dat je wel reëel blijft! Ga dus niet meteen van het ergste uit.

[Nona]

Lothlan schreef op 25-03-2004 @ 21:54:
Vind het dus niet raar als je bang bent om ziektes te hebben, maar zorg ervoor dat je wel reëel blijft! Ga dus niet meteen van het ergste uit.

Precies. Gevaren zien is oké, maar je moet er niet door belemmerd worden in je dagelijks leven. Als je constant angstig bent en dingen niet meer durft zoals vroeger is er gewoon iets mis en is het tijd om er iets aan te doen. Zeker als het al een geruime tijd voorkomt.

De zogenaamde geneeskunde-sjaarskwaal.