Mijn leven oppakken

[*Speechless*]

Na een moeilijke periode is het nu tijd om mijn leven op te pakken. Ik was vorig schooljaar blijven zitten in de 5e klas van het atheneum. Dit jaar werd ik opgenomen en kon daardoor niet naar school. Eenmaal thuis heeft het me 3 maanden geduurd om weer te wennen en tot rust te komen. Daarna heb ik gelijk contact opgezocht met school. Ik miste het naar school gaan en de sociale contacten ontzettend. De school wou me in eerste instantie niet aannemen omdat ik het advies dagbehandeling mee had gekregen en ze het daarom te riskant vonden om me naar school te laten gaan. Dus toen heb ik met veel tegenzin de intakeprocedure gevolgd bij de instelling waar ik dagbehandeling zou moeten doen. Ze vonden me echter niet geschikt. Ik miste de motivatie die er nodig was en bovendien weigerde ik me te laten behandelen voor eetproblemen. Ik voelde hier niks voor omdat ik naar mijn idee geen eetprobleem heb, ik schrok ook van het behandelplan. Nou geen dagbehandeling, dus ik weer terug naar de school. Toen wouden ze dat ik eerst maar een gesprek moest hebben met de schoolarts. Ze hadden namelijk geen verstand van geestelijke problemen. Die schoolarts was vet aardig. Het gesprek verliep zeer goed en ze adviceerde de school om mij opnieuw aan te nemen. Nu, 2 maanden later, krijg ik te horen dat ik morgenochtend kan komen beginnen! Alles lijkt ineens zo snel te gaan. Ik ben ontzettend zenuwachtig voor wat komen gaat. Een nieuwe klas met onbekende mensen. Maar het enge is dat ik nu nog aan het eind van het jaar een klas binnen ga vallen. Iedereen kent elkaar al en heeft vriendengroepjes gevormd. Pas ik daar wel bij? Ook kijk ik erg op tegen de gymlessen. Ik heb geautomutileerd en schaam me voor de overgebleven littekens. Zullen ze het opmerken? Zullen ze iets gaan zeggen? Ik denk dat ik maar een t-shirt met lange mouwen of een polsbandje ga dragen tijdens de les. Maar het omkleden in de kleedkamer vind ik ook iets verschrikkelijk. Ik ben zo ontzettend onzeker over mezelf. Ergens heb ik wel het gevoel dat dit mijn kans is om mijn leven weer op te pakken, maar ik voel me zo...tja...zo angstig.
Komt het allemaal wel goed?


Een onzekere Flowergirl

[phensicske]

Nieuwe dingen jagen altijd angst aan, maar daarom hoeft die angst nog niet gerechtvaardigd te zijn. Ik vind dat je er goed aan gedaan hebt opnieuw naar school te willen gaan. Dit zal weer wat ritme in je leven scheppen en is misschien dé aanzet om weer een 'normaal' leven op te bouwen.

Als je tijdens de gymles polsbandjes draagt, zullen niet veel mensen daar iets achter zoeken. Dat je onzeker bent om je om te kleden, daar kan ik goed inkomen, maar je kan toch al door verscheidene trucjes zo weinig mogelijk van je lichaam laten zien?
Zo kan je een topje onder je kleren dragen, die je dan aanlaat, zodat de mensen je buik en zo niet zien. Je kan ook in een hoekje gaan staan, zodat je dan met je rug naar de anderen staat.
Veel mensen maken zich daar druk over, maar er zijn weinigen die eigenlijk echt gaan zitten kijken. Degenen die belang hechten aan een slank figuur zullen meestal meer met zichzelf bezig zijn, zodus.
Maar eigenlijk moet je je daar geen zorgen om maken, want slechts uitzonderingen hebben een bijna perfect lichaam. Het omkleden is dan ook maar een kwestie van enkele minuten en het is niet dagelijks, dacht ik. Het is vooral een kwestie van wennen en je erover zetten (niet makkelijk, 'k weet).

Ik begrijp je twijfels, maar deze zijn voor 90% ongegrond. Je kan niet voorspellen hoe het zal lopen en het heeft ook geen zin nu reeds rampenscenario's op te zetten.

Probeer niet te perfect te zijn en wacht het allemaal een beetje af, dan zal het wel loslopen, denk ik.

Veel succes.

Ah ja, ik denk wel dat het belangrijk is wat te vertellen over je verleden tegen je klassenleraar. Misschien kan die je ook wat tips geven over het omgaan met de mensen uit je klas?

[Eend]

of het goed zal komen ligt in jou eigen handen, net als alles wat je hebt gedaan. Dat je nu last hebt van littekens, komt omdat je zelf de keuze had gemaakt om dat te doen. Elke keuze heeft zo zn consequenties en die moet je kunnen ervaren. Als je dat niet kunt, dan zal het bijvoorbaat al niet lukken.
Ik moet eerlijk bekennen dat ik niet zeker over de situatie ben. Als jij je al voor dingen niet wilt laten behandelen, dan is dat jouw keuze, maar weet wel dat er consequenties aan zullen zitten.
Of het goed komt op school heb je dus echt zelf in handen. Onzekerheid kan je afleren door complimentjes van mensen aan te nemen en ze te geloven. Je zult mensen moeten kunnen vertrouwen en ik weet niet hoe ver jij bent. Ik weet ook niet hoe sterk jij bent.

de enige zekerheid heb je zelf in handen. Ik kan geen toekomst lezen, ik weet niet hoe jij bent of doet. Je kunt wel een heel verhaal hebben, maar wie zegt dat het klopt? Misschien ziet iemand anders dat wel totaal anders.
Ik ken jou niet, ik weet niet hoe je bent of doet, zo doe ik ook geen oordeel hierover.

wat goed dat je school gaat oppakken! natuurlijk ben je zenuwachtig, niet meer dan logisch. ik weet niet of je er iets aan hebt, maar ik ben vorig jaar 6 weken voor het eind van het schooljaar naar een andere school gegaan. de meeste mensen uit mijn klas kennen elkaar al van de kleuterschool. toch kreeg ik snel contact met de groep en al snel had ik een aantal vriendinnen .
gymen is inderdaad heel moeilijk. ik weet niet hoe het bij jou op school is, maar bij mij op school maakt het niet uit wat voor sportkleren je aan doet. als je toch in een t-shirtje moet gymen kun je misschien leuke armwarmers kopen . ook kun je het er misschien met je gymleraar over hebben, misschien dat hij nog ideeen heeft.
heel veel succes morgen!

[*Speechless*]

Hoi iedereen!
Het is nu 23.30 uur en ik loop ontzettend te piekeren. Wel of niet naar school gaan...ik schijt in mijn broek (niet letterlijk hoor )
Wat zal me te wachten staan. Ik wil niet gymmen
Zal ik wel vrienden maken? Of sta ik in mijn eentje in de pauze? Ik kan het niet...de negatieve gedachten overheersen zo!!
Ik word er niet goed van.
Maar gewoon mijn verstand op nul zetten en morgen gewoon naar school fietsen, toch?
Pfff....met al het suc-6 dat jullie me hebben gewenst moet het toch lukken
Ben bang maar goed. Er zit niks anders op.

Ik moet en ik ga ......probeer mezelf ff toe te spreken.
Heeft wieing effect
Ik zal ff door het begin heen moeten bijten.

Nu ga ik maar mijn bedje in want met wallen onder mijn ogen op school komen is ook geen goede indruk

Slaap ze!
Flowergirl

[phensicske]

Flowergirl_18 schreef op 30-03-2004 @ 23:37 :
...Maar gewoon mijn verstand op nul zetten en morgen gewoon naar school fietsen, toch?
Pfff....met al het suc-6 dat jullie me hebben gewenst moet het toch lukken
Ben bang maar goed. Er zit niks anders op.

Ik moet en ik ga ......probeer mezelf ff toe te spreken.
Heeft wieing effect
Ik zal ff door het begin heen moeten bijten.
...

Hiermee zeg je alles.

Kop op en blijf geloven in jezelf.

[*Speechless*]

Vandaag is de grote dag.

Ik ben tot laat blijven chatten op MSN om maar niet te hoeven denken aan vandaag.
Om 6.30 uur ging de wekker. Ik draaide me nog even 2 min. om en stond op. Direct kwam in me op dat mijn rekenmachine nog niet in mijn schooltas zat. Ook mijn etui lag nog op mijn bureau. Ik besloot eerst ff wakker te worden onder de douche.
Toen ik klaar was met douchen was het tijd om mijn gymkleding uit te zoeken. Ik heb een dun vestje gevonden waar ik gemakkelijk in kan gymmen. Die littekens zullen geen probleem zijn.
Op dit moment voel ik me vreselijk onzeker, alhoewel ik er alles aan gedaan heb om er maar zo verzorgd mogelijk uit te zien. Eerste indruk is namelijk heel belangrijk.
Ik hoop zo dat het gymmen een succes wordt en dat ik een leuke plek in de klas vind én dat ik in de pauze niet alleen ben. Daar ben ik zo bang voor...alleen in de pauze staan. Toen het bergafwaarts ging was ik ook vaak alleen. Niet omdat ik geen vrienden had of kon maken, maar omdat ik me zo rot voelde dat ik geen gezelschap om me heen wou hebben . Toch voelde ik me alleen ook niet happy.
Mijn kamer is een grote chaos!! Schoolboeken liggen overal, de pruilenbak puilt uit, op mijn bureau is geen leeg plekje meer vrij, allerlei verzorgingsproducten staan in op mijn kaptafeltje, zelfs op mijn bed mis ik het dekbed en de overtrek
Al ik vandaag huiswerk wil maken zal ik dus eerst wat moeten opruimen. Ik heb nu nog een half uur de tijd om het een en ander aan de kant te schuiven, maar door de zenuwen ben ik met mijn gedachte bij heel andere dingen. Ik ga gewoon nog ff op mijn gemak een muziekje aan zetten en daar onderuit gezakt in mijn bureaustoel naar zitten luisteren.
Het komt alleemaal wel goed (I hope so)
Kus Flowergirl

[Gaea]

Succes Het lukt je vast wel!

Laat je weten hoe het gegaan is?