Irreële angst

[nienie]

Ik heb al bijna 2,5 jaar een vriend (relatie), die alles voor me betekent en van wie ik heel veel houd. Hij gaat deze zaterdag een paar dagen naar de VS, naar een MVP-bijeenkomst bij Microsoft. En zeker na de aanslagen in Madrid, ben ik doodsbang geworden dat hem iets zal overkomen, dat er een terroristische aanslag zal zijn in zíjn vliegtuig. Ik heb deze angst in het begin van onze relatie ook een tijd gehad; ik was ontzettend onzeker over mezelf en kon niet geloven dat hij voor míj had gekozen, dat hij werkelijk voor mij bestemd was. Ik was toen ook heel erg bang hem kwijt te raken, angst voor een soort van noodlot, omdat ik hem niet verdiende. Deze angst is toen vanzelf verdwenen, maar het is nu weer helemaal terug.

Ik weet het, het is ontzettend irreëel om hiervoor bang te zijn, en ik zou er gewoon niet aan moeten denken, maar het lukt niet! Ik heb het ook aan m'n vriend verteld, maar hij zegt (uiteraard) dat ik me geen zorgen moet maken.

Weet iemand hoe ik met deze angst om kan gaan? Ik kan zo niet doorgaan, ik kan en mag niet bij elk risico dat hij neemt denken dat het afgelopen is...Maar ik kan het niet simpelweg van me afzetten.

[Keyser Saus]

Jee dat lijkt me wel moeilijk zeg. Misschien helpt het om er met iedereen over te blijven praten (als je dat wil/durft), ze zullen natuurlijk weer zeggen dat hem niks zal gebeuren, maar misschien lucht het dan toch wat op om het een beetje van je af te praten.

Als je iig beseft dat het irreële angst is ben je al een stap op weg.

Ik kan moeilijk zeggen dat ik precies hetzelfde heb, want precies kan nooit...maar laten we het er op houden dat het dan bijna precies is.

Probeer er iig met je vriend over te praten. Vraag hem ook je veel te bellen (bv. iig na het landen en dan elke dag een keer (of twee keer) ofzo). Daardoor raak je niet van die angst af, maar je hoeft je dan iig minder ongerust te maken.

En als echt niks helpt, dan zou je er eventueel een keer met je huisarts over kunnen praten, misschien weet hij of zij een oplossing.

Ik ben het grotendeels met Leonoor eens. Maar als je je om alles druk gaat maken dan heb je ook geen leven meer. Ik herken het dat ik niet geloof dat mensen mij ECHT aardig vinden of ECHT voor mij hebben gekozen. Maar als je gaat denken aan wat je vriend allemaal kan overkomen dan praat je jezelf alleen maar meer aan. Ik bedoel jij kan nu ook gezellih bij hem op bezoek gaan en onder een auto komen. Probeer erover te praten, zeker met je vriend. Als deze angst echt je leven gaat beheersen is het misschien slim om er iets aan te gaan doen! Succes

[nienie]

Bedankt voor jullie berichten.
Ik heb er zelf ook wel aan gedacht om naar de schoolpsycholoog te gaan, misschien doe ik dat nog wel als ik vanavond weer niet in slaap kan komen...
Verder is het wel moeilijk om met m'n vriend hierover te praten, hij is namelijk behoorlijk nuchter en kan gemakkelijk problemen relativeren, in tegenstelling tot hoe ik ben. Maar ik zal hem inderdaad vragen of hij na de landing gelijk iets van zich laat horen. En tja, jullie bevestigden ook maar weer dat ik moet proberen er niet aan te denken..

Mijn vriend is ook een stuk nuchterder dan ik, maar dat betekend niet dat hij niet probeert om mij gerust te stellen. Hij is jou niet. Jullie zijn twee verschillende personen, met verschillende gevoelens en verschillende angsten.

Als er niet aan denken de oplossing was, dan was er waarschijnlijk geen probleem... Je kunt wel proberen er niet aan te denken, maar lukt dat ook?

Succes en sterkte iig.