verhaal, (nog geen titel)

[grazygirliej]

Ik ben weer begonnen met een verhaal en ben benieuwd wat jullie ervan vinden.
Het is nog lang niet af. En wil verder gaan hoe ze daar is beland en daarna nog verder gaan met hoe het allemaal begon.


Opgenomen.

Langzaam werd ik wakker.
Ik voelde een brandende pijn in mij polsen en mijn maag was van streek.En wat rook het vreemd hier!
Toen ik mij ogen helemaal open had zag ik dat ik niet in mijn eigen kamer lag. Deze ruimte was wit, spierwit.
Toen ik verder keek zag ik een vrouw staan. Ze keek me opgelucht maar met een vreemde blik in haar ogen aan.
Ze zei: ‘ Ben je eindelijk wakker?’
’Ja, maar waar ben ik?’ vroeg ik angstig.
’Je bent opgenomen’ zei ze.
Ik schrok me dood! Ik opgenomen? Waarom? Ik vroeg het haar. Ze zei dat ik dat zelf moest herinneren, anders was de klap te groot.
Tot mijn schrik bedacht ik me dat ik me nog niet gewogen had. Ik vroeg de onbekende vrouw of ik mezelf kon wegen.
Ze keek weifelend, nee doe dat maar niet.
Ik werd boos ik zou mezelf verdomme wegen! Ze zag me strijdlust in mijn ogen en waarschijnlijk had ze medelijden met me of zoiets.
Ze zuchtte, ‘kom dan maar’.
Ik probeerde uit bed te komen maar ik merkte dat ik vastgebonden was. Ik probeerde het los te maken, maar zei hielp me al. Toen ik haar vragend aankeek zei ze, ‘ Ja, dat was voor je eigen bestwil.’
Toen pas merkte ik de pijn in mijn polsen en keek; er zat verband omheen!
Ik keek haar weer vragend aan, maar zij zei alleen maar: ‘Ja, je had jezelf behoorlijk toegetakeld, meisje!.
Ze hielp me uit bed en zette me op de weegschaal: 54 kilo! Mooi zo!
Ik glimlachte. Toen de vrouw dat zag zei ze: ‘Ik zou die glimlach maar van je gezicht afhalen. Je zal wat meer moeten gaan eten want je bent echt niet mooi zo.
Ik wilde tegen haar schreeuwen dat ze haar bek moest houden en dat ze niet wist waar ze het over had, in plaats daarvan voelde ik me slap worden en werd alles zwart voor me ogen..

Toen ik weer wakker werd was ik nog steeds in het witte kamertje. Maar er was iets veranderd; ik wist wat er was, waarom ik hier lag, alles kwam weer naar boven.
De vreemde vrouw stond er weer.
Ze zei, ‘ je weet het weer hè? Je weer wat er is gebeurt’.
Ik kon niets terug zeggen allen maar huilen. Ik huilde totdat ik twee ruwe handen voelde die me terug duwden en ik een prikje in me arm voelde.

[EggeD]

Een anorexiapatient die platgespoten wordt ? Het vervolg kan best wat interessants worden, hetgeen ervoor is gebeurd kan ik zelf ook wel verzinnen (ze vond zichzelf te lelijk dus begon ze zichzelf te snijden ?) en moet dus heel goed/apart zijn of weggelaten worden.

[duivelaartje]

Tja... te weinig spanning. Wat er aan de hand is, is veel te snel duidelijk. Eigenlijk al bij de 2e zin.

[Gaea]

Ik vind het niet echt geweldig eerlijk gezegd. Er zit totaal geen spanning in. Ik vind het een beetje een dertien-in-een-dozijn verhaal. Er zijn al zoveel verhalen met allemaal problemen erin verwerkt, deze is echt te veel. Je hebt een poging gewaagd, maar ik denk niet dat er veel toekomst in dit verhaal zit.

[Jenneke.*]

Het is op zich wel leuk geschreven, maar inderdaag veel te standaard. Misschien moet je het eens overnieuw proberen maar dan met een origineler probleem... Veel succes!

[EggeD]

Misschien is het meisje toch wel in een sadistisch gesticht terecht gekomen ?