Stel: je leert een jongen kennen, en het klikt heel goed tussen jullie. Je gaat steeds meer voor hem voelen, en je wordt verliefd op hem. Helaas heeft hij een vriendin, dus laat je t maar een beetje varen. Desondanks blijf je verliefd op hem, en hoe leuk je andere jongens ook vindt, toch blijf je met hem in je hoofd zitten. Ook al denk je geen kans te makenHet gaat uit tussen hem en zn vriendin, maar voordat jij 'je kans kan grijpen', heeft ie alweer een andere vriendin. Na een maand gaat t uit, en na 2 weken heeft ie weer een nieuwe vriendin. JIj denkt: Nou laat maar, als ie zo snel weer een nieuwe heeft, dan zal ie mij ook wel snel inruilen (hij houdt een relatie over t algemeen wel lang vol). Na een hele tijd praat je eens met m, en het gesprek gaat ineens over t feit dat je ooit verliefd op m was, want dat weet hij. Hij zegt ineens: Ik was ook verliefd op jou.
Alles goed en wel, je gaat verder met je leventje, en je krijgt een hele lieve vriend, op wie je helemaal stapel verliefd bent. Echter, als je 2 maanden met hem hebt, hoor je ineens van die andere vriend, dat ie altijd een zwak voor je heeft gehad, en dat ie je toch diep van binnen wel een klein beetje leuk vindt, en dat dat waarschijnlijk altijd wel zo zal blijven (en hij heeft al een jaar een vriendin)
Ik zit nu in zo'n situatie, ik had nooit verwacht dat hij me leuk zou vinden, en dan zegt ie dat ineens
Ik ben gek op mn vriend, en no way dat ik m ooit zou verlaten, maar toen ik t hoorde kreeg ik toch wel een beetje een raar gevoel. Ik was over m heen, en dat ben ik nog steeds wel, maar het maakte toch bepaalde gevoelens los. Al zou ik gelukkig nooit verliefd op m kunnen worden zolang ik met mn huidige vriendje heb

Gisteravond zat een vriendin van mij ook tegen hem: Vind je haar niet leuk? En toen zei hij later tegen mij, dat het misschien ooit nog wel s wat zou kunnen worden.
Hebben jullie dit ook wel s meegemaakt?En wat hebben jullie toen gedaan?