help! ik schrijf echt nooit iets, omdat ik weet dat ik dat niet kan, ik lees liever, maar nu moest ik voor school iets schrijven.
dit is er uitgekomen
ik weet dat het bagger is, het loopt niet mooi, het is van de hak op de tak en volgens mij kloppen m'n tijden ook niet helemaal, maar hoe kan ik het verbeteren?
help mij alsjeblieft!!!
Lieve Hector,
Hier lig je dan, naast me in ons grote bed. Je slaapt diep, en je ziet er vredig uit. Je ademt, je brede borst gaat rustig en regelmatig op en neer. Alles lijkt zo vanzelfsprekend. Jij, die hier naast me ligt en Astyanax daar in zijn wiegje. Hij is eveneens in een diepe slaap gedompeld. Maar ik voel me vreemd, ik voel dat dit niet vanzelfsprekend is. Morgen moet je terug die afschuwelijke strijd in. Morgen zul je hier misschien niet zo liggen. Misschien zul je hier wel weer liggen, maar misschien zal je borst dan niet meer op en neer gaan, misschien zal je opengereten zijn en bebloed en kapot. Misschien. Maar wat dan, wat als dat misschien zal gebeuren? Wat dan, mijn liefste? Je weet dat ik niet kan leven zonder jou, iedereen, heel mijn familie is dood, vermoord door die Achilles. Ik kan het niet aan, als ook jij mij wordt ontnomen. Het verdriet zal ondraaglijk zijn. En Astyanax, zo klein nog. Hij heeft een vader nodig. Een vader die hem beschermt. Wat zal er van hem komen, als jij er niet meer bent? Wie zal hem beschermen? Paris zeker? Laat me niet lachen, die heeft het veel te druk met z'n Helena! Ik kan het toch allemaal niet alleen, Hector!? Ik heb je nodig! Ik heb nog nooit eerder zoveel van iemand gehouden als van jou. Alleen mijn liefde voor Astyanax komt ook maar enigszins in de buurt van de liefde die ik voel voor jou. Maar als jij de dood zult vinden, zal Astyanax dan nog wel veilig zijn? Wanneer jij zult sterven, is er dan nog hoop? Hoelang zal Troje zich nog kunnen weren als jij er niet meer bent? Wanneer jij zult vallen, geloof ik niet dat Troje behouden zal blijven. En wanneer Troje valt zal ik waarschijnlijk een slavin worden gemaakt. Maar wat moet er worden van Astyanax? Hij is het enige wat me nog dierbaar zal zijn, na jouw dood. Zullen ze ook hem doden? Dan zal mijn leven nutteloos worden. Ik zal als slavin worden weggevoerd, maar het zal me niet deren. Niets zal me nog deren, zonder jullie. Oh, Hector, nu lig je hier nog vredig te slapen. Maar morgen… Ik begrijp niet hoe je hier zo rustig kunt liggen slapen met dit noodlot in het vooruitzicht. Voel je dan geen angst? Je bent al vele malen teruggekeerd naar de strijd na eenzelfde vredige nacht. Telkens was ik bang dat je niet terug zou keren, telkens dezelfde angst, maar steeds wat erger. Maar nu is het anders, ik voel, ik denk, ik durf bijna te zeggen ik weet, dat je nu niet terug zult keren. Hoe, dat begrijp ik niet. Ik zou positief moeten zijn. Ik zou moeten zeggen dat ik werkelijk geloof dat je hier morgenavond weer naast me ligt, maar het lukt me niet zo te denken. Ik zal deze nacht niet slapen, ik zal wakker blijven en naar je kijken. Misschien wel voor het laatst. Ik beloof je, dat ik voor Astyanax zal zorgen, ik zal hem grootbrengen tot een man, een man als jij. Ik zal zorgen dat je trots op hem kunt zijn. Hij zal zijn zoals jij, jouw evenbeeld. Sterk, mooi en slim.
Wanneer je werkelijk morgen niet terug zal keren naar ons, wanneer je werkelijk naar de onderwereld zal gaan, weet dan één ding: Ik zal zijn als een zwaan. Ik zal trouw aan je blijven. Nooit zal ik een andere man beminnen.
__________________
wees gekust
|