De ruïnes van mijn hart

Dwalend door de ruïnes
Van wat ooit liefde was
Hopend 'ons' terug te vinden
Tussen de puinhopen en as

Waar zijn wij gebleven?
Waar is het misgegaan?
Eén moment mijn ogen gesloten
En jij was weggegaan

En in plaats van woede
Voel ik enkel verdriet
Mijn stortbuien van tranen
Doen elke zonnestraal teniet

Ineens zie ik een hoopje
Het ligt eenzaam aan de kant
De aanblik ervan is gruwelijk
En ik wordt door misselijk overmand

Het zijn wij, of eigenlijk waren
Want er is niets moois meer dat rest
Het heeft niet langer zin het te ontkennen
Ook al doe ik zo mijn best:

Mijn hart ligt in stukken




Tips zijn erg welkom!...

Ave9 schreef op 04-08-2004 @ 12:03 :
Dwalend door de ruïnes
Van wat ooit liefde was
Hopend 'ons' terug te vinden
Tussen de puinhopen en as

- onvoltooide deelwoorden vind ik persoonlijk altijd erg lelijk.
- noem beestjes als 'liefde' niet bij de naam, maar omschrijf ze zoals je het voelt
- zet liever nooit iets tussen aanhalingstekens (onderschat je lezers niet)
- bedenk minder clichématige metaforen

Ave9 schreef op 04-08-2004 @ 12:03 :
Waar zijn wij gebleven?
Waar is het misgegaan?
Eén moment mijn ogen gesloten
En jij was weggegaan

Weer: beschrijf je gevoel van dat weggaan. Gebruik je fantasie. Hoe omschrijf jij zijn weggaan? Hoe kun je dat poëtischer vertellen? Et. cet.

Ave9 schreef op 04-08-2004 @ 12:03 :
En in plaats van woede
Voel ik enkel verdriet
Mijn stortbuien van tranen
Doen elke zonnestraal teniet

- weer noem je 'woede' en 'verdriet' bij naam; niet doen.
- de laatste twee zinnen zijn aardig. Hier zie je duidelijk een verband tussen de twee en ze grijpen iig terug op een metafoor (zij het een clichématige), namelijk het weer.

Ave9 schreef op 04-08-2004 @ 12:03 :
Ineens zie ik een hoopje
Het ligt eenzaam aan de kant
De aanblik ervan is gruwelijk
En ik wordt door misselijk overmand

-je ziet een hoopje? Als in: een drol? Ik bedoel: wat voor hoopje?
- Een woord als ineens noem je niet, maar omschrijf je (echo Echo echo)
- nogmaals: je vertelt je lezer dat het 'gruwelijk is', maar hoe gruwelijk? Hoe ziet het eruit? hoe ruikt het? Et.cet.

Ave9 schreef op 04-08-2004 @ 12:03 :
Het zijn wij, of eigenlijk waren
Want er is niets moois meer dat rest
Het heeft niet langer zin het te ontkennen
Ook al doe ik zo mijn best:

Mijn hart ligt in stukken

- je werkt in iig naar een climax toe, dat is goed.
- ik zou dat ontkennen aangrijpen om naar deze climax toe te werken. Waarom laat je niet in de eerste strofen doorschemeren dat je in ontkenning verkeerd?

[Halogeen]

alluman schreef op 04-08-2004 @ 12:39 :
verhaaltje alluman

offtopic: ga je hier vaker posten? Ik ben nu eigenlijk wel benieuwd geworden naar je eigen werk

Halogeen schreef op 04-08-2004 @ 12:42 :
offtopic: ga je hier vaker posten? Ik ben nu eigenlijk wel benieuwd geworden naar je eigen werk

Ik dicht weinig, maar ben wel geïnteresseerd in dichtkunst en wat anderen produceren. Ik schrijf beter dan ik dicht - dat staat buiten kijf. Op Letteren post ik onder een pseudoniem. Een tijd terug heb ik me in dichten verdiept, omdat ik wat teksten van anderen moest beoordelen. Misschien dat ik hier wat kennis kan overbrengen.

Hieronder een kort gedicht, licht geïnspireerd door Dada:

Ruis

[Anno 1986]

Wel enigzins onduidelijk.....maar dat zal die ruis wel zijn.
Toch zou ik de voorkeur geven aan een wit lettertype met
een zwarte schaduw eronder...

Grtjs.