Hallo, daar ben ik weer

Wat ben ik toch weer een zeikerd

. Sommigen van jullie zullen zich wel herinneren dat mn vriendin het vorige week na 3 maanden heeft uitgemaakt (vorige topic), omdat ze niet meer verliefd was (ze houd nog wel van me, en ze vind me nog steeds de leukste en liefste jongen die ze kent.... logisch he?

).
Nu is het volgende gebeurd. Een goede vriend van me (en klasgenoot van haar) heeft met haar gepraat (en het leuke is dat ik het hem niet eens gevraagd heb

), en kreeg te horen dat ze twijfels had over dat ze het had uitgemaakt, en dat ze zich zorgen maakte over hoe ik zou reageren als ze langs zou komen om te praten. Kortom: ze moest nadenken.
ANYWAY, die knakker gelijk naar mij toe gegaan enzo, en me het allemaal verteld. Hij wist ook wel dat ik haar heel erg mis, en dat heeft ie haar ook verteld (zij reageerde met "Hij weet dat dat ook andersom is", dus eigenlijk zie ik het probleem niet, maar goed). Ze heeft dat weliswaar niet tegen mij gezegd, maar ik neem zegmaar wel aan dat zij nu weet dat ik weet dat zij dat tegen hem gezegd heeft want het is niet alsof ik em bijna nooit spreek of zie.
Nu niet gelijk gaan roepen dat mocht ze terugkomen dat ik dr niet gelijk moet terugnemen, want ik laat heus niet zo over me heen lopen. Maar toch zou ik haar wel terugnemen.... ze is de eerste persoon waar ik echt iets voor voel (op de liefde-manier dan....). Ik hou zielsveel van d'r, en dat weet ze ook.
Maar dat is nu even het punt niet. Het punt is dat ik een beetje met een dubbel gevoel zit nu. Aan de ene kant denk ik dat ik haar de tijd moet geven om na te denken. Zoiets is vast heel moeilijk om te beslissen. En als ik haar misschien zelf op ga zoeken, dat ze dan misschien opnieuw gaat twijfelen (mocht ze al een beslissing hebben genomen). Ik heb dat advies ook van een goede vriendin van me gehad (dat wachten dus), want er is best een kans dat hoe langer ik niks van me laat horen, hoe meer ze me gaat missen. De keerzijde hieraan is denk ik dat als ik niks laat horen ze misschien denkt van "Hij laat niks van zich horen.... dan wil hij me vast niet terug, laat maar zitten."
Aan de andere kant zit ik mezelf hier best druk te maken

. Ik zit maar te wachten en te wachten, en te hopen dat die vriend van me gelijk had. Ik zou het liefst NU naar haar toe gaan, maar dat werkt toch alleen maar averechts.
Ik heb dus geen flauw idee wat ik moet doen want eigenlijk wil ik haar stiekem wel heel erg graag terug eigenlijk wel een beetje.....
Wat zouden jullie doen?