Leidraad van het vrijdenken.

[biertjehappen]

Leidraad van een vrijdenker.


God is dood wordt mij verteld, is dit waar? Is hij werkelijk zo dood als wij denken, is hij niet pas dood op het moment waarop wij hem dood ervaren op een moment waarop ieder zijn zoektocht staakt en de vrijheid van het vrijdenken ervaart. Doen wij er niet te kort aan om hem als dood te verklaren op een moment waarop hij alles behalve dood is en in menig leven nog een rol speelt? Als wij hem ervaren als levend en een vrij beeld van hem creëren, zodat de verdrongen mens hem als lucht kan gebruiken en er als een vrij mens uit geboren kan worden. Zijn wij dan niet degen die hem als bijna dood moeten bestempelen, hen die wijsheid geven die wij allen reeds bezitten. Of zijn wij degene die vooruit moeten en geen energie moeten steken in hen die waarheid willen ontkennen en hen aan hun leed laten bezwijken zodat wij als heersers hen kunnen leren zien, wij als leraar voor het zieke volk, wij die de waarheid onder ogen heeft en er mee kan spelen. Laat hen leiden en zich bewust maken van hun leiden. Laat het een taak zijn van allen die kunnen spelen en zien. God heeft geen macht, de zieke mens heeft macht, macht die hen zieker en zieker maakt. Zo ziek dat zij hun macht gebruiken op moment waarop dit alles behalve wenselijk is. Hun macht niks vergeleken met wat wij als vrij individu teweeg kunnen brengen. Hun macht behoeft te worden gedood waarmee hun dwang wordt geamputeerd en hun leiden ondragelijk wordt en zal worden tenietgedaan door hun ‘in ieder mens’ aanwezige wilskracht.
De zielige krankzinnige mens wordt hergeboren en doet henzelf een gunst; ze vinden tijd en energie en deze te leren gebruiken in wat echt ter zake doet, in iets waar ze zelf en wij wat aan hebben, in iets van verrijking en zelfkennis en in de schaduw van de mensheid je eigen kritische vragen durven stellen en hiermee naar de waarheid durven te zoeken. Tijd en energie steken in de grootste verrijking van de mensheid: het egoïsme. Deze meest positieve vorm van het menselijk instinct is een aanloop op het zoeken van de ideale plaats tussen de samenleving. Zonder dit is een doordacht naar waarheid strevend leven niet mogelijk. Egoïsme in een begin stadium is ondragelijk maar werpt vruchten af. Communicatie is hierbij de werkende bron, dit kan echter alleen behaald worden doormiddel van eigen inzicht en kennis van zaken.
Kerken moeten worden gezien als laatste redmiddel om ideeën te verenigen en de zieken bijeen te drijven en te verdoven van pijn. Pijn die ze ontkennen en ontmantelen in hoop, dit alles omdat ze simpel weg hun verkeerde draai hebben gevonden. Licht zien ze als manier om waarheid te onderstrepen, ze zien in licht hun waarheid. Echter, duisternis doet denken. Duisternis laat gevoel de vrije loop en doet je zetten tot denken. Zien en spelen moeten echter in licht geschieden, hierbij worden ideeën herkauwd en op waarheid beproefd. Dus worden in licht bedachte ideeën in duisternis als waar aangenomen. Dit is absoluut onjuist, we moeten tijd hebben van eigen inzicht en de ontplooiing van je egoïsme, dan pas kan er kritisch worden gekeken en kan er met ideeën gespeeld worden. Waarheid zoekt altijd zijn weg langs deze route, nooit wordt iets door gezonde vrijdenkende mensen als waarheid gezien als het niet langs deze weg bedacht en beproeft is. Het vrijdenken houd dan ook in dat ieder idee moet worden beproeft en niet alleen via de gevoelsweg moet worden aangenomen. Altijd is het zo dat licht en duisternis onlosmakelijk aan elkaar verbonden zijn, de een is niks zonder de ander. De bedrukte zwakke mens probeert nog steeds die ene weg te kiezen, de weg via licht, de weg via alleen het zien en spelen, zonder hier enig eigen gevoel de vrije loop te laten. Gevoel betekend hier ook eigen inbreng en dus creativiteit. Creativiteit van je eigen denken is het belangrijkste van het denken in duisternis. Eenmaal je creativiteit gebruikt is er plaats voor beproeving en het zien van de waarheid in je ideeën. Deze waarheid hoeft er echter niet te zijn maar helpt je verder op weg naar je doel en je streven. Na deze beproeving komt de communicatie, dus de eerder genoemde vruchten van het egoïsme. De communicatie helpt bij het gevoel, het zien en het spelen. In al deze facetten van het correct en vrij denken heeft communicatie een inbreng, deze is echter gewenst wanneer de waarheid ervan beproeft is. Wanneer een denker een te grote denktaak bezit is het nodig hier vanaf te zien en te beginnen aan een eenvoudigere, hierdoor blijft je natuurlijke egoïsme in stand en komen we tot ons uiteindelijke doel: een wereld vol gezonde vrijdenkers en dus een wereld waar velen in het verleden over gedroomd hebben!

[de]

Kerel, ik heb je gemist , ontopic dan maar:

Je kunt, ook wel in onze kringen maar vooral bij de humanisten, steeds vaker opmerken dat men van mening is dat het in onze tijd niet meer nodig zou zijn de godsdienst te bestrijden, sterker nog, dat men zoiets eigenlijk intolerant vindt. Daarbij komen steevast twee argumenten naar voren, ten eerste dat de godsdienst een overwonnen zaak zou zijn, zodat een aanval daarop minder als "redelijke kritiek" en meer als "natrappen" beschouwd kan worden, en ten tweede dat er binnen de hedendaagse godsdienst erg veel positieve sociale ontwikkelingen aan de gang zijn, hetgeen mag blijken uit het feit dat men in toenemende mate de zijde van de verdrukten kiest, daarbij gesteund door nieuwe vormen van theologie, bijvoorbeeld “de Bevrijdingstheologie". Ik vind beide argumenten misleidend en ik verbaas me er telkens weer over dat ze zo gemakkelijk geslikt worden. Immers, in de maatschappelijke werkelijkheid van vandaag is de godsdienst nog altijd, vooral op indirecte wijze, maatgevend en dat bemerk je als je je praktisch met onze maatschappelijke instellingen bezig houdt. De vrijdenkers doen dat niet zo erg, tenminste niet als vertegenwoordigers van het vrijdenken - wij schuwen al die instituten! - maar de mensen van het Humanistisch Verbond hebben er dagelijks mee te maken en zij kunnen je verhalen vertellen over het vaak stiekeme geïntrigeer van de godsdienstige mensen en instanties. Je verbaast je er dan ook des te meer over dat het doorgaans humanisten zijn die de strijd tegen de godsdienst als "intolerant" kwalificeren. Maar, je kunt het ook andersom bekijken en toegeven dat vooral de vrijdenkers inderdaad intolerant zijn ten aanzien van de godsdienst en wel omdat zij onder geen voorwaarde van zins zijn zich te laten ringeloren door lieden die zich op een absolute hogere macht beroepen. Het is juist die hogere macht die de godsdienstigen er onvermijdelijk toe brengt hun medemensen onder druk te zetten, macht uit te oefenen, zélfs als men zich solidair verklaart met de vertrapten onder die medemensen. Eigenlijk - lees hun “Evangelie” er maar op na- moeten zij het van die vertrapten hebben, zodat zo'n bevrijdingstheologie in zekere zin oud nieuws is. Bovendien kan toch iedereen vaststellen dat de nieuwe sociale ontwikkelingen binnen de kerken uitgesproken basisbewegingen zijn, die in bijna alle gevallen op hevig verzet van uitgerekend de leiding der kerken stuiten. Het betreft groepjes van individueel optredende mensen, die volgens mij hun sociale bewogenheid danken aan hun menselijkheid en niet aan hun godsdienst. Als je dus het zogenaamde verval van de kerken en de sociale bewogenheid van groepjes godsdienstigen als argument gebruikt om een godsdienstvijandig standpunt als dat van Anton Constandse af te keuren, dan ben je misleidend bezig : de godsdiensten zijn en blijven machtsinstituten en zij hebben nog niets aan kracht ingeboet - wat zou je denken van de overal oprukkende Islam en in het algemeen het fundamentalisme? - terwijl de sociale bewogenheid niet voort komt uit de godsdienst als zodanig, maar uit een humaan gevoel van medeleven bij een aantal afzonderlijke mensen. Er is echter nog iets dat bij vrijwel alle discussies over de godsdienst onder water blijft en dat daardoor de oorzaak is van allerlei spraakverwarringen, of beter: denkverwarringen. De begrippen “geloof” en “godsdienst” dekken elkaar namelijk niet en bovendien heeft het begrip “geloof” verschillende betekenissen.

[slisje]

Met andere worden ook wel eens de vraag van het leven genoemd, en deze kan je enkel alleen voor jezelf beantworden door daadwerkelijk continu vragen te blijven stellen, en je zodanig verder ontwikkelen, en dan is de vraag wat is het nut daarvan, ja das tevens ook aan jezelf...

Mooi stukje van jullie trouwens (wel lang)

[biertjehappen]

Is dit nou al te lang om te lezen en er op te reageren?

[beuk]

de schreef:
Kerel, ik heb je gemist , ontopic dan maar:

.......

heb je zelf ook nog wat in te brengen?

[ssjpan]

nou ik vind het wel te lang om te lezen sorry

[Uhmpra]

vinnut geen leuk onderwerp...

[biertjehappen]

Hou je kop dan want het is echt goed hoor.

[Uhmpra]

biertjehappen schreef:
Hou je kop dan want het is echt goed hoor.

best, maar jij vroeg je af waarom der niemand reageerd...
dus vandaar

[biertjehappen]

Uhmpra schreef:

best, maar jij vroeg je af waarom der niemand reageerd...
dus vandaar

Als jij het nou eens ging lezen of op z'n minst uitprinten en op je school ophangen.

[Uhmpra]

biertjehappen schreef:


Als jij het nou eens ging lezen of op z'n minst uitprinten en op je school ophangen.

ja ik had het al gelezen, maar aangezien ik het onderwerp me niet aanstond reageerde ik dus niet, najah later dus omdat jij vroeg waarom er niemand reageerde, maargoed zinloos...

ik zie verder niet in waarom ik dit op school op moet hangen...