Bang en gevangen voor de rest van mijn leven??

[MeJulie]

Hebben jullie dat nou ook wel of ben ik de enige? Ik heb nu al ruim 2 jaar verkering met een hele lieverd! En ik ben ook wel heel gelukkig met hem, maar soms ben ik zo bang voor de toekomst, dan ben ik zo bang dat ik niet de juiste beslissingen neem.
Ik bedoel, dat klinkt misschien heel egoistisch, maar dan denk ik soms, zou er geen betere jongen voor mij zijn? Dat komt ook wel een beetje omdat mijn moeder al vaak heeft gezegd dat ik en hij helemaal niet bij elkaar passen, en dan ga ik daar over nadenken en dan geef ik haar weer gelijk maar aan de andere kant denk ik dan: 'het gaat toch goed? En ik ben toch gelukkig met hem?' En daar gaat het toch om? Dat je gelukkig bent samen? Ik ben gwoon een beetje bang, zit ik dan voor de rest van mijn leven aan de eerste jongen waar ik verkering mee heb vast? En wil ik dat wel? En dan zeg ik zelf wel direct ja. Ik wil dolgraag met hem gaan samenwonen enzo. Maar we zijn ook wel heel verschillend in sommige dingen. Ik weet het niet hoor, als ik er diep over na ga denken word ik helemaal psycho!
Heeft er iemand die net zoiets heeft of die mij kan helpen?
Ik ben op dit moment wel heel gelukkig maar hij heeft wel dingen die anders zijn dan bij mij....nou ja ...alle advies is welkom!

Liefs, MeJulie

[Nomen-nescio]

Eej!

kheb misschien niet helemaal het zelfde.. maar ik heb nu wel al 'n jaar 'n vriend.. en ook m'n eerste vriendje.. en dan ga je inderdaad nadenken of et wel de ware is enzo en of ik er wel goed aan doe Blablabla!

& dat je moeder zegt dat jullie niet bij elkaar passen is onzin, dat weet jij toch het beste! Het kan misschien op et eerste gezicht zo lijken. Ik bedoel.. ik ben best wel rustig enzo en m'n vriend praat hartstikke veel is druk enz, maar ik voel me juist bij hem super op me gemak! Mijn moeder zei eerst ook: 'is dat nou wel wat voor jou zo'n jongen.. ' maar nu ziet ze ook wel in dat het hartstikke goed gaat..

Ook als vriendinnen zeggen tegen mij 'ben je nog wel verliefd op em? je hebt het nooit zo veel over hem.. ' dan ga ik ook nadenken.. ben ik nog wel verliefd?

Maarja.. het is denk gewoon iets waar je ff door heen moet.. je kan je niet altijd super verliefd voelen! dat is bij in iedergeval zo! Want als ik dan weer bij em geweest ben weet ik weer dat ik verliefd op um ben!

XxX

[Southraider]

nou ik lees in je verhaal dat je al ruim 2 jaar verkering hebt, dat is al best lang. Dat betekent dat jullie veel van elkaar houden en bij elkaar passen want anders hou je dit niet vol.
je moet je niks aantrekken wat de rest van je omgeving zegt, want die kennen jou vriend niet zo goed als jij hem kent.

verder dat het je eerste vriendje is maakt niks uit, ik ken iemand die heeft vanaf haar 13e al verkering en is nu 23 en nog steeds dezelfde jongen. Die zijn ook heel gelukkig samen en hebben deze periode ook gehad dat ze dachten horen we nu wel bij elkaar of niet.
Ze hebben gewoon doorgezet en gekeken hoe het verder loopt en het gaat nog steeds zeer goed.


Dus waarom zou je het opgeven als je gelukkig bent samen?

Mijn vriendin en ik verschillen ook veel, zij praat veel meer dan mij en ze is in alles drukker. Als zij bijvoorbeeld wit zegt dan zeg ik weer zwart en andersom, maar we houden wel van elkaar en komen er altijd samen uit

Dus maak je niet zo druk erover en laat het allemaal over je heen komen.

succes!

[MeJulie]

Thanks you guys! Ik weet ook wel dat ik niet teveel waarde moet hechten aan wat mijn moeder allemaal zegt, maar zij is nou eenmaal wel mijn moeder en haar mening is heel belangrijk voor me...Maar het is gewoon dat ze wel altijd heel enthousiast is over de vriend van mijn zus, maar over mijn vriend kan ze altijd maar stomme dingen zeggen, altijd dingen die ze maar 'raar' aan m vind enzow...en dat vind ik niet leuk, zoals mijn zus kende haar vriend nog geen jaar en ze ging toen al samenwonen met hem, ook omdat hij in de stad woonde waar zij naar school gaat. Maar die afstand is ook heel makkelijk met de bus te doen, je bent er in een half uurtje! Maar daar moest ik eens mee aankomen, samenwonen! Mijn vriend woont dan nog niet op zichzelf, maar als hij dat zou doen, woonde hij ook vlakbij mijn school...snappie?En dan zou mijn moeder echt niet zeggen : Dan ga je toch samenwonen?Nou ja...
Ik weet ook wel dat ik van m hou enzo...we horen volgens mij wel bij elkaar maar we hebben ook zoveel verschillen, maar ja, als je in alles gelijk bent kan het volgens mij ook nooit goed gaan. We houden wel heel veel van elkaar, want zoals vandaag als hij dan naar huis gaat denk ik, woonden we maar samen, dan hoefde ik niet zo lang te wachten tot ik m weer zag....maar dat is nog zo ver in de toekomst.. nou ja goed...misschien is verschillend ook wel goed, mar het maakt me soms gewoon zo bang, zo jong nog en dan al je hele toekomst vast hebben liggen incl. de man waar je je leven mee gaat delen?
hmmmz.... Ik weet het niet hoor....
Thanx anyway y'all!
Meer reacties zijn erg welkom...

MeJulie

[Starrie]

heeej!
ik heb het op dit moment ook! We zijn dan wel niet zo lang bij elkaar als jullie twee maar we zijn nu wel al ruim 8 maanden samen. Hij is niet mijn eerste vriendje maar wel de eerste waarmee ik alle ervaringen opdoe (hiermee bedoel ik seks maar ook vriendschap en moeilijke periodes enz.) En hij heeft het zo vaak over dat wij later gaan trouwen enzo maar dan denk ik zou hij goed voor me zijn? Is er niet iemand anders waar ik misschien beter bij af ben maar dat niet weet? Wil ik eigenlijk wel mijn hele leven bij de jongen blijven waarmee ik alle ervaringen opdeed? Dan zou ik nooit meer andere jongens hebben gehad waar ik ook bijvoorbeeld seks mee had.
Dat zet me heel erg aan het twijfelen. Maar ik denk/hoop dat het een periode is waar je gewoon doorheen moet.

-x- Starrie

[MeJulie]

Ja zo heb ik het ook wel een beetje, alleen niet dat ik met andere jongens perse naar bed wil ofzo...het is gewoon dat ik bang ben dat hij misschien niet de juiste persoon voor mij is...and that scares me so.....

MeJulie

Je bent toch niet aan hem verbonden ofzo? Ik bedoel, laat het gewoon zo gaan als het is en als het niet goed meer gaat dan maak je het uit. Ga gewoon door en je bent niet verplicht voor altijd bij hem te blijven! Dat hoef je niet nu al te beslissen hoor. Je kan het altijd nog uitmaken hoe moeilijk het misschien ook zal zijn maar de toekomst ligt nog helemaal niet vast en je kan nog doen en laten wat je wil.
Ik heb het ook wel met mijn vriend (we hebben bijna 9 maanden) dat is bang wordt als ik aan de toekomst denk. Maar het is allemaal nog zo onzeker en er kan nog zoveel gebeuren en veranderen. Leef gewoon nu, en je ziet wel wat er van komt.

[X-je]

Ik herken je verhaal eigenlijk vrij goed. Alleen, ik twijfel niet of mn vriend al dan niet bij me past, daar ben ik van overtuigd. Maar mijn ouders kunnen ook nooit iets goeds over hem zeggen. En dat doet mij 'twijfelen'. Ze zijn constant bezig dat ik hem niet ken, dat hij alles verkeerd doet, dat hij dingen achter mijn rug doet waarvan ik niet weet. Terwijl ik mijn vriend nu net door en door ken. En kheb hen al vaak gezegd dat ze zich niet moeten moeien maar ja, ze blijven het doen

En ik herken ook het feit dat ze over mijn broer zijn vriendin alles goed zeggen. Hij mag haar dan ook meer zien dan ik mijn vriend. En er is 1 reden waarom dat zo is, mijn vriend werkt (20) en hij heeft enkel een diploma middelbaar. Mijn broer zijn vriendin studeert . Zo kortzichtig zijn mijn ouders.

Maar omdat mijn ouders zo over hem zagen en alles, ben ik ook veel strenger voor hem. Ik besef dat van mezelf. En dat doe ik omdat het gezaag zou ophouden, maar ik wil hem niet veranderen, ik ben juist verliefd geworden op hem omwille van hoe hij is. Ik wil helemaal niet dat dat veranderd. Kwil alleen dat ze ophouden over hem te zagen en hem slecht te maken .

X-je

[MeJulie]

Ja en zo is het bij mij ook...mijn vriend heeft net VBO en mijn zus dr vriend is een computertechneut.Nou dan snap je het wel. Mijn moeder vind hem gewoon niet goed genoeg voor me ofzo denk ik....maar inderdaad, ik ben toch ook gevallen voor hoe hij is, en niet op hoe hij zou moeten zijn?
Ik haat mn ouders als ze zo doen.
Laatst ook, hij ging weg en had geen doei gezegd tegen mn moeder. Nou, het was helemaal niet goed hoor...ze was helemaal raar aan t doen over waarom dat was en dat ze dat wel zo raar vond wat dat is toch normaal om dag te zeggen...
Echt ik werd er zo pissed van!!
Nou ja...ik blijf lekker bij mijn mannetje, hij is de enige van wie ik hou, en dat blijft ook zo, ongeacht wat mn ouders zeggen!

Ik ben mijn eigen baas over mijn leven(gezien ik komende zaterdag ook 18 wordt!)en dus doe ik wat ik wil(binnen de perken dan he).

MeJulie

[MeJulie]

! am mE schreef:
Je bent toch niet aan hem verbonden ofzo? Ik bedoel, laat het gewoon zo gaan als het is en als het niet goed meer gaat dan maak je het uit. Ga gewoon door en je bent niet verplicht voor altijd bij hem te blijven! Dat hoef je niet nu al te beslissen hoor. Je kan het altijd nog uitmaken hoe moeilijk het misschien ook zal zijn maar de toekomst ligt nog helemaal niet vast en je kan nog doen en laten wat je wil.
Ik heb het ook wel met mijn vriend (we hebben bijna 9 maanden) dat is bang wordt als ik aan de toekomst denk. Maar het is allemaal nog zo onzeker en er kan nog zoveel gebeuren en veranderen. Leef gewoon nu, en je ziet wel wat er van komt.

Sorry ik las je berichtje niet eerder, maar ik vind dat je wel heel makkelijk spreekt, het klinkt misschien raar, maar als je al 2 jaar bij elkaar bent, ga je niet zomaar 'het uitmaken'. Ik bedoel niet dat dat wel zo is als je minder lang hebt, maar 2 jaar is lang, en ik weet wel dat ik veel van hem hou enzo, maar ik weet gewoon niet of ik dat wel kan accepteren, dat ik al zeg maar 'mijn man' gevonden heb...snap je?

MeJulie

ik heb nu ook al lang verkering.. (vinnik zelf dan)
Hiervoor nooit met een ander verkering gehad. eni k denk er duz helemaaaaaaaaal neit over na of hij wel de ware voor me is en of ik niet een groot deel in m'n leven mis.. ONZIN het is nou leuk en waarom zou je er dan een punt achter zetten??

[wivern]

Hey meisje,

Ik begrijp precies wat je bedoelt. Ik ben 18 en had tot vorig jaar nov. al een relatie van 2jr en 2 maand. Tot ik mij die vragen ook allemaal begon te stellen. Ik was maar 15 toen we samen begonnen. Ik had al wel vriendjes gehad daar nt van, maar ik had het gevoel dat ik een beetje men jeugd aan het weggooien was. En of er idd wel gn leukere jongens zouden kunnen rondlopen.Wat me heel onwaarschijnlijk leek en lijkt. Rond nieuwjaar waren we definitief uit elkaar gegaan om elkaar wat meer ruimte te geven en zien wat het zou geven. Ik had in feb. een leuke jongen leren kenne, en was er iets mee begonnen. Verkeerd van mij bleek achteraf, want ik zocht enkel steun en vriendschap, maar hierdoor kreeg mijn ex een verkeerd beeld en kreeg hij na een maand ook iemand anders( ondertss had ik gebroken met mijn nieuwe vriend want ik had nog te veel gevoelens voormijn ex) . En vanaf dat moment kon ik het zeker nt meer weg stoppen. Ik miste hem, dacht steeds aan het feit dat zij samen waren en ik kon er nt tegen. Eind maart heeft hij gebroken met dat meisje,want hij was nog verliefd op mij. Nu zijn we weer samen, ik heb het nog moeilijk met het feit da hij met een ander is geweest (ik had ook wel iemand anders, maar dat kon je nt vergeleken, zij gedroegen zich echt als verliefden terwijl ik hem amper zag en we helemaal gn leuke dingen deden).
Soit we zijn terug samen en we willen dat het lukt!
Mijn enigste raad is, geef elkaar wat ruimte en daarom moet je nt per se breken, en wacht af wat er gebeurd!
Maar bega nt dezelfde fout als ik door gevoelens te verwarren en elkaar zo onnodige pijn te bezorgen.

Ik hoop dat je er iets aan hebt.
Veel succes en hopelijk komt het goed!
-x-

[MeJulie]

girlmetwijdebroeken schreef:
ik heb nu ook al lang verkering.. (vinnik zelf dan)
Hiervoor nooit met een ander verkering gehad. eni k denk er duz helemaaaaaaaaal neit over na of hij wel de ware voor me is en of ik niet een groot deel in m'n leven mis .. ONZIN het is nou leuk en waarom zou je er dan een punt achter zetten??

Dat zei ik ook niet en zo zie ik het ook helemaal niet...

MeJulie

[DJken]

Hallo,


MeJulie, je mag zeggen wat je wilt... maar over deze topic heb ik nogal liggen piekeren vannacht

Niet da ik opeens twijfel over mijn relatie... maar gewoon hoe jij en nog andere personen precies zo opeens twijfel aan uw/hun partner...

En zeker als jullie al meer dan 2 jaar verkeren !!!

Ik zeg soms ook tegen mijn vriendin dat ze de ware is...
Maar daar twijfel ik nie aan...

Als je verliefd bent op uw partner..dan ga je toch niet denken of er een ander partner beter is hé

Alé zoiets snap ik nie....

Als ik met mijn vriendin op straat loop en opeens passeert er ons een ander meisje... dat bv sexy gekleed is... dan zal ik wel zo nekeer kijken en zo al plagend tegen mijn lief "waaauw" zeggen

Ma, in mijn eigen zeg ik toch nog altijd... jij bent de mijne... (de mijne; dat bedoel ik nie bezitterig hé nee zo ben ik nie... ik bedoel daar gewoon mee van ja... ik hou van jou...)


Ik denk gewoon als je zoiets begint te denken dat er toch ietsken mankeert in de relatie.... op liefdesvlak hé..

Nee ik zou persoonlijk nooit zoietske durven denken als ik zeker van mijn eigen weet dat ik haar graag zie... als je iemand doodgraag ziet, van houd, dan blijf je erbij... ook al is het uw eerste lief.... als het lukt ( zelfs na 2 jaar) bij elkaar te blijven betekent het dat je bij elkaar past...


Voilà, mijne nachtje denken is verteld


Greetz..

DJken

[MeJulie]

DJken schreef:
Hallo,


Als je verliefd bent op uw partner..dan ga je toch niet denken of er een ander partner beter is hé

Maar volgens mij interpreteert men mij verkeerd....dit heb ik dus helemaal niet zo gezegd..ik bedoel niet dat ik niet denk dat hij niet de ware is ofzo, want dat is wel zo, ik hou vreselijk veel van hem en hij ook van mij, maar het beangstigd mij gewoon om nu alles al vast te hebben staan als je nog maar 17 (zaterdag 18!!!) bent...nou ja, misschien stel ik me dan wel aan ofzo, kzal dan wel de enige zijn die zo denkt..

Thanx anyway DJKen

MeJulie