alleen naar een verjaardag

Vandaag vierde een vriend van mijn vriendje zijn verjaardag. Omdat mijn vriendje dit weekend weg is (), kon hij niet, shit happens. Maar ik mocht dan wel alleen komen... Opzich niks mis mee, maar ik durf dat niet...

Ik ken die jongen niet super goed, maar als ik hem zie, dan is het wel altijd erg gezellig. Verder zijn daar op die verjaardag nog wat mensen die ik wel eens gezien heb, maar verder niet echt ken. En een hele goede vriend van mijn vriendje.

Toch ben ik maar niet alleen gegaan. Ik heb dan het idee dat ik daar alleen zit, waar ik al helemaal geen zin in heb, omdat ik me dan echt zo zielig voel zitten daar. Dat mensen me stom vinden, zich afvragen wat ik daar doe, blablabla.

Eigenlijk is dit best wel erg, ik ben 20 jaar. Ik kan toch ook gewoon naar die verjaardag gaan en gezellig een babbeltje maken met iemand. Maar ja dat zit dan weer niet in me...
Natuurlijk heb ik wel eens eerder in zo'n (soort) situatie gezeten. En soms ga ik dan wel naar zo'n verjaardag toe, soms niet. De keren dat ik wel ga, voel ik me toch wel een beetje "alleen", en vind ik het ook (daarom) niet echt super gezellig, en de keren dat ik niet ga, vind ik dat dan wel jammer, en "laf" van mezelf.

Zou jij wel alleen naar zo'n verjaardag gaan?

[Boris_Beer]

Ja waarom nie? Int begin is het waarschijnlijk een beetje onwennig maar misschien kom je wel hele leuke mensen tegen daar..

Je vertelde ook dat je het best naar je zin heb met die vriende van je vriend dus dat weet je in iedergeval dat je geen muurbloem zal zijn. Je heb tenslotte een aanknopingspunt, toch?

Kheb er zelf geen last van maar ik kan me voorstellen dat iemand wat huiverig is om dit soort dingen te doen. Enige in mijn optiekwat je hier aan kan doen is "in het diepe springen" en gewoon gaan. Als het dit keer dan goed uitpakt dan doe je dit soort dinge de vlg keer sneller..

Als je nie doe blijf het probleem bestaan en word alleen maar groter...

Ik zeg gewoon proberen, wie nie waag die nie win!! Suc-6

Ik heb daar ook moeite mee hoor. De mensen die je daar kent, kennen hoogstwaarschijnlijk de anderen daar ook wel, de jarige sowieso, dus ik vraag me af op hoeveel aandacht je dan kunt rekenen. Ik zou me ook een beetje ongemakkelijk voelen omdat ik bang ben dat diegene dan juist het idee heeft dat hij met mij moet praten.
Als je vriend mee zou gaan is het natuurlijk een ander verhaal, maar verder kan ik het me prima voorstellen. Natuurlijk is het een kwestie van gewoon aan en met mensen praten & socializen, maar voor sommige mensen is dit nu eenmaal wat moeilijker dan voor anderen. Ik ben daar ook niet de makkelijkste in.

MevrouwM schreef op 11-09-2004 @ 22:25 :
Vandaag vierde een vriend van mijn vriendje zijn verjaardag. Omdat mijn vriendje dit weekend weg is (), kon hij niet, shit happens. Maar ik mocht dan wel alleen komen... Opzich niks mis mee, maar ik durf dat niet...

Ik ken die jongen niet super goed, maar als ik hem zie, dan is het wel altijd erg gezellig. Verder zijn daar op die verjaardag nog wat mensen die ik wel eens gezien heb, maar verder niet echt ken. En een hele goede vriend van mijn vriendje.

Toch ben ik maar niet alleen gegaan. Ik heb dan het idee dat ik daar alleen zit, waar ik al helemaal geen zin in heb, omdat ik me dan echt zo zielig voel zitten daar. Dat mensen me stom vinden, zich afvragen wat ik daar doe, blablabla.

Eigenlijk is dit best wel erg, ik ben 20 jaar. Ik kan toch ook gewoon naar die verjaardag gaan en gezellig een babbeltje maken met iemand. Maar ja dat zit dan weer niet in me...
Natuurlijk heb ik wel eens eerder in zo'n (soort) situatie gezeten. En soms ga ik dan wel naar zo'n verjaardag toe, soms niet. De keren dat ik wel ga, voel ik me toch wel een beetje "alleen", en vind ik het ook (daarom) niet echt super gezellig, en de keren dat ik niet ga, vind ik dat dan wel jammer, en "laf" van mezelf.

Zou jij wel alleen naar zo'n verjaardag gaan?

Ikedea schreef op 11-09-2004 @ 22:44 :

Pff wat flauw... Als je niks zinnigs hierop te zeggen hebt, waarom reageer je dan... Aandacht te kort ofzo?

MevrouwM schreef op 11-09-2004 @ 23:13 :
Pff wat flauw... Als je niks zinnigs hierop te zeggen hebt, waarom reageer je dan... Aandacht te kort ofzo?

Neehoor. Maar ja, ik snap dit soort situaties nooit zo goed. Ze gaan je niet opeten en ook niet uitlachen ofzo. Je hebt toch een mond en je kan praten. Nou, dan probeer je het gezellig te maken. En als je er geen zin in hebt dan ga je niet, kzou dat voor jezelf niet helemaal gaan analyseren!

[Sparkles]

MevrouwM schreef op 11-09-2004 @ 22:25 :
Vandaag vierde een vriend van mijn vriendje zijn verjaardag. Omdat mijn vriendje dit weekend weg is (), kon hij niet, shit happens. Maar ik mocht dan wel alleen komen... Opzich niks mis mee, maar ik durf dat niet...

Ik ken die jongen niet super goed, maar als ik hem zie, dan is het wel altijd erg gezellig. Verder zijn daar op die verjaardag nog wat mensen die ik wel eens gezien heb, maar verder niet echt ken. En een hele goede vriend van mijn vriendje.

Toch ben ik maar niet alleen gegaan. Ik heb dan het idee dat ik daar alleen zit, waar ik al helemaal geen zin in heb, omdat ik me dan echt zo zielig voel zitten daar. Dat mensen me stom vinden, zich afvragen wat ik daar doe, blablabla.

Eigenlijk is dit best wel erg, ik ben 20 jaar. Ik kan toch ook gewoon naar die verjaardag gaan en gezellig een babbeltje maken met iemand. Maar ja dat zit dan weer niet in me...
Natuurlijk heb ik wel eens eerder in zo'n (soort) situatie gezeten. En soms ga ik dan wel naar zo'n verjaardag toe, soms niet. De keren dat ik wel ga, voel ik me toch wel een beetje "alleen", en vind ik het ook (daarom) niet echt super gezellig, en de keren dat ik niet ga, vind ik dat dan wel jammer, en "laf" van mezelf.

Zou jij wel alleen naar zo'n verjaardag gaan?

nee, zou ik ook niet durven

[*sunrise1986*]

Ikedea schreef op 12-09-2004 @ 10:38 :
En als je er geen zin in hebt dan ga je niet, kzou dat voor jezelf niet helemaal gaan analyseren!

Hoezo dat nou weer? Je kan het toch vervelend vinden dat je niet "durft" te gaan. En de stap om dat op te lossen is erachter te komen waar je precies bang voor bent.

Hmjah ik zou na lang twijfelen ook niet gaan. Ligt er ook aan of het in de buurt is (want dan kan je echt maar heel eventjes blijven zonder dat het onbeleefd wordt, "ik wip even langs"). Terwijl ik weet dat als ik wel ga dat ik het wel naar me zin heb. Het is echt een drempel die je dan moet proberen over te stappen.

[mara18]

Ik herken het maar al te goed. Ik zou er dus ook niet naartoe gaan. En me dan uiteraard de hele avond laf voelen. Maar bedenk dat je helemaal zelf moet beslissen of je wil gaan of niet. Idd, wie niet waagt niet wint, maar het moet geen opgave worden om te feesten. Als je er geen zin in hebt, blijf je thuis, en dat zal iedereen respecteren. Het is minstens even moedig om gewoon nee te kunnen zeggen!

[Mr.Oizo]

Ik zou wel alleen gaan, ik ben toch uitgenodigd en het is een vriendin van mijn vriendin (ff geslachten omgedraaid ), maar ik snap je situatie wel, omdat ik ook wel een beetje zo ben. Ik ben ook heel introvert en begin ook niet zo snel een gesprek met iemand. Maja, ik ken die mensen toch wel een beetje en na een tijdje als ik daar zit, kom ik wel los zeg maar en begin ik wel wat meer te praten. Al is het maar voor een uurtje, ik zou gewoon gaan.

[starryeyed]

weet je ik snap je best. je bent bang dat je dan in eens alleen zit.
Zelf ben ik ook wel eens alleen naar een verjaardag gegaan. Ik had zoiets van als het niks is kan ik altijd gewoon nog weg gaan toch?
Uit eindelijk was het heel gezellig. Heb gezellig met een meisje die ik nog niet kon zitten babbelen. En natuurlijk met de jarige job.

Ikedea schreef op 12-09-2004 @ 10:38 :
Neehoor. Maar ja, ik snap dit soort situaties nooit zo goed. Ze gaan je niet opeten en ook niet uitlachen ofzo. Je hebt toch een mond en je kan praten. Nou, dan probeer je het gezellig te maken. En als je er geen zin in hebt dan ga je niet, kzou dat voor jezelf niet helemaal gaan analyseren!

Mwah voor mij is het even stom dat jij gaat een topic opent waarom het 'niet lukt bij de meisjes". Daar snap ik ook niks van... en in dat topic van jou reageer ik toch ook niet zo lomp...

Bedankt voor de reacties. Ik ben dus uiteindelijk niet gegaan, en dat vind ik best laf, maar het is goed zo . Ik heb die jongen nog even gesproken, en hij snapte het wel.
Als ik toch was gegaan, was het mss wel heel leuk geweest. Maar ja ik heb dus ook wel eens verjaardagen gehad, dat ik daar echt een beetje zat van uhh leuk.
Ik vind het dan ook erg onbeleefd om weg te gaan, vind het moeilijk om daar dan op te staan

Gelukkig ben ik niet de enige die dit af en toe heeft fewww

Nee ik ga vaak wel, ook al moet ik alleen.

Ik doe het zelf niet, maar je zou kunnen zeggen dat je bijv. om 10 uur bij iemand moet zijn. En dat je dan blijft als het gezellig is. Desnoods spreek je met iemand af dat je hem dan "afbelt".

MevrouwM schreef op 11-09-2004 @ 22:25 :
Zou jij wel alleen naar zo'n verjaardag gaan?

Als er gratis bier is.

[Sprinkle]

Ik zou denk ik wel gewoon gaan, beetje socializen met mensen. Je bent er even uit

[Eresh'kigål]

Ja, maar mijn contactuele eigenschappen zijn dan ook superieur en ik heb daar binnen de kortste keren matties 4 life.

[WishfulDreaming]

Ik zou er ook heel erg moeite mee hebben, en dat gewoon tegen hem zeggen. Dan weet hij dat tenminste, kan hij proberen er een beetje rekening mee te houden.
Ben ook niet zo'n sociaal type dus ik zou er heel erg stil in een hoekje zitten, en daarom zou ik waarschijnlijk ook niet gaan.

[Lorelei]

Hangt van de persoon af. Ik zou denk ik wel even gaan.

[Blitzkrieg Bop]

MevrouwM schreef op 11-09-2004 @ 22:25 :
Vandaag vierde een vriend van mijn vriendje zijn verjaardag. Omdat mijn vriendje dit weekend weg is (), kon hij niet, shit happens. Maar ik mocht dan wel alleen komen... Opzich niks mis mee, maar ik durf dat niet...

Ik ken die jongen niet super goed, maar als ik hem zie, dan is het wel altijd erg gezellig. Verder zijn daar op die verjaardag nog wat mensen die ik wel eens gezien heb, maar verder niet echt ken. En een hele goede vriend van mijn vriendje.

Toch ben ik maar niet alleen gegaan. Ik heb dan het idee dat ik daar alleen zit, waar ik al helemaal geen zin in heb, omdat ik me dan echt zo zielig voel zitten daar. Dat mensen me stom vinden, zich afvragen wat ik daar doe, blablabla.

Eigenlijk is dit best wel erg, ik ben 20 jaar. Ik kan toch ook gewoon naar die verjaardag gaan en gezellig een babbeltje maken met iemand. Maar ja dat zit dan weer niet in me...
Natuurlijk heb ik wel eens eerder in zo'n (soort) situatie gezeten. En soms ga ik dan wel naar zo'n verjaardag toe, soms niet. De keren dat ik wel ga, voel ik me toch wel een beetje "alleen", en vind ik het ook (daarom) niet echt super gezellig, en de keren dat ik niet ga, vind ik dat dan wel jammer, en "laf" van mezelf.

Zou jij wel alleen naar zo'n verjaardag gaan?

Ongelofelijk.... Het spijt me om het te zeggen hoor, maar ik heb echt een ongelovelijke hekel (nee, hekel is niet het goede woord: ik begrijp het gewoon niet goed. En mijn gevoel voor zo iemand neigt dan eerder naar het negatieve dan naar het positieve) aan mensen die nergens 'zonder hun wederhelft' heen durven... Net zoals mensen die niet eens een paar dagen vrijgezel kunnen zijn omdat ze dan zo alleen zijn en niet goed weten hoe het allemaal moet... Uiteindelijk moet je toch ook zelfstandig kunnen zijn meid. Die verjaardag was juist een goede gelegenheid om dat eens te oefenen.

[waves]

ik zou misschien ook wel niet gegaan zijn... ligt eraan hoe ik me voelde

[hhendrikxx]

Vind ik beetje vreemd? Je kan toch gewoon alleen gaan. Zijn wel de vrienden van je lover he
En dan nog, je kan toch sowieso ergens alleen heen gaan? Dat is toch helemaal niet erg.

Mijn vriendin en ik hielden elkaar erg vrij. Zij ging bijv. nog veel om met de vrienden van haar ex en haar ex. Nou en?

Och, waarom zou je ook überhaupt naar een verjaardag gaan van iemand die je nauwelijks kent met allemaal mensen die je nauwelijks kent? Ik zie het probleem niet zo.

[Eresh'kigål]

Sarah schreef op 14-09-2004 @ 18:11 :
Och, waarom zou je ook überhaupt naar een verjaardag gaan van iemand die je nauwelijks kent met allemaal mensen die je nauwelijks kent? Ik zie het probleem niet zo.

Omdat je ook weleens wilt interfacen met de vrienden van je vriend?

[Eresh'kigål]

Trouwens, als ik de situatie omdraai is het ook vrij eenvoudig. Als een vriend van me niet op m'n verjaardag kan komen, maar z'n vriendin die ik minder ken wel, zou ik dat echt wel kunnen waarderen. Ik zou er ook voor zorgen dat ze niet alleen zou zitten en haar bij de anderen betrekken, zodat ze een zo leuk mogelijke avond heeft.

[mara18]

Dit heeft toch niets te maken met 'niet durven gaan zonder je wederhelft'? Het zijn vrienden van je vriend, niet van jou. OK, het is een gelegenheid om nieuwe mensen te leren kennen, maar uitgaan doe je toch meestal ook niet alleen? Al is het maar een vriendin die je vergezelt. Diegene die gevierd wordt zal heus geen tijd hebben om haar de hele avond gezelschap te houden.

Ereshkigal schreef op 14-09-2004 @ 18:41 :
Omdat je ook weleens wilt interfacen met de vrienden van je vriend?

Die kom je dan vanzelf toch wel tegen de keren dat je met 'm meegaat? 't Zijn zíjn vrienden.

[BrunetJuh]

ja, ik zou wel gaan. is ook wel leuk voor diegene die jarig is. en je kunt dr altijd nog meer mensen leren kennen

Blitzkrieg Bop schreef op 14-09-2004 @ 16:16 :
Ongelofelijk.... Het spijt me om het te zeggen hoor, maar ik heb echt een ongelovelijke hekel (nee, hekel is niet het goede woord: ik begrijp het gewoon niet goed. En mijn gevoel voor zo iemand neigt dan eerder naar het negatieve dan naar het positieve) aan mensen die nergens 'zonder hun wederhelft' heen durven... [knip]

Volgens mij gaat het er gewoon om dat zij het raar vind om naar de verjaardag van een vriend van haar vriendje te gaan zonder hem. Zo goed kent ze die vriend niet dus waarom zou ze gaan als haar vriend niet gaat? Daar kan ik me wel iets bij voorstellen. Ze zegt niet dat ze de hele dag alleen thuis zit als haar vriend niet meegaat omdat ze anders niet durft. Dan had dit topic namelijk op psychologie gehoord.

[miekmuis]

Ik zou bij mijn huidige vriend wel naar zijn vrienden gaan, ook al ken ik ze niet zo goed. Maar ik weet nu wel dat ze toch lief zijn en het mij ook naar mijn zin zouden maken.

Maar bij vrienden van andere vriendjes had ik dat niet zo snel gedaan denk ik. Ik ben ook niet zo heldhaftig

Ik zou het denk ik ook niet doen maar ik zou wel iets van me laten weten daar.

Als ik iemand daar wel goed zou kennen zou ik met diegene meegaan.

Begin dit jaar moest ik ook naar een verjaardag waar +- 40 mensen waren en ik alleen de jarige zou kennen. Toch maar gegaan en was echt heel leuk (was een mazzeltje dat 2 oude vrienden van mij toevallig toch nog kwamen) Meestal wil ik niet gaan maar 'dwing' ik mezelf en dan blijkt het toch wel leuk te zijn

[Blitzkrieg Bop]

Jadie schreef op 15-09-2004 @ 20:23 :
Volgens mij gaat het er gewoon om dat zij het raar vind om naar de verjaardag van een vriend van haar vriendje te gaan zonder hem. Zo goed kent ze die vriend niet dus waarom zou ze gaan als haar vriend niet gaat? Daar kan ik me wel iets bij voorstellen. Ze zegt niet dat ze de hele dag alleen thuis zit als haar vriend niet meegaat omdat ze anders niet durft. Dan had dit topic namelijk op psychologie gehoord.

Het probleem was dat ze zat te twijfelen of ze ook zonder haar vriendje durfte te gaan. Ik ga even terug naar het fundament: Als je zit te twijfelen of je naar een verjaardag gaat dan laat je dat afhangen van of je die persoon aardig vind en of je zin hebt om even een biertje te komen drinken.. niet van of iemand anders wel of niet gaat.

[Nanaki]

Het probleem was meer dat ze normaal nooit naar die verjaardag zou gaan en de mensen ook niet supergoed kent. Het is niet zo dat het echt haar eigen vrienden zijn verder. Ik had niet het idee dat ze nooit iets deed zonder haar wederhelft Ik zou ook twijfelen als ik niemand echt kende.

[Blitzkrieg Bop]

Ik lees het toch echt anders, maar goed. Misschien heb ik de rol van 'het vriendje' in deze dan wat overschat. Maar dat krijg je wel snel als je een topic als dit op liefde & relatie zet. MevrouwM legt de nadruk ook heel erg op 'zonder haar vriendje gaan' dan op de relatie die ze met die jongen in kwesie (die zijn verjaardag viert) heeft. Volgens mij is dit een onderwerp waar je heel snel klaar over kunt zijn: als het een aardige jongen is en je hebt zin om een biertje te gaan drinken ga je wel, als het niet zo'n aardige jongen is of je hebt geen zin om een biertje te gaan drinken ga je niet. Dat hoeft wat mij betreft dan niet af te hangen van 'het vriendje', dus die kan in het hele verhaal dan net zo goed achterwege blijven.

Even voor de duidelijkheid: Ik doe dus wel dingen zonder mijn vriendje, en dat is ook echt niet waar het om gaat hier (sorry als dat wel zo over gekomen is). Ik heb zelf ook een hekel aan mensen die niks doen zonder het vriendje erbij, maar dat is bij mij dus helemaal NIET het geval. Ik heb een heel eigen leven, ik woon op kamers in de andere kant van Nederland, dus niet denken dat ik niks zonder hem doe/ durf

Het probleem is meer, zou je naar een verjaardag gaan waar je weinig mensen echt goed kent. Omdat het in dit geval was omdat mijn vriendje er niet was, en ik dus voor zo’n situatie stond, mijn vriendje had er in zoverre iets mee te maken, omdat als hij er wel was geweest, had ik er geen moment aan getwijfeld of ik wel of niet gegaan was, dan was ik gewoon met hem mee gegaan, en had ik me de rest van de avond met andere mensen bezig gehouden, maar dan kom je toch heel anders zo’n verjaardag binnen, vind ik dan.

In Nijmegen (waar ik op kamers woon) heb ik eigenlijk hetzelfde wel eens. Dan word ik uitgenodigd op een verjaardag van iemand die ik dan eigenlijk niet echt goed ken, en op die verjaardag verder al helemaal niemand ken. Ik zou dan dus niet naar zo’n verjaardag gaan, omdat me dat in ‘het verleden’ al erg vaak tegen is gevallen.

De vraag was (is) dus meer van zou je naar een verjaardag gaan van iemand die je niet echt goed kent, en waar je al helemaal niemand kent die daar is. Ik heb dan vaak het idee dat ze me uit beleefdheid uitgenodigd hebben, of dat ze zich verplicht voelen om met me te praten dan.

eigenlijk vind ik het nu echt een zeur topic lijken..., maar ja vrouwen mogen wel eens zeuren he