Kat uit de boom kijken

[U-NiQ]

Ik heb een relatie van bijna anderhalfjaar achter de rug, heb het uitgemaakt omdat ik verliefd werd op een andere jongen (Er kwamen nog meer dingen bij kijken, maar daar heb ik het liever niet meer over ).
Die desbetreffende jongen, ik zal hem hier even M. noemen en ik zijn morgen drie weken samen.
Het gaat allemaal heel lekker , maar ik merk dat we allebei nog heel erg de kat uit de boom kijken. Logisch waarschijnlijk, we kennen elkaar nog geen maand.
Maar toch.. Maar wat nou eigelijk mijn vraag is, hoe leer je elkaar nou beter kennen? Hoe kan je dat "proces" een duwtje geven? En is het verstandig om dingen uit het verleden die ik zelf liever vergeet hem te vertellen?

[AMDFreak]

Gewoon een dagje samen zijn? Dan leer je elkaar vanzelf wel iets beter.. en hoe vaker je elkaar ziet.. hoe beter je hem gaat kennen!

[moenbase]

ik zie het nut er ook niet van in om eerst verkering te nemen, en dan mekaar pas wil leren kennen. :/
Waarom gebeurd dit niet andersom?

[apart persoontje]

da komt van zelf wel, ik denk dat als je het gaat forceren, je er niks mee opschiet.
Gewoon geduld hebben....

[MieX]

je leert elkaar vanzelf heel goed kennen als je veel met elkaar opterkt enz. Ik heb zelf ook vroeger moeilijke dingen meegemaakt en dat heb ik m na een tijdje ook verteld, hij had wel door dat er iets uit het verleden was dat mij dwarszat en t lucht echt op als je ff alles kwijt bent. Ook al wil je er niet meer over praten, je vriend weet dan tenminste wat er is, maar is je wil kun je er ook nog even mee wachten en t later pas vertellen maar helemaal niet vertellen lijkt me het moeilijkst.

[Troffee]

in het begin is het altijd wat aftasten, het komt vanzelf wel...

[~*InDo SHorTy*~]

mja denk gwoon een dagje met z'n 2en zijn, zonder vrienden enzo alleen jullie 2 veel praten, zo leer je elkaar kennen

[Q]

moenbase schreef:
ik zie het nut er ook niet van in om eerst verkering te nemen, en dan mekaar pas wil leren kennen. :/
Waarom gebeurd dit niet andersom?

Helemaal mee eens.

Ach, je leert elkaar op hele andere manieren kennen als je verkering hebt, en dan bedoel ik niet eens lichamelijk. Je hebt/krijgt plotseling een diepe band met die persoon (als't goed is ), je praat langzamerhand over heel serieuze dingen. Dat gaat sneller dan bij vriendschap, maar toch niet ZO snel dat je meteen op zo'n niveau zit... Duurde bij mij en mun ex iets van... uh... 2 maand? Denk ik?

[moenbase]

maar je hoeft toch niet meteen verkering te nemen, je kunt elkaar best goed leren kennen wanneer je het vertrouwen langzaam opbouwt.
Tenminste, ik neem aan dat je wanneer je een jongen ziet, en je vraagt verkering aan em, ie zegt ja, dan ga toch ook niet meteen over je privé dingen praten lijkt me, je kent em amper.
Hetzelfde als met vriendschap, alleen met vriendschap heb je geen "vastigheid" tenminste, minder. Alhoewel de "vastigheid" bij een verkering ==> testrelatie ook vaak ver te zoeken is.

Maar met vriendschap doe je ook je voordeel mee, je leert em/der eerst kennen, steeds beter en beter. Én valt het dan tegen, val je niet voor em, dan heb je altijd nog een vriendschap over.
Terwijl dat de stap van "testrelatie naar vriendschap" groter is. Dit omdat er altijd 1 de dupe van wordt, 1tje moet vertellen "we hebben wel gezoend enzo, maar, ik vind je toch niet zo leuk" de ander moet het aanhoren. En krijgt hierdoor een tegenslag te verwerken.
Nu is die tegenslag er ookwel wanneer er 1 verliefd wordt op de ander bij een vriendschap. Maar die is toch minder, omdat jullie nog niets hadden metelkaar.

[U-NiQ]

moenbase schreef:
maar je hoeft toch niet meteen verkering te nemen, je kunt elkaar best goed leren kennen wanneer je het vertrouwen langzaam opbouwt.
Tenminste, ik neem aan dat je wanneer je een jongen ziet, en je vraagt verkering aan em, ie zegt ja, dan ga toch ook niet meteen over je privé dingen praten lijkt me, je kent em amper.
Hetzelfde als met vriendschap, alleen met vriendschap heb je geen "vastigheid" tenminste, minder. Alhoewel de "vastigheid" bij een verkering ==> testrelatie ook vaak ver te zoeken is.

Maar met vriendschap doe je ook je voordeel mee, je leert em/der eerst kennen, steeds beter en beter. Én valt het dan tegen, val je niet voor em, dan heb je altijd nog een vriendschap over.
Terwijl dat de stap van "testrelatie naar vriendschap" groter is. Dit omdat er altijd 1 de dupe van wordt, 1tje moet vertellen "we hebben wel gezoend enzo, maar, ik vind je toch niet zo leuk" de ander moet het aanhoren. En krijgt hierdoor een tegenslag te verwerken.
Nu is die tegenslag er ookwel wanneer er 1 verliefd wordt op de ander bij een vriendschap. Maar die is toch minder, omdat jullie nog niets hadden metelkaar.

Het is misschien wel, ik weet het eigelijk wel zeker, beter om eerst elkaar wat beter te leren kennen voordat je iets met elkaar begint.
M. en ik hadden gisteren (8-03) 3 weken verkering.
We leerden elkaar kennen op Carnavalsdinsdag, die vrijdag daarop heb ik het uitgemaakt met J. ( 16 maanden verkering mee gehad )
Diezelfe dag ben ik wat begonnen met M.
Niet slim, maar HET gevoel was er gewoon heel erg, en dan heb ik niet het geduld om te wachten. That's me.
Ik heb er ook veel opmerkingen over gehad.
"Is het niet een beetje snel?"
Ja, dat is het ook. Maar goed, het is nu eenmaal zo.
Maar ik kreeg ook positieve opmerkingen:
"Meid, je ziet er zo gelukkig uit! Je straalt gewoon!" En dat is voor mij toch ook wel heel wat waard, het maakt mij gelukkig als andere mensen zien hoe gelukkig ik NU ben, met M. En dan wordt het gevoel dat ik het toch wel goed doe zo, heel erg versterkt.
Toen ik M. vertelde over mijn ex J. stelde hij voor om het rustig aan te doen.
Om inderdaad te beginnen zolals jij het ongeveer beschrijft.
Maar goed, dat is ons dus niet gelukt
We wilden constand bij elkaar zijn, hebben wat afgezoend, en dan drijft die gedacht "We doen het rustig aan" vanzelf naar de achtergrond.

Alleen is het voor mij allemaal heel anders nu, omdat J. en ik elkaar natuurlijk door en door kenden. We hielden van elkaar. Wij wisten precies wat we hadden aan elkaar. En bij M. is dat gevoel er NOG niet. Ik begrijp heel goed dat dat ook onmogelijk is na elkaar een maandje te kennen, na een maandje met elkaar omgaan.
Maar geloof me, ik zit er met smacht op te wachten. Het lijkt me heerlijk om met M. alles te kunnen delen wat er in mij omgaat, om in zijn ogen te lezen dat hij mij begrijpt alleen omdat hij weet hoe ik in elkaar zit.

Maar goed, ik ben dus wel helemaal in de wolken, (DuhH ) en zolang dat gevoel er nog is, is alles in orde lijkt me zo.
Maar goed, nu moeten we elkaar dus nog goed leren kennen Wat een klus


[Dit bericht is aangepast door Lyn (09-03-2002).]