Alleen Jij

[ware man]

Ik vroeg me af;

ik ben de laatste tijd nogal depressief, en ik voel me soms neerslachtig over het leven en het doel ervan.

Ik weet dat veel mensen hun doel zoeken in leuk werk, in vriendschap, of in liefde, maar stel nou dat je die dingen niet zou hebben?

Als ik namelijk naar mijn eigen leven kijk, zie ik de volgende dingen niet:
-Real life contact met andere mensen
-Werk
-Een studie waaraan ik veel tijd besteed of waarin ik enig plezier vind
-Vriendschap
-Liefde
-Drank, drugs, sigaretten, snoep of ander excessief eetgedrag

Bovendien ben ik veganist.

Welnu, ik zat me te bedenken dat 20% van de mensen waarschijnlijk met méér van die dingen al depressiever is dan ik, en 80% van de mensen minder depressief. Máár, hoeveel van die mensen zouden zich kutter dan ik voelen als ze alleen die dingen hadden die ik heb? (Mezelf, een dak boven mijn hoofd, een computer, een televisie)? Misschien wel 99%?

Hoe zou jij je voelen als je alleen jezelf had in dit leven?

In feite is het toch niet anders? We worden alleen geboren, gaan alleen dood.

Edit: Veel mensen stellen mij voor eens dingen te gaan zoeken; vriendschap, werk, etc....Maar is dat niet het ontlopen van problemen en van jezelf?

ware man schreef op 30-10-2004 @ 10:20 :
Hoe zou jij je voelen als je alleen jezelf had in dit leven?

Ik zou er wat aan proberen te veranderen.

In feite is het toch niet anders? We worden alleen geboren, gaan alleen dood.

Waarom het je dan tijdens je leven nog moeilijker maken dan nodig is? Uiteindelijk zal veel (misschien wel alles) idd op jezelf aan komen, maar daarom kan er nog wel iemand zijn om van je te houden en je te helpen ed. Als je geboren wordt heb je over het algemeen twee ouders waarbij je welkom bent, die van je houden, enz. En een groot aantal mensen sterft ook met mensen om hen heen die van hun houden. Maar ook al heb je dat niet, waarom zou je dan niet tijdens je leven omgaan met anderen ed? 't maakt het leven moeilijker, maar tegelijkertijd ook een stuk makkelijker.

Waarom zou je je zelf zielig gaan zitten vinden en geen doel zoeken? Ik geloof dat ieder mens een doel kan vinden, maar je moet er wel iets voor doen.

Eigenlijk snap ik niet helemaal wat de tekst in je post te maken heeft met de vragen?

ware man schreef op 30-10-2004 @ 10:20 :
Edit: Veel mensen stellen mij voor eens dingen te gaan zoeken; vriendschap, werk, etc....Maar is dat niet het ontlopen van problemen en van jezelf?

Waarom in vredesnaam? Het is misschien het zoeken van een oplossing voor je problemen. Je kunt ook niks doen en verzakken in de 'problemen', maar dat lijkt me nooit een goede manier om er mee om te gaan.

[ware man]

Leonoor schreef op 30-10-2004 @ 10:25 :
Ik zou er wat aan proberen te veranderen.


Waarom het je dan tijdens je leven nog moeilijker maken dan nodig is? Uiteindelijk zal veel (misschien wel alles) idd op jezelf aan komen, maar daarom kan er nog wel iemand zijn om van je te houden en je te helpen ed. Als je geboren wordt heb je over het algemeen twee ouders waarbij je welkom bent, die van je houden, enz. En een groot aantal mensen sterft ook met mensen om hen heen die van hun houden. Maar ook al heb je dat niet, waarom zou je dan niet tijdens je leven omgaan met anderen ed? 't maakt het leven moeilijker, maar tegelijkertijd ook een stuk makkelijker.

Waarom zou je je zelf zielig gaan zitten vinden en geen doel zoeken? Ik geloof dat ieder mens een doel kan vinden, maar je moet er wel iets voor doen.

Eigenlijk snap ik niet helemaal wat de tekst in je post te maken heeft met de vragen?

Ik probeerde alleen aan de dag te stellen dat een ieder van ons op zijn eigen manier verslaafd is aan zijn drug of choice. Of dat nu vriendschap, liefde, zijn huwelijk is, of drugs, alcohol, of sigaretten. Alle mensen hebben hun eigen verslavingen, waaraan ze zich hechten om dit leven door te kunnen komen.

In feite vraag ik me af wat echt geluk is, zeker in dat licht, dat iedereen verslavingen aangaat, en dat niemand vrij is van die banden. (Hoewel ik denk dat loskomen van het ego dé manier is om die vrijheid te bewerkstelligen)

[ware man]

Leonoor schreef op 30-10-2004 @ 10:27 :
Waarom in vredesnaam? Het is misschien het zoeken van een oplossing voor je problemen. Je kunt ook niks doen en verzakken in de 'problemen', maar dat lijkt me nooit een goede manier om er mee om te gaan.

Maar ben ik dan wel eerlijk? Stel dat ik mijn heil zoek in vriendschappen of liefdesrelaties, ben ik dan in feite niet bezig met druggebruik? Dingen gebruiken om mijn innerlijke strijd te verbergen?

ware man schreef op 30-10-2004 @ 10:30 :
Ik probeerde alleen aan de dag te stellen dat een ieder van ons op zijn eigen manier verslaafd is aan zijn drug of choice. Of dat nu vriendschap, liefde, zijn huwelijk is, of drugs, alcohol, of sigaretten. Alle mensen hebben hun eigen verslavingen, waaraan ze zich hechten om dit leven door te kunnen komen.

In feite vraag ik me af wat echt geluk is, zeker in dat licht, dat iedereen verslavingen aangaat, en dat niemand vrij is van die banden. (Hoewel ik denk dat loskomen van het ego dé manier is om die vrijheid te bewerkstelligen)

Pff...dat had ik er echt op geen enkele mogelijke manier uitgehaald.

Wat versta jij onder een verslaving? Je aan iets hechten of van iemand houden is in mijn ogen niet meteen een verslaving. En waarom zou je niet gelukkig kunnen zijn met een, zoals jij het noemt, verslaving.

Wat geluk is verschilt per persoon, denk ik, er is niet één iets dat 'geluk' is.

ware man schreef op 30-10-2004 @ 10:31 :
Maar ben ik dan wel eerlijk? Stel dat ik mijn heil zoek in vriendschappen of liefdesrelaties, ben ik dan in feite niet bezig met druggebruik? Dingen gebruiken om mijn innerlijke strijd te verbergen?

Zo kan je alles wel omdraaien...

Welke innerlijke strijd? Waarover? Over dat je niks hebt, alleen bent, enz.? Die innerlijke strijd is er toch niet zodra je iets hebt en niet meer alleen bent? Dat verberg je dan niet, dat los je dan in meer of mindere mate op.

En zoals ik al zei, ik zie die dingen in de meeste gevallen niet als een verslaving.

[ware man]

Leonoor schreef op 30-10-2004 @ 10:33 :
Pff...dat had ik er echt op geen enkele mogelijke manier uitgehaald.

Wat versta jij onder een verslaving? Je aan iets hechten of van iemand houden is in mijn ogen niet meteen een verslaving. En waarom zou je niet gelukkig kunnen zijn met een, zoals jij het noemt, verslaving.

Wat geluk is verschilt per persoon, denk ik, er is niet één iets dat 'geluk' is.

Op het moment dat je een band aangaat met iets anders doe je dat onder invloed van de gedachte dat die band of hetgeen waarmee je die band aangaat iets over jou kan zeggen.

Om het concreet te zeggen: Een mooie vriend geeft jou een goed zelfbeeld, of wat minder oppervlakkig, door de liefde van iemand anders voel jij je bemind. Doordat je veel vrienden hebt, voel je je gewaardeerd.

Het probleem is echter dat we daarmee onszelf bedriegen; die dingen zeggen niets over onszelf. Het grootste probleem (maar ook de grootste kans!) komt wanneer de band verloren moet gaan en we er alleen voorstaan; dan voelen we het gemis en de leegte in onszelf omdat we onze drug noodgedwongen kwijt zijn geraakt.

Stel dat je je zou afvragen wat je precies bent, dan blijkt dat je een bundeling hechtingen aan bepaalde zaken bent. Als je in jezelf kijkt, zie je dat je in feite leeg bent, en dat ook zult blijven. Wie kan daarmee omgaan?

[ware man]

Leonoor schreef op 30-10-2004 @ 10:35 :
Zo kan je alles wel omdraaien...

Welke innerlijke strijd? Waarover? Over dat je niks hebt, alleen bent, enz.? Die innerlijke strijd is er toch niet zodra je iets hebt en niet meer alleen bent? Dat verberg je dan niet, dat los je dan in meer of mindere mate op.

En zoals ik al zei, ik zie die dingen in de meeste gevallen niet als een verslaving.

Maar wat is het verschil tussen alcoholmisbruik en relatiemisbruik? Ik bedoel; wat is het verschil tussen je verdrinken in een fles rode wijn en je verdrinken in een gepassioneerde liefde? Als onze drug wegvalt, zien we zo duidelijk dat de innerlijke strijd er nog is. Liefdesverdriet, de ergste cold turkey die er is!!!

ware man schreef op 30-10-2004 @ 10:41 :
Maar wat is het verschil tussen alcoholmisbruik en relatiemisbruik? Ik bedoel; wat is het verschil tussen je verdrinken in een fles rode wijn en je verdrinken in een gepassioneerde liefde? Als onze drug wegvalt, zien we zo duidelijk dat de innerlijke strijd er nog is. Liefdesverdriet, de ergste cold turkey die er is!!!

Een relatie staat toch niet meteen gelijk aan relatiemisbruik?

En waarom er bij het aangaan van een relatie al meteen vanuit gaan dat het mis gaat? Ik ga daar niet vanuit als ik een relatie met iemand aan ga. Als ik denk dat het ooit mis zou lopen, dan zou ik die relatie niet aan gaan.

[Quiana]

ware man schreef op 30-10-2004 @ 10:20 :
-Drank, drugs, sigaretten, snoep of ander excessief eetgedrag

Je zegt dat je dit punt niet ziet in je leven, oké. Maar is dat dan
wel iets waar je naar streeft oid? (dat je die andere punten wel
wil hebben kan ik begrijpen, dit niet echt. )

Welnu, ik zat me te bedenken dat 20% van de mensen waarschijnlijk met méér van die dingen al depressiever is dan ik, en 80% van de mensen minder depressief. Máár, hoeveel van die mensen zouden zich kutter dan ik voelen als ze alleen die dingen hadden die ik heb? (Mezelf, een dak boven mijn hoofd, een computer, een televisie)? Misschien wel 99%?

Hoe zou jij je voelen als je alleen jezelf had in dit leven?

Doet dat er wat toe dan?

Gaat het er in eerste instantie niet om hoe jij je voelt met 'alleen
de dingen die je hebt', en wat je daarmee doet?

Edit: Veel mensen stellen mij voor eens dingen te gaan zoeken; vriendschap, werk, etc....Maar is dat niet het ontlopen van problemen en van jezelf?

Ik vraag me af of het geen vicieuze cirkel is; de depressiviteit en het ontbreken van de punten die je opnoemde.

De kans dat die dingen elkaar in de hand houden is best wel
aanwezig volgens mij. Maar dan vraag ik me af; voel jij je rot
omdat die punten ontbreken, of ontbreken die punten omdat
jij je rot voelt?

Maar goed, ik denk dat het (globaal gezien) twee punten zijn
die allebei de nodige verandering/hulp nodig hebben (en die
krijg je al, toch? ).

(hmm, beetje onsamenhangende post.)

ware man schreef op 30-10-2004 @ 10:39 :
Om het concreet te zeggen: Een mooie vriend geeft jou een goed zelfbeeld, of wat minder oppervlakkig, door de liefde van iemand anders voel jij je bemind. Doordat je veel vrienden hebt, voel je je gewaardeerd.

Het probleem is echter dat we daarmee onszelf bedriegen; die dingen zeggen niets over onszelf. Het grootste probleem (maar ook de grootste kans!) komt wanneer de band verloren moet gaan en we er alleen voorstaan; dan voelen we het gemis en de leegte in onszelf omdat we onze drug noodgedwongen kwijt zijn geraakt.

Waarom zeggen die dingen niks over jezelf? Alles wat je doet zegt iets over je zelf. Een mens is nou eenmaal geen op zichzelf staand iets. Mensen zijn mensen omdat ze kunnen communiceren met anderen. En een mens vormt zich ook op die manier. Zonder contact met anderen valt er ook niks over 'jezelf' te zeggen.

Stel dat je je zou afvragen wat je precies bent, dan blijkt dat je een bundeling hechtingen aan bepaalde zaken bent. Als je in jezelf kijkt, zie je dat je in feite leeg bent, en dat ook zult blijven. Wie kan daarmee omgaan?

Er bestaat nurture en nature, ik geloof ik in dat nature gedeelte, oftewel dat iedereen met 'iets' geboren wordt. Dus dat niemand leeg is. Je hebt alleen wel anderen nodig om dat 'iets' (her)kenbaar te kunnen maken. Wat dat 'iets' in woorden is, is denk ik erg verschillend, maar laten we zeggen dat ieder mens met een persoonlijkheid geboren wordt en iemand met een persoonlijkheid is niet leeg.

[ware man]

Leonoor schreef op 30-10-2004 @ 10:44 :
Een relatie staat toch niet meteen gelijk aan relatiemisbruik?

En waarom er bij het aangaan van een relatie al meteen vanuit gaan dat het mis gaat? Ik ga daar niet vanuit als ik een relatie met iemand aan ga. Als ik denk dat het ooit mis zou lopen, dan zou ik die relatie niet aan gaan.

Je kunt wel je hele leven een relatie met iemand hebben maar dan vind ik het nog misbruik. Of ook niet. Wel mutual. Op zich. Maar het is dezelfde relatie als met alcohol. Je gebruikt elkaar om je goed te voelen. Natuurlijk houd je wel van die andere persoon, maar je denkt dat hij/zij jou invulling kan geven en je denkt dat jullie relatie dat kan, maar in feite ben je gewoon altijd alleen.

[ware man]

Quiana schreef op 30-10-2004 @ 10:47 :
Je zegt dat je dit punt niet ziet in je leven, oké. Maar is dat dan
wel iets waar je naar streeft oid? (dat je die andere punten wel
wil hebben kan ik begrijpen, dit niet echt. )

Ik wil ze op zich allemaal niet hebben.

Doet dat er wat toe dan?

Gaat het er in eerste instantie niet om hoe jij je voelt met 'alleen
de dingen die je hebt', en wat je daarmee doet?

Ik vind het wel vrij boeiend ja, je kunt wel niet verslaafd zijn aan bepaalde dingen, of dat denken, maar in feite bedrieg je dan jezelf. Hoe kun je ooit weten wie je écht bent, als je jezelf toestaat opgevuld te worden door banden met materiële zaken die niets over jou zeggen?

Ik vraag me af of het geen vicieuze cirkel is; de depressiviteit en het ontbreken van de punten die je opnoemde.

De kans dat die dingen elkaar in de hand houden is best wel
aanwezig volgens mij. Maar dan vraag ik me af; voel jij je rot
omdat die punten ontbreken, of ontbreken die punten omdat
jij je rot voelt?

Maar goed, ik denk dat het (globaal gezien) twee punten zijn
die allebei de nodige verandering/hulp nodig hebben (en die
krijg je al, toch? ).

(hmm, beetje onsamenhangende post.)

Denk je dat mijn psych mij gaat zeggen dat ik vrienden moet maken en een toekomstdoel moet zoeken?

Want dan bel ik nu mijn afspraak af.

[ware man]

Leonoor schreef op 30-10-2004 @ 10:49 :
Waarom zeggen die dingen niks over jezelf? Alles wat je doet zegt iets over je zelf. Een mens is nou eenmaal geen op zichzelf staand iets. Mensen zijn mensen omdat ze kunnen communiceren met anderen. En een mens vormt zich ook op die manier. Zonder contact met anderen valt er ook niks over 'jezelf' te zeggen.


Er bestaat nurture en nature, ik geloof ik in dat nature gedeelte, oftewel dat iedereen met 'iets' geboren wordt. Dus dat niemand leeg is. Je hebt alleen wel anderen nodig om dat 'iets' (her)kenbaar te kunnen maken. Wat dat 'iets' in woorden is, is denk ik erg verschillend, maar laten we zeggen dat ieder mens met een persoonlijkheid geboren wordt en iemand met een persoonlijkheid is niet leeg.

Maar mensen denken dat ze zíjn met wie ze omgaan en wat ze doen in hun leven. DWZ ze hebben het nodig om zich gelukkig te kunnen voelen. Dat zegt toch al genoeg. Natuurlijk kunnen contacten met anderen wel wat over jou zeggen, maar zegt het iets over de jij die jij écht bent of over de jij die jij dénkt te zijn? Is er wel een verschil?

[Quiana]

ware man schreef op 30-10-2004 @ 11:01 :
Ik vind het wel vrij boeiend ja, je kunt wel niet verslaafd zijn aan bepaalde dingen, of dat denken, maar in feite bedrieg je dan jezelf. Hoe kun je ooit weten wie je écht bent, als je jezelf toestaat opgevuld te worden door banden met materiële zaken die niets over jou zeggen?

Ik had het meer over het percentage wat zich depressiever zou
voelen dan jij en hoe anderen zich zouden voelen als zij alleen
hadden wat jij hebt ed. Maar misschien intepreteer ik dingen nu
verkeerd of wat dan ook.

Denk je dat mijn psych mij gaat zeggen dat ik vrienden moet maken en een toekomstdoel moet zoeken?

Want dan bel ik nu mijn afspraak af.

Nee - dat is een keuze die je zelf maakt, als je die maakt. Dat
kan noch je psych, noch iemand anders voor je doen.

Ik denk wel dat je psych met je gaat kijken naar wat je klachten
op dit moment zijn, wat je wil bereiken, en hóe dat bereikt gaat
en kan worden. Je hebt zelf heel veel inspraak daarin lijkt me,
aangezien JIJ ook degene bent die het meeste werk moet gaan
doen.

ware man schreef op 30-10-2004 @ 10:58 :
Je kunt wel je hele leven een relatie met iemand hebben maar dan vind ik het nog misbruik. Of ook niet. Wel mutual. Op zich. Maar het is dezelfde relatie als met alcohol. Je gebruikt elkaar om je goed te voelen. Natuurlijk houd je wel van die andere persoon, maar je denkt dat hij/zij jou invulling kan geven en je denkt dat jullie relatie dat kan, maar in feite ben je gewoon altijd alleen.

Mutual?

Niet alles is misbruik. Dan zou ik de lucht ook misbruiken om te leven en anderen omdat ik hun zuurstof af pak, enz.

Waarom zou je je slecht willen voelen? Omdat je dat zo fijn vindt oid?

Ik heb geen relatie omdat hij mij invulling kan geven, ik heb een relatie omdat ik van hem houd (en hij gelukkig ook van mij). Net zo min als ik altijd alleen ben, zo zie ik het iig niet.

Als jij je eenzaamheid kunt verzachten door jezelf iets anders voor te houden: prima, dan moet je dat zelf weten. Maar ik vind het niet echt eerlijk dat je anderen dergelijke dingen aan probeert te praten.

ware man schreef op 30-10-2004 @ 11:04 :
Maar mensen denken dat ze zíjn met wie ze omgaan en wat ze doen in hun leven. DWZ ze hebben het nodig om zich gelukkig te kunnen voelen. Dat zegt toch al genoeg. Natuurlijk kunnen contacten met anderen wel wat over jou zeggen, maar zegt het iets over de jij die jij écht bent of over de jij die jij dénkt te zijn? Is er wel een verschil?

Je generaliseert nogal, valt me op.

Om voor mezelf te spreken, ik ben niet met wie ik om ga en ook niet alleen wat ik doe ik m'n leven. Maar met wie ik om ga en wat ik doe wordt wel bepaald door wie ik ben en ik word ook gevormd door met wie ik om ga en door wat ik doe.

Je kunt nooit voor 100% weten wie je bent, zeker niet als je nooit met anderen omgaat, niks doet, enz. Simpelweg omdat je bij iedereen en in elke situatie (gedeeltelijk) anders bent.


Maar als je alles zo goed vindt zoals je het doet (daar lijkt het iig op) en dus kennelijk niks wilt veranderen ed, waarom voel je je dan toch zo klote? Lijkt mij niet komen omdat je alles zo goed voor elkaar hebt ed.

[ware man]

Quiana schreef op 30-10-2004 @ 11:05 :
Ik had het meer over het percentage wat zich depressiever zou
voelen dan jij en hoe anderen zich zouden voelen als zij alleen
hadden wat jij hebt ed. Maar misschien intepreteer ik dingen nu
verkeerd of wat dan ook.

Oohh Nou ja want ik heb me wel een tijd "de depressiefste van de wereld" gevoeld, en ik begrijp nu wel dat dat niet nodig is, omdat ik eigenlijk heel goed bezig ben!

Nee - dat is een keuze die je zelf maakt, als je die maakt. Dat
kan noch je psych, noch iemand anders voor je doen.

Ik denk wel dat je psych met je gaat kijken naar wat je klachten
op dit moment zijn, wat je wil bereiken, en hóe dat bereikt gaat
en kan worden. Je hebt zelf heel veel inspraak daarin lijkt me,
aangezien JIJ ook degene bent die het meeste werk moet gaan
doen.

Hmm. Ben benieuwd hoe zoiets gaat.

[ware man]

Leonoor schreef op 30-10-2004 @ 11:09 :
Mutual?

Niet alles is misbruik. Dan zou ik de lucht ook misbruiken om te leven en anderen omdat ik hun zuurstof af pak, enz.

Waarom zou je je slecht willen voelen? Omdat je dat zo fijn vindt oid?

Ik heb geen relatie omdat hij mij invulling kan geven, ik heb een relatie omdat ik van hem houd (en hij gelukkig ook van mij). Net zo min als ik altijd alleen ben, zo zie ik het iig niet.

Als jij je eenzaamheid kunt verzachten door jezelf iets anders voor te houden: prima, dan moet je dat zelf weten. Maar ik vind het niet echt eerlijk dat je anderen dergelijke dingen aan probeert te praten.


Je generaliseert nogal, valt me op.

Om voor mezelf te spreken, ik ben niet met wie ik om ga en ook niet alleen wat ik doe ik m'n leven. Maar met wie ik om ga en wat ik doe wordt wel bepaald door wie ik ben en ik word ook gevormd door met wie ik om ga en door wat ik doe.

Je kunt nooit voor 100% weten wie je bent, zeker niet als je nooit met anderen omgaat, niks doet, enz. Simpelweg omdat je bij iedereen en in elke situatie (gedeeltelijk) anders bent.


Maar als je alles zo goed vindt zoals je het doet (daar lijkt het iig op) en dus kennelijk niks wilt veranderen ed, waarom voel je je dan toch zo klote? Lijkt mij niet komen omdat je alles zo goed voor elkaar hebt ed.

Het is niet makkelijk geconfronteerd te worden met eenzaamheid en lijden. De wereld gaat heel snel en als er niemand is die om je geeft is het soms wel heel moeilijk. Daarom voel ik me soms heel verdrietig en negatief. Toch komt dat door mijn banden met de wereld en is dat niet juist.

Ik generaliseer wel inderdaad, maar ik denk dan ook wel dat iedereen op dit punt hetzelfde is. Dat ik iemand anders tot dingen probeer te dwingen of pushen is misschien wel waar, ik doe dat helaas te vaak, terwijl ik beter iemand anders zijn eigen weg zou laten vinden.

Stel dat we het geheel even in letters vatten;
We hebben een subject A.
Laten we dit subject A gelijkstellen met zijn gevoelens. Wat ben je immers anders dan wat je je voelt, nietwaar.
Dan hebben we B[1] - B[N], namelijk de banden die A aangaat met de wereld. Of de dingen waarmee hij banden aangaat. Dat maakt niet zoveel uit.
Dan hebben we gevoel C, dat A krijgt als hij deze banden aangaat. (Geluk)
We hebben gevoel D, dat A krijgt als hij de banden niet aangaat of als de banden stukgaan, of zelfs als hij bang is dat de banden stukgaan. (Ongeluk)

We zien dus eigenlijk dat A is wat hij is, C of D, als gevolg van de banden die hij aangaat. A kan doen wat hij wil, maar alleen deze banden brengen hem tot C of D. In feite is A van zichzelf leeg. Toch waant hij zich C en D, in zichzelf, niet wetende dat alleen B bepaalt hoe hij zich voelt. Het probleem is vooral dat al die dingen alleen bestaan in het hoofd van A, en dat B te allen tijde kan wegvallen, onvoorzien of niet onvoorzien. Op het moment dat B wegvalt, wordt A geconfronteerd met zijn innerlijke leegte. Probleem hierbij is dat hij veelal een band B zal vormen met zijn eigen lijden D, waardoor hij zijn lijden niet meer kan opgeven, omdat het hem opvult. Dan komt A dus in een spiraal van lijden terecht, waarbij hij zich op steeds diepere niveaus hecht aan zijn eigen fouten en zijn schuldgevoelens, en zijn eigen lijden dat daarmee samenhangt.

ware man schreef op 30-10-2004 @ 11:22 :
Het is niet makkelijk geconfronteerd te worden met eenzaamheid en lijden.

Doe er dan wat aan, zou ik zeggen. Met blijven zitten in die eenzaamheid en dat lijden wordt het iig niet beter. En als het komt door je 'banden met de wereld' moet je misschien andere banden gaan zoeken. Maar je moet je ook beseffen dat lang niet alles door anderen zal komen, zo zit het nou eenmaal niet in elkaar.

Ik generaliseer wel inderdaad, maar ik denk dan ook wel dat iedereen op dit punt hetzelfde is. Dat ik iemand anders tot dingen probeer te dwingen of pushen is misschien wel waar, ik doe dat helaas te vaak, terwijl ik beter iemand anders zijn eigen weg zou laten vinden.

Jammer dat je zo'n pessimistisch beeld van mensen hebt.

En als jij dat doet, is jou beeld van anderen daar dan niet grotendeels op gebaseerd? Ik ken ook zat mensen die dat heel weinig doen.

Stel dat we het geheel even in letters vatten;

Ik vind het er niet duidelijker op worden. Of eigenlijk meer: ik snap er niks van. En kan er dus ook niet op reageren, al heb ik het vermoeden dat ik het er niet mee eens ben.

Wat ben je immers anders dan wat je je voelt, nietwaar.

Ik snap ook niet helemaal wat je hiermee bedoeld?

[ware man]

Leonoor schreef op 30-10-2004 @ 11:27 :
Doe er dan wat aan, zou ik zeggen. Met blijven zitten in die eenzaamheid en dat lijden wordt het iig niet beter. En als het komt door je 'banden met de wereld' moet je misschien andere banden gaan zoeken. Maar je moet je ook beseffen dat lang niet alles door anderen zal komen, zo zit het nou eenmaal niet in elkaar.


Jammer dat je zo'n pessimistisch beeld van mensen hebt.

En als jij dat doet, is jou beeld van anderen daar dan niet grotendeels op gebaseerd? Ik ken ook zat mensen die dat heel weinig doen.


Ik vind het er niet duidelijker op worden. Of eigenlijk meer: ik snap er niks van. En kan er dus ook niet op reageren, al heb ik het vermoeden dat ik het er niet mee eens ben.


Ik snap ook niet helemaal wat je hiermee bedoeld?

Stel, je voelt je gelukkig. Dan ben je gelukkig. Je bent in feite je gevoel. Je gevoel (dat probeerde ik met die letters te zeggen) wordt enkel veroorzaakt door je banden met de buitenwereld. De banden bepalen ons gevoel. Gevoel ontstaat niet in onszelf zonder enige beoordeling van buitenaf. Daarom worden we onze banden, niet wetende dat die in feite niet "ons" zijn en daarom niets over onze werkelijke aard zeggen...

ware man schreef op 30-10-2004 @ 12:01 :
Stel, je voelt je gelukkig. Dan ben je gelukkig. Je bent in feite je gevoel. Je gevoel (dat probeerde ik met die letters te zeggen) wordt enkel veroorzaakt door je banden met de buitenwereld. De banden bepalen ons gevoel. Gevoel ontstaat niet in onszelf zonder enige beoordeling van buitenaf. Daarom worden we onze banden, niet wetende dat die in feite niet "ons" zijn en daarom niets over onze werkelijke aard zeggen...

Je bent niet je gevoel, je gevoel is een deel van je.

Je gevoel wordt onder andere veroorzaakt door je banden met de buiten wereld, maar het uiteindelijke gevoel bepaal je zelf, dat doen die banden niet. Het is aan jou hoe je er mee om gaat en wat het gevoel dus wordt.

Verder kan ik je redenering niet helemaal volgen. Je bent je gevoel, je gevoel wordt veroorzaakt door je banden met de buitenwereld, dus wordt je je banden, maar je bent niet je banden. Hoe kan je iets anders zijn als die banden volgens jou je gevoel 'zijn' en jij je gevoel bent?

[farai]

djeezes christ..... ....als we echt constant over dit moesten nadenken had iedereen volgens mij al lang zm gepleegd. En dan bedoel ik dus echt iedereen. ....Wat maakt het in godsnaam uit waardoor je je gelukkig voelt, als je je maar gelukkig voelt....toch?

enneuh....problemen? volgens mij mag alles tegenzitten in iemand zijn/haar leven....Als dat dan in zijn/haar ogen geen problemen zijn dan is er ook geen probleem voor die persoon.

Op zich ga je door er over na te denken geen zm plegen, ik iig niet, terwijl ik er toch regelmatig over na heb gedacht en ook nog wel denk. Ik deel de mening van TS alleen niet.

[farai]

Leonoor schreef op 30-10-2004 @ 12:23 :
Op zich ga je door er over na te denken geen zm plegen, ik iig niet, terwijl ik er toch regelmatig over na heb gedacht en ook nog wel denk. Ik deel de mening van TS alleen niet.

Ik volg het gewoon niet helemaal denk ik .....Maar krijg zo het gevoel alsof ge zo over alles door en door en door en door kunt blijven denken en er dus nooit een eind aan komt.

~oceangirl~ schreef op 30-10-2004 @ 12:26 :
Maar krijg zo het gevoel alsof ge zo over alles door en door en door en door kunt blijven denken en er dus nooit een eind aan komt.

Dat is ook zo.

En soms moet je dus gewoon je gedachten afkappen, anders blijf je bezig.
Is mijn ervaring.

[farai]

gedachten afkappen....kon ik dat nu maar is.... ...maja dat hoort niet thuis in deze topic.....

~oceangirl~ schreef op 30-10-2004 @ 12:32 :
gedachten afkappen....kon ik dat nu maar is....

Offtopic: Het valt te leren. (Ik ben het levende bewijs.)

[ware man]

Leonoor schreef op 30-10-2004 @ 12:15 :
Je bent niet je gevoel, je gevoel is een deel van je.

Je gevoel wordt onder andere veroorzaakt door je banden met de buiten wereld, maar het uiteindelijke gevoel bepaal je zelf, dat doen die banden niet. Het is aan jou hoe je er mee om gaat en wat het gevoel dus wordt.

Verder kan ik je redenering niet helemaal volgen. Je bent je gevoel, je gevoel wordt veroorzaakt door je banden met de buitenwereld, dus wordt je je banden, maar je bent niet je banden. Hoe kan je iets anders zijn als die banden volgens jou je gevoel 'zijn' en jij je gevoel bent?

Je zegt het zelf al; in feite ben je leeg. Je denkt dat je bent waaraan je je hecht, maar in feite ben je dat niet.

En als jezelf je gevoelens veroorzaakt, waarom laat je dan die banden je gevoelesn bepalen of heb je die banden nodig?

ware man schreef op 30-10-2004 @ 12:41 :
Je zegt het zelf al; in feite ben je leeg. Je denkt dat je bent waaraan je je hecht, maar in feite ben je dat niet.

Waar zeg ik dat?

En als jezelf je gevoelens veroorzaakt, waarom laat je dan die banden je gevoelesn bepalen of heb je die banden nodig?

Ik zeg dat je zelf bepaalt wat je gevoelens worden, dat is iets anders dan dat je ze zelf veroorzaakt. Ik zeg precies het omgekeerde van wat jij hier nu zegt. (Al kun je ze ook zelf veroorzaken, denk ik.)

[ware man]

~oceangirl~ schreef op 30-10-2004 @ 12:20 :
djeezes christ..... ....als we echt constant over dit moesten nadenken had iedereen volgens mij al lang zm gepleegd. En dan bedoel ik dus echt iedereen. ....Wat maakt het in godsnaam uit waardoor je je gelukkig voelt, als je je maar gelukkig voelt....toch?

enneuh....problemen? volgens mij mag alles tegenzitten in iemand zijn/haar leven....Als dat dan in zijn/haar ogen geen problemen zijn dan is er ook geen probleem voor die persoon.

Ik realiseer me deze ideeën constant. Het probleem doet zich voor wanneer ik een negatieve bui heb; dan gebruik ik dit soort taal voor mezelf om te redeneren dat ik ongelukkig ben en dat ik leeg ben en zal blijven.

Als ik me positief voel, dan gebruik ik het om heel gelukkig te worden dat ik een leeg individu ben en dat er geen écht lijden is.

Het is heel dubbel, ik worstel daar nog mee, maar rationeel ben ik altijd van mening dat het iets positiefs is (of noch positief/noch negatief)

[ware man]

Leonoor schreef op 30-10-2004 @ 12:45 :
Waar zeg ik dat?


Ik zeg dat je zelf bepaalt wat je gevoelens worden, dat is iets anders dan dat je ze zelf veroorzaakt. Ik zeg precies het omgekeerde van wat jij hier nu zegt. (Al kun je ze ook zelf veroorzaken, denk ik.)

Nou, je zegt hierboven dat '"Je bent je gevoel, je gevoel wordt veroorzaakt door je banden met de buitenwereld, dus wordt je je banden, maar je bent niet je banden." Hoe kan je iets anders zijn als die banden volgens jou je gevoel 'zijn' en jij je gevoel bent?'

Dat kun je dus ook niet, iets anders zijn! Je bent dus je banden! Dat geeft toch wel een behoorlijk ander perspectief aan de wereld. Dat betekent namelijk dat lijden gebeurt, en niet dat jij lijdt. Alles in deze wereld is alleen aan ons te koppelen via de banden en hechtingen.

Dat betekent dus, aangezien wij zelf deze banden aangaan!, dat wij ook zelf ons eigen lijden veroorzaken. In feite komen ze door de banden die we aangaan, en bestaat ons lijden niet op zichzelf in onszelf!

Heel concreet; stel je hebt een situatie; je wordt niet geaccepteerd door de maatschappij. Je voelt je er kut om. Een ander gebeurt hetzelfde, maar hij wordt alto en voelt zich er goed om. Een ander gebeurt hetzelfde, maar hij het zal hem een worst wezen, omdat hij weet dat het enige wat de maatschappij over hem te zeggen heeft datgene is wat hij zelf toelaat!

Welke van deze personen voelt zich nu uit zichzelf gelukkig?

De laatste!

De eerste persoon lijdt, omdat hij "leeg" is omdat de maatschappelijke acceptatie hem niet opvult.
De tweede persoon lijdt, hoewel onbewust, omdat hij in feite leeg is, en gelooft dat hij het niet is.
De derde persoon weet dat hij leeg is, of de maatschappij hem nu accepteert of niet, en kan in zichzelf stilte en geluk vinden.

ware man schreef op 30-10-2004 @ 13:18 :
Nou, je zegt hierboven dat '"Je bent je gevoel, je gevoel wordt veroorzaakt door je banden met de buitenwereld, dus wordt je je banden, maar je bent niet je banden." Hoe kan je iets anders zijn als die banden volgens jou je gevoel 'zijn' en jij je gevoel bent?'

Dat was wat jij zei en waarvan ik zei dat ik het niet kon volgen.
Dat was niet hoe ik er zelf over dacht, juist niet.

Als je ervan overtuigt bent dat alles je overkomt en je er zelf geen invloed op of schuld aan hebt, dan zal het ook nooit beter worden.

Heel concreet; stel je hebt een situatie; je wordt niet geaccepteerd door de maatschappij. Je voelt je er kut om. Een ander gebeurt hetzelfde, maar hij wordt alto en voelt zich er goed om. Een ander gebeurt hetzelfde, maar hij het zal hem een worst wezen, omdat hij weet dat het enige wat de maatschappij over hem te zeggen heeft datgene is wat hij zelf toelaat!

Welke van deze personen voelt zich nu uit zichzelf gelukkig?

De laatste!

Accepteer je zelf, dat is het halve werk.

De maatschappij is groot, niemand wordt door iedereen geaccepteerd, net zo min als dat iemand door niemand geaccepteerd wordt.

En ik weet niet of nr. 3 zich idd het gelukkigst zal voelen.

Wie ben jij: 1, 2 of 3?

De eerste persoon lijdt, omdat hij "leeg" is omdat de maatschappelijke acceptatie hem niet opvult.
De tweede persoon lijdt, hoewel onbewust, omdat hij in feite leeg is, en gelooft dat hij het niet is.
De derde persoon weet dat hij leeg is, of de maatschappij hem nu accepteert of niet, en kan in zichzelf stilte en geluk vinden.

De eerste persoon vindt zich zielig en laat het gebeuren, de tweede en de derde gaan er anders mee om: ze doen er iets mee. Ze reageren alle drie anders: ze zijn dus niet wat ze overkomt, iig niet alleen dat: dan hadden ze alle drie exact hetzelfde moeten reageren. Ze kiezen zelf voor een bepaalde manier om er mee om te gaan. <- En dat was dus wat ik zei.

(En ik zie niet wat de reacties van de mensen er mee te maken hebben met dat ze leeg zouden zijn.)

[ware man]

Leonoor schreef op 30-10-2004 @ 13:24 :
Dat was wat jij zei en waarvan ik zei dat ik het niet kon volgen.
Dat was niet hoe ik er zelf over dacht, juist niet.

Ik weet het, daarom quotete ik ook dubbel. Je vroeg je toch af hoe je iets anders kon zijn dan je banden, als volgens míj gevoelens door banden kwamen en je was wat je gevoel is? Nou, dat is ook zo, je bent ook je banden. Maar in feite ben je die dus niet. Je gevoelens zijn dus ook "onterecht" of gebaseerd op die banden, niet op jezelf. Want van jezelf ben je dan dus leeg (of: helemaal vol!), aangezien alleen banden gevoelens bij je teweeg kunnen brengen. Ook als je geen banden hebt, en er ontstaan gevoelens, zal dat komen omdat je een band bent aangegaan met het niet hebben van een band.

Als je ervan overtuigt bent dat alles je overkomt en je er zelf geen invloed op of schuld aan hebt, dan zal het ook nooit beter worden.

Uiteraard niet, want dan is er ook geen beter of slechter. Maar stel nou dat je met die instelling leeft. Alles overkomt je en je hebt nergens schuld aan. Dan hebben we toch te maken met een extreem relaxte en gelukkige persoon?

Accepteer je zelf, dat is het halve werk.

De maatschappij is groot, niemand wordt door iedereen geaccepteerd, net zo min als dat iemand door niemand geaccepteerd wordt.

En ik weet niet of nr. 3 zich idd het gelukkigst zal voelen.

Wie ben jij: 1, 2 of 3?


De eerste persoon vindt zich zielig en laat het gebeuren, de tweede en de derde gaan er anders mee om: ze doen er iets mee. Ze reageren alle drie anders: ze zijn dus niet wat ze overkomt, iig niet alleen dat: dan hadden ze alle drie exact hetzelfde moeten reageren. Ze kiezen zelf voor een bepaalde manier om er mee om te gaan. <- En dat was dus wat ik zei.

(En ik zie niet wat de reacties van de mensen er mee te maken hebben met dat ze leeg zouden zijn.)

Ik denk dat die personen wel zijn wat ze overkomt. Ze interpreteren het alleen anders. De één vindt het een nadeel, en wordt bedroefd, de ander vindt het een voordeel, en wordt gelukkig, de derde boeit het niet en blijft gelijkmatig.

Het is dus een illusie dat banden onze gevoelens bepalen. Wist iedereen dat maar, want dat laten we wel vaak gebeuren! Iets gaat niet zoals we verlangen, en we worden bedroefd. Het verlangen is dus de band tussen ons en hetgeen dat slecht gaat, en omdat we niet in ons verlangen worden bestendigd worden we erdoor bedroefd. Terwijl onze eigen interpretatie onze gevoelens kan bepalen en NIETS iets over ons zegt! Helemaal niets.

We hebben dus in feite van onszelf al het recht in stilte en vrede te leven en gelukkig te zijn met onszelf. Geen enkele omstandigheid kan iets over ons zeggen, niet positief of negatief.

Hoe denk je dat iemand zich voelt die beseft dat er niets aan hem toe te voegen valt, maar ook niets van hem weg te nemen?

Wat bedoel je nu precies met leeg zijn?

Ga eens wat lezen over psychologie, kijk eens wat volgens veel psychologen een mens een mens maakt. Ik kan me daar wel in vinden. En je kunt onmogelijk leeg zijn, anders zou je geen mens zijn geweest.

Ik weet niet hoe jij in elkaar zit, maar bij mij kunnen ook andere dingen dan het wel of niet hebben van banden gevoelens teweeg brengen. Als je sport en er komt serotonine (oid) vrij, komt daar ook een gevoel door en dat heeft niks met het wel of niet hebben van banden te maken, dat is puur iets lichamelijks.

Uiteraard niet, want dan is er ook geen beter of slechter. Maar stel nou dat je met die instelling leeft. Alles overkomt je en je hebt nergens schuld aan. Dan hebben we toch te maken met een extreem relaxte en gelukkige persoon?

Nee, dan heb je niet te maken met een extreem relaxte en gelukkige persoon. Het zit in mensen om zelf (iig voor een deel) controle over dingen te willen hebben.

Het lijkt er bovendien om dat jij er van uit gaat dat alles je overkomt ed, waarom ben je dan toch zo depressief ed? Hoe verklaar je dat dan?

Ik denk dat mensen zijn hoe ze met dingen om gaan. Als ze waren wat ze overkwam, dan zou iedereen overal hetzelfde op reageren. Iemand die leeg is, kan naar mijn idee lastig iets zelf interpreteren, als je dat kunt, ben je al niet leeg meer, want je moet iets hebben op basis waarvan je tot die interpretatie kunt komen.

Waarom moet iedereen hetzelfde denken als jij? Omdat je zo verschrikkelijk overtuigd bent van je eigen gelijk? Ik vind je 'theorie' te simpel en slecht onderbouwd en zie dus ook niet in waarom ik er maar iets van zou geloven?

Als je interpretatie je gevoelens kan bepalen, dan lijkt het me ook iets te zeggen over jouw als persoon: je was immers je gevoelens, volgens jou. En om je gevoelens te kunnen beïnvloeden, moeten die gevoelens wel in jezelf ontstaan. En je interpretatie heeft dus kennelijk de 'supervisie' over je gevoelens en dus over jouw als persoon.

Hoe denk je dat iemand zich voelt die beseft dat er niets aan hem toe te voegen valt, maar ook niets van hem weg te nemen?

Zwaar verrot.

Ik ben nog steeds benieuwd of jij 1, 2 of 3 bent.

[ware man]

Leonoor schreef op 30-10-2004 @ 13:50 :
Wat bedoel je nu precies met leeg zijn?

Dat je niets bent van jezelf.

Ga eens wat lezen over psychologie, kijk eens wat volgens veel psychologen een mens een mens maakt. Ik kan me daar wel in vinden. En je kunt onmogelijk leeg zijn, anders zou je geen mens zijn geweest.

Ik weet niet hoe jij in elkaar zit, maar bij mij kunnen ook andere dingen dan het wel of niet hebben van banden gevoelens teweeg brengen. Als je sport en er komt serotonine (oid) vrij, komt daar ook een gevoel door en dat heeft niks met het wel of niet hebben van banden te maken, dat is puur iets lichamelijks.

Het interessante aan mensen is dat ze de mogelijkheid hebben alles op een soort hoger niveau te overzien. Een mens ziet verbanden, ziet zichzelf, ziet alles in een groter geheel. Dat is juist wat problemen veroorzaakt, want we denken dat die dingen iets over ons zeggen.

Waarom is dit goed en dat slecht? Jij maakt die afweging. Jij maakt dus ook de afweging hoe je bepaalde situaties interpreteert. Jij hebt dus ook de volledige macht over je leven. Als je relatie uitgaat, is dat dan iets waarover je verdrietig moet zijn? Alleen als je eraan gehecht bent! En als je denkt dat het iets over jou zegt!

Maar in feite doen alle verschijnselen zich alleen voor in jouw geest, en is jouw geest de enige plaats waar verschijnselen zich voordoen.

Nee, dan heb je niet te maken met een extreem relaxte en gelukkige persoon. Het zit in mensen om zelf (iig voor een deel) controle over dingen te willen hebben.

Je hebt ook de controle over dingen, de ultieme controle. Stel dat je een ongeluk krijgt. Dat had je niet kunnen weten, daarop had je geen controle kunnen uitvoeren. Tenzij je het niet erg vindt om een ongeluk te krijgen. Stel dat je er vrede mee hebt. Wie wil er dan nog controle op uitoefenen?

Het lijkt er bovendien om dat jij er van uit gaat dat alles je overkomt ed, waarom ben je dan toch zo depressief ed? Hoe verklaar je dat dan?

Het is bij mij nogal een cirkeltje. Ik was de laatste maanden vooral depressief omdat ik dit inzicht dacht te hebben en me nog steeds kut voelde. Toen ging ik me nog kutter voelen. Ik vroeg me af waar het allemaal begonnen was. Beetje dom. Vandaag voel ik me heel positief en ben ik helemaal niet depressief.

Ik denk dat mensen zijn hoe ze met dingen om gaan. Als ze waren wat ze overkwam, dan zou iedereen overal hetzelfde op reageren. Iemand die leeg is, kan naar mijn idee lastig iets zelf interpreteren, als je dat kunt, ben je al niet leeg meer, want je moet iets hebben op basis waarvan je tot die interpretatie kunt komen.

Je kunt misschien ook neits iets met je interpretatie een waarde meegeven. Alleen als je denkt niet leeg te zijn kun je dat doen, maar is dat dan wel eerlijk? Dan denk je; als mijn relatie overgaat is dat slecht voor mij want mijn relatei is een belangrijk onderdeel van me. Iemand anders denkt dat iets goed is om dezelfde reden. Maar hoe kun je dat nou werkelijk doen als je leeg bent? Nee niet natuurlijk. Alles is van gelijke waarde. Alle verschijnselen zijn hetzelfde.

Waarom moet iedereen hetzelfde denken als jij? Omdat je zo verschrikkelijk overtuigd bent van je eigen gelijk? Ik vind je 'theorie' te simpel en slecht onderbouwd en zie dus ook niet in waarom ik er maar iets van zou geloven?

Omdat het veel lijden en problemen in de wereld zou oplossen. Er zijn mensen die zich drukmaken om hun geld, om hun kinderen, om hun hypotheek, om hun werk. Ze lopen van het een naar het ander zonder ooit stil te staan bij de situatie. Mensen maken zich druk om zichzelf en doden een ander of doen een ander pijn. Waarom? Omdat ze denken dat ze niet leeg zijn. Maar niets kan hen in feite aanraken, ze zijn leeg. En dat is prachtig, alle verschijnselen zijn leeg. Andere mensen ook. In andere mensen zien we onszelf, we zijn allemaal hetzelfde. Leeg van natuur, een bundel van indrukken. Wie wil nog een ander kwaaddoen als hij dat beseft?

Als je interpretatie je gevoelens kan bepalen, dan lijkt het me ook iets te zeggen over jouw als persoon: je was immers je gevoelens, volgens jou. En om je gevoelens te kunnen beïnvloeden, moeten die gevoelens wel in jezelf ontstaan. En je interpretatie heeft dus kennelijk de 'supervisie' over je gevoelens en dus over jouw als persoon.


Zwaar verrot.

Ik ben nog steeds benieuwd of jij 1, 2 of 3 bent.

Ja, je bent je gevoelens, maar omdat je gevoelens door banden komen, zijn ze in feite niets. Je leeft in de illúsie dat je je gevoelens bent en dat je hechtingen aan de wereld iets over jou zeggen!!

Ik denk dat ik persoonlijk er niet heel erg toedoe in dit verband, maar ik denk dat ik, helaas, een combinatie van 1, 2 en 3 ben.

Soms doet het me wel pijn dat ik er niet bijhoor, soms ga ik me tegendraads gedragen omdat ik er niet bijhoor, soms maakt het me niet uit dat ik er niet bijhoor.

Van binnen zit nog veel van 1, maar over het algemeen begin ik 3 steeds meer et accepteren.

ware man schreef op 30-10-2004 @ 14:09 :
Dat je niets bent van jezelf.

Dan vraag ik me nog af wat je daar mee bedoeld.

Als mensen de mogelijkheid hebben alles op een soort hoger niveau te overzien en om iets te interpreteren ed, dan is dat voor mij al een teken dat een mens meer is dan niets. Iets dat niets is, beschikt niet over die vaardigheden, sterker nog, die kan niet over die vaardigheden beschikken.

Als een relatie uitgaat kun je idd verdrietig zijn omdat je er aan gehecht bent, maar wat heeft dat te maken met dat je denkt dat het iets over jou zegt? En wat heeft het te maken met dat alle verschijnselen zich alleen voordoen in iemands geest? Wat bedoel je daar mee?

Tenzij je het niet erg vindt om een ongeluk te krijgen. Stel dat je er vrede mee hebt. Wie wil er dan nog controle op uitoefenen?

Maar wie wil er een ongeluk krijgen? De meeste mensen die van het leven houden niet.

Je kunt misschien ook neits iets met je interpretatie een waarde meegeven. Alleen als je denkt niet leeg te zijn kun je dat doen, maar is dat dan wel eerlijk?

Ik volg je weer niet.

Dan denk je; als mijn relatie overgaat is dat slecht voor mij want mijn relatei is een belangrijk onderdeel van me. Iemand anders denkt dat iets goed is om dezelfde reden. Maar hoe kun je dat nou werkelijk doen als je leeg bent? Nee niet natuurlijk. Alles is van gelijke waarde. Alle verschijnselen zijn hetzelfde.

Ik vind dat er een groot verschil zit tussen 'een onderdeel van mij' en 'een onderdeel van mijn leven'.

De rest van dat stukje volg ik weer niet.

Omdat het veel lijden en problemen in de wereld zou oplossen.

Dat denk jij. Ik denk dat het enkel nog meer lijden en problemen zou veroorzaken.

Wie wil nog een ander kwaaddoen als hij dat beseft?

En dat het misschien niet waar is doet er dan niet toe? Ik vind je 'theorie' nog steeds te simpel en niet goed onderbouwd.

Ja, je bent je gevoelens, maar omdat je gevoelens door banden komen, zijn ze in feite niets. Je leeft in de illúsie dat je je gevoelens bent en dat je hechtingen aan de wereld iets over jou zeggen!!

Ik heb net al uitgelegd dat gevoelens ook iets lichamelijks kunnen zijn en dan weinig/niks met die banden te maken hebben.

Ik weet niet of deze 'je' over mij gaat of in het algemeen, maar mbt mij zelf: ik ben niet mijn gevoelens, mijn gevoelens zijn een onderdeel van mij, wat ik ook al een keer gezegd hebt. Net zo min als dat ik in de illusie leef dat mijn 'hechtingen aan de wereld' iets over mij zeggen.

Ik vind jouw gedachten eerder een illusie.

Ik denk dat ik persoonlijk er niet heel erg toedoe in dit verband, maar ik denk dat ik, helaas, een combinatie van 1, 2 en 3 ben.

Soms doet het me wel pijn dat ik er niet bijhoor, soms ga ik me tegendraads gedragen omdat ik er niet bijhoor, soms maakt het me niet uit dat ik er niet bijhoor.

Van binnen zit nog veel van 1, maar over het algemeen begin ik 3 steeds meer et accepteren.

Ik denk dat het er wel toe doet. Als jij zou zeggen een 3 bent, dan klopt dat niet met je eerste post.

[Shitonya]

ware man schreef op 30-10-2004 @ 10:20 :
Ik vroeg me af;

ik ben de laatste tijd nogal depressief, en ik voel me soms neerslachtig over het leven en het doel ervan.

Als ik namelijk naar mijn eigen leven kijk, zie ik de volgende dingen niet:
-Real life contact met andere mensen
-Werk
-Een studie waaraan ik veel tijd besteed of waarin ik enig plezier vind
-Vriendschap

Wat doe je in hemelsnaam de hele dag??? Zoek een psychiater als je leven je lief is. Wil je zo nog wel leven? Ben je contact gestoord en heb je straatvrees ofzoiets?

[ware man]

Shitonya schreef op 30-10-2004 @ 15:09 :
Wat doe je in hemelsnaam de hele dag??? Zoek een psychiater als je leven je lief is. Wil je zo nog wel leven? Ben je contact gestoord en heb je straatvrees ofzoiets?

Nee, ik ben anders-sociaal

Oh man wil ik zo nog leven. I am feelin goooooood today. Kusje voor de hele zaal!

[ware man]

Leonoor schreef op 30-10-2004 @ 14:24 :
Dan vraag ik me nog af wat je daar mee bedoeld.

Als mensen de mogelijkheid hebben alles op een soort hoger niveau te overzien en om iets te interpreteren ed, dan is dat voor mij al een teken dat een mens meer is dan niets. Iets dat niets is, beschikt niet over die vaardigheden, sterker nog, die kan niet over die vaardigheden beschikken.

Als een relatie uitgaat kun je idd verdrietig zijn omdat je er aan gehecht bent, maar wat heeft dat te maken met dat je denkt dat het iets over jou zegt? En wat heeft het te maken met dat alle verschijnselen zich alleen voordoen in iemands geest? Wat bedoel je daar mee?

Wat ik bedoel is dat alle dingen op deze wereld door ons een bepaalde waarde meegegeven krijgen. Die waarde geven we ze mee omdat we banden van verlangen met deze dingen aangaan, omdat we de illusie hebben dat ze iets over onszelf kunnen zeggen, en dat ze ons die waarde geven.

Laten we zeggen dat persoon P het fijn vindt om een groot huis te hebben. Hij vindt een groot huis ten eerste positief omdat hem dat bijvoorbeeld een groot aanzien geeft onder anderen. Dit is weer goed voor zijn zelfvertrouwen en zijn ego.

In feite zien we dus dat het ego van persoon P eerst leeg is, en dat hij het zoekt op te vullen. Omdat anderen een groot huis positief vinden, gaat hij een band aan met groot huis; hij waardeert het positief. Stel dat zijn financien slecht op orde zijn en dat hij een huurhuis moet nemen. Persoon P zal zich doodongelukkig voelen.

Maar waarom? Is dit nodig lijden? Op een bepaalde manier natuurlijk wel, want persoon P voelt zich anders leeg. Maar stel nou dat hij nooit de band aangegaan was met het grote huis. Dan had hij zich ook niet doodongelukkig gevoeld op het moment dat zijn huis ingeruild moest worden voor een kleiner huurhuisje.

Ok, P voelt zich dus ongelukkig. Maar wat zegt dat huis over hém?

Door jezelf te verbinden met bepaalde dingen in de wereld geef je jezelf de kans ongelukkig te worden en te lijden.

Ook om geluk te vinden, zo zul je zeggen. Maar het verbinden met dingen op deze wereld komt al voort uit lijden. Het niet kunnen accepteren van onze eigen innerlijke leegte.

Trouwens, ik denk niet dat leegte iets negatiefs is! Het betekent dat wij niet kunnen lijden, theoretisch gezien. Natuurlijk is er veel lijden. Waarom? Omdat we bindingen aan gaan met dingen, omdat we al lijden.

Er is dus niets op deze wereld dat verdient ons een negatief gevoel te mogen geven! Een negatief gevoel is enkel het teken dat de bundel percepties en banden met de buitenwereld waaruit wij bestaan uit elkaar wordt gerukt!

Ik denk dat dit grote troost kan bieden voor mensen die lijden. Weten dat A hun lijden alleen voortkomt uit hun eigen geest, B hun lijden niet iets is wat toebehoort aan hen, en C hun lijden door henzelf op te heffen is.

Maar wie wil er een ongeluk krijgen? De meeste mensen die van het leven houden niet.

Precies

Want wie van het leven houdt, gaat een band aan.

Stel dat je je afvraagt wat er nou eigenlijk een band aangaat?

Helemaal niemand, je bestaat alleen in de banden die je aangaat, en de banden die je aangaat bestaan alleen in jou. Vorm is leegte, leegte is vorm.

Als je je realiseert dat je zonder het aangaan van banden geen zelf hebt, weet je dat er niemand doodgaat maar dat er doodgegaan wordt. Als je je realiseert dat je lijden dus alleen maar bestaat vanwege je illusie van het zelf, zul je weten dat het tijd is de banden te verbreken met de dingen waaraan je verslaafd bent, en derhalve één te woredn met alle andere dingen, die in feite ook leeg zijn.

Ik volg je weer niet.

Stel dat je leeg bent, dan ben je absoluut gezien ook niet in staat tot iets, omdat je zelf niet bestaat als individu. Échter, je leeft wel in de illusie dat je bestaat.

Ik vind dat er een groot verschil zit tussen 'een onderdeel van mij' en 'een onderdeel van mijn leven'.

De rest van dat stukje volg ik weer niet.

Alleen de illusie van het zelf kan een invulling geven aan de verschijnselen die zich voordoen in de wereld. Uit zichzelf zijn alle dingen leeg, ze bestaan alleen maar door onderlinge afhankelijkheid, namelijk begeerte die de verschijnselen creëert, verschijnselen die begeerte creëren, etc.

Dat denk jij. Ik denk dat het enkel nog meer lijden en problemen zou veroorzaken.

Dit is Boeddhistische psychologie/filosofie, op zich, ik vind niet dat Boeddhisten schijnen te lijden of schijnen problemen te hebben.

En dat het misschien niet waar is doet er dan niet toe? Ik vind je 'theorie' nog steeds te simpel en niet goed onderbouwd.


Ik heb net al uitgelegd dat gevoelens ook iets lichamelijks kunnen zijn en dan weinig/niks met die banden te maken hebben.

Je moet natuurlijk wel je lichaam goed verzorgen. Maar ook als je lichamelijke pijn hebt, of er gaan verkeerde hormonen rond in je lichaam, dan heb je nog steeds je geest die bepaalt hij jij je voelt. Trouwens, waar komen die verkeerde hormonen vandaan? Is dat niet een soort negatieve cirkel?

Ik weet niet of deze 'je' over mij gaat of in het algemeen, maar mbt mij zelf: ik ben niet mijn gevoelens, mijn gevoelens zijn een onderdeel van mij, wat ik ook al een keer gezegd hebt. Net zo min als dat ik in de illusie leef dat mijn 'hechtingen aan de wereld' iets over mij zeggen.

Ik vind jouw gedachten eerder een illusie.

Maar stel we hebben het over jouw gevoelens over jezelf. Als je de wereld je persoonlijkheid laat invullen, (ik ben succesvol op het werk, ik heb veel geld, ik heb veel vrienden, ik heb een succesvolle relatie), dan voel je je al snel goed. Stel nou dat die dingen ()^ stukgaan, dan voel je je denk ik nogal waardeloos en nutteloos...

Ik denk dat het er wel toe doet. Als jij zou zeggen een 3 bent, dan klopt dat niet met je eerste post.

Ik ben op weg naar 3. Ik voel me soms wel depressief maar gisteravond begon ik me opeens af te vragen of ik niet veel minder depressief was dan veel andere mensen in mijn situatie zouden zijn. Ik heb nu meer zelfrespect gekregen en geloof weer op de juiste weg te zijn.

Nu krijg ik er een heel ander beeld bij...maar goed, iemand zonder banden met anderen of met dingen is geen mens. Iedereen heeft banden met mensen of met dingen, jij net zo goed als wie dan ook.

Heeft ook te maken met het stellen van doelen, maar die doelen kunnen over het algemeen prima aangepast worden.

Zonder band kun je misschien niet ongelukkig zijn, maar je kunt ook niet gelukkig zijn.

Je moet natuurlijk wel je lichaam goed verzorgen. Maar ook als je lichamelijke pijn hebt, of er gaan verkeerde hormonen rond in je lichaam, dan heb je nog steeds je geest die bepaalt hij jij je voelt. Trouwens, waar komen die verkeerde hormonen vandaan? Is dat niet een soort negatieve cirkel?

Wat heeft dit met de rest te maken...?

En in het algemeen: je verdraait te veel dingen. Daarnaast is het onmogelijk om zonder banden te leven, dus valt je 'theorie' voor mij alleen daarom al in het niets.

[ware man]

Leonoor schreef op 30-10-2004 @ 16:41 :
Nu krijg ik er een heel ander beeld bij...maar goed, iemand zonder banden met anderen of met dingen is geen mens. Iedereen heeft banden met mensen of met dingen, jij net zo goed als wie dan ook.

Dat klopt wel in bepaalde mate denk ik. Je kunt wel fysieke banden aangaan, maar een geestelijke gehechtheid hoeft dan niet mee te komen. Ik wil later trouwen, denk ik. Ik wil geen relatie waarin twee mensen afhankelijk van elkaar zijn, nee, ik wil iemand liefhebben om háár, en ik wil dat haar levensvreugde mij stimuleert tot nog meer levensvreugde, zodat we samen zoveel mogelijk goed kunnen doen onder andere mensen. Dan heb je dus wel een band met iemand, maar ik wil niet geestelijk aan haar gehecht zijn.

Ik zal je eerlijk zeggen, ik ben een tijd geleden van iemand gaan houden, maar mijn liefde was heel egoïstisch en ik werd afhankelijk van haar. Ik dacht dat zij mijn lege wereld invulling zou kunnen geven in haar eentje. Ik had al mijn dromen laten varen, en zag in haar het ultieme. Natuurlijk niet wat iemand wil, en ik, als ik het me bewust was geweest, ook niet.

Nu besef ik dat ik er slecht mee omgegaan ben. Ik heb weer een droom, namelijk om het lijden in de wereld te verminderen, en ik denk dat ik vandaag voor het eerst écht van haar hield. Eerder was mijn liefde voor haar een opvulling voor mijn hart, toen raakte ik haar kwijt, maar in feite had ik haar nooit.

Nu houd ik van haar levensvreugde en haar goedheid, en heb ik veel meer een gevoel van diepe vriendschap, ik denk dat ik geestelijk meer los ben, nu. Ik hoef die liefde niet te missen, want de stilte daarin is in alle dingen te vinden, omdat alle verschijnselen van zichzelf stil zijn, zegmaar.

Heeft ook te maken met het stellen van doelen, maar die doelen kunnen over het algemeen prima aangepast worden.

Zonder band kun je misschien niet ongelukkig zijn, maar je kunt ook niet gelukkig zijn.

Ik denk juist dat dan het waar geluk komt. Onafhankelijkheid van alle dingen op de wereld, geluk met zelfs niet meer de illusie van het zelf.

Wat heeft dit met de rest te maken...?

Jij begon over hormonen, enzo.

En in het algemeen: je verdraait te veel dingen. Daarnaast is het onmogelijk om zonder banden te leven, dus valt je 'theorie' voor mij alleen daarom al in het niets.

Je kunt wel banden aangaan maar ik denk niet dat die banden iets voor je hoeven te betekenen, noodzakelijkerwijs. In feite laat je je dan enigszins meevoeren, oid.

Ik bedoel zowel fysieke banden als geestelijke gehechtheid. Om te trouwen zul je je toch aan iemand moeten hechten, anders houdt een relatie geen stand. Hechten heeft niet zo zeer iets met afhankelijkheid te maken, al zul je dat in een (liefdes)relatie altijd in meer of mindere mate zijn. En zolang het van beide kanten tegen elkaar op 'weegt', lijkt me dat niet slecht. Als je dat niet wilt of kunt, kun je denk ik beter met iets materieels ipv met een mens trouwen.

Ik denk juist dat dan het waar geluk komt.

Dan denken we daar dus anders over.

Jij begon over hormonen, enzo.

Dat geeft me nog geen verklaring voor dat stukje, het gaat niet over wat ik bedoelde.

Je kunt wel banden aangaan maar ik denk niet dat die banden iets voor je hoeven te betekenen, noodzakelijkerwijs. In feite laat je je dan enigszins meevoeren, oid.

Houdt een band met iets aangaan niet in dat het iets voor je betekend?

[ware man]

Leonoor schreef op 30-10-2004 @ 17:09 :
Ik bedoel zowel fysieke banden als geestelijke gehechtheid. Om te trouwen zul je je toch aan iemand moeten hechten, anders houdt een relatie geen stand. Hechten heeft niet zo zeer iets met afhankelijkheid te maken, al zul je dat in een (liefdes)relatie altijd in meer of mindere mate zijn. En zolang het van beide kanten tegen elkaar op 'weegt', lijkt me dat niet slecht. Als je dat niet wilt of kunt, kun je denk ik beter met iets materieels ipv met een mens trouwen.


Dan denken we daar dus anders over.


Dat geeft me nog geen verklaring voor dat stukje, het gaat niet over wat ik bedoelde.


Houdt een band met iets aangaan niet in dat het iets voor je betekend?

Ik denk het niet. Je kunt wel een band aangaan met ademhaling, maar ik geloof niet dat ik bewust ademhaal. Dwz ik doe het wel maar geestelijk heb ik er geen band mee.

Als je trouwt met iemand, heb je ook wel een band met iemand, dwz je leeft met iemand, je gaat met iemand om. Maar dat betekent niet dat je jezelf toestaat die persoon toe te voegen aan je eigenwaarde, of bedroefd te zijn als die persoon bijvoorbeeld overlijdt en jij alleen achterblijft. Je kunt wel een fijne tijd hebben door elkaar en anderen samen gelukkig te maken, maar ik denk dat je je ook moet kunnen distantiëren.

Ik wil verder geen totale distantiëring van de wereld preken ofzo, ik heb mijn lesje wat dat betreft wel geleerd. Maar ik denk wel dat jezelf geestelijk distantiëren van dingen als materie en anderen een manier is om lijden te verzachten en troost en innerlijk geluk te vinden.

Als het goed is, trouw je met iemand omdat je van hem of haar houdt. En dat houdt, als het goed is in, dat die persoon ook iets voor je betekend.

Wat is anders het nut van met iemand trouwen?

Maar ik denk wel dat jezelf geestelijk distantiëren van dingen als materie en anderen een manier is om lijden te verzachten en troost en innerlijk geluk te vinden.

Als jij je geluk en troost ed daar in kunt vinden: . (Al blijf ik ervan overtuigt dat iedereen banden heeft met dingen en/of mensen, ook jij. Alleen al het feit dat je overtuigt bent van het feit dat je gelijk hebt, betekend dat je een band hebt met die ideeën, met jezelf en in zekere zin ook met de mensen om je heen. En misschien is het meer jezelf beschermen dan iets anders.)

[Shitonya]

ware man schreef op 30-10-2004 @ 16:04 :
Nee, ik ben anders-sociaal

Oh man wil ik zo nog leven. I am feelin goooooood today. Kusje voor de hele zaal!

ik geloof echt geen reet van je hele achterlijke topic

[ware man]

Shitonya schreef op 30-10-2004 @ 21:33 :
ik geloof echt geen reet van je hele achterlijke topic

Het is echt waar. Vind je het echt zo achterlijk? In feite is het gewoon Boeddhisme...vind je dat ook achterlijk?

[Shitonya]

ware man schreef op 30-10-2004 @ 21:42 :
Het is echt waar. Vind je het echt zo achterlijk? In feite is het gewoon Boeddhisme...vind je dat ook achterlijk?

ja, elke vorm van religie vind ik belachelijk
Een mens is een kuddedier. Het kan niet eeuwig alleen blijven. Nu kan ik me wel voorstellen waarom je depressief ben >_<
Je zit nu ook met mensen te slow chatten, dus helemaal zonder mensen kun je blijkbaar niet

[Bloedpropje]

Het is een leuke theorie maar, helaas voor jou want je was al zo goed op weg, klopt het niet.

Het is onmogelijk om geen banden aan te gaan. Mocht het mogelijk zijn om totaal geen banden aan te gaan dan is het niet mogelijk om op die manier gelukkig te zijn. Omdat je op dat moment namelijk niets hebt om gelukkig over te zijn, op je bandenloosheid na dan, maar ben je daar dan niet aan gehecht?

Om even te illustreren dat ook jij geluk bereikt op dezelfde manier:

ware man schreef op 30-10-2004 @ 16:24 :
Ik ben op weg naar 3. Ik voel me soms wel depressief maar gisteravond begon ik me opeens af te vragen of ik niet veel minder depressief was dan veel andere mensen in mijn situatie zouden zijn. Ik heb nu meer zelfrespect gekregen en geloof weer op de juiste weg te zijn.

Wat je beter kan doen is geluk ontlenen aan alles waar je mogelijk geluk aan kan ontlenen en zodra je een band kwijtraakt pas gaan relativeren.

[ware man]

Gespleten Geest schreef op 31-10-2004 @ 00:23 :
Het is een leuke theorie maar, helaas voor jou want je was al zo goed op weg, klopt het niet.

Het is onmogelijk om geen banden aan te gaan. Mocht het mogelijk zijn om totaal geen banden aan te gaan dan is het niet mogelijk om op die manier gelukkig te zijn. Omdat je op dat moment namelijk niets hebt om gelukkig over te zijn, op je bandenloosheid na dan, maar ben je daar dan niet aan gehecht?

Om even te illustreren dat ook jij geluk bereikt op dezelfde manier:


Wat je beter kan doen is geluk ontlenen aan alles waar je mogelijk geluk aan kan ontlenen en zodra je een band kwijtraakt pas gaan relativeren.

Je vindt dat je dus iets moet hebben om gelukkig óver te zijn. Ik ben het wel met je eens; ik vind ook niet dat dat ultieme geluk dan voldoet aan onze normen van geluk. Je bent namelijk juist gelukkig omdat de scheiding geluk-ongeluk volledig is weggevallen. Geen van beide is meer mogelijk. Wat overblijft is een soort pure levensvreugde.

Trouwens, ik beweer niet aan mijn theorie te voldoen...

Ik denk niet dat het mogelijk is bij het wegvallen van badnen je niet ongelukkig te voelen en meteen te gaan relativeren. Als je echt in staat bent tot relativering heb je jezelf dus blijkbaar al die tijd bedrogen.