Advertentie | |
|
18-04-2003, 14:53 | |
ik ken dat gevoel maar ook al te goed. ik ben echt doodsbang om dood te gaan of dat i9emand uit mijn omgeving dood gaat. ik ben zelf zo bang dat ik niet meer durf te leven op sommige momenten. het helpt wel om er met iemand over te praten. ik ga al een paar maanden naar een psych en het is wel moeilijk maar ook erg fijn om hierover te kunnen praten. veel sterkte
|
20-04-2003, 13:48 | |
beste Charlie1704,
ik vond je verhaal helemaal niet vaag, vond dat je het goed vertelde. En ja, ik herken er ook wat in. Bij mij zijn er toch ook redelijk wat mensen overleden aan kanker of lijden aan kanker... mja, op zich, mn twee opa's en mn oma, mn oom, een kennis van ons (jongetje van 5 jaar oud ) en een zijn er aan gestorven. Nog meer mensen, maar die kende ik minder goed. Nu heeft ook een jongen uit mijn klas het... Er zijn teveel jonge mensen dood gegaan door een verkeersongeluk o.i.d. Zoals ik ook al op een andere topic heb gezegd, zat ik laatst in een foto-album te kijken, daarop staan 2 mensen die er ondertussen niet meer zijn. Wat je zegt over 'nu even eruit stappen, dit gedeelte overslaan en later verder gaan' Dat kan sowieso in praktijk niet. maargoed, stel dat het zou kunnen... dan MIS je de ervaring... Door alle ellende die je NU meemaakt, ben je later sterker. Stel dat je deze periode waarin je zoveel meemaakt(te) over had geslagen en weer terug in het leven kwam op je 26ste ofzow. Dan heb je totaal geen levenservaring en weet je ook niet hoe met bepaalde dingen om te gaan. Toch herken ik het allemaal wel, heb het vroeger vaak gedacht. Nu ben ik blij om wat ik heb meegemaakt, niet omdat ik het achteraf wél leuk vind, in tegendeel, maarr, daardoor ben ik nu wél sterker! Ik hoop dat je er wat aan hebt, al is het alleen maar de herkenning. kus! wendy
__________________
Dit is een coole sig.
|
20-04-2003, 13:56 | |
Ik heb niet alle reacties doorgelezen, maar je kunt het ook andersom proberen te zien; er gaan heel veel (jonge) mensen dood die nog heel lang zouden moeten leven, en wie ben jij dan om te zeggen dat je daar gewoon een deel van kwijt wilt?
Ik snap je wel, maar ik zou toch proberen om het leven meer te zien als iets heel erg kostbaars; er zijn zoveel mensen die het niet krijgen, dat ik vind dat je heel blij (en dankbaar) moet zijn als je het wel krijgt. Maar dat is natuurlijk ook niet altijd even gemakkelijk, om zo te denken
__________________
Boink | Diddl kan niet aansprakelijk gesteld worden voor het bovenstaande
|
20-04-2003, 19:10 | ||
Citaat:
Offtopic: Wat is jouw MSN-adres dan? Ik heb er laatst een paar uitgegooid, daar kan jij per ongeluk ook bijgezeten hebben..
__________________
Boink | Diddl kan niet aansprakelijk gesteld worden voor het bovenstaande
|
20-04-2003, 19:19 | |
Jouw verhaal had precies het mijne kunnen zijn... Behalve dan dat ik niet bang ben om dood te gaan, maar juist voor die rotziekte... Ik weet wat het kan doen, ik ben er veel, te veel mensen aan verloren. Ik denk er vaak aan, ben er vaak bang voor. Er zijn dagen geweest dat ik aan nix anders kon denken. Ik realiseerde me dat het niet verder kon gaan op die manier. Mijn leven stond bijna stil door die angst, terwijl we nog zo jong zijn. Het is niet te verklaren waarom mensen zo jong doodgaan, te vroeg iig, en juist daarom zijn we bang. Bij mij heeft het geholpen dat ik me realiseerde dat iedereen doodgaat... Hoe dan ook, op welke manier dan ook... Tot die tijd probeer ik wat van mijn leven te maken. Er zijn dagen dat ik t er nog steeds moeilijk mee heb, maar ik probeer er voor te zorgen dat het mijn leven niet gaat beheersen. Probeer dat ook. Probeer aan de mooie dingen van het leven te denken, te genieten van alles dat voor jou belangrijk is. Een deel van je leven missen, even weggaan en weer oppakken zoals je zelf zei, zou t alleen maar moeilijker maken. In de jaren die voor je liggen, gaan er moeilijke dingen komen. Maar ook mooie... Zorg dat die mooie dingen de overhand krijgen, door er extra van te genieten.
__________________
We'll meet again... Love you
|
20-04-2003, 21:21 | ||
Citaat:
maarreh, ik weet dat je het niet zo slecht bedoeld... ... kom op heej, ben je die gesprekken alweer vergeten?!!
__________________
Dit is een coole sig.
|
20-04-2003, 23:14 | |
Liever gewoon weg en niet meer wederkeren, aangezien tijd niet alle wonden kan helen zal er nooit de gewenste balans worden bereikt die ik probeer te verwezenlijken tussen de negatieve en positieve kanten van het menselijk bestaan.
__________________
IN HET SPROOKJESBOS IS HET OOK WELEENS HOMMELUS !! Arthur Schopenhauer is geniaal.
|
21-04-2003, 04:12 | ||
Citaat:
__________________
"Joh, dan gade ge toch met den jonge heer spelen"
|
01-05-2003, 07:57 | |
Ik denk wel zeker dat er mensen zijn die zich hetzelfde voelen als jij. zorg in ieder geval dat je hierover kan praten met mensen (vrienden, familie, forums).
ik weet zeker dat jij wel even 'uit het leven kan stappen' , of eigenlijk uit je moeilijke gedachten. ga veel leuke dingen doen, zorg dat mensen uit je omgeving je begrijpen. dat maakt het al een stuk dragelijker. Succes!!
__________________
tsjiwaawaa
|
01-05-2003, 08:04 | |||
Verwijderd
|
Ik ben even lui, zo op de vroege morgen, ik sluit me daarom bij onderstaande posts aan:
Citaat:
Citaat:
|
Ads door Google |
01-05-2003, 11:02 | |
Verwijderd
|
Lieve Charlotte.
Tot voor kort heb ik ook altijd last gehad van dat soort dingen. Als er mij gevraagd werd: 'Wat is het ergste wat je kan overkomen?', was mijn antwoord steevast: 'Een familielid of een goede bekende verliezen.' Toen mijn vader kanker kreeg, heb ik elke avond in m'n bed liggen huilen en gesmeekt dat hij het mocht overleven. Ruim een jaar later is hij overleden. De kanker zat overal en vechten had gewoon geen zin meer. Ik ben er altijd bang voor geweest dat hij zou overlijden. Dat uberhaubt iemand van mijn familie zou overlijden. 2 dagen geleden was hij een maand dood. Toen hij nog ziek was, heb ik vaak genoeg het gevoel gehad dat ik weg wilde; geen zin meer had. Niet doodgaan of dood willen eigenlijk; dat zou de mensen om me heen nog meer pijn doen, maar gewoon voor even verdwijnen in helemaal niets. Ook ik heb vaak de gedachten gehad dat ik zelf zomaar ineens ziek kon worden en dat elke dag je laatste kan zijn. Soms ben ik bang op straat. Dan rijdt er een auto langs me af op een iets te hoge snelheid, dan denk ik: Als die persoon in die auto mij nou aankijkt en denkt: jou moet ik niet, zou hij me zo overhoop kunnen rijden.. Heel vaag allemaal, eigenlijk slaat het nergens op. Dit is wel onder controle te houden, een vriendin van me heeft het ook en zij weet dus wat ik voel en denk. Toch proberen we samen erover te praten, dat is een ding wat ik je kan aanraden: praat er met mensen over, het lucht heel vaak op. En zoals een paar mensen al gezegd hebben, laat het je leven niet beheersen. Geniet van de leuke dingen in je leven. Heel veel succes! Karlijn. |
01-05-2003, 11:17 | ||
Verwijderd
|
Citaat:
ik praat gelukkig zelf ook veel met een vriendin van mij hierover, ze snapt het soms dan wel niet, maar dat maakt niet uit... ze luistert wel heel goed jij heel veel succes!!! Charlotte |
01-05-2003, 11:20 | |
Ieder mens kent periodes dat het niet lekker gaat en alsof het lijkt dat iedereen om je heen ziek is of dood gaat.
Dat je dan angst krijgt dat het jou ook gebeurd lijkt me vrij logisch. Helaas horen deze nare dingen ook bij het leven en maken dat je hierdoor een completer en meer volwassen mens wordt. Worden de angsten zo erg dat er niet mee te leven valt dan raad ik je aan om eens met iemand te gaan praten die je kan helpen je angsten dragelijk te maken. Maar nogmaals er horen nou eenmaal slechte periodes in een leven te zitten. De kunst is om te leren hiermee om te gaan. Veel succes
__________________
Mijn auto leeft. Hij rookt ,hij zuipt en hij wipt !!!
|
01-05-2003, 11:46 | |
Ikzelf heb ook een fantastisch leven en heb niets te klagen, maar de angst om dood te gaan is ook bij mij er. Verschrikkelijk erg.
Een goede vriendin van de ouders van mn vriend (tevens een juffrouw van mij op de basisschool), Monique, zit nu in een kloteperiode van hier tot Tokio. Drie jaar terug begon het. Ze had al langer problemen met haar man. Ze gingen dan ook uit elkaar. Erg moeilijk, een hoop gedoe, ook met de kinderen. Niet lang daarna (eigenlijk toen ze nog midden in de scheiding zat) werd er borstkanker bij haar geconstateerd. Haar wereld stortte helemaal in. Ze moest chemotherapieën volgen en ze werd kaal. Tot overmaat van ramp was de kanker ook uitgezaaid naar een lymfeklier. Na een jaar van spanning was er toch nog goed nieuws. De kanker was verdwenen, wel was haar borst geamputeerd en een lymfeklier verwijderd. Maar goed, het mooiste was dat de kanker weg was! Toch ging het heel slecht, haar ex-man kreeg een nieuwe vriendin en hij was helemaal gelukkig. Met Monique ging het helemaal niet goed. Ze was nog niet over de scheiding heen en ineens stierf haar vader. Na weer een hele periode van uit de put klimmen, leek het eindelijk weer goed te gaan. Tot vorige week... toen zat ze in een vergadering en krabde wat achter aan oor. Had ze een heel pluk haar vast! De volgende dag was ze helemaal kaal... Ze was ontzettend bang dat de kanker weer terug was en ging meteen naar het ziekenhuis. Maar daar vertelden ze haar dat er echt geen kanker meer was. Onderzoeken zullen nu volgen. Ze zit nu weer ontzettend in de put. Houdt het dan nooit op? Eerst de scheiding, dan kanker, dan haar vader die overlijdt en nu kaal... En ik ben zo bang dat het mij ook ooit zal overkomen. Vooral omdat het zo dichtbij is en omdat je zo ziet dat iedereen het kan overkomen. Als je ernstige verhalen leest, denk je snel: ach, dat zal mij niet gebeuren.. maar daar heb je niets over te zeggen, dat blijkt wel weer! (Sorry, moest ff mn verhaaltje kwijt, vindt het zo erg... )
__________________
I'll be your fantasy friend forever
|
02-05-2003, 11:09 | |
geloof het of niet, ik WIL dood...maar ben bang voor de pijn.
Ik heb un geweldige leven eigenljk -goed op sgool -goeie vrienden -populair -geweldige familie toch voel ik me un mislukkeling, als ik iets fout heb gedaan en iedereen me haat, en tegelijkertijd weet ik zeker dat ze me niet haten en ze me allemaal mogen.
__________________
What ur looking at huh?!
|
03-05-2003, 15:52 | ||
Verwijderd
|
Citaat:
ik denk ook vaak dat ik een mislukkeling ben, zeker als iets niet lukt, of als ik voor de zoveelste keer ruzie heb met mijn ouders, zusje of een vriendin ofzo... je moet misscihen eens met iemand praten over je gevoelens, doe ik ook en weetje: het lucht echt op en hij/zij kan je er mee helpen... |
Advertentie |
|
|
|
Soortgelijke topics | ||||
Forum | Topic | Reacties | Laatste bericht | |
Seksualiteit |
Ben je bi als je orgasmes krijgt van meiden Verwijderd | 70 | 08-06-2012 23:04 | |
Seksualiteit |
Moet ik me laten besnijden of niet ? elvis presly | 36 | 29-08-2009 01:26 | |
Liefde & Relatie |
iemand goed kennen/vriendschap -> verliefdheid Artemist | 9 | 18-07-2008 21:26 | |
Lichaam & Gezondheid |
Scheren/gevoelloosheid Qamra | 24 | 04-06-2004 16:07 | |
Verhalen & Gedichten |
*verhaal* duivelaartje | 8 | 13-03-2004 11:37 | |
Lifestyle |
Wat is het belangrijkste in jouw leven? rodina | 46 | 18-12-2002 18:26 |