Hoe kon ik nou weten,
dat het zo zou gaan.
dat alles zou veranderen,
door op eigen benen te staan.
Door van iemand te houden,
door te zeggen wat ik voel.
Kon ik niets meer bereiken,
al had ik wel een doel.
Ik heb het niet overzien,
anders was het niet gebeurd.
Maar misschien is het zo beter,
al heb ik er om getreurd.
Ik probeer nu verder te kijken,
m'n leven weer op te pakken.
Niet verder af te dwalen,
naar al die ongemakken.
Misschien een beetje eentonig, maar 'k moest 't effe ergens kwijt. Sorry