Voordat ik mijn vraag stel wil ik benadrukken dat ik hiermee absoluut geen directe link wil leggen naar een recentelijke gebeurtenis of op een andere manier mensen wil kwetsen of raken op een pijnlijke plek. Dit is iets wat ik me al een tijd afvraag.
Waarom spreekt men in geval van zelfdoding nooit openlijk over 'de manier waarop'? Aan de ene kant doen dergelijke details er helemaal niet toe, maar aan de andere kant: is het niet zo dat dit in tegenstrijd is met de acceptatie van leven en dood, het onder ogen zien van de situatie? Waarom lijkt dit een taboe te zijn?
__________________
give up
|