Woorden vormen een obstakel, voor ons
die enkel dromen, durven, hopen
Mannen, die niet durven op te staan
als onder ’t dragen van een waarheid ze verzopen
En nu, zo ’s avonds, de drang opkomt ’t leven
naar mijns inziens te beschrijven
een pen te pakken en zomaar plotseling
een enkel dingetje zo op te schrijven,
daar houdt mijn wereld op met haar bestaan
Zachtjes drukt de inkt tegen mijn borstkas aan
en tekent meen’ herinnering met scheve strepen
in eenvoud: verlicht fontein, volledig leven
Zoveel te vertellen, niets om ‘t te verwoorden
als moordenaar lieft zijn geliefde
en die dan kil moeten vermoorden
---
De titel die ik had verzonnen, voegde vrij weinig toe aan het gedicht of de interpretatie ervan, dus voorlopig zonder titel maar suggesties zijn altijd welkom
Laatst gewijzigd op 17-12-2006 om 20:22.
|