In het holst van angst -dit is het leven-
Zie ik door een kier van licht
Jouw dun en bangelijk gezicht
En je magere handen beven
Zoals je was zal je nooit meer zijn
Ik kan je heus niet meer herkennen
noch kan ik aan je wennen
Je bent vreemd; ik voel me klein
Als ik naar mijn hart mocht spreken
Zei ik 'kom bij mij maar schuilen'
Dan zou je niet langer huilen
En hadden we niet omgekeken
Naar hetgeen lang achter ons gebleven
Waarvoor we onze ogen sluiten
We laten het nu even buiten
Het hart gesloten, de ogen drooggewreven.
__________________
Amd I sat alone on the edge of dreams, watching birds...
|