je zegt, je doet...
In mijn oor fluisteren je woorden,
en je hand ligt in mijn handen.
Je kussen smaken zoeter dan zoet,
ik vraag me af waarom je zo doet.
Zijn de onuitgesproken woorden,
is de stilte zo eenzaam geweest?
Ben ik niet meer dan voor even,
voldoende om even mee te leven.
En morgen als de zon doorkomt,
ben je me dan alweer vergeten?
was deze nacht dan een gewone,
ondoordachte nacht van dromen?
(Het werd morgen en zo stil,
dat je niet meer spreken wil).
Vanuit het hart, niet vanuit het schrijven...
__________________
www.new-avalon.nl & http://forum.new-avalon.nl -> Schrijvers en dichters site
|