schrijven uit mijn onvermogen
Geen tranen meer, geen ogen,
geen handen om ze te drogen.
Nooit langer nog, nooit mogen,
geen sympathie of mededogen.
Slechts een gebroken hart,
aan de rand van een ravijn.
Slechts een jou en een mij,
en slechts een nieuwe start.
De wereld in, en voorgelogen.
opnieuw de leugens afdrogen.
Wederom alweer zo bedrogen,
met het idee dat ze je mogen.
Slechts een gebroken ziel,
in het diepste weggestopt.
Harder dan de hardste klap,
dat wat ik nu voor je verniel.
Geen vooruitgang in jouw ogen,
nooit meer mooie regenbogen.
wederom het leven weggezogen,
en alweer achteruitgevlogen.
Maar er schijnt een helder licht,
Als ik vliegen kon bracht ik je.
Maar enkelt schrijven kan ik je,
Beschrijven in mijn liefste gedicht.
__________________
www.new-avalon.nl & http://forum.new-avalon.nl -> Schrijvers en dichters site
|