Ik heb je gedicht nu een keer of vier gelezen, en wat mij een beetje bijblijft: je doet nogal moeilijk. Ik bedoel: het komt wel over wat je wil zeggen (de gedachte is sowieso leuk en creatief), maar het komt mij over alsof je er heel erg graag een
gedicht van hebt willen maken, met mooie stijlvormen en sierlijke opbouw. Ik noem twee voorbeelden:
dienaar
van begeerte en
hoe komt er ooit
een einde aan?
of:
tong waaraan
een woord
ontnomen is
Wat is het nou eigenlijk dat je precies wil zeggen? En waarom niet gewoon zoals het is? Het zou het gedicht geen negatieve wending geven als je wat concreter zou zijn wat taalgebruik betreft. Er zit nl. veel potentie in de manier waarop je het onderwerp belicht.
Ik ga toch hopelijk niet te serieus op dit gedicht in?