Stilte
doodse stilte
en dat dan ook echt.
Geruis van bomen
vogels die fluiten
maar niemand die iets zegt.
Een koude rilling
streelt mijn rug
en ik loop langs de volgende rij
Graszoden
en grafstenen
aan beide kanten van mij
Ik loop langzaam
met respect
voor wat er ligt onder de aarde.
Of het er nog is of niet
rottend of reeds vergaan
het zijn verhalen van waarde
Levens die geleefd zijn
kinderen van vroeger,
van een heel andere tijd.
Ik kan blijven staren,
staren naar de grond
want daaronder ligt vergetelheid.
Verhalen
herinneringen
ik voel ze stromen.
Boven de aarde,
het gras
als mooie dromen.
Ik ben wel benieuwd wat jullie ervan vinden, eigenlijk