De handen

[SiemdeCyper]

Tja, ik vond dat ik maar weer eens wat moest plaatsen. Er steekt achter dit gedoetje een heel verhaal, maar dat ga ik niet uitleggen. Misschien als ik inspiratie heb ga ik verder, maar zeg maar wat jullie er van vinden. O ja, de titel heeft nog niets met dit stukje te maken maar met het eventuele gevolg wel.



De handen


‘Wacht er zit iets op je gezicht.’ De blonde jongen met het witte engelen haar keek haar aandachtig aan en streek met zijn duim voorzichtig langs haar mondhoek.
Blosjes verschenen op haar wangen en haar mondhoeken krulden verlegen omhoog.
‘Is het weg?’vroeg ze nog voor de zekerheid. Zijn hoofd kwam dichterbij om haar gezicht nader te bestuderen.
‘Nee,’zegt hij. ‘Er zit nog wat.’ Zijn lippen sloten zich om haar mondhoek en het puntje van zijn tong gleed naar binnen.
Haar lippen sloten nu ook om de zijne. Vlinders ontpopten zich een voor een in haar onderbuik, fladderden door haar ledematen naar de topjes van haar tenen en vingers waar ze uit elkaar hoorden te knappen en een heerlijk gevoel te weeg moesten brengen.
Maar het mocht niet zijn. Toen de vlinders halverwege waren werden ze teruggetrokken en namen met zich mee wat ze tegen kwamen. Alles werd meegesleurd en de vleugels werden zwaarder en zwaarder. Haar hele inhoud werd meegezogen, zijn mond in. Als een vampier die bloed zuigt. Als het leven dat uit je sijpelt zodra de schim van de dood jouw lichaam verwelkomt in de zijne.

Zijn ogen die het vermogen hadden te stralen alsof ze voor het eerst een vliegtuigje hadden gezien, glommen als nooit te voren. Een lichaam liet hij achter.

Dood.

[duivelaartje]

Ik vind hem apart, en mooi! Maar dat wist je al.

Je moet alleen even af en toe wat spaties neerzetten, maar verder geen foutjes ofzo, gewoon goed, vind ik.

‘Is het weg?’vroeg ze

‘Nee,’zegt hij. ‘Er zit nog wat.’

Volgens mij is er bij die laatste ook nog een interpunctie-regel, dat na 'hij' weer een komma moet, maar dat weet ik niet zeker.
Mierengeneuk.

Duivelaartje

Om even door te borduren op de post van Duivelaartje: moet engelenhaar niet aan elkaar?

Grim

[SiemdeCyper]

Grim schreef op 23-10-2004 @ 21:40 :
Om even door te borduren op de post van Duivelaartje: moet engelenhaar niet aan elkaar?

Grim

Ehm vast wel, maar ik zou liever horen wat je er van vindt.

Simoen schreef op 23-10-2004 @ 21:41 :
Ehm vast wel, maar ik zou liever horen wat je er van vindt.

Tof

Grim

[Zut Alors!]

Het gaat wel allemaal een beetje vlug. De tekst is een beetje te kaal om pakkend te zijn. Voor je het weet is ie al voorbij.

Het idee is wel leuk, en ik zou er zeker nog wat aan vast plakken als dat de boel nog wat levendiger kan maken. Er is mogelijkheid zat voor een vervolg.

Zotje schreef op 23-10-2004 @ 23:32 :
Het gaat wel allemaal een beetje vlug. De tekst is een beetje te kaal om pakkend te zijn. Voor je het weet is ie al voorbij.

Ik heb meer het gevoel van: Ik kijk om en what the fuck heeft mij nou gepasseerd? En ik lees opnieuw.

Grim

[Zut Alors!]

Grim schreef op 24-10-2004 @ 09:32 :
Ik heb meer het gevoel van: Ik kijk om en what the fuck heeft mij nou gepasseerd? En ik lees opnieuw.

Grim

En dan heb ik dat nog steeds.

Zotje schreef op 24-10-2004 @ 12:15 :
En dan heb ik dat nog steeds.

[songeur]

Simoen schreef op 23-10-2004 @ 21:28 :Tja, ik vond dat ik maar weer eens wat moest plaatsen. Er steekt achter dit gedoetje een heel verhaal, maar dat ga ik niet uitleggen. Misschien als ik inspiratie heb ga ik verder, maar zeg maar wat jullie er van vinden. O ja, de titel heeft nog niets met dit stukje te maken maar met het eventuele gevolg wel.



De handen


‘Wacht er zit iets op je gezicht.’ De blonde jongen met het witte engelenhaar keek haar aandachtig aan en streek met zijn duim voorzichtig langs haar mondhoek.
Blosjes verschenen op haar wangen en haar mondhoeken krulden verlegen omhoog.
‘Is het weg?’vroeg ze nog voor de zekerheid. Zijn hoofd kwam dichterbij om haar gezicht nader te bestuderen.
‘Nee,’zegt hij. ‘Er zit nog wat.’ Zijn lippen sloten zich om haar mondhoek en het puntje van zijn tong gleed naar binnen.
Haar lippen sloten nu ook om de zijne. Hoe kunnen de lippen van hem om haar sluiten en tegelijkertijd andersom? Vlinders ontpopten zich een voor een in haar onderbuik, fladderden door haar ledematen naar de topjes van haar tenen en vingers waar ze uit elkaar hoorden te knappen en een heerlijk gevoel te weeg moesten brengen.
Maar het mocht niet zijn. Toen de vlinders halverwege waren werden ze teruggetrokken en namen met zich mee wat ze tegen kwamen. Alles werd meegesleurd en de vleugels werden zwaarder en zwaarder. Haar hele inhoud werd meegezogen, zijn mond in. Als een vampier die bloed zuigt. Als het leven dat uit je sijpelt zodra de schim van de dood jouw lichaam verwelkomt in de zijne.

Zijn ogen die het vermogen hadden te stralen alsof ze voor het eerst een vliegtuigje hadden gezien, glommen als nooit te voren. Een lichaam liet hij achter.

Dood.

Ik vind het een beetje vaag stukje, snap niet zo goed wat je ermee wilt zeggen. De schrijfstijl vind ik wel prettig, maar de inhoud is misschien wat te algemeen.

[Astuanax]

Mooie tekst! Je gebruikt het zinnebeeld van de vlinders heel passend!

[SiemdeCyper]

songeur schreef op 24-10-2004 @ 16:45 :
Ik vind het een beetje vaag stukje, snap niet zo goed wat je ermee wilt zeggen. De schrijfstijl vind ik wel prettig, maar de inhoud is misschien wat te algemeen.

Dit stukje is een gevoelsbeleving van iemand die is afgewezen. Dan denk je vast 'is dat niet een beetje overdreven, iedereen wordt toch wel eens gedumpt?'
Ja klopt, maar het meisje, hoofdpersoon, is een beetje ziekelijk verliefd geworden op iemand en zo voelt zij zich als ze is afgewezen.

Ik denk dat ik er maar een vervolg aan ga plakken dat realistischer en duidelijk te vatten is, om zo toch het verhaal op gang te brengen.

Dank u allen voor uwe mening

[Verleden Tijd]

Is dit nou vooral bedoeld als los stukje of als onderdeel van het eigenlijke verhaal? Het lijkt namelijk wel heel erg op zichzelf te staan, dus als je er nog een keer een lang verhaal van maakt (doen!), kun je het misschien beter aanpassen.
Leuk stukje opzich, maar het geniale idee dat je had voor het lange verhaal is er nog niet heel duidelijk in te zien. Verder vind ik de eerste zin niet zo mooi als eerste zin.

‘Nee,’zegt hij.

Hier wordt het ineens tegenwoordige tijd.

Kristoph

[SiemdeCyper]

Kristoph schreef op 25-10-2004 @ 11:01 :
Is dit nou vooral bedoeld als los stukje of als onderdeel van het eigenlijke verhaal? Het lijkt namelijk wel heel erg op zichzelf te staan, dus als je er nog een keer een lang verhaal van maakt (doen!), kun je het misschien beter aanpassen.
Leuk stukje opzich, maar het geniale idee dat je had voor het lange verhaal is er nog niet heel duidelijk in te zien. Verder vind ik de eerste zin niet zo mooi als eerste zin.

Hier wordt het ineens tegenwoordige tijd.

Kristoph

Het is een soort proloog. Voorstukje.

[little nemo]

..dat ik al ken??

nah dan is mn geheugen wel erg slecht
..maar bij deze een reactie

[2079]

Mooie beschrijving van die Vampier-beet.
En de overvloeïng van romantiek naar gruwel is ook heel goed gedaan.
Knap werk!

[Changshan]

Astuanax schreef op 24-10-2004 @ 21:15 :
Mooie tekst! Je gebruikt het zinnebeeld van de vlinders heel passend!

Precies, dat is eigenlijk DE sterke kant van het verhaal naar mijn mening.
Het moest dus het dumpen van iemand voorstellen en de gevoelens daarbij... ik dacht dat er gewoon echt een griezelverhaal aan zat te komen, maar wel leuk bedacht hoor.

[A Narrator]

Leuk verhaaltje, ik zou de rest ook wel willen lezen.

[little nemo]

...erg leuk idd, ik geloof dat ik m leuker vind dan wat ik nog meer van je gelezen heb

ik vind zo'n eind wel mooi, doodgaan heeft wel wat

[SiemdeCyper]

Oe, je krijgt wel een kick als je het bovenstaande leest .

Dan toch maar een vervolgje?

[duivelaartje]

Ja! Ja!

[2079]

Ja, waarom niet.

[songeur]

Simoen schreef op 25-10-2004 @ 10:51 :
Dit stukje is een gevoelsbeleving van iemand die is afgewezen. Dan denk je vast 'is dat niet een beetje overdreven, iedereen wordt toch wel eens gedumpt?'
Ja klopt, maar het meisje, hoofdpersoon, is een beetje ziekelijk verliefd geworden op iemand en zo voelt zij zich als ze is afgewezen.

Ik denk dat ik er maar een vervolg aan ga plakken dat realistischer en duidelijk te vatten is, om zo toch het verhaal op gang te brengen.

Dank u allen voor uwe mening

Het maakt niet uit dat het velen overkomt, dat hoeft niets af te doen aan de gevoelens...

Okee, nu je het hebt uitgelegd snap ik het stukje en nu vind ik het ook goed! Ben nog nooit afgewezen...

Rarara hoe komt dat

[SiemdeCyper]

songeur schreef op 25-10-2004 @ 22:04 :
Het maakt niet uit dat het velen overkomt, dat hoeft niets af te doen aan de gevoelens...

Okee, nu je het hebt uitgelegd snap ik het stukje en nu vind ik het ook goed! Ben nog nooit afgewezen...

Rarara hoe komt dat

En ik denk dat ik morgen maar wat ga uitproberen. Wie weet vloeit er nog wat moois uit... Maar nu ga ik slapen.

Truste iedereen!

Allereerst wil ik zeggen dat het me bijzonder stoort dat Little Nemo, Astuanax, Kristoph en ik de enige zijn met de leeftijd bij onze naam, kom op kiddos, doe niet zo kinderachtig en zet dat er gewoon bij, .

Verder vind ik het altijd, en dat ligt geheel niet aan de auteur, tis meer een algemeen "ding", erg niet-mooi als een verhaal begint met een zin, en dat doen zoooo veel mensen de laatste tijd op letteren...

Oh, en nog iets, ik zou niet verder gaan. Juist dat korte maakt het krachtig. De lezer kan er zelf iets achter gaan verzinnen, en, iedereen kan er wat anders achter verzinnen. Knap gedaan, ik zou het echt zo laten Simoen!

Mijn - Die het niet over haar hart kan verkrijgen onaardig te zijn en Millroy mist.

[SiemdeCyper]

Het is een opzich zelf staant stukje in het verhaal en het is niet zo dat ik verder ga schrijven vanuit dit stuk, maar meer vanuit een algemeen beeld. Dus ik denk dat het stukje niet minder sterk wordt, omdat het dus losstaat. Naja, ik probeer wel wat en misschien vandaag al een vervolgje, of eigenlijk een begin .

[little nemo]

Mijn* schreef op 25-10-2004 @ 23:41 :


Verder vind ik het altijd, en dat ligt geheel niet aan de auteur, tis meer een algemeen "ding", erg niet-mooi als een verhaal begint met een zin, en dat doen zoooo veel mensen de laatste tijd op letteren...

¿¿ hoe kan je een verhaal nog meer beginnen, anders dan met een zin??

[duivelaartje]

little nemo schreef op 26-10-2004 @ 18:29 :
¿¿ hoe kan je een verhaal nog meer beginnen, anders dan met een zin??

Mijn*tje bedoelt: Een verhaal die begint met een gesproken zin.
Snap je?

Duivelaartje

little nemo schreef op 26-10-2004 @ 18:29 :
¿¿ hoe kan je een verhaal nog meer beginnen, anders dan met een zin??

Titel, smilie of steekwoord

[Anki]

mooi maar appart...

[SiemdeCyper]

Nu niet het vervolg, maar het begin (he kristoph)



Met een wazige glimlach kwam ze de klas binnen. Nietszeggend, zoals altijd. Ze was er altijd, al viel dat slechts een enkeling op. De sfeer hing niet af van haar stemming, ze paste zich er slechts aan aan. Deze werd enkel gecreeerd door degene die niet verlegen lag om nare grappen. Een kutsfeer behoorde tot de realiteit van alle dag.

Een gevoelloos masker. Op de eerste plaats gemaakt door haar ouders, gekneed door handen met levenservaring, maar zodra ze het gevonden had verfraaid en vervolgens geperfectioneerd door haarzelf.

Sinds gister droeg ze het permanent.

Zo veilig, zo leeg. Mocht je er tegen aan stoten of om de een of andere reden het aan willen raken, ontstond er een hol geluid dat urenlang in je hoofd kon naspoken. Het masker droeg die wazige glimlach immer, buitenstaanders voor de gek houdend. Gek genoeg behoorde iedereen daartoe. Althans, voor haar gevoel sinds gisteren wel.
Eerst wist ze niet dat het masker aanwezig was, maar toen ze het eenmaal gevonden had, heeft ze de kunst afgekeken en er een eigen wending aan gegeven. Weliswaar minder overdreven, soberder. Ten alle tijden bruikbaar, wellicht universeel.

Nu ze het permanent droeg en zich daar ook van bewust was, was een officiele leegte in de klas en de verdere omgeving het gevolg. Ze was zelfs niet meer belangrijk genoeg om uitgescholden te worden. ‘Slachtoffers’ van pesterijen en dergelijke, deden altijd zo zielig en hadden een overdosis zelfmedelijden. Maar eigenlijk genoten ze van al die aandacht. Dat wist ze echt wel. Soms pleegde er zelfs een zelfmoord. Dat was het hoogste stadium van egoïsme. Ze voelden zich te goed voor de wereld en maakten er een eind aan om dat nog even te benadrukken. Laf.

Zij kon zich ook wel doodmaken, ze was er toch allang niet meer. Wat heeft het voor zin om een gat te maken in de maatschappij als die net zo goed opgevuld kan worden door een andere ziel? Maar ze zou zich niet verlagen tot dat niveau. Ze had weliswaar geen zelfrespect meer, maar de schijn ophouden kon ze nog wel. Haar ouders zagen immers ook alleen maar een masker en hadden geen vermoeden wat er in haar omging.

[Changshan]

Redelijk, mooi een grote woordenschat erin verwerkt. Een aanmerking: lees het nog eens over, er lijken enige onlogisch-heden in te zitten.

- Chan

[SiemdeCyper]

Changshan schreef op 03-11-2004 @ 19:34 :
Redelijk, mooi een grote woordenschat erin verwerkt. Een aanmerking: lees het nog eens over, er lijken enige onlogisch-heden in te zitten.

- Chan

Ik lees en lees, maar ja, ik plaats het hier niet voor niets, kan je me helpen? Noem voorbeelden.

[2079]

Mooie beschrijvingen.
Hoewel sommige uitingen bijvoorbeeld jegens 'slachtoffers' van pesterijen en zelfmoord kunnen als controversieel opgevat worden.
Denk je zelf ook zo over deze onderwerpen?

[Mierenneukmode aan]

Simoen schreef op 03-11-2004 @ 19:17 :

Met een wazige glimlach kwam ze de klas binnen. Nietszeggend, zoals altijd. Ze was er altijd, al viel dat slechts een enkeling op. De sfeer hing niet af van haar stemming, ze paste zich er slechts aan aan. Deze werd enkel gecreeërd door degene die niet verlegen lag om nare grappen. Een kutsfeer behoorde tot de realiteit van alle dag.
Waarom nou 'kut' erin? Doet er echt duchtig afbreuk aan! Verder wel een goed stukje. Even een paar suggesties met harde hand erin verwerkt, zoals er verder in dit bericht ongetwijfeld zal komen.


Een gevoelloos masker. Op de eerste plaats gemaakt door haar ouders, gekneed door handen met levenservaring, maar zodra ze het gevonden had verfraaid en vervolgens geperfectioneerd door haarzelf.
Wat had ze gevonden?

Sinds gisteren droeg ze het permanent.

Zo veilig, zo leeg. Mocht je er tegenaan stoten of om de een of andere reden het aan willen raken, ontstond er een hol geluid dat urenlang in je hoofd kon naspoken. Het masker droeg die wazige glimlach immer, buitenstaanders voor de gek houdend. Gek genoeg behoorde iedereen daartoe. Althans, voor haar gevoel sinds gisteren wel.
Eerst wist ze niet dat het masker aanwezig was, maar toen ze het eenmaal gevonden had, heeft ze de kunst afgekeken en er een eigen wending aan gegeven. Weliswaar minder overdreven, soberder. Ten alle tijden bruikbaar, wellicht universeel.
waar behoorde iedereen aan toe, aan 'buitenstaanders'?
Verder een licht storende herhaling van het gevonden masker.


Nu ze het permanent droeg en zich daar ook van bewust was, was een officiele leegte in de klas en de verdere omgeving het gevolg. Ze was zelfs niet meer belangrijk genoeg om uitgescholden te worden. ‘Slachtoffers’ van pesterijen en dergelijke, deden altijd zo zielig en hadden een overdosis zelfmedelijden. Maar eigenlijk genoten ze van al die aandacht. Dat wist ze echt wel. Soms pleegde er zelfs een zelfmoord. Dat was het hoogste stadium van egoïsme. Ze voelden zich te goed voor de wereld en maakten er een eind aan om dat nog even te benadrukken. Laf.
Interessant standpunt, maar niet te hopen dat het jouw standpunt is. Mocht het wel zo zijn, dan lok je een vlammende discussie met mij uit


Zij kon zich ook wel doodmaken, ze was er toch allang niet meer. Wat heeft het voor zin om een gat te maken in de maatschappij als die net zo goed opgevuld kan worden door een andere ziel? Maar ze zou zich niet verlagen tot dat niveau. Ze had weliswaar geen zelfrespect meer, maar de schijn ophouden kon ze nog wel. Haar ouders zagen immers ook alleen maar een masker en hadden geen vermoeden wat er in haar omging.

Goed stukje in zijn geheel
Bravo.

Grim - [Mierenneukmode uit]

[Verleden Tijd]

Ik vind het mooi. Door de vele informatie over het hoofdpersonage vind ik het meteen interessant. In elk geval interessant genoeg om verder te lezen en als het je lukt dat verhaal dat je in je hoofd hebt uit te werken, zullen er later in het verhaal ook wel geen afhaakmomenten zijn.

Dat stukje over slachtoffers van pesterijen meen je hoop ik niet?

degene

degenen

‘Slachtoffers’ van pesterijen en dergelijke, deden altijd zo zielig en hadden een overdosis zelfmedelijden.

komma kan weg

Wat heeft het voor zin om een gat te maken in de maatschappij als die net zo goed opgevuld kan worden door een andere ziel?

dat ipv die

[Changshan]

Grim had meer tijd . Ik heb Grims gemierenneuk nog 'ns goed doorgekeken, alles zat erin.

Chan

[Verleden Tijd]

tsss... die post stond er nog niet toen ik begon

Kristoph schreef op 03-11-2004 @ 19:52 :
tsss... die post stond er nog niet toen ik begon

Dan ben je langer dan twee minuten bezig geweest!

Simone zal je betrokkenheid waarderen!

Grim

[SiemdeCyper]

Heel erg bedankt voor de reacties. Even kijken, nee ik denk zelf niet zo over pesten, ik ben zelf ook een tijdje gepest en nee dan ga je er niet zo overdenken. Was gewoon een gemene inval die reacties uitlokt .

Nou ok, dat kut zat erin, om de situatie beter te beschrijven, ik vind het niet leuk om daar een mooi woord voor te zoeken. Dat brengt de lading niet goed over.

Ze heeft gevonden: het masker, daar ging het tenslotte om.

De herhaling van het masker heb ik al eerder op mijn brood gekregen, ik ga daar dan toch nog ff naar kijken en ja je begrijpt het van de buitenstaanders.

En de spelfouten ga ik er ff uit filteren. Nou, het schijnt goed te gaan met mijn verhaaltje dus ik zal kijken wanneer ik een vervolg(je) heb. Een misschien wat duidelijkere

[duivelaartje]

Mooi Simoen! Prachtige woordenschat, gewoon fijn om te lezen. Gevoelig, met goede 'omschrijvingen'. Simoen, ik vind je goed.

Duivelaartje

[Picasso]

mooi verhaal, het is heel 'echt' geschreven maar tegelijk wat zweverig, dat vind ik nou mooi. k vind het alleen jammer dat je twee keer het woordje permanent hebt gebruikt.
hoop dat het vervolg, als het komt, deze richting op blijft gaan

[little nemo]

erg leuk

maar het mag wel wat onvriendelijker allemaal

[SiemdeCyper]

Klein vervolgje!



Het lichaam had liefde nodig. Het lichaam, zocht een andere ziel die over het lichaam kon waken.
Jij legde je handen slap in haar schoot en krulde je vingers vragend omhoog. Zij wist niet wat ze met jou handen aanmoest en streelde je handpalm, volgde je korte levenslijn en gaf zich uiteindelijk over aan de handen.

De ziel schreeuwde, wist dat het misging. Het voelde de handen als steken die het zwak maakten. Het raakte doorweekter naarmate de handen haar vaker beminde, streelden, haar lieten zuchten, lieten vergeten.

De handen waren er zomaar opeens, de eerste ontmoeting was een vervaagde tekening in haar geheugen. De enige herinneringen waren de verhalen van een gebroken man. Zoals jij het noemde. De handen gaven niet te kennen toestemming nodig te hebben deze verhalen te verkondigen, aangezien de vraag werd beantwoord met een onzichtbaar knikje, slechts in haar gedachten afspelend.
De verhalen lieten sporen achter, net als de handen. ’s Nachts viel ze uit haar bed, wegkruipend voor de gillende kinderen die haar achtervolgden, uiteindelijk tot de conclusie komend dat ze om hun vader riepen. Niet om haar.

Toen jij erachter kwam dat zij niet luisterde wanneer jouw mond zich vormden naar de gevoelens die er in je omgingen, wilde je ook haar hoofd hebben. Kasten opentrekken, lades opengooien.
Herrineringen braken als glas en de lijm maakte je kwijt.

[Changshan]

YESSSSS; de introductie van de handen is daar... en naar ik aanneem zal in een volgend stukje wel duidelijk worden wat hier allemaal staat...? Iig wel mooi geschreven, ik weet dus nog niet/kan dus nog niet weten of het goed BEschreven is .

- Chan

[duivelaartje]

Hm, ik vind je vervolgje een beetje vaag. Ik zie nou niet echt duidelijk wat je met dit stukje wil zeggen. Soms heb je een stukje, dan denk ik: He, ik snap het. Maar een stukje verder, vraag ik me af waar het nou eigenlijk over gaat. Ik vind persoonlijk dat je iets te beeldend schrijft. Is af en toe heel erg leuk natuurlijk, maar niet teveel, anders wordt het vaag en minder goed te begrijpen waar het nu eigenlijk om gaat.

Ik weet dat het "onderwerp" de handen is, maar het kwam wel vaak voor in je stukje. Misschien had je het kunnen omschrijven, want op een bepaald moment heb je bijna vier zinnen achter elkaar, met daarin het woord 'handen'. Ook weer mijn persoonlijke mening.

De handen gaven niet te kennen toestemming nodig te hebben deze verhalen te verkondigen

Hier struikelde ik over. Misschien kan je tussen 'hebben' en 'deze', 'om' zetten, want dan is het iets beter te lezen.

Nah, ik vind het dus wel goed, maar alleen naar mijn idee te beeldend. Ben benieuwd hoe het verder gaat lopen.

Dit vond ik trouwens leuk bedacht:

Herrineringen braken als glas en de lijm maakte je kwijt.

Duivelaartje

[Zut Alors!]

Jammer dat ze alleen in het eerste stukje menselijk is.

En, nu ik het weer over heb gelezen, denk ik nog steeds aan een vampier...

[2079]

Mooi omschreven.
Maar kijk uit, je moet in het volgende stukje wel duidelijk maken waar het over gaat. Anders zijn het een paar mooi bedachte zinnen zonder een echte betekenis.

[SiemdeCyper]

Ik zal heel even duidelijk maken wat de bedoeling is, ik geloof dat dat wel handig is.

Ik plaats steeds kleine stukjes, dit zijn nog geen 2 a4'tjes. Maar goed, ik wil dus een situatie duidelijk maken door heel langzaam steeds meer dingen prijs te geven. Het wordt allemaal symbolisch, maar je moet wel een beetje je best doen om het te begrijpen. Misschien is het handiger als ik volgende keer een groter stuk schrijf.

Tot nu toe:

- ziel is kwijt
- ze draagt een masker
- en de handen bieden troost

zo duidelijker?