Mijn handen

[madyliefje]

Ze worden bestuurd door liefde en haat,
Je kunt ze voelen als iemand je slaat.
Je kunt er mooie dingen mee maken,
of er iemand flink mee raken.
Je leven staat er op geschreven.
Ze maken een mooi gebaar, door iets weg te geven.
Je kunt ze noemen het zand van de zee, de stranden.
Maar ik noem ze gewoon mijn handen.

Ik vind dit niet echt iets, de rijm is te dwingend, en ik vind het ook een beetje cliché

[Sketch]

Wat Zepp zie, en:

xineof schreef op 28-02-2005 @ 22:40 :
Ik vind het wat cliché; het gevoel is heel 'primair' verwoord. Daarmee bedoel ik dat je je gevoel het meest voor de hand liggend hebt beschreven (...) Verwerk er eens wat kleine dingen in die specifiek zijn voor het gevoel van de ik-persoon, probeer het eens wat anders te verwoorden.

[Reem]

Ja, ik ben het eens met wat Zepp zegt. Wat je doet is eigenlijk de functie van handen beschrijven in dichtvorm (dat wil hier alleen zeggen dat het rijmt) en ik denk dat je het wel mooier had kunnen verwoorden. Nu is het niet bepaald bijzonder; probeer creatiever te zijn!

[Sketch]

Re3m schreef op 04-03-2005 @ 17:02 :
probeer creatiever te zijn!

Maar wel op de goede manier, niet slechts creatief zijn om het creatief zijn

Halogeen schreef op 27-02-2005 @ 13:00 :
Ik bedoelde eigenlijk te zeggen dat je niet zou moeten proberen om maar zo origineel mogelijk de dingen te verwoorden. Ik denk niet dat het goed werkt als dát je hoofddoel is. Je moet proberen zo oprecht mogelijk te verwoorden wat je voelt/ziet/meent/wilt overbrengen. Dat je dat soms heel sierlijk (lees: een beetje omslachtig ) doet, dat hoort bij het dichten. Maar als je uit alle macht probeert iets neer te pennen wat niemand nog ooit heeft bedacht, doe je het denk ik toch verkeerd .

Vandaag is echt een quote-dag

[Reem]

Haha okay, dat is waar. Maar dat bedoelde ik ook natuurlijk.