Verhaal zonder titel

Ik heb het geschreven, maar ik lees het nu en denk dat het eigenlijk geen goed verhaal is. Ik hoop op tips en opties om mijn verhaal/schrijven te verbeteren.

**************************************************

Ik zie het nog voor me als de dag van gisteren. Alle details staan in mijn geheugen gegrift. Ik had m’n nieuwe broek aan, die ik diezelfde dag had gekocht, toen ik met m’n vriendinnen de stad in was geweest. Ik was er zo blij mee, omdat ik wíst dat Pim hem mooi zou vinden. Hij hield van spijkerbroeken die niet zo strak zaten, en als ze dan ook nog laag waren vond hij het helemaal geweldig. Deze broek had ik dus eigenlijk een beetje gekozen, om goed te maken dat ik hem de laatste tijd een beetje in de steek gelaten had. Ik wist ook wel dat hij het moeilijk had, met zijn ouders die gingen scheiden enzo, maar ach, ‘hij moet zich ook niet aanstellen, toch?
Zo erg is het nou ook weer niet, tegenwoordig gaat bijna iedereen scheiden !’
Vreselijk dat ik er toen zo overdacht, nu pas weet ik dat hem echt aangreep, hij had zo’n goede band met z’n ouders en nou moest hij kiezen bij wie hij wilde wonen.
Ik was nog zo onvolwassen, ik heb hem zo veel pijn gedaan door te doen of het niets was. Gelukkig had ik na een tijdje door dat ik hem een beetje moest helpen, en heb ik dat zo nu en dan gedaan, maar nog denk ik dat hij me had moeten laten vallen, nog steeds vond ik stiekem dat hij overdreef, en dat had hij heus door. Wat is het toch een geweldige jongen, ik kan me niet voorstellen dat hij het me vergaf.

Nadat ik nog even wat dronk met m’n vriendinnen, in ons favoriete café, ging ik gelijk naar Pim toe om m’n nieuwe broek te showen. Wat vond ik mezelf toen goed zeg, helemaal naar de andere kant van de stad gefietst, en dat om een kwartiertje bij Pim te kunnen zijn. Zoals verwacht vond hij me ongelooflijk sexy in m’n nieuwe broek, en prees me de hemel in. Dat vond ik het leukste aan hem, toen, dat hij altijd zei dat ik zo prachtig was, zo’n jongen had ik nodig. Ik wilde aandacht, ik wilde mooi gevonden worden. Een jongen als Pim kon ik daarvoor gebruiken. Ik moest al gauw weg, omdat ik had afgesproken naar een vriendin te gaan. Ik zou daar eten, daarna zou de rest van ons vriendinnengroepje komen en samen zouden we dan kleren uitzoeken en ons opmaken voor het feest dat werd gehouden bij een meisje dat we vaag kenden, maar voor feestjes waren wij altijd in.

Ik weet nog precies hoe we rondfietsten, in de wijk waar het feest was.
Iedereen zei wel dat we af moesten slaan, maar ik hield vol dat we rechtdoor moesten. Niet dat ik dat echt dacht, maar ik wilde gewoon langs het huis fietsen van een jongen die ik leuk vond. Nick, heette hij. Ik was niet van plan met hem te zoenen ofzo, maar een beetje flirten mocht best, Pim was er toch niet
Gelukkig kwam hij net naar buiten toen we langsfietsten. Hij fietste met ons mee, en ik zorgde ervoor dat ik naast hem reed. Gelijk begon ik mijn talent te gebruiken. Te doen waar ik het beste in was, jongens op me te laten vallen. Het werkte gelijk, zoals dat meestal ging bij mij. Eenmaal op het feest, zaten we samen op de bank, ik tegen hem aan en hij met zijn hand net boven mijn billen. Hij vroeg of ik meeging naar buiten, hij wist wel een rustig plekje. Ik besloot mee te gaan, ik kon altijd zien of ik hem kon gebruiken, dan dumpte ik Pim daarna wel.

Het plekje dat hij in gedachten had, was inderdaad leuk. We gingen op een bankje zitten, en gelijk begon hij me te zoenen. Ik had het nog even willen uitstellen, maarja, waarom eigenlijk niet. Zoenen is altijd lekker. Toen het stelletje dat op het bankje naast ons zat weg liep, gleed hij met zijn handen over mijn borsten. Ik vond het wat ver gaan, maar ik wilde geen spelbreker zijn. Was ik dat nou maar wel geweest.
Hij deed mijn truitje uit, en ik was zo naïef, ik doorzag zijn plannen nog steeds niet.
Tot hij mijn broek begon los te knopen, toen begon me te dagen dat hij misschien wel meer wilde dan ik. Ik zei hem dat ik dat niet fijn vond, maar hij negeerde me. Met zijn hand gleed hij in mijn broek, maar ik duwde hem weg. Waarop hij me van het bankje gooide en me ruw op de grond legde. Ik wist dat ik niets kon beginnen tegen zijn sterke lichaam. Ik probeerde te gillen, maar als ik dat deed, zoende hij me of raakte hij me aan op plekken waarop ik dat niet wilde, zodat ik mijn mond hield. Hij knoopte zijn broek open en ik verstijfde van angst. Ik zag dat hij opgewonden was, had ik nou maar niet met hem gezoend. Ik wist niet dat hij zo was! Ik was verschrikkelijk bang, ik wilde niet dat dit ging gebeuren. Maar het gebeurde toch, hij drong bij me binnen en ik voelde me zoals ik me nog nooit had gevoeld, zo ontzettend bang dat ik dacht dat ik dood ging..

Nu, een paar maanden later weet ik dat het eigenlijk mijn schuld was. Ik had niet met hem moeten flirten, of met hem moeten zoenen. Ik voel me zo vreselijk.
Erger nog, is dat Pim er achter is gekomen dat ik met Nick heb gezoend. Dat hij me verkracht heeft, weet niemand. Ik schaam me ervoor. Pim kwam naar me toe zodra hij het gerucht hoorde. Hij rende mijn kamer binnen, en schreeuwde tegen me. Ik voel me zo alleen.. Hij riep dat hij me een slet vond, dat ik beter een hoer kon worden, dat bij blij was dat hij niet langer bij me hoefde te zijn.
Het dringt nu pas tot me door dat ik zo blij moest zijn met Pim, hij was zo lief, zo zorgzaam. Maar nu is het te laat..
Ik ben alleen.

[Vogelvrij]

De titel zou kunnen zijn: Alleen

Maarre, het is toch hopelijk niet autobiografisch, hè?

Ik heb eigenlijk niet echt fouten kunnen ontdekken, qua spelling en zo

Gelukkig niet nee, niet autobiografisch
Maar wat vind je van het verhaal/ de schrijfstijl, afgezien van de spelling?

[Vogelvrij]

Ik wilde eerst even controleren of het niet toch autobiografisch was Ik vind je schrijfstijl op zich wel goed, ik weet niet hoe oud je bent, maar ik denk dat als je meer schrijft dat het dan vanzelf nog een stuk beter gaat worden. Maar het verhaal leest in ieder geval wel heel prettig.
Het verhaal zelf vind ik wel mooi, maar een klein beetje ongeloofwaardig. Ik kan me niet echt in dat meisje verplaatsen, die zo onverschillig reageert als de ouders van haar vriend scheiden. Ik zou als ik Pim was meteen met haar hebben gebroken, maar ja. Ik vind het meisje dus een beetje vreemd en het is maar goed dat ze op het laatst tot inkeer komt

[Mirruh]

Mooi verhaaltje. Ik vind het prettig lezen. Ik ben het eens met Vogelrij wat het personage betreft.