Precies, maar dat is niet direct een consequentie van de Flexwet. Het idee dat werknemers beschermd moeten worden tegen eindeloos gebruik van overeenkomsten voor bepaalde tijd stamt natuurlijk al van veel verder terug, maar in combinatie met een soepeler ontslagrecht leidt dat er inderdaad toe dat mensen uiteindelijk nooit langer dan drie jaar ergens werken.
De vroegere 'baan voor het leven' bestaat in elk geval ook niet meer. Maar in de literatuur gaan er al jaren vele stemmen op om het ontslagrecht gewoon fundamenteel te herzien, omdat het bij ons nog steeds zgn. duaal is (dat wil zeggen, er moet voldaan zijn aan privaatrechtelijke bepalingen zoals opzegtermijn, maar ook aan een publiekrechtelijke toets, namelijk toestemming van de regionaal directeur arbeidsverhoudigen, tegenwoordig het CWI, op basis van het Bijzonder besluit arbeidsverhoudingen 1945).
Maar ja, de vraag of en de mate waarin er wordt ingegrepen in het ontslagrecht is eigenlijk nog meer een politieke vraag dan een juridische, en dat is soms wel eens jammer, want veel politici denken dat je met arbeidswetgeving van alles kunt bereiken terwijl dat heel vaak niet eens zo is.
|