Herkenbaar: dit had ik een aantal jaar geleden ook kunnen schrijven. De band met m'n ouders was toen niet zo goed, en ze stonden toen ook nog eens op scheiden (wat overigens toch niet gebeurd is). Ik had wel vrienden, maar nooit een vriend gehad of zelfs maar iemand gezoend. Het duurt bij mij ook lang voor ik iemand vertrouw.
Mijn tips:
- Neem even genoegen met wat je hebt. Dat klinkt heel raar misschien, maar het heeft mij echt geholpen. Het hielp mij al heel erg om te bedenken wat ik aan m'n vrienden had en hoe belangrijk ze voor me zijn. Ok, dan heb ik wel geen goeie band met m'n ouders of een vriendje, maar m'n vrienden pakt niemand me af.
- Ook belangrijk, als je het een beetje voor het kiezen hebt: ga niet alleen met vrienden of vriendinnen om die heel gelukkig zijn in de liefde. Ik denk dat dit bij mij grotendeels heeft veroorzaakt dat ik me toen zo alleen voelde, want m'n 3 beste vriendinnen hadden toen alledrie op hetzelfde moment ongeveer ontzettend veel geluk in de liefde. En daar stond ik dan in m'n eentje.
- Zoek afleiding op de momenten dat je er het meest aan denkt. Kerst is bijvoorbeeld altijd een slechte tijd, dus dan zorgde ik gewoon dat ik niet in m'n eentje ging winkelen, maar met een vriendin.
Succes in ieder geval