Het moeilijkste van Nederlands?

[faan]

Hej,
Ik vraag me af wat jullie nou het moeilijkste van de schrijfwijze van Nederlandse woorden vinden
Ik vind de -trema- het moeilijkst..ik weet echt niet waar zo'n ding moet staan !

[PV]

euh.. dingen als c / k.. is het produktie of productie. maar ook dat 'langer dan mij' en 'langer dan ik' of 'langer als mij' en 'langer als ik'.. k weet nog steeds niet hoe het nu zit

Het is soms anders dan bijv. Grieks en/of Latijn, en soms ook weer niet.. :/
Bijvoorbeeld met ritme, in het Engels is dat rhythm, bijna direct afgeleid van het Grieks, en in het Nederlands is het doodleuk in de schrijftaal verbasterd tot ritme :/
Een ander voorbeeld: vader. In het Latijn is het pater, in het Grieks ook. Dat is wel weer bijna hetzelfde... irritant!
Net als die idioot die ooit alle namen van de redekundige ontleding heeft vertaald, zoals subject naar onderwerp, object naar Lijdend voorwerp, enz.
En andere termen in het Nederlands, zoals iteratieven...

[p-chez]

PV schreef:
euh.. dingen als c / k.. is het produktie of productie. maar ook dat 'langer dan mij' en 'langer dan ik' of 'langer als mij' en 'langer als ik'.. k weet nog steeds niet hoe het nu zit

Maar dat is toch simpel

[PV]

p-chez schreef:
Maar dat is toch simpel

leg het dan eens uit

PV schreef:
leg het dan eens uit

Het is altijd dan/als ik
Dan duidt op een vergelijking tussen 2 personen. En als...tsja is bij een voorwaarde

[Balance]

vooral wat PV zegt: de c of de k.
Ik heb het altijd op een bepaalde manier geleerd, totdat ze toen ik in groep 7 zat bedachten dat ze een nieuwe spelling in gingen voeren. Wij waren de eerste jaarlage die de nieuwe spelling voor de CITO moest leren en vervolgens gingen ze weer heel veel woorden terug veranderen.....

Tja, dan weet ik het niet meer hoor!

[PV]

darkshooter schreef:
Het is altijd dan/als ik
Dan duidt op een vergelijking tussen 2 personen. En als...tsja is bij een voorwaarde

hm
ik dacht juist.. "even, als, ik" en "langer/groter/kleiner, dan, mij"
das dus fout?

[Desp]

PV schreef:
hm
ik dacht juist.. "even, als, ik" en "langer/groter/kleiner, dan, mij"
das dus fout?

'jij ben even groot als ik'
en
'jij ben groter dan ik'

het is dus áltijd ik, makkelijk te onthouden omdat je moet kunnen zeggen:
'jij bent even groot als ik BEN'
'jij bent groter dan ik BEN'
Als daar 'mij' zou staan, klopt dat ben er gewoon niet bij

[Desp]

Mja, ik vind 'de' en 'het' echt moeilijk, wanneer je gewoon van kleins af aan Nederlands leert, gaat dat wel vanzelf neem ik aan, dan wéét je gewoon wat het is.. Maar mijn vader spreekt echt ongelofelijk slecht Nederlands ('t is een spanjaard, dus ja) en nu zei hij vroeger vaak dingen als:'Ga jij de eten klaarmaken?' en tja, dat neem je dan gewoon over he... Gelukkig had ik ook mijn moeder, die wel nederlandse is, en zei verbeterde me vaak.. Maar toch, dat blijf ik een raar aspect vinden...

Waarom 'het eten' en 'de bal'?

Desp schreef:
Mja, ik vind 'de' en 'het' echt moeilijk, wanneer je gewoon van kleins af aan Nederlands leert, gaat dat wel vanzelf neem ik aan, dan w��t je gewoon wat het is.. Maar mijn vader spreekt echt ongelofelijk slecht Nederlands ('t is een spanjaard, dus ja) en nu zei hij vroeger vaak dingen als:'Ga jij de eten klaarmaken?' en tja, dat neem je dan gewoon over he... Gelukkig had ik ook mijn moeder, die wel nederlandse is, en zei verbeterde me vaak.. Maar toch, dat blijf ik een raar aspect vinden...

Waarom 'het eten' en 'de bal'?

m/v

[Desp]

perseus schreef:
m/v

nee dus, 'de' is zowel mannelijk als vrouwelijk, 'het' is onzijdig,

Maar hoe weet je nu wanneer een woord m/v of o is? in het duits zijn daar mooie duidelijke regels voor, in het Nederlands werkt dat in sommige gevallen heel anders...

[p-chez]

Desp schreef:
'jij ben even groot als ik'
en
'jij ben groter dan ik'

het is dus áltijd ik, makkelijk te onthouden omdat je moet kunnen zeggen:
'jij bent even groot als ik BEN'
'jij bent groter dan ik BEN'
Als daar 'mij' zou staan, klopt dat ben er gewoon niet bij

pcies

[krijgdepleuris]

Desp schreef:
'jij ben even groot als ik'
en
'jij ben groter dan ik'

het is dus áltijd ik, makkelijk te onthouden omdat je moet kunnen zeggen:
'jij bent even groot als ik BEN'
'jij bent groter dan ik BEN'
Als daar 'mij' zou staan, klopt dat ben er gewoon niet bij

ik haat het echt als mensen dat fout zeggen, ga ik ze lopen verbeteren. De hele klas is inmiddels gek van mij geworden.
Net zoiets als: 'hun zitten daar'

[azitoga]

ik haat het als mensen het verschil tussen "noemen" en "heten" niet kennen,

of als mensen denken dat ze het kennen, maar dan toch compleet berkeerd gebruiken

Desp schreef:
nee dus, 'de' is zowel mannelijk als vrouwelijk, 'het' is onzijdig,

Maar hoe weet je nu wanneer een woord m/v of o is? in het duits zijn daar mooie duidelijke regels voor, in het Nederlands werkt dat in sommige gevallen heel anders...

Ik denk dat perseur gewoon bedoeld dat het aan het geslacht van het woord ligt
In het duits hebben ze daar soms regels voor maar ik zit me wel vaak af te vragen wat het moet zijn: helaas naats een boel regels ook een boel uitzonderingen

Maar het is eigenlijk net als in het Duits,
in het duits weet je ook niet wanneer het der, das of die is
zoals je bij ons niet kan zien of het de of het moet zijn
In het duits hebben je dan regels om te zien welk geslacht het is en dat kan bij ons niet

[Anne]

Trema en het geslacht van een woord. Maar dat zou ik eigenlijk niet moeilijk mogen vinden met mijn studie

Wanneer je nou een t of een d if een dt op het einde moet vind ik het moelijkste van het nederlands.

[Anne]

marcella2411 schreef:
Wanneer je nou een t of een d if een dt op het einde moet vind ik het moelijkste van het nederlands.

Dat ligt dus aan het werkwoord. Je kunt er achter komen of het een t of een d is, met behulp van een ezelsbruggetje, namelijk het kofschip. Wanneer een werkwoord met één van deze medeklinkers eindigt, staat er in de uitgang een t, en géén d.
Voorbeeld: het werkwoord lopen. De p komt voor in het kofschip. Daarom krijgt lopen een t in de uitgang en wordt het hij loopt.
Ander voorbeeld: worden. De d van worden komt niet voor in het kofschip. Worden krijgt dus in ieder geval een d in de uitgang. Ik word.
En dan is er ook nog dt. Dit krijg je altijd in de 3e persoon enkelvoud (hij/zij/het) en in de 2e persoon enkelvoud (jij), als er tenminste een d in de stam van het werkwoord zit.
Dus bij worden is de 1e pers.ev. ik word, de 2e pers.ev. is jij wordt en de 3e pers.ev hij wordt.
Maar er zijn ook uitzonderingen. Wanneer je de volgende zin hebt: Waar loop jij? zie je dat er geen t achter loop komt, terwijl het wel een 2e pers.ev. is. Je zou kunnen denken dat dit aan het vraagwoord waar ligt, maar het is weer niet het geval bij de zin: Wanneer komt je zus? terwijl dat toch echt een vraagwoord is.
Deze zelfde verschijnselen dienen zich aan bij werkwoorden als worden. Hoe je dit het makkelijkst kunt doen, is om in een zin waar je twijfelt, eerst het werkwoord lopen er voor in de plaats te zetten. Krijgt het werkwoord geen t, dan krijgt worden ook geen t. Krijgt het werkwoord wel een t, dan wordt de uitgang van worden dus dt.

Duidelijker kon ik het niet uitleggen.

[faan]

En dan neemt het voltooid deeldwoord een kijkje..
Had de nl'se taal maar alleen een 't' aan het eind van een volt.dw.

Ja, net als in het engels de (e)d!

[Razzle]

d's en t's

[Razzle]

Anneee schreef:
Dat ligt dus aan het werkwoord. Je kunt er achter komen of het een t of een d is, met behulp van een ezelsbruggetje, namelijk het kofschip. Wanneer een werkwoord met één van deze medeklinkers eindigt, staat er in de uitgang een t, en géén d.
Voorbeeld: het werkwoord lopen. De p komt voor in het kofschip. Daarom krijgt lopen een t in de uitgang en wordt het hij loopt.
Ander voorbeeld: worden. De d van worden komt niet voor in het kofschip. Worden krijgt dus in ieder geval een d in de uitgang. Ik word.
En dan is er ook nog dt. Dit krijg je altijd in de 3e persoon enkelvoud (hij/zij/het) en in de 2e persoon enkelvoud (jij), als er tenminste een d in de stam van het werkwoord zit.
Dus bij worden is de 1e pers.ev. ik word, de 2e pers.ev. is jij wordt en de 3e pers.ev hij wordt.
Maar er zijn ook uitzonderingen. Wanneer je de volgende zin hebt: Waar loop jij? zie je dat er geen t achter loop komt, terwijl het wel een 2e pers.ev. is. Je zou kunnen denken dat dit aan het vraagwoord waar ligt, maar het is weer niet het geval bij de zin: Wanneer komt je zus? terwijl dat toch echt een vraagwoord is.
Deze zelfde verschijnselen dienen zich aan bij werkwoorden als worden. Hoe je dit het makkelijkst kunt doen, is om in een zin waar je twijfelt, eerst het werkwoord lopen er voor in de plaats te zetten. Krijgt het werkwoord geen t, dan krijgt worden ook geen t. Krijgt het werkwoord wel een t, dan wordt de uitgang van worden dus dt.

Duidelijker kon ik het niet uitleggen.

Inmiddels is het ex kofschip al in werking gesteld!

marcella2411 schreef:
Ja, net als in het engels de (e)d!

In het Engels heb je daarnaast nog zo'n 400 (!) onregelmatige voltooide deelwoorden die je gewoon uit je hoofd moet leren. 'k Weet niet wat jij liever hebt...

de meeste van die ken ik al. Die heb ik gewoon aangeleert toen ik klein was. Dus dat is niet zo'n probleem. Maar de d, t of dt op het eind(e) wel!

[MarilynManson]

: of ;
dat gaat er bij mij niet in geloov ik

marcella2411 schreef:
de meeste van die ken ik al. Die heb ik gewoon aangeleert toen ik klein was. Dus dat is niet zo'n probleem. Maar de d, t of dt op het eind(e) wel!

De meeste Nederlanders hebben dat met die d of t bij een voltooid deelwoord gewoon geleerd. Voor de rest is het op de bassisschool zo te leren.

[Balance]

Razzle schreef:
Inmiddels is het ex kofschip al in werking gesteld!

oh, ik heb het geleerd als:
'de x moet je als een ks rekenen, want je spreekt hem op die manier uit. En daarom wordt het dan ook een t, want de s zit in het kofschip.'

[Balance]

MarilynManson schreef:
: of ;
dat gaat er bij mij niet in geloov ik

: is iig bij een voorbeeld of een opsomming.
de ; wordt vaak gebruikt bij twee zinnen die wel veel met elkaar te maken hebben, maar tóch twee afzonderlijke zinnen zijn.
Ze zijn meestal ook niet echt bij elkaar te houden dmv een verbindingswoord.

zoiets...

[FireCracker]

linda85 schreef:
oh, ik heb het geleerd als:
'de x moet je als een ks rekenen, want je spreekt hem op die manier uit. En daarom wordt het dan ook een t, want de s zit in het kofschip.'

zo heb ik het ook geleerd. en over het gelsacht van een woord, dat is toch gewoon zo: als het een abstract woord is (je kunt het dus niet vastpakken, bijvoorbeeld, politie, expositie, enz...) is het vrouwelijk, en als het ene concreet woord is (je kunt het dus bvastpakken, nbijv, voetbalveld, schilderij) is het mannelijk.

en wat ik que nederlands echt niet vat is a ldat gedoe met bijzinnen: bijvoeglijk, verkeerd verkorte, enz enz...

[marcella2411]

Nog zoiets vaags: de ene keer met dt dan alleen d (hij wordt lid, word lid). En de ene keer moet je in de verleden tijd dubbel t doen en dan weer niet idem voor t.

marcella2411 schreef:
Nog zoiets vaags: de ene keer met dt dan alleen d (hij wordt lid, word lid). En de ene keer moet je in de verleden tijd dubbel t doen en dan weer niet idem voor t.

Als je niet zeker weet of je het met d, t, dt moet schrijven, kun je de persoonsvorm (in dit geval 'wordt') vervangen door een vorm van 'lopen'. Dan krijg je dus:

Hij loopt lid (de stam is loop (lopen -en = lop, en dan komt er voor de uitspraak een 'o' bij, en dan krijg je loop), en daar staat hier dan een 't' achter.

Of als het met een d zou zijn (zoals bij bijv. 'word lid')

loop lid!

of

loopt lid!

Bijna iedereen die toen hij/zij klein was Nederlands heeft geleerd, weet dat de eerste goed is, omdat dat gewoon goed klinkt (vaag idd).


als de stam al op een 'd' eindigt, zoals bij bijv. antwoorden (de stam is antwoord (antwoorden - en = antwoord)), dan krijg je bij de hij-vorm:

Hij antwoordt

de d stond er al, dat is nog van de stam. De t is de uitgang, die plak je er aan vast.

Vervang dus de pv door een vorm van lopen, kijk wat er achter de stam staat, en vul dat in achter de stam van de oorspronkelijke pv die je wilde neerzetten.


Bij sommige voltooide deelwoorden (present perfect, of perfectum) krijg je of een 't'. of een 'd' op het eind. Zoals bij:

Gemaakt

Genoemd

Het klinkt op deze manier precies hetzelfde. Om te horen of het 'd' of 't' moet zijn, moet je het langer maken; Dan maak je er een bijvoeglijk voltooid deelwoord van. Dat kunnen de volgende zijn:

Gemaakte (goed)

Gemaakde (harstikke fout, dat klinkt gewoon niet.)

Genoemde (goed)

Genoemte (harstikke fout, wederom geldt: Dat klinkt niet)



Je hebt hier dus taalgevoel voor nodig, je moet door dat te kunnen horen erachter komen dat het zo is (of je moet het gewoon weten, door ervaring, veel spreken, luisteren, lezen, enz.), anders zul je het gewoon moeten leren (net als de meeste Nederlanders alle voltooide deelwoorden in andere talen moeten leren).

[faan]

LoL wat bedoel je met 'lid'?
't Lijkt net alsof je het steeds over je lul hebt

[martijn1985]

Desp schreef:
nee dus, 'de' is zowel mannelijk als vrouwelijk, 'het' is onzijdig,

Maar hoe weet je nu wanneer een woord m/v of o is? in het duits zijn daar mooie duidelijke regels voor, in het Nederlands werkt dat in sommige gevallen heel anders...

Die 'regels' van jou gaan in het Duits niet altijd op. Over het algemeen wel, maar er zijn nogal wat uitzonderingen. Het geslacht van een woord is in de loop der tijden (en dan praten we over een aantal eeuwen) zo gegroeid. Zowel in het Nederlands, als in het Engels (hoewel je er daar nu geen last meer van hebt, tis toch maar 1 lidwoord) en het Frans (waarom le journal en la famille ?). Dus daar zijn geen regels voor, dat is iets wat je moet leren.

ontopic: ik heb niet echt iets wat ik nou heel moeilijk vind, t gaat mij redelijk goed af

Loopt daarheen! is overigens wel goed als het een gebiedende wijs (imperativus) meervoud (pluralis, voor perseus).

Daarbij vind ik persoonlijk de vervoeging van vernederlandste Engelse werkwoorden lastig. Neem bijv. 'deleten'. De stam is: delete (met een e omdat anders de uitspraak veranderd).
De verleden tijd wordt dan: Zij deletete dat bestand.
De voltooide tijd wordt dan: Het gedeletete bestand.

Dat zijn dus vrij bizarre schriftbeelden.

Verder vind ik het altijd leuk, ook al is het een beetje mierenneukerij (vergeef me dit woord op -erij), om mensen te verbeteren als bij de/het gedacht wordt: iedereen zegt het zo, dus zal het wel zo zijn. Niet dus!
Woorden op -erij zijn vrouwelijk! Dus het is niet 'het schilderij', maar 'de schilderij'.
Ook is het bijv. 'de idee' en niet 'het idee'.

[mathfreak]

Yuarti schreef:

Ook is het bijv. 'de idee' en niet 'het idee'.

Het kan allebei. Als idee de betekenis "filosofisch denkbeeld" heeft gebruik je "de idee", en als idee de betekenis "ingeving" of "mening" heeft gebruik je "het idee".

[Yuarti]

Maar een filosofisch denkbeeld is in principe ook een mening of ingeving. Dus dan zou alles het idee moeten zijn. En dat is - volgens Van Dale - niet waar.

idee ideeën 1 het, de; o en v het beeld dat de geest zich van iets heeft gevormd: de marxistische ~ 2 het; o in de geest gevormde voorstelling; denkbeeld: hij houdt er rare ~ën op na; geen ~! ik weet het niet 3 het; o mening 4 het; o inval, plan

Dus in de betekenis van (1) is zowel 'de' als 'het' mogelijk, in de betekenissen (2), (3) en (4) alleen 'het'.

En dit topic komt uit 2002, dus hij gaat op slot