afspraak bij de psycholoog

[geheimpje]

Ik heb in december een afspraak staan bij een psycholoog.
Twee weken geleden ben ik naar mijn huisarts gegaan omdat ik in een grote dip zat en hier veel (tijdelijke) lichamelijke klachten door kreeg. Hij kwam erachter dat dit een psychische oorzaak had, en heeft me doorverwezen naar een psycholoog.

Nu ben ik heel benieuwd hoe dat te werk gaat... Wat moet ik verwachten van het intake gesprek? Ik zal haar moeten vertellen waar ik mee zit, en wat mijn probleem is. Nu vind ik dat mega moeilijk om uit te leggen. Ik voel me niet gelukkig, er zijn een hoop oorzaken maar ik kan het allemaal maar slecht onder woorden brengen.

Hebben jullie ervaringen met psychologen en kunnen jullie mij misschien een klein beetje uitleggen wat ik kan verwachten??

[marrel]

Het zal een gesprekje van ongeveer een uur zijn waarin de psygooloog zo veel mogenlijk van je problemen probeert te weten te komen. Aan de hand van dit gesprek wil hij/zij namenlijk kunnen inschatten welke behandeling het beste voor je is en wie je die kan geven. Belangrijk is dat je je op je gemak voelt en als ze het goed doen helpen ze je daar bij. Het is vrij logisch dat je daar niet binnen komt en in 5 minuten kunt vertellen wat het hele probleem is, ze begleiden je daar doorheen met vragen en ook door te praten over je leven, wat je doet etc.

[indigo]

Allereerst: wat goed dat je met je problemen naar de huisarts bent geweest zeg! En zelfs al een afspraak bij de psycholoog, zodat je aan de slag kan met je probleem.
Ik zou me niet al te druk maken over hoe je (de oorzaken van) je probleem precies moet verwoorden. Een psycholoog is ervoor opgeleid om de juiste vragen te stellen en zo, samen met jou, je gevoelens en gedachten te verwoorden.

En wat moet je verwachten: de psycholoog zal waarschijnlijk sowieso uitgebreid kennismaken om te weten wie hij/zij voor zich heeft. Gewoon vertellen wat je studeert, wat je hobby's zijn etc. Daarnaast wil hij/zij natuurlijk weten wat je problemen zijn. Bij jou is dat dat je je erg ongelukkig voelt. Samen met de psycholoog kun je erachter komen hoe dat zo is ontstaan (al is er waarschijnlijk niet één aanwijsbare oorzaak) en hoe je daar weer bovenop kunt komen.

Sterkte iig

[light fighter]

In het eerste gesprek (intake-gesprek) is het doel dat de psycholoog een zo goed mogelijk beeld krijgt van hoe jij bent en waar je mee zit. Dat je dat je moeilijk vind om te verwoorden is helemaal niet erg, door vragen te stellen helpt de psycholoog je daar mee.
Het is al heel goed dat je de stap hebt gezet om naar de huisarts te gaan en nu dus naar een psycholoog. Hoe eng dat ook kan voelen.

[hahaha]

Mag ik vragen wat jouw lichamelijke klachten waren?

[Vogelvrij]

Ik weet natuurlijk niet precies hoe het zal gaan, maar ik denk dat hij/zij ook zal vragen wat je graag veranderd zou willen zien, dat is misschien ook iets om alvast over na te denken. Kan heel basaal zijn als: 'geen lichamelijke klachten meer' of 'gelukkiger worden', maar dan weet die psycholoog in elk geval waarom je daar komt. En hij/zij zal heus niet van je verwachten dat je precies kunt uitleggen wat er allemaal aan de hand is en waar het probleem zit, dus daar hoef je je niet druk om te maken.

Veel succes!

[Lasagna]

ik heb er zelf veel ervaring mee, en kan je vertellen dat er inderdaad een intake gesprek zal plaatsvinden, waarin hij/zij jou vertelt hoe ze te werk wil gaan, en ze natuurlijk wil weten hoe het precies met je zit, wie je bent etc. je hoeft echt niet helemaal uit te gaan leggen wat precies het probleem is, het is namelijk haar taak om erachter te komen wat precies het probleem is! ze zal je uiteraard helpen je verhaal te kunnen doen. ik voelde me ook al snel op mijn gemak en kon gelijk goed kwijt wat er aan de hand was. en ik kreeg de afspraak daarna ook een soort test, gewoon een enorme vragenlijst eigenlijk.

ik weet verder niet hoe oud je bent, maar het kan ook zijn dat je een gesprek met je ouders krijgt, mits je dat oké vindt natuurlijk.

goed van je trouwens dat je deze stap gezet hebt, en veel geluk!

[geheimpje]

Leuk om te zien dat jullie een reactie hebben gegeven.

Ik begin eerlijk gezegd wel op te zien tegen het intake gesprek. Ik wilde het zelf graag, ben tenslotte ook zelf naar de huisarts toe gestapt (wel op aanraden van anderen maar ik zag zelf ook in dat het nodig was). Maar hoe dichter bij de afspraak komt, hoe minder goed ik weet wat ik daar nou moet gaan doen..... Begin erg te twijfelen of ik wel een psycholoog nodig heb? en of dat het juist niet allemaal erger maakt... Als in: dan ga je weer veel nadenken over alles. Het liefst zou ik alles willen vergeten en gewoon verder gaan met mijn leven alsof er niks aan de hand is!

Ongeveer 3 weken geleden was ik twee weken erg ziek. Volgens de huisarts was dat was een stress reactie op wat er allemaal in mijn hoofd omgaat. Ik weet al een tijd niet wat ik wil met mijn leven, het voelt een beetje alsof ik stil sta. Elke keer begin ik weer met een studie of baan, maar valt het vervolgens erg tegen. In de zomer had ik een leuke relatie, maar dit liep ook helemaal mis. Jongen heeft over ontzettend veel dingen gelogen, waardoor ik ook aan mezelf ben gaan twijfelen. Het grootste 'probleem' wat ik heb is denk ik dat ik mijn geluk van anderen laat afhangen. Want tijdens die relatie was alles perfect en was ik oprecht gelukkig. Waarschijnlijk ook met het idee dat ik weer een soort doel in mijn leven had. Vervolgens klamp ik me zo vast aan dat doel, dat wanneer daar iets in mis gaat, ik totaal instort.

Al met al gaat het sinds een week wel wat beter met me. Ik ben weer begonnen met werken en dat gaat wel oke. Maar toch sluipen die nare gedachten elke keer weer naar boven. Ik hoop dat die psycholoog hier iets mee kan... Want duidelijker dan dit kan ik het denk ik ook niet aan haar uitleggen

En ik baal een beetje dat dat gespek pas 18 december plaatsvindt. Daardoor zie ik er ook tegen op. Beter kon ik direct terecht....

[Lente]

als je het te lang vindt duren bel je toch een andere psycholoog? en ik denk dat je het al heel goed verwoord, door vragen van de psych te beantwoorden zal het allemaal nog duidelijker worden. ik zou toch gaan, ook al gaat het nu wat beter. de kans dat je nooit meer iets vervelends meemaakt is klein, dan kan je maar beter van tevoren weten hoe je er op een betere manier mee om kan gaan.

[geheimpje]

Ik heb er een hoop gebeld, allemaal wachtlijsten van 3 a 4 maanden. Dit was de enige waar ik redelijk 'snel' terecht kon...

[Balance]

Het gevoel van 'heb ik wel een psycholoog nodig?' en 'zal ik afbellen' hebben veel mensen na het maken van een afspraak. De klachten die je had bij het maken van de afspraak zijn nu misschien wel wat verzwakt en dan lijkt het niet meer nodig. Maar ze komen ongetwijfeld weer terug en je blijft dan steeds weer tegen zo'n intake aan hikken. Mocht je nou geen psycholoog nodig hebben, dan komt die psych daar ook achter. Het is slechts een intakegesprek: pas daarna wordt bepaald of hulp voor jou wel nodig is en zo ja, wat voor soort hulp.

Mijn ervaring met een intakegesprek was eigenlijk wel erg prettig. De psycholoog benoemt allereerst even wat je kan verwachten en laat jou vervolgens aan het woord. Op het moment dat jij daarin vast loopt, op het moment dat jij even niks meer weet te vertellen of op het moment dat hij/zij nog toelichting wil, dan komen de vragen van diens kant vanzelf. Mocht jij moeite hebben met vertellen over je probleem, dan kan het dus heel goed zijn dat hij/zij zelf met de vragen komt i.p.v. dat jij alles uit jezelf moet vertellen.
Verder hoef je ook nog niet alles direct te vertellen. Als de psych een onderwerp aan stipt en vraagt of je vervelende ervaringen hebt (bijv. relaties, huiselijk geweld, seksualiteit, etc.) dan kun je ook gewoon 'ja, maar ik wil het daar liever nog niet over hebben' zeggen. Dan weet diegene wel dat er iets zit, maar hoef je niet direct alles uit de doeken te doen. Dat kan dan best later. Maar al met al is het een gemoedelijk klimaat, want die psych is wel wat gewend. Vaak ben jij als cliënt de enige die zich opgelaten voelt om er over te praten. En het is het beste als je dat toch op één of andere manier aan de kant weet te zetten.

[yayminay]

wat dapper van je dat je die stap heb durven maken. ik heb ook wel hulp nodig bij mn depressie maar vind het een grote en enge stap om te gaan.

[LoorAn]

Ik was een half jaar geleden zwaar depressief, op mijn zestiende. Ik moest er van de school naar de psycholog, via de schoolarts.
Ik vond het doodeng en op de fiets erheen moest ik erg huilen.
De eerste keer was bij nog luchtig. Ze was vooral aan het vragen over mijn leven, wat vind ik leuk en ik moest mijn familieleden omschrijven. Ze voelde meer als een soort vriendin dan een psycholoog. Later kon ik veel bij haar kwijt, meer dan bij de stomme GGD-arts. Ik voelde me erg op mijn gemak.
Het valt allemaal reuze mee! Na 10(?) sessies kon ik al stoppen. Ik heb mijn problemen in de hand leren krijgen, net als mijn gevoelens.
Een psycholoog heeft het beste met je voor, ik kon eerst ook niet makkelijk over mijn problemen praten. Ze weten precies waar je aan toe bent, en alles gaat op jouw tempo! Het komt allemaal goed! Geloof in jezelf!

Zonder dit lieve mens was ik zeker voor de trein gesprongen. En nu leef ik meer dan ooit tevoren.
Ik leef met je mee. Veel liefs

[Caviamax]

Loop ook bij een psycholoog, super aardige man! Snapt alles wat ik zeg en helpt problemen op te lossen. Maak je geen zorgen, een psycholoog is een vertrouwenspersoon. Hem of haar kun je alles vertellen.

Succes.