Pdd-nos

Dit jaar heb ik een diagnose gehad, dat ik PDD-NOS heb. Overigens wist het GGZ het 10 jaar daarvoor ook al, maar hebben ze het verzuimd om dat te vertellen .

Maar goed, ik zat het forum te doorzoeken op PDD-NOS, maar het meeste wat ik vind gaat over meer klassiek autisme of asperger. Ook als je op google kijkt.

Is er meer informatie over PDD-NOS te vinden, want ik zou er graag meer over willen weten. En ook informatie over latere leeftijd, het meeste wat er te vinden is, gaat over jonge kinderen. De herkenning is soms grappig, maar ik heb er nu niks aan.

En wat zijn ervaring van anderen, bijvoorbeeld op school en werk?

Vast bedankt

[mathfreak]

Op http://www.pasnederland.nl/ vind je waarschijnlijk wel wat meer informatie.
Het verbaast me overigens dat je in feite 10 jaar geleden al een diagnose had kunnen hebben, maar dat het toen niet zover gekomen is.

Heb je al in de bibliotheek gekeken bij boeken over autisme?

mathfreak schreef:

Op http://www.pasnederland.nl/ vind je waarschijnlijk wel wat meer informatie.
Het verbaast me overigens dat je in feite 10 jaar geleden al een diagnose had kunnen hebben, maar dat het toen niet zover gekomen is.

Hey bedankt. En het verbaast eigenlijk iedereen wel dat ze er laat mee zijn gekomen. Mij nog het meest . Zou ze eigenlijk moeten aanklagen

sonho schreef:

Heb je al in de bibliotheek gekeken bij boeken over autisme?

Ja ook gekeken en ook in de boekhandel of bol.com, maar het meeste is puur geschreven voor ouders met kinderen. .

ha, ik zou er een figuurlijk boek over kunnen schrijven.
'T komt erop neer dat je continue op je pik getrapt word, en er maar mee moet leven, want hoe hard je je best ook doet, en hoe positief je het ook probeert te zien, je zult de dagelijkse dingen in de ogen van anderen nooit zo goed als de rest van 'hun' mensheid kunnen doen.
helaas.
nouja nu ben ik lekker negatief natuurlijk, ik typ later wel meer

[mathfreak]

droppus schreef:

Ja ook gekeken en ook in de boekhandel of bol.com, maar het meeste is puur geschreven voor ouders met kinderen. .

Misschien vind je hier meer: http://autisme-pdd-nos.startpagina.nl/

[Oezem]

Misschien is het een idee om gewoon naar een instelling als het riagg of jeugdzorg oid te gaan. Daar zullen ze vast heel veel informatie hebben.
Ik heb zelf deze stoornis ook, maar ondervind er weinig last van. Een van de weinige dingen die ik ervan weet (en waar ik wel een beetje last mee heb) is dat het vooral heel moeilijk is om contact te houden met mensen. Maken is voor iedereen lastig, want hoe spreek je iemand aan? Voor sommigen is dat natuurlijk heel makkelijk maar ik merk aan de mensen om me heen dat iedereen daar wel moeite mee heeft. Vervolgens met mensen contact houden kunnen ze uit zichzelf wel maar ik moet daar echt moeite voor doen. Als ik bijv. een vriendje zou hebben zou ik ALLES moeten leren, handje vasthouden kan ik net wel, maar iemand zomaar om zijn nek vliegen is heel moeilijk voor me.
Het enige waar ik dat aan toe kan dichten is die pdd-nos.

En verder wat repelsteel zegt daar herken ik mezelf helemaal niet in. Het is soms wel lastig dat mensen niet doen wat ik wil maar ja, ik ben heel positief (behalve thuis soms) en er valt best mee te leven. Het is trainen maar je kunt het leren, net als lopen en praten.

Het laatste dat ik er zo over weet is dat het een stoornis is die veel bij jongens voor komt. ;x Ik was dan ook het enige meisje bij therapie.

Ik hoop dat je hier iets aan hebt!

Hey mathfreak, bedankt voor alle informatie . En Repelsteel, ik kan me erin komen hoor, voel me soms ook net als van een andere planeet .

En oezem ook bedankt voor je verhaal. Zoals je zelf al zegt is het veel vallen en opstaan, voor mij was dat heel lang onder bewust, omdat ik niet wist wat ik had. Met dat vriendje komt het ook wel goed, dat is ook een leer process. Zelf heb ik ook wat relaties achter de rug en dat was niet altijd makkelijk. Maar aldoende leert men, al moet ik ook zeggen dat het ook aan je vriend/vriendin ligt wat voor persoon dat is.

Contact leggen is ook niet meer zo moeilijk als eerst, maar in grote groepen blijf ik het liefst nog op de achtergrond.

[Pruts0r]

Mja, je moet niet te moeilijk doen over autisme. Ik heb zelf Asperger, is bij mij in groep 8 vastgesteld, ongeveer 6 jaar geleden en je moet het leren accepteren. Als je dat bereikt, dan is het geen probleem meer. Mja en je moet vooral leren je niets aan te trekken van de mensen die je in een negatief hokje plaatsen. Die mensen zijn je niet waard.

Tussen PDD-NOS en Asperger is eigenlijk maar heel weinig verschil. Sowieso tussen de meeste vormen van autisme zit maar weinig verschil. Ik heb een goede vriendin met PDD-NOS en aan elkaars reactie kunnen we, op basis van hoe we zelf reageren in bepaalde situaties van elkaar zeggen wat er aan de hand is. Dat verschil is dus niet echt groot dan. Wat boeken betreft, nou, ik heb het niet zo op boeken over autisme. Althans, niet als het min of meer een handleiding is van hoe wat te doen. Je kunt wel alles volgens een boek gaan doen, maar dan doe je het zoals anderen omschrijven wat het beste is en dat werkt niet. Je moet voor jezelf leren te bepalen wat voor jou werkt en wat niet werkt. Dat hoeft niet altijd de makkelijkte manier te zijn om iets te doen, maar de manier die voor jou goed werkt.

En wat Oezem zegt, veel dingen zijn voor mensen met autimse (ik generaliseer eventjes de vormen) moeilijker dan voor NT'ers, maar daar valt op te trainen. Vroeger was ik meteen helemaal van slag af als iemand, die geen familie van me was, me alleen al vroeg om me een knuffel te geven. Niet dat dat gebeurde, maar ik kon echt niets hebben qua aanraking. Nu is dat stukken minder. Ik heb zelf nu al een paar keer gehad dat ik iemand vroeg of ik haar mocht knuffelen zelfs. En nouja, ik heb nog geen relatie gehad, wel een flirt, met een meisje dat ik al een tijd kende en dat was de eerste keer dat ik echt niet bang was voor lichamelijk contact. 2 jaar daarvoor ongeveer een vakantierelatie in Oostenrijk gehad en daar was ik toch best wel bang om me te geven... Mja, ik denk dat zulke dingen ook afhankelijk zijn van de persoon in kwestie he. Dat meisje waar ik toen die flirt mee had, daar ben ik nu nog steeds heel knuffelig mee e.d. maar ik heb ook een goede vriendin, die geef ik alleen maar soms even kort een knuffel...

Nouja, om zulke dingen zou ik me niet teveel zorgen maken, dat heeft geen nut. Zulke dingen lopen vanzelf wel, of niet. Zelf ben ik ook heel positief eigenlijk. Ik heb door de jaren heen ook geleerd dat de mensen die jou niet nemen zoals je bent je gewoon niet waard zijn. Voorheen ging ik me altijd rotvoelen als de mensen in de klas niet meer met mij om wilden gaan... Laterna had ik echter toch ook wel wat vrienden en toen zag ik in dat het gewoon nutteloos was om je rot te gaan voelen voor een stelletje domme mensen die nog niet eens verder kijken dan hun neus lang is, terwijl er ook mensen rondlopen hier die je wel nemen zoals je zijn en je leren kennen, zoals je echt bent, omdat je dan eindelijk echt jezelf durft te zijn.

En dat heeft bij mij heel lang geduurd, voor ik mezelf durfde te zijn, zelfs bij mijn vrienden, maar dat punt heb ik nu eindelijk wel bereikt, na de nodige jaren. Nouja, je moet je er niet teveel zorgen over maken, over die diagnose. Natuurlijk zijn er mensen die je daarop veroordelen, maar die mensen moeten zichzelf eens na laten kijken.. Je kunt wel denken dat je anders bent, dat ben je ook, maar zie dat dan wel op de positieve manier, dus dat je uniek bent. In bepaalde dingen ben je misschien wel minder goed dan de gemiddelde mens, maar in andere dingen blink je uit. Ik heb bijvoorbeeld een zelfbeheersing die (dat weet ik zeker) veel beter is dan die van de gemiddelde Nederlander op dit moment en ik ben ook heel behulpzaam. Ook voor mensen die ik niet echt ken, maar niet voor de mensen die mij voor de rest maar altijd negeren en me het leven zuur maken, zelfs niet als het zich dan om een klein iets gaat bij schoolwerk..

Oh, en wat belangrijk is, zorg dat je weet wie je bent en zorg dat je weet waar je positieve en negatieve punten liggen. En Oezem, check je pm. ;x

[Oezem]

droppus schreef:

Hey mathfreak, bedankt voor alle informatie . En Repelsteel, ik kan me erin komen hoor, voel me soms ook net als van een andere planeet .

En oezem ook bedankt voor je verhaal. Zoals je zelf al zegt is het veel vallen en opstaan, voor mij was dat heel lang onder bewust, omdat ik niet wist wat ik had. Met dat vriendje komt het ook wel goed, dat is ook een leer process. Zelf heb ik ook wat relaties achter de rug en dat was niet altijd makkelijk. Maar aldoende leert men, al moet ik ook zeggen dat het ook aan je vriend/vriendin ligt wat voor persoon dat is.

Contact leggen is ook niet meer zo moeilijk als eerst, maar in grote groepen blijf ik het liefst nog op de achtergrond.

Het is inderdaad heel veel leren, bij mij is het vastgesteld in groep 7 of 8, weet het niet zeker meer, maar omdat ik nu weet wat ik heb en waar ik moeite mee heb kan ik daar heel veel van leren. En ik zie goed hoe andere mensen reageren in dat soort situaties en daar kun je ook veel van leren.
En stiekem is het ook wel leuk om 'normale' dingen ineens te kunnen, ik weet nog dat ik best een beetje trots op mezelf was toen ik helemaal uit mezelf iets zie in de richting van ''dankje wel en tot ziens'' zonder dat het voor mij echt geforceerd klonk. Dat soort dingen zijn voor mij soms al heel moeilijk, maar ik weet het hoort om dat te zeggen. Het zal wss niemand zijn opgevallen als ik dat niet deed maar toch.

Door veel oefenen en doen functioneer ik nu bijna normaal, mensen om mij heen merken niet aan mij dat ik autisme zou hebben. Dus doe gewoon je best, het lukt heus wel. Sommige dingen zullen moeilijk blijven maar het kan best.

Pruts0r schreef:

Mja, je moet niet te moeilijk doen over autisme. Ik heb zelf Asperger, is bij mij in groep 8 vastgesteld, ongeveer 6 jaar geleden en je moet het leren accepteren. Als je dat bereikt, dan is het geen probleem meer. Mja en je moet vooral leren je niets aan te trekken van de mensen die je in een negatief hokje plaatsen. Die mensen zijn je niet waard.

Tussen PDD-NOS en Asperger is eigenlijk maar heel weinig verschil. Sowieso tussen de meeste vormen van autisme zit maar weinig verschil. Ik heb een goede vriendin met PDD-NOS en aan elkaars reactie kunnen we, op basis van hoe we zelf reageren in bepaalde situaties van elkaar zeggen wat er aan de hand is. Dat verschil is dus niet echt groot dan. Wat boeken betreft, nou, ik heb het niet zo op boeken over autisme. Althans, niet als het min of meer een handleiding is van hoe wat te doen. Je kunt wel alles volgens een boek gaan doen, maar dan doe je het zoals anderen omschrijven wat het beste is en dat werkt niet. Je moet voor jezelf leren te bepalen wat voor jou werkt en wat niet werkt. Dat hoeft niet altijd de makkelijkte manier te zijn om iets te doen, maar de manier die voor jou goed werkt.

En wat Oezem zegt, veel dingen zijn voor mensen met autimse (ik generaliseer eventjes de vormen) moeilijker dan voor NT'ers, maar daar valt op te trainen. Vroeger was ik meteen helemaal van slag af als iemand, die geen familie van me was, me alleen al vroeg om me een knuffel te geven. Niet dat dat gebeurde, maar ik kon echt niets hebben qua aanraking. Nu is dat stukken minder. Ik heb zelf nu al een paar keer gehad dat ik iemand vroeg of ik haar mocht knuffelen zelfs. En nouja, ik heb nog geen relatie gehad, wel een flirt, met een meisje dat ik al een tijd kende en dat was de eerste keer dat ik echt niet bang was voor lichamelijk contact. 2 jaar daarvoor ongeveer een vakantierelatie in Oostenrijk gehad en daar was ik toch best wel bang om me te geven... Mja, ik denk dat zulke dingen ook afhankelijk zijn van de persoon in kwestie he. Dat meisje waar ik toen die flirt mee had, daar ben ik nu nog steeds heel knuffelig mee e.d. maar ik heb ook een goede vriendin, die geef ik alleen maar soms even kort een knuffel...

Nouja, om zulke dingen zou ik me niet teveel zorgen maken, dat heeft geen nut. Zulke dingen lopen vanzelf wel, of niet. Zelf ben ik ook heel positief eigenlijk. Ik heb door de jaren heen ook geleerd dat de mensen die jou niet nemen zoals je bent je gewoon niet waard zijn. Voorheen ging ik me altijd rotvoelen als de mensen in de klas niet meer met mij om wilden gaan... Laterna had ik echter toch ook wel wat vrienden en toen zag ik in dat het gewoon nutteloos was om je rot te gaan voelen voor een stelletje domme mensen die nog niet eens verder kijken dan hun neus lang is, terwijl er ook mensen rondlopen hier die je wel nemen zoals je zijn en je leren kennen, zoals je echt bent, omdat je dan eindelijk echt jezelf durft te zijn.

En dat heeft bij mij heel lang geduurd, voor ik mezelf durfde te zijn, zelfs bij mijn vrienden, maar dat punt heb ik nu eindelijk wel bereikt, na de nodige jaren. Nouja, je moet je er niet teveel zorgen over maken, over die diagnose. Natuurlijk zijn er mensen die je daarop veroordelen, maar die mensen moeten zichzelf eens na laten kijken.. Je kunt wel denken dat je anders bent, dat ben je ook, maar zie dat dan wel op de positieve manier, dus dat je uniek bent. In bepaalde dingen ben je misschien wel minder goed dan de gemiddelde mens, maar in andere dingen blink je uit. Ik heb bijvoorbeeld een zelfbeheersing die (dat weet ik zeker) veel beter is dan die van de gemiddelde Nederlander op dit moment en ik ben ook heel behulpzaam. Ook voor mensen die ik niet echt ken, maar niet voor de mensen die mij voor de rest maar altijd negeren en me het leven zuur maken, zelfs niet als het zich dan om een klein iets gaat bij schoolwerk..

Oh, en wat belangrijk is, zorg dat je weet wie je bent en zorg dat je weet waar je positieve en negatieve punten liggen. En Oezem, check je pm. ;x

Ghehe ja gedaan.
In dat laatste van jou herken ik mezelf ook wel, ik merk aan mijn vriendinnen dat ik me veel minder snel erger aan mensen. Zij zitten bijvoorbeeld iemand al helemaal te beoordelen op hun kleding en weet ik wat, maar ik zie sommige dingen niet eens. (thuis ben ik dan weer veel erger, maar ja, dat is thuis en mijn zusje is natuuuuuuuurlijk ook wel heel irritant)

[mathfreak]

droppus schreef:

Hey mathfreak, bedankt voor alle informatie .

Graag gedaan.

[metalman]

ik heb zelf ook pdd-nos en mede daardoor zijn groep 7 en 8 voor mij een pure hel geworden, dat wil je niet weten.

[Pruts0r]

Mwoah, ik denk niet dat dat met je autisme te maken heeft, maar eerder door het feit dat de mensen in die jaren vaak iemand eruit pikken die ze zwart kunnen maken en kunnen pesten, om zo zelf "stoer" te lijken. Althans, dat is mijn ervaring. De HAVO was ook gewoon kut hoor, maar je merkt het verschil heel duidelijk tussen de mensen die wel verder kijken dan hun neus lang is en de mensen die dat niet doen en je komt er op het HBO/WO ook wel achter dat mensen na de HAVO in één klap in een paar maanden tijd stukken volwassener worden, hoewel er natuurlijk altijd uitzonderingen zijn.

Zulke dingen zou ik niet afschuiven op je pdd-nos, autisme, adhd of wat dan ook. Dan krijg je er voor jezelf een veel te negatief beeld van en op die manier krijg je ook al heel gauw en ongemerkt een net zo negatief zelfbeeld, terwijl dat helemaal niet nodig is. Het zijn de mensen die niet verder kijken dan hun neus lang is... Ik zit nu in een klas, met 3 andere mensen met autisme/adhd/asperger/pdd-nos en er is niemand die buitengesloten wordt. Nouja, één jongen die is zelf heel erg teruggetrokken, maar zelfs die wordt nog in de klas opgenomen. Ik heb echter daarvóór in totaal 12 jaar meegemaakt (dan tel ik van groep 1 tot medio HAVO-5, exclusief de brugklas) dat ik totaal buiten de klas viel en helemaal nergens bijhoorde, nouja, tot de mensen die ze konden pesten, daar hoorde ik bij.

Mja, leer accepteren dat je pdd-nos hebt, dan wordt het leven stukken makkelijker. Zoals ik al aan heb gegeven, moet je weten waar je goed in bent en waar niet in en de dingen waarin je niet goed bent, die kun je proberen te trainen. Als je een keer voor een probleem staat, zorg dan dat je weet op welke gebieden je goed bent en gebruik die kwaliteiten om dat probleem op te lossen. Vaak is er wel een kortere weg, maar als je gebruik maakt van je kwaliteiten, dan werkt het het beste.

Nah gut, ik houd het hier eventjes bij, want ik wil nog wat huiswerk maken. Om 7 uur naar het station toe dus... Heb vannacht niet geslapen, dus dan krijg je zulke posts.

Ik denk dat je altijd positief moet blijven. Dat is ook beter voor jezelf. Als je op het HBO komt is het idd ook heel anders. Mensen zijn dan volwassener geworden denk ik. Pesten komt toch voort uit onzekerheid bij de pester en dat word afgereageerd op iemand die buiten de groep valt. Dat zijn gewoon makkelijke slachtoffers.

En ach moeilijke mensen zul je altijd wel meemaken, op school, werk, verenigingen, etc. Daar ontkom je niet aan.

Ik denk dat de meeste PDD-Nosserd, aspergers enz, wel gepest zijn. Ach moet maar zo denken, dat is gewoon dom van die andere en het kweekt karakter .

[Oezem]

Ik moet zeggen dat ik er op deze middelbare school helemaal geen last van gehad heb. Ik ben hier nooit gepest.

[metalman]

Pruts0r schreef:

Mwoah, ik denk niet dat dat met je autisme te maken heeft, maar eerder door het feit dat de mensen in die jaren vaak iemand eruit pikken die ze zwart kunnen maken en kunnen pesten, om zo zelf "stoer" te lijken. Althans, dat is mijn ervaring. De HAVO was ook gewoon kut hoor, maar je merkt het verschil heel duidelijk tussen de mensen die wel verder kijken dan hun neus lang is en de mensen die dat niet doen en je komt er op het HBO/WO ook wel achter dat mensen na de HAVO in één klap in een paar maanden tijd stukken volwassener worden, hoewel er natuurlijk altijd uitzonderingen zijn.

Zulke dingen zou ik niet afschuiven op je pdd-nos, autisme, adhd of wat dan ook. Dan krijg je er voor jezelf een veel te negatief beeld van en op die manier krijg je ook al heel gauw en ongemerkt een net zo negatief zelfbeeld, terwijl dat helemaal niet nodig is. Het zijn de mensen die niet verder kijken dan hun neus lang is... Ik zit nu in een klas, met 3 andere mensen met autisme/adhd/asperger/pdd-nos en er is niemand die buitengesloten wordt. Nouja, één jongen die is zelf heel erg teruggetrokken, maar zelfs die wordt nog in de klas opgenomen. Ik heb echter daarvóór in totaal 12 jaar meegemaakt (dan tel ik van groep 1 tot medio HAVO-5, exclusief de brugklas) dat ik totaal buiten de klas viel en helemaal nergens bijhoorde, nouja, tot de mensen die ze konden pesten, daar hoorde ik bij.

Mja, leer accepteren dat je pdd-nos hebt, dan wordt het leven stukken makkelijker. Zoals ik al aan heb gegeven, moet je weten waar je goed in bent en waar niet in en de dingen waarin je niet goed bent, die kun je proberen te trainen. Als je een keer voor een probleem staat, zorg dan dat je weet op welke gebieden je goed bent en gebruik die kwaliteiten om dat probleem op te lossen. Vaak is er wel een kortere weg, maar als je gebruik maakt van je kwaliteiten, dan werkt het het beste.

Nah gut, ik houd het hier eventjes bij, want ik wil nog wat huiswerk maken. Om 7 uur naar het station toe dus... Heb vannacht niet geslapen, dus dan krijg je zulke posts.

ja, precies. dat, en het feit dat mijn juf destijds mij niet begreep en mij dus altijd de schuld gaf....

Oezem schreef:

Ik moet zeggen dat ik er op deze middelbare school helemaal geen last van gehad heb. Ik ben hier nooit gepest.

dat scheelt

*knip post*
Ik heb geen idee of het wel verantwoord is om in mijn geval te posten over mijn ervaringen met pdd-nos denk t niet, want er speelt ook nog ADHD, Gilles de la tourette, Gepest zijn en geesteszieke ouders mee.
Ik lees het topic echter met plezier en interesse!

[Oezem]

Repelsteel schreef:

dat scheelt

*knip post*
Ik heb geen idee of het wel verantwoord is om in mijn geval te posten over mijn ervaringen met pdd-nos denk t niet, want er speelt ook nog ADHD, Gilles de la tourette, Gepest zijn en geesteszieke ouders mee.
Ik lees het topic echter met plezier en interesse!

Er spelen altijd meerdere dingen in een leven. Dus ik denk dat je op zich best 'recht' hebt om hier ook te posten.

[Eend]

Mijn broer heeft pdd-NOS. Hij is op school (op de universiteit) vastgelopen en ook op zijn werk. We zijn nou hard bezig om een uitkering voor hem aan te vragen.

Als ik zo je antwoorden lees, zie ik veel herkenning.

Zelf hebben ze bij mij ook gedacht aan pdd-NOS, maar dat bleek niet zo te zijn. Ik heb borderline en dysthyme.

Liefs,

Eend

Alle pdd-nos'ers die ik ken hadden destijds een vergetariër als ouder, herkent iemand dat?

Alle pdd-nos'ers die ik ken hadden tijdens hun gebooorte een vergetariër als ouder, herkent iemand dat?

[Eend]

Nee, mijn ouders eten gewoon vlees. Ook tijdens de zwangerschap zeg maar...

Repelsteel schreef:

Alle pdd-nos'ers die ik ken hadden destijds een vergetariër als ouder, herkent iemand dat?

De mijne zijn ook geen vegetariers, dus ehm nee. Maar ik geloof wel dat het erfelijk kan zijn.

Eend schreef:

Mijn broer heeft pdd-NOS. Hij is op school (op de universiteit) vastgelopen en ook op zijn werk. We zijn nou hard bezig om een uitkering voor hem aan te vragen.

Als ik zo je antwoorden lees, zie ik veel herkenning.

Zelf hebben ze bij mij ook gedacht aan pdd-NOS, maar dat bleek niet zo te zijn. Ik heb borderline en dysthyme.

Liefs,

Eend

Ook geprobeerd, maar geen succes in gehad. Ze zijn niet zo makkelijk meer bij het UWV. Terwijl bij mij er toch kwa werk wel problemen zijn. maja je kunt werk vinden volgens hun. Dat vinden gaat ook wel goed, maar het houden ervan .

Zo ook al heel wat instellingen afgelopen. GGZ, CWI, UWV, MEE etc. Dat is het enigste waar ik wel moe van word. Voor de rest vind ik mijn leven prima.

Repelsteel schreef:

dat scheelt

*knip post*
Ik heb geen idee of het wel verantwoord is om in mijn geval te posten over mijn ervaringen met pdd-nos denk t niet, want er speelt ook nog ADHD, Gilles de la tourette, Gepest zijn en geesteszieke ouders mee.
Ik lees het topic echter met plezier en interesse!

PDD-NOS en ADHD zijn opzich wel overlappend, ken er ook die dat hebben en mijn neven hebben Gilles. Maar alle 3 tegelijk toe maar. Maar iedereen mag posten toch?

[Eend]

droppus schreef:

Ook geprobeerd, maar geen succes in gehad. Ze zijn niet zo makkelijk meer bij het UWV. Terwijl bij mij er toch kwa werk wel problemen zijn. maja je kunt werk vinden volgens hun. Dat vinden gaat ook wel goed, maar het houden ervan .

Zo ook al heel wat instellingen afgelopen. GGZ, CWI, UWV, MEE etc. Dat is het enigste waar ik wel moe van word. Voor de rest vind ik mijn leven prima.

Ben je ook voor de Wajong goedgekeurd? Die gaat mijn broer nu aanvragen. Zelf ben ik voor 80 tot 100% afgekeurd en bij mij ging het als een eitje. Als ik zo naar mijn broer kijk, zal zijn GAF score niet veel hoger zijn dan de mijne. Zijn psycholoog vindt dat ie niet kan werken. Hij heeft nu contact bij een psycholoog en psychiater bij de GGZ en één of ander figuur bij de MEE. Hij woont nog thuis, maar mijn ouders kunnen dat niet meer aan. Zelf ben ik ook uit huis geplaats. Ben nu al zo'n drie jaar opgenomen. Als het zo door gaat, zie ik mijn broer ook opgenomen worden... Hmmz... Hopelijk gaat het bij jou beter!

Liefs,

Eend

Eend schreef:

Ben je ook voor de Wajong goedgekeurd? Die gaat mijn broer nu aanvragen. Zelf ben ik voor 80 tot 100% afgekeurd en bij mij ging het als een eitje. Als ik zo naar mijn broer kijk, zal zijn GAF score niet veel hoger zijn dan de mijne. Zijn psycholoog vindt dat ie niet kan werken. Hij heeft nu contact bij een psycholoog en psychiater bij de GGZ en één of ander figuur bij de MEE. Hij woont nog thuis, maar mijn ouders kunnen dat niet meer aan. Zelf ben ik ook uit huis geplaats. Ben nu al zo'n drie jaar opgenomen. Als het zo door gaat, zie ik mijn broer ook opgenomen worden... Hmmz... Hopelijk gaat het bij jou beter!

Liefs,

Eend

Nee ben voor de wajong afgekeurd, maar dan ook net. Als je werk kan vinden kijken ze niet meer zo nauw bij het UWV meer op PDD-NOS of autisme. Geloof me ik heb een CV van een paar kantjes, problemen op school gehad enz. Als ik te stressed raak door werk dan slenter ik wat rond in tilburg soms. Ook woon ik nog thuis en wil graag op mezelf. Maar van het UWV of CWI uit zie ik weinig gebeuren. Nu zou het kunnen helpen dat bij mij eigenlijk ook geen degelijk onderzoek is gedaan en ook geen degelijke hulp gehad heb voor PDD-NOS. Bij mij heeft het GGZ maar wat aangemodderd dus. Binnenkort ga ik weer terug, dan mogen ze het recht trekken en dan kijken wat de mogelijkheden weer zijn.

Ik hoop dat het iig beter gaat met je broer. Hij heeft in ieder geval degelijke mensen achter zich staan dat scheelt al erg veel .

Liefs terug,
Paul

[MrOizo]

Hallo TS, Ik zelf zou ook PDD-NOS hebben volgens mijn diagnose, en heb veel ervaring met hulpverlening van vroeger tot en met nu, ben nu nog steeds bezig ermee. Ik woon wel al sinds me 21e op mezelf.

Ook een site over autisme: www.autsider.net

Als je misschien nog vragen hebt laat maar weten

[Kryptonite]

Wat een geweldig topic! Mijn broertje heeft PDD-NOS en ik voel me door dit topic op een bepaalde manier eindelijk begrepen. Ik kan nu eindelijk de kant van de PDD-NOSsers ontdekken, aangezien mijn broertje het hier nooit over zal hebben.

Kryptonite schreef:

Wat een geweldig topic! Mijn broertje heeft PDD-NOS en ik voel me door dit topic op een bepaalde manier eindelijk begrepen. Ik kan nu eindelijk de kant van de PDD-NOSsers ontdekken, aangezien mijn broertje het hier nooit over zal hebben.

Ik ben blij dat je er echt iets aan hebt . Hoe uit PDD-Nos bij je broertje en hoe oud is hij?

MrOizo schreef:

Hallo TS, Ik zelf zou ook PDD-NOS hebben volgens mijn diagnose, en heb veel ervaring met hulpverlening van vroeger tot en met nu, ben nu nog steeds bezig ermee. Ik woon wel al sinds me 21e op mezelf.

Ook een site over autisme: www.autsider.net

Als je misschien nog vragen hebt laat maar weten

Dat van die hulp verlening is me wel bekend. Hoe ben je uiteindelijk op je zelf gaan wonen? Onder begeleiding of echt op jezelf? En zijn er ook dingen waar je tegen aan liep?

[Eend]

droppus schreef:

Nee ben voor de wajong afgekeurd, maar dan ook net. Als je werk kan vinden kijken ze niet meer zo nauw bij het UWV meer op PDD-NOS of autisme. Geloof me ik heb een CV van een paar kantjes, problemen op school gehad enz. Als ik te stressed raak door werk dan slenter ik wat rond in tilburg soms. Ook woon ik nog thuis en wil graag op mezelf. Maar van het UWV of CWI uit zie ik weinig gebeuren. Nu zou het kunnen helpen dat bij mij eigenlijk ook geen degelijk onderzoek is gedaan en ook geen degelijke hulp gehad heb voor PDD-NOS. Bij mij heeft het GGZ maar wat aangemodderd dus. Binnenkort ga ik weer terug, dan mogen ze het recht trekken en dan kijken wat de mogelijkheden weer zijn.

Ik hoop dat het iig beter gaat met je broer. Hij heeft in ieder geval degelijke mensen achter zich staan dat scheelt al erg veel .

Liefs terug,
Paul

En begeleid wonen, is dat niet iets voor jou? Dat gaat mijn broer nu waarschijnlijk doen. Of hij gaat naar een trainingshuis waar ze heel hard structuur in zijn leven gaan brengen, want nu zit ie tot twee uur 's nachts spellen te spelen achter z'n pc en komt ie pas om één uur z'n bed uit. ECht te gek voor woorden...

Valt over na te denken, maar aan de ene kant kan ik het complete huishouden zelf, inclusief koken. En ik speel geen spellen om 2 om 1 uur wakker te worden. Doet me aan mijn broertje denken, die deed dat vroeger ook

[Eend]

Hij heeft vandaag een gesprek gehad bij het CWI. Hij krijgt een uitkering van de Wajong

Eend schreef:

Hij heeft vandaag een gesprek gehad bij het CWI. Hij krijgt een uitkering van de Wajong

Dat is erg goed . Hoop dat hij er veel baat bij heeft . Vandaag bij een reintegratie bureau geweest. Beekmans en v/d Ven. Ze zijn gespecialiseerd in werk vinden voor mensen met een autistische stoornis. Ik ben benieuwd .

[Droomz]

Ik heb ook PDD-NOS. Ik heb meer moeite met contacten, maar verder functioneer ik prima. Mja, heb er nooit heel veel problemen mee gehad, ja af en toe. En ik hoorde altijd tot de buitenstaanders in een klas, maar echt gepest ben ik nooit

[Maanmeisje]

droppus schreef:

Hey bedankt. En het verbaast eigenlijk iedereen wel dat ze er laat mee zijn gekomen. Mij nog het meest . Zou ze eigenlijk moeten aanklagen

Voor zover ik weet mag de GGZ geen diagnose stellen voordat iemand 18 is, omdat sommige klachten ook te maken kunnen hebben met de puberteit etc.
Bij mij hadden ze in eerste instantie ook PDD-NOS geconstateerd, maar bij latere onderzoeken is dat verworpen omdat sommige klachten inderdaad te maken hadden met de 'levensfase' waarin ik toen zat.

(dat neemt overigens niet weg dat het belachelijk is dat je het nu pas te horen krijgt!)

[Pruts0r]

@Kryptonite: Check je pm
@Droomz: Hey, jou had ik een hele tijd terug op msn. Ik wist helemaal niet dat je PDD-NOS had.

OT: Weet je, ik vind het ergens jammer dat aan dingen zoals PDD-NOS, autisme en ADHD een kaartje wordt gehangen. Het komt dan op veel mensen over alsof je een of andere ziekte of aandoening hebt, ook als ze ervan hebben gehoord. Vaak zijn zulke dingen helemaal niet zo'n probleem als wat buitenstaanders denken.

Ik bedoel, ik heb een klasgenoot, die heeft PDD-NOS en die woont op kamers in Nijmegen, doet een HBO-studie (hoewel hij wel gaat stoppen, omdat het niet zijn ding is) en ikzelf reis vaak het hele land door, zonder begeleiding. En het beeld dat (dit is mijn ervaring) mensen hebben van bijvoorbeeld autisme, is dat mensen met autisme heel veel dingen niet kunnen, zonder begeleiding. En dat is volgens mij vaak ook de belemmering om verder te groeien binnen het kader van je autisme, waarbij het kader de grenzen zijn die je hebt, hoewel ook dit kader weer groter kan worden.

Ik heb die belemmering ook jarenlang gevoeld, maar nu niet meer. Op een gegeven moment, ging er gewoon een schakelaar in me om, op de een of andere manier en vanaf dat moment ben ik gigantisch veel gegroeid. Ik kan me nog herinneren, dat ik naar een scholieren.com meeting ging, in Utrecht, ruim anderhalf jaar geleden, dat was de eerste keer dat ik alleen ging treinen, en ook nog eens naar een groep mensen die ik nauwelijks kende. En nouja, volgens mijn ouders zou ik dat helemaal niet aankunnen, maar dat kon ik dus wel.

Nouja, ik heb dan ook nog eens gescheiden ouders en pap die ziet me dus maar eens in de twee weken, in het weekend. En die liet me dus pas voor het eerst naar een vreemde plek gaan, waar ik dan ook nog eens bleef logeren (nouja, voor hem een vreemde plek, aangezien hij die mensen niet kende), aan de andere kant van Nederland. En nouja, mam die wist dat ik dat makkelijk kon, en die heeft pap toen overgehaald, om mij toch te laten gaan. En nouja, het is gewoon jammer dat er zoveel mensen zijn, die autisme e.d. zien, als een hokje waarin je vast zit, waarvan de buitenkanten niet kunnen opschuiven.

Je zou alles in de bovengaande post, dus autisme e.d., kunnen zien als een vierkant, in het begin tenminste. Maar vervolgens kan dat vierkant allerlei vormen aannemen. Het kan vierkantig worden, rechthoekig, vierhoekig, misschien ook wel rond. Het ligt er maar net aan welke kanten van dat vierkant je sterker ontwikkelt. Waar welke eigenschappen liggen op het vierkant, dat is gewoon je eigen indeling, maar ik probeer met dit stukje een beeld te schetsen van wat ik bedoel.

Iedereen groeit op bepaalde vlakken, naarmate hij of zij ouder wordt, de een groeit wat meer op het ene vlak dan het ander, of groeit op minder, of juist meer vlakken. En op die manier ontwikkel je jezelf. En je moet zien te bereiken dat je je "aandoening" niet meer ziet als een belemmering, maar gaat zien als een deel van je karakter. Dat is vrij lastig te bereiken (bij mij heeft het 5 jaar geduurd, ongeveer), maar als je dat punt eenmaal bereikt hebt, dan krijg je wel eindelijk een fijn gevoel bij jezelf.

Okay, het was eigenlijk helemaal niet de bedoeling om zo'n lange post te schrijven, die trouwens momenteel ook volledig buiten het punt van de discussie valt, maar goed.

[*amélie*]

Hey,

Zelf heb ik geen autistische stoornis, maar lees de topics hierover altijd met veel interesse. Ik begeleid studenten met autisme bij hun studie en leer veel van jullie verhalen!
@Prutsor, je kunt het opplakken van een etiketje ook positief zien. Voor veel mensen opent het deuren naar de juiste hulpverlening waar ze lang naar op zoek zijn geweest. Ook verklaart het voor sommigen veel dingen die ze eerst niet konden plaatsen en helpt het bij het accepteren van eigen beperkingen.

[Pruts0r]

Ja, ik weet dat het opplakken van dat etiketje ergens positief is, maar ik heb het meer over hoe dat etiketje op de meeste mensen overkomt. Je hoort me ook niet zeggen, dat iedereen dat etiketje als negatief ziet, hoor, zeker niet. Algemeen gezien, hebben mensen een verkeerd beeld van de inhoud van dat etiketje en dat is waar ik op doel.

[Kryptonite]

droppus schreef:

Ik ben blij dat je er echt iets aan hebt . Hoe uit PDD-Nos bij je broertje en hoe oud is hij?

Tja, ik durf eigenlijk niet over hem te posten. Hij zou het vast niet leuk vinden als ik hier ga posten wat mij opviel of waar ik moeite mee heb of zo en stel nou dat hij hier ook komt...
Het verhaal over moeite hebben met aanrakingen herkende ik in elk geval sterk en dat vond ik echt tof om te lezen!

[Eend]

droppus schreef:

Dat is erg goed . Hoop dat hij er veel baat bij heeft . Vandaag bij een reintegratie bureau geweest. Beekmans en v/d Ven. Ze zijn gespecialiseerd in werk vinden voor mensen met een autistische stoornis. Ik ben benieuwd .

Ben ook benieuwd

[kesley]

droppus schreef:

Dit jaar heb ik een diagnose gehad, dat ik PDD-NOS heb. Overigens wist het GGZ het 10 jaar daarvoor ook al, maar hebben ze het verzuimd om dat te vertellen .

Maar goed, ik zat het forum te doorzoeken op PDD-NOS, maar het meeste wat ik vind gaat over meer klassiek autisme of asperger. Ook als je op google kijkt.

Is er meer informatie over PDD-NOS te vinden, want ik zou er graag meer over willen weten. En ook informatie over latere leeftijd, het meeste wat er te vinden is, gaat over jonge kinderen. De herkenning is soms grappig, maar ik heb er nu niks aan.

En wat zijn ervaring van anderen, bijvoorbeeld op school en werk?

Vast bedankt

Hallo,

Bij mij werd de diagnose gesteld, toen ik 12 was. (ben nu 16)
heb er af en toe veel moeite mee, maar je leert er zo langzaam aan wel mee omgaan.
ik had een gedicht op internet gevonden, en ik zag mezelf er wel een beetje in.
ik weet niet waar je veel informatie kunt vinden over pdd-nos.
maar dit gedicht maakte bij vrienden van mij veel duidelijk:

Zijn er maar meer mensen die leren begrijpen wat er in mijn hoofd omgaat,
Ik kan het zelf niet uitleggen, omdat ik niet goed over mijn gevoelens praat.
Dus heb ik begeleiding nodig die me goed observeert,
zodat hij kan voelen en zien,wat er in mijn hoofd bivakkeerd.
Als ik je niet begrijp,raak ik de controle over mijn lichaam kwijt,
dan kan ik gaan schreeuwen, slaan of bijten,wat me achteraf enorm spijt.
Ik wil je geen pijn doen,dus hoop ik dat je het niet persoonlijk opvat!
Het is mijn manier van uitten,dat er iets niet goed zat.
Probeer altijd kritisch te kijken,naar jouw houding en lichaamstaal,
want elke beweging, die je onbewust maakt,is voor mij een onduidelijk signaal.
Elk signaal dat jij geeft,komt bij mij veel sterker binnen dan bij een "normaal" mens,
dus probeer goed in de gate te houden:Wat is mijn grens.
Als jij mij de goede begeleiding kan geven,
dan heb ik de mogelijkheid om te kunnen genieten van mijn leven.


Ik heb op een normale basisschool gezeten, had wel een paar problemen zoals:
- ik durfde niet mee op schoolreisje,
- elke maandag een gevecht om naar school te gaan. etc.
Toen ben ik naar de middelbare school gegaan 't Nijrees in Almelo, dat is een 'OPDC', en toen ik in de 3e klas zat, moest ik naar het noordik voor de praktijkvakken.(Doordat mijn school niet groot genoeg was voor de praktijkvakken.
Maar op het Noordik liep ik vast doordat de school zo groot is.
Daardoor voelde ik mij niet op mijn gemak, kreeg ik ruzie met medeleerlingen/leraren,
en dat schoot natuurlijk niets op.
Toen heb ik een examenonderdeel gemist, toen kon ik kiezen:
- Een jaar overdoen, en opnieuw naar het Noordik.
- Naar VSO het Mozaiëk (ook in almelo)
Na een paar maanden goed nadenken over mijn toekomst,
heb ik toch gekozen om naar het Mozaiëk te gaan.
Wel fijn dat ze daar kleinere klassen e.d hebben.
Je kunt er een diploma halen, maar daar was ik net iets te laat voor.
naja dan maar wat langer op school zitten
Maar toen werd ik 16, en dan moest je naar MOTA,
dat is een leerwerktraject, daar zit ik nu bijna een jaar op.
en dat is 1 van de scholen waar ik me echt op mijn gemak voel.
Je word daar niet raar aangekeken om hoe je bent.
Iedereen heeft ongeveer hetzelfde probleem daar.
Ze maken je daar klaar voor het echte werk.
Ook kun je gewoon een ROC-opleiding daar doen.
Ik doe nu Verzorging niveau 1, en heb stage.
dat vond ik toch wel heel mooi, want ik heb verder geen laag IQ ofzo,
dus ik kan gewoon een normale ROC-opleiding doen, en een normaal diploma halen

Groetjes Kesley

[Nijn*]

Up