De motorrijder

Je blik koud,
vlak na je op een uur honderdenvijftig kilometers doorkruiste.
En ik weet niet eens of je wel vond wat je wou vinden
op je queste.
Is dat nu wat je achterlaat?
Een wrak in een plas gloeiende zwarte olie.
Zwart met rode glans.

Begrijp ik het goed als ik denk dat je bedoelt dat de ik langs een dode motorrijder kwam? In dat geval kan ik commentaar leveren

Goed okee. Eerst dacht ik, oei, weer zo'n draak van een FA-gedicht waar ik vast geen zinnige kritiek op kan geven omdat ik het genre niet snap.
Maar.
IETS in dit gedicht vind ik mooi. Ik kan het niet plaatsen, maar het is iets met die laatste zin. Die vind ik mooi. En 'op je queste', die had ik ook mooi gevonden, als ik me niet een beetje erg ergerde aan die spelfout. Het is een queeste!
(En is het niet in een uur? Maar dat zal ik wel fout hebben hoor, ik haal aan de lopende band voorzetsels door elkaar.)

Wij in Vlaanderen zeggen in omgangstaal 'op een uur'.
Ik zeg altijd queste (met Engelse klank). Quééste vind ik heel lelijke klank hebben.

Ja, meer bepaald een motorrijder die ter pletter is geslagen op de auto van mijn oom.
Mijn oom had niets, de motorrijder daarin tegen...
Moge hij in vrede rusten he.