Ik heb hier echt jaren last van gehad, sinds een jaar of vijf is het min of meer over. Dat geeft zoveel vrijheid! Mijn dieptepunt was dat ik het zo lang had opgehouden, dat ik ineens thuis ook niet kon plassen terwijl ik écht nodig moest; gecatheteriseerd in het ziekenhuis, niet erg leuk

Gelukkig is het bij die ene keer gebleven en heb ik er niets aan over gehouden.
Uiteindelijk ben ik keihard mee aan de slag gegaan. Eerst thuis oefenen met iemand die steeds iets dichter naar de deur van de wc komt, alles op je eigen tempo, telkens weer leren ontspannen. Ik had een soort mantra bedacht waarin ik mijn badkamer thuis probeerde voor te stellen en dan benoemde ik rustig wat objecten in vaste volgorde (radiator voor me, schakelaar rechts, wasbak links, kraan), dat klinkt echt overdreven, maar het helpt je ontspannen. Toen het oefenen thuis goed ging, ben ik in het openbaar gaan oefenen. Eerst op de universiteit, grote campus, veel wc's, ik ging echt heel suf gewoon de campus over van wc tot wc net zo lang tot er een rustige wc was. Eerst alleen wc's met een wasbakje, zodat ik de kraam kon laten lopen, daarna rustige wc's zonder wasbak, dan wat drukkere wc's, en zo steeds een stapje verder. Telkens weer die mantra proberen. Heel intensief, maar zo was het echt met een paar dagen heeeel veel beter (en ik had die angst toen al jaren!). Daarna ook in bv de V&D, in de pauze in de bioscoop, etc etc.
Inmiddels denk ik er niet echt meer bij na, ik heb wel wat eisen wat betreft privacy (liever niet van die 'stalls', maar echt kamertjes met volwaardige deur, bijvoorbeeld), maar het is geen issue meer.