Soms moet je even
weglopen
voor je spreekwoordelijke pen,
even vergeten dat je bent,
de schrijver, relatief onbekend
soms moet je even,
mediteren in stilte
fluisteren, in een orkest
niet opvallen, tussen de rest
en heel soms
zit je opgesloten
in je onbekende gedachte
diegeen waarin je lachte en huilde tegelijk
soms voel je dan de warmte
van de armen om je heen,
je voelt je dan wat warm,
en verre van alleen...
soms op zo'n moment,
voel je de nacht niet meer
ben je los van de grond..
__________________
een goede klootzak, is een echte man .... alle liefde voor mijn jessiej
|